เจนี่เผยบาดแผลในใจครั้งใหญ่หวิดคิดสั้น เพื่อนบุกเคาะประตูถึงบ้าน

เจนี่ : เป็นเดือน จนเพื่อนเป็นห่วงเจนี่มาก จำได้ว่านานากับอลิชามาเคาะประตู เข้ามาไม่ปลอบไม่อะไรเลย แค่มานั่งเป็นเพื่อนจนถึงเที่ยงคืนทุกวัน ไม่พูดกับใครเก็บตัวคนเดียว จนแม่ แม่คนเดียวแค่ทัช บ้านเจนี่กับบ้านหม่ามี๊จะอยู่ติดกัน เหมือนพี่เลี้ยงทำข้าวมาให้กินพอพี่เลี้ยงเก็บข้าวออกไป เหมือนแม่คงเห็นว่าเจนไม่กินข้าว แม่เลยเอาข้าวมาให้แต่เราก็ยังทำฟอร์มว่าแข็งแรง หม่ามี๊เดินเอาข้าวมาวางให้ที่โต๊ะ กำลังจะหยิบกินแบบไม่สบตาหม่ามี๊แล้วก็ทำเป็นเหมือนจะกินข้าวแต่ไม่กินนะ แล้วแม่ก็มาลูกหลัง ซึ่งแม่เป็นคนที่แข็งแรงมากไม่เคยแสดงความอ่อนแอให้ลูกเห็นเหมือนกัน หม่ามี๊ก็ลูบหลังแล้วก็บอกว่า "อ่อนแอบ้างก็ได้นะลูก" เจนก็ยังไม่มองหน้าอีก แล้วก็พูดว่า "รู้ไหมว่าหนูอ่ะทุกข์มากเท่าไหร่ หม่ามี๊ทุกข์มากกว่าเจนี่อีก 10 เท่า" เจนน้ำตาหล่นใส่ข้าวแล้วไม่มองหน้าแม่ด้วย ไม่สะอึกด้วยนะเหมือนจะพยายามกลั้นให้ได้มากที่สุด แต่มันทนไม่ไหว ตอบกลับไป "ค่ะ" คำเดียว หลังจากนั้นเป็นต้นมาเจนรู้เลยว่าวันนี้เจนจะอยู่เพื่อหม่ามี๊

แสดงว่าก่อนหน้านี้คิดว่าไม่อยากมีชีวิตอยู่ ?

เจนี่ : เออใช่ เจนเคยคิดว่า เราไม่รู้จะอยู่ไปทำไม มันเหมือนใครๆก็ไม่รัก เคยรู้สึกว่าถ้าเราไปโลกมันก็คงจะดีขึ้นมั้ง สวยขึ้นมั้ง

แต่ไม่เคยทำอะไรเพื่ออยากจะให้ตัวเองไป ?

เจนี่ : มันเป็นแค่ความคิดชั่ววูบมากๆ มันมีทั้งขาวกับดำวิ่งเข้ามา มันอยู่ที่ว่าเราหนึ่งวินาทีตอนนั้นเราจะขวาหรือจะซ้ายดี

ความโชคดีคือมีสติ ?

เจนี่ : ใช่ ฟ้ายังมีตา เทวดายังคุ้มครองจริงๆ

เจนี่ : ไม่ มันเป็นบทเรียนมากกว่า มันทำให้เจนี่เป็นเจนี่อย่างทุกวันนี้ เราอย่าไปโทษอดีต ทุกอย่างเป็นบทเรียน ทำให้เจนเดินอย่างช้าๆ ค่อยๆ เดิน แล้วรู้ว่าวันนี้เจนต้องไปทางไหน ถ้าเจนไม่มีวันนั้นเจนอาจจะสอนโนล่าอย่างวันนี้ไม่ได้นะ ทุกอย่างในชีวิตเจนไม่เคยรู้สึกเสียใจเลย เราขอบคุณสิ่งที่ต้องเจอเป็นบทเรียนที่ทำให้เราเป็นเราจนถึงทุกวันนี้

จุดไหนถึงจากแม่แล้วเป็นมาธรรมะ ?

เจนี่ : เราคิดว่าเราลองนั่งนิ่งๆ ซิ ว่าเราจะทำอะไรต่อได้ แล้วก็ลองสวดมนต์ดูเริ่มจากบทเล็กๆ แล้วก็ลองนั่งสมาธิ ในเมื่อตอนนั้นไม่รู้จะทำอะไรแล้ว ก็ลองซักนิดดูก่อน จาก 1 นาที เป็น 2 นาที จากบทเล็กเป็นบทใหญ่ ต้องบอกว่าสิ่งมหัศจรรย์มันเกิดขึ้นจริงๆ

ได้อะไรจากแค่การสวดมนต์ ?

เจนี่ : สติ อย่างน้อยเจนก็รู้แล้วว่าอย่างน้อยเจนต้องแข็งแรง หัวใจเราต้องแข็งแรงที่สุดเท่าที่จะแข็งแรงได้ เพราะถ้าเจนยังจับจุดและยังหาความแข็งแรงไม่ได้ใครก็พยุงเราไม่ได้ เจนอยากให้รู้ว่าชีวิตมันมีหวังมันมีทางสว่างทุกเส้นทาง มันอยู่ที่ว่าเราจะมองยังไง อยู่ที่ว่าเรารักตัวเราเองมากแค่ไหน รักแม่มากแค่ไหน เรารู้เลยว่าอย่าทำร้ายหัวใจตัวเอง ครั้งแรกที่ลุกขึ้นมาได้เจนพูดกับหัวใจตัวเองว่า เจนขอโทษ ขอโทษที่ผ่านมาทำให้หัวใจตัวเองเจ็บ ต่อไปนี้เจนจะไม่ทำให้หัวใจตัวเองเจ็บอีกแล้ว ไม่มีผู้ชายคนไหนที่รักเรามากกว่าตัวเราเอง เจนแค่อยากจะบอกผู้หญิงทุกคนว่าการที่เรารักตัวเราเอง รักหัวใจตัวเองมากที่สุด แล้วเราจะสวยค่ะ

ติดตามเนื้อหาดีๆแบบนี้ได้ที่