พังพินาศ เติ้ล ชีวิตพลิกผัน จากพระเอกในวันนั้น วันนี้เงินหมดแทบแย่งข้าวหมากิน

ในอินสตราเเกรมของอดีตพระเอกคนดัง เติ้ล ธนพล ได้โพสต์ภาพของตัวเอง ขณะที่ใส่สายยางโยงจมูก พร้อมเเคปชั่นว่า

รูปเก่าหลังทีร่วมสร้าง โรงเรียนที่ทุ่ง2ห้องดีใจมากถึจะกลับมาแล้วไม่สบายแตได้เห็นรอยยิ้มความสุขของเด็กๆทีมีที่เรียนมีสุขภาพจิตใจที่ดีถึงจะอยู่กลางขุนเขา ถึงจะป่วยแตต้องขอกราบบุกคลากรทางการแพทย์ที่เสียสระแรงกาย แรงใจ ทุมเทให้ในการรักษาบางท่านต้องทานข้าวในวอทรวมถึงหมอ พยาบาลที่ทุ่มเทผมเห็นทุกท่านทำงานกันคนระ72ชั่วโมงเพื่อดูแลผู้ป่วยคอยรองรับอารมณ์ของแต่ระคน ทุกคนต้องการต่างๆกันไปชุดป้องกันก็มีน้อยแต่ก็สู้

ทั้งๆที่เค้ามีครอบครัวรออยู่ที่บ้านรอการกลับมา จะมาหาก็มีแต่เชื้อพร้อมติด เพราะเป็นแหล่งรวมทุกโรคในนั้นในความรู้สึกที่เคยผ่านมามีคุณแม่ทำงานอยู่icU พ่อทำงาน ตึกสงฆ์ พระอาพาตร ต่อไปนี้มีสิ่งไหนที่ผมช้วยได้หรือทำได้ผมจะทำ ขอขอบพระคุณพี่ๆทุกท่าน กราบจริงๆในการเสียสระทุกอย่างขอบพระคุณครับ รพ สิงห์บุรี

"เริ่มต้นเลยแล้วกันเอาเป็นว่าชีวิตที่ไม่คิดว่าจะพลิกผันเป็นแบบนี้ หลังจากมีคดีความชีวิตก็เปลี่ยนไป เครดิตที่มีก็หมด แต่ก็ไม่คิดอะไรเพราะยังพอมีงานทำ แต่ก็น้อยลง ยังพอใช้ชีวิตเป็น แต่ก็มีจุดเปลี่ยนคือเพื่อนญาติคนรู้ใจ (เเฟน) คนรอบๆ ตัวเริ่มมองแปลกๆ เหมือนผมไปฆ่าคนตาย ทำความผิดแบบมึงไม่น่าอยู่บนโลกนี้ได้ หรือเราคิดไปเองก็ไม่รู้ คิดไปทั่วคิดไปหมด ระแวงไปหมด

จุดจบคือหาสิ่งที่ทำให้ลืมและคิดบวกไม่อยากพูดถึงญาติชั่วๆ นะ หลอกเงินทองเหมือนเปรต พอแล้วอย่าให้ความสำคัญมัน เล่าต่อวิธีลืมคือเก็บตัว กินแอลกอฮอล์ ยานอนหลับไปวันๆ จนน็อกเข้า รพ. รอบแรก 5 วัน หมดเงินไป 1,040,000 อ่านไม่ผิดหรอกครับ หนึ่งล้านสี่หมื่นบาท มัดยางลำไส้เป็นแผลในกระเพาะ ถ่ายเป็นเลือด

บทที่ 2 เคยกลัวที่ไหน ทำเหมือมเดิม เพิ่มเติมคือโควิดรอบแรกอยู่บ้านสิครับ ทำไรล่ะเหมือนเดิม ดื่ม ดื่ม แล้วก็ดื่ม แต่คราวนี้ทำกับข้าวกินนะ สุดท้ายเบื่อจ้างช่าง Tattoo มาสักที่บ้านสบาย สักไปด้วยเมาไปด้วย จนได้ฉายา ขวัญใจรถเขียว งงดิคือไร มันคือรถเก็บขยะ จะมาทุกวันจันทร์ แต่เรากินวันนึงขั้นต่ำวันละ 3 ลัง เบียร์นะ

