สู่ก้าวต่อไปนักดนตรี เก้า- จิรายุ ละอองมณี

จากบทบุญทิ้ เพื่อนคู่ซี้ของพระองค์ดำ ในภาพยนตร์เรื่องตำนานสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ส่งผลให้ชื่อของเด็กชายเก้า-จิรายุ ละอองมณี โด่งดังเป็นพลุแตกชั่วพริบตา เพราะความสามารถในการแสดงที่เก่งเกินวัยนั่นเอง

วันนี้เก้ากำลังก้าวเดินอยู่ในถนนสายมายาอย่างเต็มตัว มีผลงานต่าง ๆ ออกมาให้เห็นอย่างต่อเนื่อง ทั้งละครและโฆษณา ล่าสุดเก้าแย้ม ๆ มาว่ากำลังจะไปเล่นหนังเรื่องใหม่ให้กับค่าย GTH (กระแซะให้จนเมื่อยแล้วเก้ายังไม่ยอมบอกเลย) ส่วนจะเป็นเรื่องอะไรต้องติดตามกันต่อไป

หลังจากนั่งคุยกันได้สักระยะหนึ่ง เรายังล้วงข้อมูลลับ ๆ มาได้แบบที่เก้ายังไม่เคยเผยที่ไหนมาก่อน นั่นคือเก้ามีวงดนตรีเป็นของตัวเองชื่อว่า �กะหลั่ว� กับตำแหน่งมือกีตาร์ ส่วนฝีมือจะกะหลั่วเหมือนชื่อวงหรือเปล่านั้น เก้าได้แต่ส่งยิ้มหวานมาให้ เลยไม่รู้ว่าความจริงเป็นยังไงกันแน่ แต่ที่แน่ ๆ ถ้าอยากรู้เก้าบอกว่าต้องไปฟังกันเองที่โรงเรียนอมาตยกุล เพราะมีงานโรงเรียนเมื่อไหร่วงกะหลั่วเป็นได้รับใช้เพื่อน ๆ ทั้งโรงเรียนทุกครั้ง

นี่คือความสามารถอีกอย่างหนึ่งของหนุ่มน้อยคนนี้ อยากรู้ว่าเก้าในวันนี้และในอนาคตเขาจะก้าวเดินไปทิศทางไหน ด้านการเรียนเขาจัดสรรเวลาอย่างไร บรรทัดต่อไปคือตัวตนของเก้า-จิรายุ

เลือกการเรียนเป็นที่หนึ่ง
ปรกติผมให้ความสำคัญกับการเรียนอยู่ตลอดเวลาอยู่แล้ว แต่ถ้ามีงานเข้ามาอาจจะต้องมีการหยุดเรียนบ้าง ในเรื่องของคิวการแสดง คุณแม่จะเป็นคนดูให้ครับ และพยายามเลี่ยงให้ไม่ชนกับเวลาเรียน อาจจะเป็นหลังเลิกเรียน หรือวันเสาร์-อาทิตย์ แต่ถ้าไม่ได้จริง ๆ หยุดก็ต้องหยุดครับ เพื่องานจะได้ไม่เสีย และงานที่ไม่ใช่แค่ผมคนเดียว ผมต้องทำหน้าที่ทั้งสองอย่างให้ดี หน้าที่หลักคือตั้งใจเรียนให้ดีที่สุด และถึงเวลาต้องตามงานให้ทันเพื่อน ๆ เรื่องการเรียนมาเป็นอันดับหนึ่ง

กระจกสะท้อนภาพการเป็นนักเรียนม.3
ผมว่าผมเป็นคนขี้เกียจนะครับ (หัวเราะ) ถามว่าหัวดีไหมไม่รู้เหมือนกัน น่าจะอยู่ประมาณกลาง ๆ มากกว่า เกรดเฉลี่ยที่ผ่านมาได้ประมาณ 3 กว่า ๆ คือหลัง ๆ ผมไม่ค่อยตั้งใจเรียนเท่าไหร่ด้วย (ยิ้ม) ทำกิจกรรมเยอะไปหน่อยครับ ไม่ค่อยได้อ่านหนังสือเท่าไหร่ แต่จะอ่านตอนสอบรวดเดียวเลย ผมเป็นคนที่จำอะไรได้เร็วนะ อ่านปุ๊บจำแม่น แต่สอบเสร็จปุ๊บผมลืมทันทีเหมือนกัน (หัวเราะ)

