ดับอนาคต ดาวรุ่งหน้าใส โก่งค่าตัว จนวงการขยาด

       อ้าว...เปลี่ยนโหมดมาขุดเรื่องเน่าๆ ของคนในวงการบันเทิงกันดีกว่านะ วันนี้เรามีเรื่องของนักแสดงยังบลัดหน้าใหม่ใสกริ๊กๆ มาเม้าท์มอยให้ฟังแบบลึกๆ ซึ่งงานนี้สายข่าวที่ส่งไปท้าหน้าแข้งแฟนคลับวัยคอซองคาบข่าวมาเล่าให้ฟัง ชนิดไม่เห็นกับตา ไม่ได้ยินกับหู ก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นไปได้ขนาดนั้น

       เรื่องมีอยู่ว่าน้องหน้าใสคนนี้เข้าวงการมาด้วยการเล่นภาพยนตร์เรื่องดัง แต่ก็ยังไม่เปรี้ยงสักเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะสรรพสิ่งในร่างกายอาจจะยังไม่เข้าที่เข้าทาง แต่ด้วยวันเวลาที่ล่วงเลย ทุกสิ่งเริ่มเข้าที่ แววความเป็นดาราเริ่มมาประทับบนใบหน้า

       และด้วยความที่หน้าตาน่ารัก ใส สไตล์วัยรุ่น เจแปน โคเรีย ก็เริ่มจะมีงานถาโถมเข้ามา ผู้จัดฯ เอเยนซี่ ต่างรุมเพื่อต้องการน้องหน้าใส วัยละอ่อนไปร่วมงาน

       แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีใครจะได้ไปแบบผูกขาด ยิ่งเป็นพวกเอเยนซี่ด้วยแล้วยิ่งลำบาก ไม่ใช่ว่าไม่มีเงินจ้างหรอกนะคร้าบ แต่ทนความเรื่องเยอะของคนที่ดูแลไม่ไหว อันนั้นก็ไม่ได้ อันนี้ก็ไม่ดี ที่สำคัญจะให้เปิดตัวทั้งทีประเภทไก่กาอาราเล่ ชีบอกว่าไม่เอา ภาพน่งภาพนิ่งอย่าได้พูดถึง เพราะนางบอกว่าถ้าจะปรากฏตัวให้คนเห็นทั้งทีต้องเอาแบบเปรี้ยงฟ้าผ่า! กันไปเลย 555

       งานเข้า! เลยคร้าบคราวนี้ ทันทีที่เอาเรื่องไปเสนอผู้บริหารว่าเด็กที่เสนอชื่อไปเมื่อไหร่จะได้คำตอบ... “เค้าไม่รับครับ!”

       “ทำไมไม่รับ?” ภาพนิ่งน้องเค้าไม่รับ จะรับก็ขอเป็นภาพยนตร์โฆษณาตัวเป้ง! เท่านั้น “โซกู้ด!”

       ยัง...ยังไม่หมดแค่นั้น วีรกรรมแสบสันต์ของคนดูแลยังไม่จบแค่นั้น เมื่อวันหนึ่งมีคนประเภทที่เจ็บแล้วไม่จำ...(ใครหว่า?) โทร.เข้าไปที่คนดูแลคนเดิมด้วยถ้อยคำหวานๆ ปานน้ำผึ้งเดือนห้า “สวัสดีค่ะ ตอนนี้มีลูกค้ารายใหญ่สนใจน้องหน้าใสมากๆ” “ค่ะ...เป็นสินค้าประเภทไรคะ” เสียงตอบโต้กันไปมาสักพัก ตอนแรกนึกว่าจะจบด้วยดีแฮปปี้เอนดิ้ง แต่ที่ไหนได้ “เออ...ค่าตัวแค่นี้ไม่ไหวค่ะ รับไม่ได้”