บ้านอื่นเค้าเก็บไม่เกิน 5 นาที บ้านผมเป็นชั่วโมง เพราะต้องคัดขวดแยก เลยได้ฉายาขวัญใจรถเขียวมา จบโควิดรอบแรกก็ออกกำลังกาย เห้ยๆๆ หุ่นกลับมานะ แทบจะเหมือนเดิมทุกอย่างกลับมา งาน อย่างเดียวแหละ

ความมั่นใจกลับมาได้แป๊บเดียว รอบ 2 ก็มา ใช้คำว่าท้อ พินาศ แต่รอบนี้ไม่ค่อยกลัวนะ แต่เงินเริ่มหมดเลยรู้จักคำว่าคิดหน้าคิดหลังเยอะๆ อยู่บ้านออกกำลัง เอาตำแหน่งขวัญใจรถเชียวกลับมา กิน เมา หลับ วนไป ไม่นานรอบ 2 คิดถึงแม่กับพ่ออยากกลับบ้าน แต่เขาไม่ให้กลับ อยู่คนเดียวในบ้าน ก็เริ่มใช้คำว่าจะแย่งข้าวหมาแด_อยู่แล้ว

ในที่สุดฟ้าก็เปิด จากจะหมดตัว รอบนี้เริ่มรู้ชะตาชีวิต หมดสิครับเริ่มหา รอบนี้ใช้คำว่าจะแด_หมา เอาตัวเองไม่รอดจนเป็นลำไส้ แต่คราวนี้แย่แบบสุดๆ ไม่มี รพ.ให้เข้า ไม่มีเตียง ไม่มีเลือด แต่อาการเก่าก็กลับมา แต่คราวนี้แย่กว่าเก่าเป็น 10 เท่า คืออาเจียนเป็นเลือด อ่างล้างหน้า 7-8 รอบแบบเต็มอ่าง เป็นแบบลิ่มเลือดเกือบช็อก

ดีนะมีพยาบาลเป็นพี่ เลยโทร.บอกว่าจะช็อก เลยได้กลูโคสกับน้ำเกลือ หมดไป 5 ขวด วิตามินอีกเพียบ อัดมันเข้าไป แล้วลุ้นเอาว่าเลือดจะหยุดมั้ย สรุปหยุด ออกตูดต่ออ้วก 2 วันเหม็นคาวไปทั้งบ้าน แล้วทุกอย่างก็เหมือนจะดี แต่ควบคุมการขับถ่ายไม่ได้ต้องใส่แพมเพิร์สตลอด แล้วเลือดก็หยุด ดีใจว่าเราทำได้ แต่เจ้ากรรมริดสีดวงแตก นั่งไม่ได้ไปเป็นสัปดาห์

หลังจากนั้นก็ไปทำบุญทั้งๆ ที่ยังไม่หาย ลองคิดดูว่าจะเป็นยังไง ลำไส้พองเป็นริดสีดวง แถมขับรถจิ๊บขึ้นท่าสองยาง พระเจ้า ดีนะมีแค่ 2 โค้ง ซ้ายกับขวา ตายสิครับ ก่อนขึ้นเจอไวน์ชั้นดี ของโปรดสิครับผม ใครจะอดใจไหว ผมไม่ใช่นักบวช แด_สิครับ 2 แก้วนิดๆ เห้ย ไม่มีอาการเอาละวะ ได้ใจดิ กลับลงมา ซ้ำสิครับผม 2 แก้วก็ยังไม่เป็นไรแถมหลับสบาย

