วันนี้อั๋นได้รับเกียรติมาเป็นพิธีกรในงานพระราชทานเพลิง พี่แหวน ฐิติมา รูปคู่พี่เบิร์ดนี้เป็นรูปเดียวที่มีจากงานที่อบอุ่นไปด้วยความรักและคิดถึงนี้ ไม่มีรูปกับน้องปันปัน หรือพี่ปุ๊ซึ่งนั่งเช็ดน้ำตาอยู่เกือบตลอดเวลาเลยสักใบ ทั้งที่นั่งอยู่ข้างๆกันตลอดเวลา มีเรื่องนึงซึ่งไม่เคยบอกใคร เก็บไว้ในใจ จนวันนี้ได้ตั้งจิตตั้งใจบอกกับพี่แหวนในที่สุด งานแต่งงานที่ผ่านมาของอั๋นกับจ๋าตั้งแต่เดือนมกราคมนั้น. อั๋นสารภาพตรงๆเลยว่าอั๋นลืมเชิญพี่แหวน อย่างไม่มีเจตนาใดๆนอกจากความวุ่นวายร้อยแปดในขณะนั้นของชีวิต
จนกระทั่งเมื่องานแต่งได้ผ่านไป มีพัสดุชิ้นนึงส่งมาที่บ้าน. เปิดออกมาเป็นของขวัญชิ้นนึงส่งมาจากพี่แหวนพร้อมการ์ดใบเล็กที่เขียนด้วยลายมือว่า ดีใจกับอั๋นและจ๋า และขอโทษที่ไม่ได้ไปร่วมงาน เลยไม่ได้ไปร่วมร้องเพลงให้ด้วยเลย เป็นข้อความจากใจแบบไม่ได้ประชดใดๆนะครับ มันเป็นการ์ดที่อุ่นจนเหมือนผมได้ยินเสียงพี่แหวนพูดอวยพรตรงหน้าผ่านการ์ดในนั้นเลย. และยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิดในใจอย่างมาก และยังเล่าให้จ๋าฟังเลยว่าเดี๋ยวต้องหาโอกาสโทรหา หรือนัดเจอพี่เค้าเพื่อขอโทษและขอบคุณสักหน่อย แต่วันนั้นไม่เคยมาถึง วันแล้ววันเล่าผ่านไป พร้อมกับโอกาส และความรู้สึกที่ยังติดค้างในใจอั๋นเรื่อยมา. การจากไปของพี่แหวนจึงสะเทือนใจผมมากกว่าที่ผมคาดไว้มากจริงๆ ผมน้ำตาไหลในหลายๆครั้งที่เปิดและฟังเพลงของพี่. เมื่อเช้านี้ที่กรีนเวฟก็เช่นกัน. ก่อนมาถึงงานวันนี้ตอนแต่งตัวก็ยังน้ำตาไหลอีก. ส่งพี่แหวนตรงนี้ วันนี้นะครับ พี่สาวที่มีแต่รอยยิ้มและสิ่งดีๆให้จดจำ. วันนี้เพลงเรามีเราดังกึกก้องโดยทุกคนในงานร่วมกันร้องส่งพี่ และมันจะดังอยู่ในใจอั๋นและพวกเราตลอดไป.... คิดถึงเมื่อไหร่จะยิ้มให้พี่จากตรงนี้เสมอ..... แล้วเจอกันนะพี่นะ 17-07-17
https://www.facebook.com/teeneedotcom