       เพล้ง! โอโฮ! พระเจ้าจอร์ชมันยอดเยี่ยมกระเทียมเจียวโรยหน้าข้าวหมกไก่จริงๆ คร้าบ “ระดับน้องแล้วต้องหลักล้านเท่านั้น ล้านนิดๆ หลบไปเลยนะจ๊ะ” ระดับความใสบนใบหน้านี้ ขอเรียกค่าออร่าที่เปล่งประกายออกมาแบบนี้ “ไม่คิดเยอะ 2 ล้านดีกว่านะ” 555

       ทรุดเลยคร้าบพี่น้อง ที่ว่าทรุดนี่คือเข่าทรุดลงไปนั่งที่โซฟาหลุยส์เลยคร้าบ (รวยน่ะ) แหม...เรียกมาได้ “เป็นใครมาจากไหนเชียวฟะ?” แค่เด็กเมื่อวานซืน แทนที่จะให้โอกาสได้ลืมตาอ้าปากให้เด็กในชายคาได้ออกมาปรากฏตัวในที่แจ้งๆ ให้คนที่มันไม่ได้อยู่ในเมืองได้เห็นกันบ้าง ดั๊นทำเป็นยึกยักประมาณว่า “เด็กข้าใครๆ ก็ต้องการเฟ้ย!”

       และแล้วสวรรค์ก็เข้าข้างนางจริงๆ เมื่อมีลูกค้าหน้าใหญ่ติดต่อไปร่วมงาน พร้อมกับเงินในบัญชีที่รูดออกไปประเคนให้กับน้องยังบลัดหวานใจใครหลายคน ที่ว่ากันว่าเป็นตัวเลขมากมายโขอยู่

        เมื่อได้มาแล้วก็ต้องทำงานให้สมกับค่าจ้างหน่อยสิ ซึ่งเรื่องนี้นักแสดงทุกคนต้องรู้โดยอัตโนมัติอยู่แล้วว่าจะต้องทำอะไรให้กับเจ้าของงานบ้าง เอาละเหวย!? งานนี้ฉานจะต้องป่าวประกาศให้โลกรู้ซะทีว่า “ฉานมีเงินจ้างน้องยังบลัดมาเป็นตัวแทนสินค้าฉานเฟ้ย!” ใครเงินไม่ถึงก็ถอยไป! (ว่าไปนั่น)

       ทันทีที่มีการเปิดตัวพรีเซนเตอร์หญ่าย... ทุกคนก็ไปรุมน้องหน้าใส แต่ไม่รู้เพราะรู้เท่าไม่ถึงการณ์หรือว่าประสบการณ์ไม่พอ หรือว่าคนดูแลไม่เข้าใจหลักของการพีอาร์ เพราะว่ากันว่างานนี้ชีบอกว่าไม่ขอพูด ไม่ให้สัมฯ อะไรมาก “อ้าว! ไหงเป็นอย่างนี้ละคร้าบ”

       ร้อนไปถึงลูกค้าเจ้าใหญ่ที่ว่ากันว่างานนี้โดนบ่นหูตูบเลยว่า เชิญมาทำข่าวทำไมฟะ? ในเมื่อคนเค้าไม่อยากให้สัมภาษณ์ และถึงตอนนี้แว่วมาว่าปีหน้าสินค้าเจ้าใหญ่เจ้านี้จะไม่ขอต่อสัญญาพรีเซนเตอร์แน่นอน

       คนเราโอกาสในวงการมีไม่เท่ากัน แต่ในเมื่อตัวเองโชคดีกว่าคนอื่นควรจะหยิบฉวยโอกาสดีๆ เหล่านี้ไว้ในมือ แล้วก็ทำให้เต็มที่เต็มแรง อยากจะอยู่ในวงการนานๆ ก็ต้องรักษาความดีเสมอต้นเสมอปลายประดุจเกลือรักษาความเค็ม แต่ไม่ใช่เค็มแบบ....แบบเห็นแก่เงิน