แต่ไม่ใช่
...#บันทึกถึงพ่อ
"พ่อ" ผมเชื่อตามคำบอกเล่ามาเสมอว่าพ่อมีครอบครัวใหม่ มีลูกสามคนและได้เสียชีวิตมาเกือบยี่สิบปีแล้ว จนกระทั่งเมื่อต้นสัปดาห์ ลูกชายของคุณอา(น้องสาวพ่อ)ส่งข้อความมาบอกว่า "พี่ครับ..พ่อพี่เสียแล้วนะครับ..ตั้งศพที่บ้านลำปาง" ผมตกใจมากกับข่าวนี้ มันยังไงกันแน่ สี่สิบกว่าปีที่เราไม่เคยพบหรือติดต่อกันเลย..สุดท้ายเมื่อเราจะได้พบกัน ผมกับพ่อก็มิอาจคุยกันแล้วกระนั้นหรือ..!!! อาเล่าให้ฟังว่าพ่อเป็นทหารเรือและลาออกจากราชการด้วยยศนาวาโท แล้วเข้าทำงานเป็นกัปตันเรือเดินสมุทร นำเรือขึ้นล่องในแถบทะเลอันดามันไปยังประะเทศต่างๆจนเกษียณตัวเองตอนอายุ 73ปี แล้วจึงย้ายครอบครัวมาอยู่ที่อำเภอสบปราบจังหวัดลำปาง กระทั่งเจ็บป่วยและเสียชีวิตลงอย่างสงบเมื่อวันที่ 13พฤษภาคม ด้วยวัย 81ปี ลูกๆของพ่อเล่าให้ผมฟังเมื่อเราได้รู้จักกันว่า "พ่อดูหนังพี่ทุกเรื่อง ดูซ้ำๆหลายรอบ..แล้วบอกกับน้องว่านี่ลูกพ่อทำเองนะ" ผมอึ้งกับทุกสิ่งที่ไม่เคยได้รับฟังมาก่อน แล้วเข้าไปยืนสงบนิ่งอยู่หน้าโรงศพของพ่อ เราพูดคุยกันอยู่ข้างในด้วยความรู้สึกหลายอย่างระคนกัน ผมเชื่อว่าพ่อคงได้ยินผม..ผมภูมิใจที่สุดในวันนี้ที่ได้เกิดเป็นลูกพ่อครับ พิธีฌาปนกิจเป็นไปอย่างเรียบง่ายแบบชาวพื้นเมือง ผมได้พบกับคุณอาหลายท่าน รวมถึงน้องๆทั้งสาม ทุกคนน่ารักมากเราสัญญากันว่าจะติดต่อกันหลังจากนี้ ก่อนที่ผมจะเดินทางกลับ..ผมรำพึงอีกครั้งกับพ่อว่า.."ยังไงผมก็ยังอยากเกิดเป็นลูกพ่อ เพื่อจะได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันแบบเต็มๆที่อีกสักครั้งนะพ่อนะ
หลับให้สบายครับพ่อ" ด้วยรักและอาลัย..อุ๋ยเอง
https://www.facebook.com/teeneedotcom