โรลลิ่ง สโตนเผย บทสัมภาษณ์สุดท้าย จอห์น เลนนอน ครุ่นคิดถึงอนาคต-ครอบครัว

เพียง 3 วันก่อนที่จอห์น เลนนอน จะถูกยิงเสียชีวิตในวันที่ 8 ธค. 1980 เขากล่าวเปรยๆคำกล่าวของนักวิจารณ์ที่ว่า พวกเขาสนใจเพียงแค่ "วีรบุรุษผู้ล่วงลับ" และพูดถึงครอบครัวของตนและอนาคตในแง่ดี และเฝ้าครุ่นคิดถึง "เวลาอีกมากมาย" ที่จะบรรลุเป้าหมายของชีวิตในอนาคตข้างหน้า

นิตยสารโรลลิ่ง สโตน ได้เปิดเผยบทสัมภาษณ์ของเลนนอนครั้งสุดท้าย ให้กับสำนักข่าวเอพี เมื่อวันพุธที่ผ่านมา เนื่องในโอกาสครบรอบการเสียชีวิตของเขาครบ 30 ปี ในขณะที่บทสัมภาษณ์แบบเต็มจะมีการเผยแพร่ในนิตยสาร ซึ่งจะวางแผงในวันที่ 10 ธค.นี้

โจนาธาน คอตต์ ผู้สัมภาษณ์เลนนอนในครั้งนั้น กล่าวว่า "คำพูดของเขามีน้ำเสียงที่ดูมีความสุข มีชีวิตชีวา มีความหวัง และหาญกล้า-เขาไม่พูดอ้อมค้อมเลย"

เลนนอนกล่าวถึงนักวิจารณ์ ซึ่งแสดงความผิดหวังอย่างต่อเนื่อง ต่อการเลือกเส้นทางเดินของเขา ทั้งด้านชีวิตส่วนตัวและชีวิตการงานอย่างแข็งกร้าว หลังจากที่เขาออกจากวง "เดอะ บีเทิลส์"

"นักวิจารณ์พวกนั้นสร้างภาพลวงตาเกี่ยวกับตัวศิลปินขึ้นมาเอง อย่างกับว่าพวกเขาเป็นไอดอล" เลนนอนกล่าว "พวกเขาชื่นชอบเฉพาะคนที่มีหนทางเดินในวงการ แต่ผมไม่สามารถเดินตามทางเส้นนั้นได้อีกต่อไป"

"สิ่งที่พวกเขาต้องการก็คือ "วีรบุรุษผู้ล่วงลับ" อย่างเช่น "ซิด วิเชียส" และ เจมส์ ดีน" ผมเองไม่สนใจที่จะเป็น "วีรบุรุษ(กล่าวสบถ)ผู้ล่วงลับ งั้นก็ลืมไปได้เลย ลืมไปเลย"

นอกจากนั้น เขายังทำนายว่า "บรู๊ซ สปริงสทีน" ผู้ซึ่งมีอนาคตสดใสในวงการเพลงร็อคในขณะนั้น ให้อดทนต่อคำวิพากษ์วิจารณ์เช่นเดียวกับที่เขาเผชิญอยู่ "ขอได้โปรดให้พระเจ้าจงช่วยคุ้มครองสปริงสทีน ในยามที่เขาไม่ได้เป็นพระเจ้าแล้วเถอะ... เขาจะต้องโดนแน่ และผมหวังว่าเขาจะรอดมันมาได้"

เลนนอน ยังพูดถึงความพยายามในการเป็นพ่อที่ดี ต่อลูกชายคนเล็กของเขา คือ "ฌอน" เรียนรู้ที่จะผูกสัมพันธ์กับเด็กๆ (เขายอมรับว่าตนเองเล่นกับเด็กไม่เป็น) และกล่าวถึงความสัมพันธ์อันแนบแน่นระหว่างเขาและโยโกะ โอโนะ: "ผมเลือกที่จะทำงานกับคนเพียงสองคนเท่านั้นคือ พอล แม็คคาร์ทนีย์ และโยโกะ โอโนะ... ผมเลือกไม่ผิดแน่"

ในวัย 40 ปี เขายังสะท้อนถึงที่เขาเคยได้ทำมาก่อนหน้านี้ในชีวิต และค้นหาแก่นสารที่แท้จริงของชีวิต และยังคงยึดมั่นต่อแนวทางในการบรรลุเป้าหมายเพื่อสร้างสันติภาพและความรักให้เกิดขึ้นกับโลก

