คำพูดในจดหมายฉบับสุดท้ายของจงฮยอน
"ผมแตกสลายจากภายใน
ภาวะซึมเศร้าค่อยๆแทะและกลืนกินผมไปทั้งหมด
และผมก็ไม่สามารถจะเอาชนะมันได้
ผมเกลียดตัวเอง ผมได้จับเอาความทรงจำที่ไม่ปะติดปะต่อมาอยู่ด้วยกัน แต่ผมก็พบว่ามันไม่ได้ผล
ถ้าผมไม่สามารถจะช่วยให้ตัวเองหายใจได้อย่างถูกต้อง มันคงจะดีกว่าถ้าหยุดหายใจไปเลย
ผมถามตัวเองว่าใครคือคนที่รับผิดชอบในตัวผม
ก็ผมคนเดียวเท่านั้น
ผมอยู่ตัวคนเดียวจริงๆ
มันไม่ง่ายที่จะพูดถึงจุดจบ
และมันก็ยากที่จะจบจริงๆ
ผมยังมีชีวิตอยู่จนกระทั่งบัดนี้เพราะความยากลำบากนั้น
ผมบอกกับตัวเองว่าผมอยากจะวิ่งหนี
ใช่ ผมอยากจะวิ่งหนี
วิ่งหนีจากตัวเอง
วิ่งหนีจากคุณ
ผมถามว่าใครอยู่ตรงนั้น ก็ผมอีกนั่นแหละ และมันก็ยังเป็นผมเหมือนเดิม
ผมถามว่าทำไมผมยังคงสูญเสียความทรงจำของผมไป มันเป็นเพราะบุคลิกของผม ผมรู้ ดังนั้นท้ายที่สุดมันก็เป็นความผิดของผมทั้งหมด ผมอยากจะให้ทุกคนสังเกตเห็นถึงสิ่งนี้ แต่ไม่มีใครเห็นมันเลย พวกเขาไม่เคยแม้แต่จะเจอกับผม ดังนั้นแน่นอนว่าพวกเขาไม่รู้ว่าผมมีตัวตนอยู่
ผมถามว่าทำไมพวกเขาถึงมีชีวิตอยู่ พวกเขาก็แค่มีชีวิตอยู่ต่อไป
ถ้าคุณถามว่าทำไมผมถึงตาย ผมก็จะตอบว่าผมเหนื่อยล้า
ผมทุกข์ทรมานและครุ่นคิด ผมไม่เคยเรียนรู้วิธีที่จะเปลี่ยนความเหน็ดเหนื่อยนี้ให้เป็นความสุขได้เลย
ความเจ็บปวดก็คือความเจ็บปวด
พวกเขาดุผมที่ไม่ทำแบบนี้
ทำไม? ทำไมผมถึงไม่สามารถจบสิ่งตามที่ผมต้องการได้?
พวกเขาบอกผมให้หาคำตอบว่าทำไมผมถึงเจ็บ
ผมรู้ดีเกินไป ผมเจ็บเพราะตัวผมเอง มันเป็นความผิดของผมทั้งหมดและเพราะผมยังขาดอะไรอีกเยอะ
หมอ นี่คือสิ่งที่หมออยากจะได้ยินใช่หรือเปล่า?
ไม่ ผมไม่ได้ทำอะไรผิด
เมื่อเสียงที่อ่อนโยนตำหนิบุคลิกของผม ผมคิดว่า ‘การเป็นหมอนี่มันโคตรง่ายเลย'
มันแปลกมากที่ผมรู้สึกเจ็บสุดๆ ผู้คนที่แย่กว่าผมยังมีชีวิตที่ดี คนที่อ่อนแอกว่าผมก็ยังอยู่ต่อไปได้ บางทีนั่นอาจจะไม่จริง ไม่มีใครที่มีชีวิตแย่หรืออ่อนแอกว่าผมอีกแล้ว
แต่ผมควรจะมีชีวิตอยู่ต่อไป
ผมยังคงถามตัวเองเป็นร้อยครั้งว่าทำไมถึงควร และมันก็ไม่ได้เป็นสิ่งที่ดีกับผมแต่เป็นสิ่งที่ดีกับคุณ
ช่วยอย่าพูดอะไรถ้าคุณไม่เข้าใจ
ค้นหาว่าทำไมผมถึงเจ็บปวด? ผมบอกคุณแล้วว่าทำไม มันผิดมากเลยเหรอที่เจ็บปวดมากเพราะสิ่งนั้น ผมจำเป็นต้องมีเหตุผลดราม่ากว่านี้อีกมั้ย? เหตุผลเฉพาะเจาะจง?
ผมบอกคุณเรียบร้อยแล้ว คุณไม่ฟังผมเลยเหรอ? สิ่งที่คุณสามารถเอาชนะได้ ไม่เป็นรอยแผลในชีวิต
การปะทะกับโลกใบนี้ไม่เคยมีความหมายกับผม
ชีวิตที่มีชื่อเสียงก็ไม่ได้มีความหมายกับผม
นั่นคือเหตุผลทั้งหมดที่บอกได้ว่าทำไมถึงเจ็บ เพราะผมมีชื่อเสียง ทำไมผมถึงเลือกนี่ มันตลกมากเลย
น่าแปลกใจที่ผมอยู่มานานมาก
ผมจะพูดอะไรได้ แค่บอกว่าผมทำได้ดีแล้ว ว่าสิ่งนี้ดีพอแล้ว ว่าผมทำงานอย่างเต็มที่ แม้ว่าคุณจะไม่สามารถยิ้มได้ อย่าตำหนิผมเลย คุณทำได้ดีแล้ว คุณทำอย่างเต็มที่แล้ว ลาก่อน"
- จงฮยอน SHINee
https://www.facebook.com/teeneedotcom