“แอน” เชื่อ “ภูริ” เคียงข้าง ทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี

เรียกว่าใกล้เป็นเจ้าสาวเข้าไปทุกทีแล้ว

สำหรับสาว แอน-อลิชา ไล่สัตรูไกล วันนี้เลยต้องจับเธอมานั่งคุยสักหน่อยว่าเตรียมตัวไปถึงไหนแล้ว รวมทั้งถามถึงเรื่องมุมมองความรัก เส้นทางกว่าจะมีวันวิวาห์ และอนาคตในการใช้ชีวิตร่วมกับแฟนหนุ่ม อย่าง ภูริ หิรัญพฤกษ์ ด้วย

ช่วงนี้มีผลงานอะไรบ้าง

“ตอนนี้ก็มีงานพิธีกร ช่วยรายการ “เจี๊ยบอ้อม” ค่ะ 2 ปีที่ผ่านมาก็หันมาทำพิธีกรเต็มตัว แอนว่าเสน่ห์ของงานพิธีกรคือมันเป็นบุคลิกของตัวเราเอง และก็ได้เจอคนเยอะ ๆ ก็สนุกดี ซึ่งงานในวงการตอนนี้อาจจะเหลือในเรื่องของเบื้องหลัง ที่เริ่มหันมาศึกษาดูบ้าง ก็จะเป็นพวกรายการ ตอนนี้ก็มีช่วยงานภูริ เพราะเขาเองก็มีทำงานเบื้องหลัง และผลิตช่องของตัวเอง และก็มีรีสอร์ทที่ อ.ปาย และกำลังจะมีสร้างโรงแรมด้วย ตอนนี้เราเลยแบ่งเบาภาระเขา เร็ว ๆ นี้ก็จะมีไปเรียนคอร์สการโรงแรม เพราะพอเราสร้างโรงแรมเสร็จก็ต้องทำให้เป็น จะได้บอกคนอื่นได้ ซึ่งแอนคงเริ่มเรียนปีหน้านะคะ เพราะปีนี้ก็วุ่น ๆ เรื่องเตรียมงานแต่งงานด้วย ”

ถามถึงเรื่องการเป็นเจ้าสาวหน่อย เตรียมตัวไปถึงไหนแล้ว

“ยังไม่ถึงไหนเลย มีแค่เรื่องชุดที่รู้ว่าเป็นแบบไหน แต่การ์ดก็ยังไม่เสร็จ ของชำร่วยก็ยังไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง มันก็ใกล้เข้ามาแล้ว แต่ตอนนี้ที่แน่ ๆ จะมีแค่ฤกษ์หมั้นอย่างเดียวที่เป็นวันที่ 11 ต.ค. แต่งานแต่งยังไม่รู้ว่าวันไหนค่ะ ส่วนเรื่องงานแต่งงานในฝัน ถ้าเป็นงานหมั้นคงจะเป็นแบบไทยเลย เพราะแอนอยากใส่ชุดไทย ส่วนงานเลี้ยงฉลองที่กรุงเทพฯ ก็คงจะเป็นแบบธรรมดาที่โรแมนติก เรียบง่าย เพราะงานนี้เราจะจัดให้กับผู้ใหญ่ ขอบคุณคนที่เอ็นดูเรา ส่วนงานที่ตั้งใจไว้และเริ่มทำไปแล้วหลายอย่างก็น่าจะเป็นงานที่ภูเก็ต เพราะเป็นแบบกึ่ง ๆ อาฟเตอร์ปาร์ตี้ และก็เป็นงานแต่งงานในฝันของเราจริง ๆที่จะเป็นแบบงานเล็ก ๆ แล้วเราทำทุกอย่างเอง ซึ่งแอนคิดว่ามันน่าจะเป็นอะไรที่โรแมนติกมาก ลึกซึ้งมาก เพราะจะมีแค่เพื่อนสนิทและคนในครอบครัวจริง ๆ”

ตอนนี้เริ่มตื่นเต้นบ้างหรือยัง

“ไม่ตื่นเต้นอะไรเลย เพราะรู้สึกว่ามันยังอีกไกล ก็เริ่มเก็บรายละเอียดไปทีละอย่าง ๆ อย่างงานที่จะจัดที่ภูเก็ตการ์ดเชิญก็ทำเองทุกอย่าง เขียนเองกับมือทีละใบเลยค่ะ เพราะเราตั้งใจจะเชิญแขกแค่ 100 คนสำหรับงานที่นั่น ตอนนี้ก็เริ่มมีปรึกษาเพื่อน ๆ บ้างแล้ว พวกเขาก็มาช่วยเลือกผ้า เลือกของ พาไปดูสิ่งที่อยากได้กัน ทุกคนก็มีไอเดีย ก็พยายามเข้ามามีส่วนร่วม เราก็รู้สึกซึ้งใจ”