สามหนุ่มเนื้อทอง เก่าแล้วไม่เก่าเลย

ถ้าพูดถึงละครสุดฮอตตอนนี้คงไม่มีเรื่องไหนเกินละครรีเมก สามหนุ่มเนื้อทอง เพราะเป็นกระแสตั้งแต่เริ่มออนแอร์จากการรวมนักแสดงดาวรุ่งไว้เพียบ
 
แม้กระทั่งใกล้จบก็ยังโดนวิพากษ์วิจารณ์หนักถึงคุณสมบัติของพระ-นาง ที่ดูร้ายผิดหลักพระ-นางผู้แสนดี

ไม่ว่าจะเป็นวัชระ (บอย-ปกรณ์ ฉัตรบริรักษ์) หนุ่มโลเล ไร้ความชัดเจน ดีแต่หนีปัญหา หรือสุพรรณิการ์ (มารี เบรินเนอร์) หญิงมั่นใจที่คบแบบไม่แคร์ว่าแฟนใคร

เช่นเดียวกับลำเภา (เต้ย-จรินทร์พร จุนเกียรติ) ซึ่งตามตอแย ธีธัช (เคน-ภูภูมิ พงศ์ภาณุ) หนุ่มเจ้าชู้ รักใครไม่เป็นแต่ก็มีสาวเป็นตัวเป็นตนไว้ในครอบครอง

"ตอนนั้น ที่เขียนสามหนุ่มฯ ช่วงปี 2535" กันยามาส หรือ ทัศนีย์ คล้ายกัน เจ้าของนามปากกา อาริตา และ นาวิกา รวมถึงบทประพันธ์เรื่องนี้บอกเล่า

โดยช่วงนั้นกระแส อยู่ก่อนแต่ง กำลังเริ่มเข้ามาในบ้านเรา เธอจึงอยากบันทึกความเป็นไปที่กำลังเปลี่ยนเข้าสู่สังคมเมือง ครอบครัวกลายเป็นครอบครัวเดี่ยว พ่อแม่ปู่ย่าตายายอยู่นอกเหนือการตัดสินใจเรื่องการใช้ชีวิต ขณะเดียวกันก็ต้องการให้ข้อคิดสอนหญิงผ่านนวนิยายตลกร้ายเรื่องนี้ แม้จะดูหมิ่นเหม่ต่อศีลธรรมอันดีไปก็ตาม

"สารที่ต้องการสื่อคือผู้ชายส่วนใหญ่ไม่ใช่คนดี คนรับสารต้องรับให้ได้ว่าผู้ชายก็เป็นอย่างนี้ เพราะฉะนั้น ผู้หญิงต้องตัดสินใจให้ดีในการเลือกผู้ชาย"

เลยไม่แปลกถ้าจะเห็นผู้ชายส่วนใหญ่ในเรื่องนิสัยไม่ค่อยน่ารัก ไม่ว่าจะเป็นตัวร้ายอย่างปรานต์ (เดี่ยว-สุริยนต์ อรุณวัฒนกูล) ที่เห็นแก่ตัวหวังรวยทางลัด ไม่เว้นแม้แต่กลุ่มพระเอกแบบวัชระและธีธัช

เพราะทัศนีย์ให้เหตุผลว่า เวลาเขียนนิยายจะไม่มองตัวละครมีแค่สีขาวหรือดำ ด้วยในความงามของสีขาวย่อมมี สีดำปะปนอยู่ ขณะเดียวกัน ตัวละครสีดำก็ต้องมีสีขาวแทรกไว้เช่นเดียวกัน

ภาพจากละคร สามหนุ่มเนื้อทอง

ดังนั้น ไม่ว่าจะพระเอก นางเอกหรือตัวร้ายก็จะมีดีเลวปะปนกันไปเป็นสีเทา อยู่ที่ว่าจะเทาเข้มหรือเทาอ่อนจึงทำให้ตัวละครมีมิติ จับต้องได้เหมือนกับเป็นคนจริงๆ พบเห็นได้ในชีวิตประจำวัน ซึ่งตรงนี้แหละที่เธอว่าน่าจะทำให้คนดูรู้สึกอิน

"ที่คนพูดถึงเยอะน่าจะเป็นเพราะสามหนุ่มฯ เหมือนชีวิตจริงมากเกินไป ตัวละครหลายตัวไปตรงกับชีวิตจริง ทำให้เกิดข้อวิพากษ์ถกเถียงถึงการเป็นพระเอก-นางเอกที่ไม่ได้อยู่ในขนบ แล้วสังคมเกิดการยอมรับอะไรที่เป็นความจริงไม่ได้ เมื่อเราไม่ยอมรับเท่ากับสิ่งนั้นไม่ได้เกิดขึ้น"

ซึ่งเธอยืนยันว่า การกระทำของตัวละครทุกตัวไม่ได้ผิด ไม่ว่าจะเป็นวัชระ ธีธัช ปรานต์ หรือแม้กระทั่งสุพรรณิการ์ และลำเภา เพราะทุกคนมีเหตุผลรองรับในการกระทำของตัวเอง ถ้าจะผิดก็ผิดเพราะเราเอามาตรฐานส่วนตัวไปตัดสิน

ภาพจากละคร สามหนุ่มเนื้อทอง

โดยเฉพาะสาวสองคนถ้าจะโทษต้องโทษคนกลางที่เป็นต้นเหตุ "ไม่มีใครแย่งชิงได้ถ้าอีกฝ่ายไม่ยินยอม" เธอว่า

เพียงแต่ในละครนักแสดงอาจจะมือใหม่เกินไปไม่เหมาะกับบทดราม่าที่ต้องอาศัยพลังจากข้างในมาก เมื่อถ่ายทอดออกมาจึงไม่ชัดเจนเท่าที่ควร ทว่าโดยรวมเธอว่าพอใจกว่า 70%

"ถ้าดูผ่านตาถือว่าละครทำได้ดี บทไม่โดนปู้ยี่ปู้ยำ เพิ่มตัวละครเข้ามาได้เนียน แต่หน้าที่ของเราหมดเมื่อขายบทประพันธ์ เราเคารพวิจารณญาณของผู้จัดและคนเขียนบทละคร"

และคาดว่าคนส่วนมากน่าจะเห็นด้วย เพราะนอกจากละครที่ถูกพูดถึง นวนิยายต้นฉบับยังได้รับความนิยมจนต้องตีพิมพ์ใหม่เมื่อปลายปี 2553 แถมพิมพ์ซ้ำอีก 3 รอบ แต่หากใครหาซื้อไม่ทันตามอ่านกันได้ที่ www.arita.com แล้วจะได้รู้ว่านวนิยายดีไม่ว่ากี่ปีก็ไม่มีวันล้าสมัย

อย่างที่คนเขียนบอกอย่างภูมิใจ "ถ้าเป็นงานเก่าแล้วคนพูดถึงเยอะขนาดนี้ ไม่ว่าจะทางบวกหรือทางลบเราก็ดีใจแล้ว"

เพราะหมายความว่าอย่างน้อยผลงานยังมีคนติดตามอยู่เสมอ

ภาพจากละคร สามหนุ่มเนื้อทอง