ดาราสาวมีลูกชีวิตเปลี่ยน ทุ่มเวลาให้เต็ม100ไม่หวานสามีเหมือนเคย

รถเมล์ : การเป็นแม่คนอดทนมากเลยค่ะ (ยิ้ม) มากจริงๆ ตั้งแต่ท้องเลยค่ะ ด้วยความที่เรารู้ว่าเราแพ้ท้องเรารู้สึกเลยว่าเราทรมานมากเลยมันไม่ได้เหมือนคนไม่สบายกินยาแล้วหายแต่นี่กินยาแล้วก็ไม่หายกินยาก็ไม่ได้นั่นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ได้ คือกินยาได้อยู่ไม่กี่อย่างเพราะเราห่วงเดี๋ยวลูกจะเป็นอะไรไหมถ้าเราทำแบบนี้แล้วลูกจะโอเคหรือเปล่าลูกหายใจหรือเปล่า เหมือนเป็นคนวิตกจริตจิตตกไปเลยระหว่างที่ท้องเพราะมันจะมีความกังวลใจเยอะมากค่ะ จนแบบคลอดน้องปลอดภัยดีแล้วนะแล้วเราจะเลี้ยงลูกอย่างไร ลูกร้องแบบนี้ลูกร้องหมายถึงอะไรนะอันนั้นคืออะไรคือมันแบบสัพเพเหระจิปาถะทุกอย่างในชีวิตคือมันกลายเป็นว่า 100 เปอร์เซ็นต์ที่มีอยู่คือไปอยู่ที่ลูกหมดเลยค่ะ คือแบบชีวิตเราหายไปหมดเลย

รถเมล์ : ใช่ค่ะ แต่ถามว่าเรามีความสุขไหมที่ได้เลี้ยงเขาเรามีความสุข เราได้เห็นพัฒนาการของเขาทุกวัน วันนี้ลูกฉันคลานแล้ว วันนี้ลูกฉันเดินแล้ว วันนี้ลูกฉันสวัสดีได้ วันนี้ลูกทำนู่นทำนี่คือมันจะตื่นเต้นทุกวันที่เราได้เห็นเขาเปลี่ยนแปลงบางทีวันสองวันเปลี่ยนแปลงเราก็เซอร์ไพรส์ภูมิใจ

รถเมล์ : น่าจะน้อยใจเบาๆ อยู่ค่ะ เพราะเวลาทั้งหมดไปอยู่กับลูกหมดเวลากับเขาก็จะน้อยลง ถามว่าได้มีโอกาสคุยอะไรกับพี่บอลบ้างไหมพอพี่บอลออกไปทำงานแทบไม่ได้คุยเลยค่ะ เพราะวันๆ หนึ่งของเราคือลูกเช้าตื่นมาปุ๊บเราก็อุ้มลูกแต้งๆ ลงมาทานข้าวพี่เลี้ยงช่วยดู เย็นเราก็อุ้มลูกพาลูกนอน 

พี่บอลก็จะมีโมเมนต์แบบ ... แล้วทำอะไรเสียงดังก็ไม่ได้ลูกหลับอะไรอย่างนี้ค่ะ มันก็เลยกลายเป็นเหมือนดูหายไป แต่เราก็เริ่มกลับมามีเวลาให้พี่บอลแล้วค่ะ หมายถึงดูแลถามไถ่มีโอกาสได้คุยกันพยายามจะปรับแบบว่าช่วงเวลาบางช่วงมีเวลามานั่งคุยกันไหม หรือออกไปกินข้าวกันสองต่อสองอย่างนี้ค่ะ เพราะช่วงก่อนหน้านี้ไม่มีเลยไม่มีอารมณ์ที่จะทิ้งลูกออกไปเพื่อที่จะไปทานข้าวกันเองแต่หลังๆเริ่มไปแล้วค่ะ

รถเมล์ : กลัวเขาเจ็บค่ะ เตะมาบางทีขาพลิกแล้วล่าสุดประมาณสองเดือนก่อนหน้านี้พี่บอลไปเตะบอลเราก็ปล่อยนะคะ ช่วงหลังๆเพราะคิดว่าเขาก็คงแบบเชฟตัวเอง เขาก็พูดว่าเขาเชฟตัวเองโทรศัพท์มาเราก็ไม่ได้รับเพราะว่าเราเลี้ยงลูกทุกวันตอนเช้าเขาก็ตะโกนเข้ามาในกล้องรถเมล์รับโทรศัพท์ด้วยเราก็เกิดอะไรขึ้นๆเราก็วิ่งไปรับโทรศัพท์พอรับสายเพื่อนเขาก็พูดว่า รถเมล์ บอลประสบอุบัติเหตุนะหัวเลือดออกเลยแล้วมือน่าจะหักใจ เราคิดเลยคืออุ้มลูกยังไงล่ะเข้าใจไหมค่ะคือลูกยังเด็กแล้วถ้าเกิดมือเป็นอะไรขึ้นมามือหักมือใช้การไม่ได้แล้วคืออุ้มลูกไม่ได้คือมันแบบสารพัดสารเพ เราก็ติดต่อไปที่โรงพยาบาลดีลไปก่อนให้โรงพยาบาลจัดการพี่บอลก็ไป พอเราไปถึงเข้าห้องฉุกเฉินเราก็แบบแผลแปะแบบนี้แถบหนึ่ง แล้วมือก็ดามอยู่แล้วเขาก็ไปบอกพยาบาลอย่าบอกภรรยาผมว่าแผลผมเป็นอย่างไร คือเอาง่ายๆรถเมล์มาถึงเธอต้องไม่เห็นแผลของฉันว่ามันใหญ่ขนาดไหน สุดท้ายคือหัวเป็นนิดเดียวแต่มือต้องผ่าตัดตอนแรกที่เรากลัวอย่างเดียวคือเขาใช้มือไม่ได้ นอกจากเราเลี้ยงลูกแล้วเรายังต้องมาดูแลสามีคือมันจะกลายเป็นภาระ คือเราก็พูดกับเขาตรงๆว่าพี่เราต้องช่วยกันคือทำอะไรก็ได้ที่ตัดความเสี่ยงทั้งหมดเพราะลูกเรายังเล็กเรายังต้องมีเวลาที่เราต้องดูแลลูกอะไรที่มันจะเสี่ยงต่อให้นิดเดียวตัดความเสี่ยงได้ตัดไปก่อน