วันที่ 3 จะกลับบ้านมาพัก โรงแรมแห่งหนึ่ง วันนี้เพลียเหนื่อยเลยไม่ดื่ม กลับเข้าห้องพักอาบน้ำกำลังจะนอน เอิ่ม คิดตามนะ เหมือนพะอืดพะอมจะอาเจียน กระอักออกมาเหมือนอมปีโป้ 3 ชิ้น เลยเข้าบ้วนทิ้งในอ่างล้างหน้า ชิบหายนั่นลิ่มเลือด แต่ก็คิดดีคงเป็นยาที่กินเข้าไป แล้วสีมันละลาย เลยมานั่งดูทีวี สักพักอาการก็เกิดขึ้นอีก คราวนี้เอาถังขยะมาวางใกล้ๆ ผลที่ได้คือเต็มถังดิครับเลือด เจ้ากรรมดันปวดขี้ เลยไปเข้าห้องน้ำโอ้ทั้งขี้ทั้งอ้วก พอออกมาภาพตัด

ล้มหัวกระแทก ขี้แตก กระอักเป็นเลือด ดีนะยังโรงพยาบาลอยู่ใกล้ๆ ไม่งั้นต้องกลับบ้านเก่า วันแรก icu ให้เลือดสบายตัว พอวันที่ 2 ต้องไปศัลยกรรมชายเริ่มกลัว ทั้งชีวิตไม่เคยอยู่ห้องรวม พัดลม เชื้อโรคก็เยอะ ภาพเก่าๆ เริ่มกลับมา เพราะแม่เคยทำงานในตึก icu เจอคนไข้แบบทุกรูปแบบ

แล้วทุกอย่างก็เป็นเหมือนที่คิดไว้เป๊ะ พยาบาลพูดด้วยคำแรก คือลุง 2 คนข้างๆ แค่ดึงสายช่วยหายใจเขาก็ไปแล้ว เออดีไม่ต้องบอกก็ได้มั้ง คือแม่กับพ่อผมทำงานโรงพยาบาลมาก่อน ผมก็โตมากับโรงพยาบาล กิน นอน มาเหมือนกัน เลยรู้จักเครื่องช่วยชีวิตแทบทุกเครื่อง คืนแรกคงเสียเลือดไปมากหลับสบายมาก รู้สึกเออว่ะมันก็เหมือนห้องพิเศษ

คืน 2 เริ่มนอนไม่ได้ มีเพื่อนเป็นแอลกอฮอลิซึ่มมาเพิ่ม เพ้อทั้งคืน ไม่จบเท่านั้น เพื่อนคงมีเพื่อนชื่อเดียวกับผมหรือคงทะเลาะกัน มาเรียกกูทั้งคืน แถมตี 2 ด่าอีกว่ามึงไม่ต้องพูดมากเงียบๆ ไป เอิ่มไม่มีใครพูดอะไร แต่ผมก็หลับเพราะคงเพลียเสียเลือดมาเยอะ

เอาย่อๆ นะคืน 3 กับ 4 รวมทุกอย่าง ทุกเตียงต้องทำซัคชั่นทั้งวัน ทั้งคืน เรียกว่ารวมมิตร ซัคชั่นคือผู้ป่วยที่เจาะคอแล้วต้องดูดเสมหะออก เพราะเขาจะหายใจไม่ได้ รวมถึงเพื่อน 2 เตียงข้างๆ ผมตั้งชื่อเรียกเขาว่าลุงเนื้อเปื่อย คือจับตรงไหนก็เนื้อหลุดไปหมด วัดความดันก็ไม่ได้เนื้อปลิ้นไปหมด

ส่วนเตียงข้างๆ ผมเรียกลุงน้ำหวาน ไม่ใช่แกชอบของหวานนะ แต่มดขึ้นทั้งตัว นี่แหละต่อให้คุณมีเงินเป็นร้อยล้าน ก็หาเข้าห้องพิเศษไม่ได้ เพราะฉะนั้นดูแลสุขภาพตัวเองกันดีๆ นะครับในยุคนี้ ส่วนผมตัดสินใจตรวจทุกอย่างในวันนั้น ไม่เคยกลัวตาย แต่กลัวเป็นภาระของคนอื่นๆ"