วีรกรรมวีรเวรวันนี้เป็นของนังชะนีหน้าใส...ไร้ไฝฝ้าที่เข้าวงการมาด้วยการประกวดบนเวทีดัง แต่นางอาจจะอาภัพกว่าคนอื่นๆ ตรงที่กว่าจะดังก็ต้องใช้เวลาตะกายดาวนานหลายปี
ตอนแรกๆ ก็เป็นแค่นักแสดงต๊อกต๋อย...ประหนึ่งไม้ประดับตามข้างรั้ว...ด้วยหน้าตาที่งั้นๆ บ้านๆ แถบชานเมือง แต่อาศัยว่าเข้าหาคนเก่ง ก็ยังพอช่วยให้สื่อเรียกมาถ่ายรูปแก้เซ็งบ้างประปราย
ถามอะไรตอบได้...ทำเอาได้ใจกันไปพักใหญ่ๆ ด้วยว่าเป็นนักแสดงที่นิสัยดี ค่าตัวก็ไม่ได้แพงมากมาย กะโหลกกะลาไก่กาอาราเล่ จนได้คะแนนสงสาร ร่วมด้วยช่วยกันตีฆ้องร้องป่าวให้ประชาชีได้รับรู้... "คนเราเมื่อทำความดี" ก็ต้องชื่นชม เพื่อให้เป็นเยี่ยงอย่างกับคนที่อยู่ข้างหลัง ไอ้พวกคางคกที่อยู่บน กองขี้หมาจะได้ดูไว้เป็นตัวอย่างบ้าง
แต่ไม่รู้ว่าโลกมันหมุนกลับหรือว่าสันดานดิบที่แอ๊บไว้มันหมดอายุไข...ทันทีที่งานเริ่มไหลมา... ความเรื่องมากก็ไหลตามมาเป็นหางว่าว..อะไรที่เคยได้ก็เริ่มไม่ได้ เอาแต่ใจ ขี้วีน เริ่มหลุดลอกออกมาเหมือนร้องเท้าหนังกลับ...ใครเข้าใกล้แม่จะต้องวีน เพราะทึกทักเอาเองว่าตัวเองเป็นดาราดังตัวแม่...ซึ่งสายข่าววงใน ชนิดในซอกหลืบรายงานมาว่าเวลาชีเหวี่ยงมาแต่ละดอกแรงเป็นพายุ หมุนกลางทุ่งนาเชียว ขนาดบุพการียังโดนหางเลข
โอ้ววว...เวรกรรมจริงๆ ที่มีลูกประเภทนี้..แต่ทำไงได้ในเมื่อลูกคนนี้มันเป็นบ่อเงินบ่อทองก็เลยต้องทนๆ กับมันหน่อย แต่พอทนบ่อยๆ เข้าก็กลายเป็นสันดานเสียที่ติดตัวลูกไปโดยถาวร
เดี๋ยวนี้ชีเริ่มเป็นดาวที่เริ่มมีแสงสว่างในตัวเองมากขึ้น จากที่เคยเป็นแค่หิ้งห้อยที่คอยติดสอยห้อยตามช่างหน้าช่างผมตัวเล็กๆ ไปไหนมาไหนก็เริ่มนั่งรถหรูๆ ชูคอ...เป็นซุปตาร์
วันนี้ได้ที...สันดอนแก้ได้ แต่สันดานแก้ไม่ได้ เดี๋ยวนี้ไปไหนมาไหนต้องเยอะไว้ก่อนแม่สอนไว้... (ว่าไปนั่น?) อยู่ในกองถ่ายหรือว่าออกงานก็จะต้องออกอาการหงุดหงิด...ไม่ได้ดั่งใจเธอตลอดๆ ใครเข้าใกล้มือไม้แข็งโป๊ก อยากคุยถามข่าวคราวประสาคนแอบปลื้มดารา ชีก็จะออกอาการหงุดหงิดงุ่นง่าน... เพราะนางคนนี้เป็นโรคบีบีขึ้นสมอง
เข้ากองฯ ก็ร้อน ก็หงุดหงิด เลียนแบบพี่สาวคนโตในช่องบางคนที่ตอนนี้นอนพักผ่อนอยู่ที่บ้านเพราะเกิดภาวะโป่งพองทางสรีระ แต่ที่ร้ายกว่านั้นเวลาแฟนคลับขอถ่ายรูปหรือขอลายเซ็นชีก็จะแสดงวีรเวรออกมาให้เห็นกันจะจะคาตาโดยการเดินหนี รอได้ก็รอไป...เพราะฉานพักกอง ฉานต้องพัก โอ.เค.?