"ผมจะไม่อ้างตัวเองว่าเป็นเทพเจ้า ผมไม่เคยอ้างว่าตัวเองมีจิตวิญญาณที่บริสุทธิ์ ผมไม่เคยอ้างว่ามีคำตอบให้กับชีวิตในทุกเรื่อง ผมแค่ทำเพลง เพื่อที่จะตอบคำถามอย่างสัตย์จริงเท่าที่จะทำได้ แต่ผมยังคงเชื่อในสันติภาพ ความรัก และความเข้าใจ"

โจนาธาน คอตต์ สัมภาษณ์เลนนอน ทั้งที่อพาร์ทเมนท์ และที่สตูดิโอของเขา เดิมทีเดียวบทสัมภาษณ์ชิ้นนี้ จะใช้ประกอบบทความเกี่ยวกับอัลบั้ม "ดับเบิล แฟนตาซี" ของเขาและโอโนะ แต่หลังจากการเสียชีวิตของเขา บทความชิ้นนี้บางส่วนได้ถูกนำไปเผยแพร่เพื่อเป็นการไว้อาลัยแก่เขา

คอตต์กล่าวว่า นับตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ครั้งนั้น  เขาไม่เคยกลับไปฟังเทปสัมภาษณ์ความยาว 3 ชั่วโมงชิ้นนั้นอีกเลย จนกระทั่งสองสามเดือนที่ผ่านมาขณะที่เขากำลังทำความสะอาดตู้เสื้อผ้า เขาก็ได้พบมันโดยบังเอิญ

"น่าประหลาดใจมาก กับแถบบันทึกเสียง ซึ่งไม่ได้รับการบูรณะมาเกือบ 30 ปี เสียงของเลนนอนยังคงมีชีวิต ทำให้ผมรู้สึกมีแรงบันดาลใจที่จะถอดข้อความทั้งหมดอีกครั้ง"

คอตต์กล่าวว่า เขารู้สึกสะดุดกับสิ่งที่เลนนอนคิดถึงเกี่ยวกับชีวิตและความตาย "มีความครุ่นคิดมากมายเกิดขึ้นกับเลนนอน ว่าเขากำลังอยู่ที่ไหน และเขารู้สึกอย่างไร ในระหว่างการเดินทางครั้งใหม่นี้" คอตต์กล่าว "ผมคิดว่ามันเหมือนกับ "การเพ่งพิจารณา ชีวิตในช่วงวัยกลางคน" และผมก็รู้สึกสะดุดกับมันมาก"

นอกจากนั้น ยังมีบทความของโอโนะ ซึ่งกล่าวถึงช่วงชีวิตในวันสุดท้ายระหว่างเธอและเลนนอนอีกด้วย โดยเธอกล่าวว่า เธออุทิศบทความนี้ให้กับเลนนอน

"แค่เพียงก่อนที่เราจะออกจากสตูดิโอ (ไม่กี่นาทีก่อนเขาเสียชีวิต) จอห์นมองที่ฉัน" โอโนะกล่าว "ฉันมองเขา ดวงตาของเขาดูเอาจริงเอาจังมากเหมือนกำลังจะบอกสิ่งที่สำคัญกับฉัน "ว่าไง" ฉันถาม และฉันจะไม่มีวันลืมน้ำเสียงอันลุ่มลึก อ่อนโยน คล้ายกับว่าเขากำลังจะเสกสรรค์คำพูดในจิตใจของฉัน เขากล่าวสิ่งที่สวยงามที่สุดต่อฉัน "โอ้" ฉันกล่าวหลังจากนั้นเพียงชั่วครู่ และเบนสายตาออกไป รู้สึกเขินอายเล็กน้อย"

"ในช่วงเวลาแห่งการครบรอบความโศกานี้ โปรดร่วมรำลึกถึงจอห์นกับฉัน ด้วยความรักอันสุดซึ้งและความเคารพ" โอโนะกล่าว "ในช่วงชีวิต 40 ปีอันแสนสั้นนี้ เขาได้มอบสิ่งต่างๆมากมายให้แก่โลก ช่างโชคดีที่โลกได้รู้จักเขา แม้วันนี้เราก็ยังคงได้เรียนรู้อะไรๆจากเขา...จอห์น ฉันรักคุณ"