แต่แว่วว่าที่นางรมณ์เสียนั่นก็เพราะนางกำลังบีบีหาชายโฉดบางคนอยู่ แต่แฟนคลับพวกนี้ดันมาวุ่นวายในช่วงที่นางกำลังมีปัญหาคาราคารู เอ๊ย! คาราคาซัง เพราะฉะนั้นหน้าอินทร์หน้าพรหมที่ไหนอย่าได้มาวุ่นวาย ขืนยังตามไม่เลิก...นางก็เดินหนีขึ้นรถปิดประตู เปิดแอร์นั่งอยู่ในรถให้ความเย็นของแอร์ทำให้อารมณ์ที่ปะทุมันทุเลาเบาบางลง!
เวรจริงๆ ให้เค้าถ่ายรูปหน่อยมันจะเป็นไรฟะ? เพราะแรงใจจากแฟนๆ คือแหล่งเงินทองของนางชัดๆ แต่นางหาได้แคร์ไม่ เพราะตอนนี้ความรักมันบังตา...บังแข้งบังขา เพราะถ้าขืนช้าหมาแมวตัวอื่นคาบไปก็อดรับประทานกันพอดี แต่ถ้านางยังรักษาความขี้วีน ขี้เหวี่ยง ได้ดุจปลาร้ารักษาความเหม็นได้ขนาดนี้ สักวันคงเป็นดาวร่วงลงคอห่าน!
ถ้าวันนั้นมาถึงชะนีน้อยหน้าใส...วัยกวนทีนคนนี้คงจะต้องกลับไปเดินทางเก่า...เพราะหลายคนเริ่มพูดกันเซ็งแซ่ว่าที่นางเปลี๋ยนไป๋ เพราะตอนนี้มีผู้ใหญ่ถือหาง แต่ถ้าวันไหนคนที่ถือหางนางอยู่ทนไม่ไหว วันนั้นนางคงน้ำตาเช็ดหัวเข่า เพราะที่เค้าทนอยู่ทุกวันนี้เพราะตั้งแต่ที่ดูแลนางมาเพิ่งจะได้รับค่าตอบแทนเป็นกอบเป็นกำก็ตอนนี้แหละ...
ก็เลยต้องท่องในใจว่า...เย็นไว้โยม แต่ถ้าวันไหนเย็นไม่ไหวก็อาจจะถึงทางตัน "ทางใครทางมันเถอะโยม!" ที่พร่ำพรรณนามาทั้งหมดนี้ก็เพราะอยากสะกิดสีข้างว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า...หน้าตาก็ไม่ได้โดดเด้งมากมาย...คลื่นลูกใหม่ใสกว่าสวยกว่ารอยู่ข้างหลังอีกหลายลูก คงต้องร้องไห้โฮ! "ฝันสลายดอกฝ้ายบาน"
ดีไม่ดีคนที่คิดจะไปซบไหล่ขอความเห็นใจมันอาจจะทำให้นางต้องร้องไห้หนักเข้าไปอีก เพราะปัญหาของตัวมันเองยังยุ่งอีรุงตุงนังไม่จบไม่สิ้น... ทุกอย่างที่ไอ้กระจั๊วนั่นมันแสดงออกมาก็แค่อยากหลอกฟันแล้วทิ้งเฉยๆ มันไม่เคยรักใครมากกว่าตัวมันเอง
โปรดทราบ!? ขอเตือนอีกครั้ง เสียใจดีกว่าเสียตัวนะจ๊ะ ตัดใจซะเถอะ เพราะแว่วว่านายหน้า จืดที่นางหลงใหลกำลังเล็งเหยื่อรายใหม่ที่อยู่ไม่ไกลตัว? จบข่าว!
https://www.facebook.com/teeneedotcom