ผมเป็นคนที่เรียนได้หมดทุกวิชานะ คือผมไม่ชอบอะไรที่อยู่ในกรอบเท่าไหร่ คือเรียนแบบที่ไม่ต้องมีกระดาน มีเก้าอี้ก็ได้ ผมจะชอบขึ้นมาทันทีเลย ผมชอบอะไรที่มันเป็นปฏิบัติมากกว่า วิชาการผมได้นะแต่อาจจะไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ครับ

อนาคตที่อยากจะเรียนและอยากจะทำ
บอกตรง ๆ ว่ายังไม่รู้เลยครับ เพราะยังไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าผมชอบอะไร (หัวเราะ) ตอนนี้คิดเพียงอย่างเดียวว่าอะไรที่ผมทำแล้วมีความสุขอยากจะทำตรงนั้นให้เต็มที่ อย่างตอนนี้มีเรื่องของดนตรีกับศิลปะ ถ้าเป็นในแง่ของศิลปะอยากทำอะไรที่แปลกใหม่ คิดขึ้นมาเอง ออกแบบสิ่งของ ประมาณนี้ครับ ผมคิดอยู่แล้วว่าจบไปอยากทำงานที่ไม่จำเจครับ เพราะผมเป็นคนที่เบื่อง่าย (ยิ้ม) เคยฝันอยากเปิดร้านอะไรสักอย่างที่คนเข้ามาพักผ่อนหย่อนใจ อยากให้คนเข้ามาในร้านเราแล้วเข้าใจโลกของผม

ความสุขที่ได้ทำหนึ่งในนั้นคือดนตรี
ผมเริ่มเล่นกีตาร์มาประมาณ 2 ปีแล้วครับ เล่นเมื่อตอนป.6 ปลาย ๆ ที่คิดอยากมาเล่นดนตรีตอนนั้นเป็นช่วงที่ว่างมาก ๆ ครับ และเป็นช่วงปิดเทอมด้วย ไม่มีอะไรทำ ผมเห็นเพื่อน ๆ เขาเล่นกีตาร์กันมาสักพักแล้ว ทำให้ผมคิดจะเล่นบ้างเท่านั้นเอง ไปซื้อกีตาร์ตัวละพันกว่าบาท ไปเรียนประมาณ 2-3 ครั้งแล้วก็เลิกครับ (หัวเราะ) ผมกลับมาฝึกที่บ้านเอง ซื้อหนังสือเพลงมาเปิดหัดเอง ประกอบกับผมหัดเล่นกับเพื่อน ๆ ด้วยเลยทำให้เป็นเร็วกว่าเดิม แต่กีตาร์ไฟฟ้าผมให้อาจารย์มาสอนที่บ้านครับ จะได้เทคนิคและเป็นเร็ว ๆ ด้วยครับ

ฉายแววเป็นนักดนตรี ตำแหน่งมือกีตาร์วงกะหลั่ว
เรื่องดนตรีถ้ามีผู้ใหญ่ให้โอกาสในการทำงานเพลง ผมคงไม่ทิ้งแน่นอนครับ ส่วนตัวแล้วผมชอบเล่นเป็นวงมากกว่าที่จะร้องเพลง (ยิ้ม) ตอนนี้ผมเล่นดนตรีกับเพื่อน ๆ ที่โรงเรียน มีวงเป็นของตัวเองครับ ชื่อวง กะหลั่ว (หัวเราะ) คือจริง ๆ วงนี้เขาตั้งชื่อกันมาก่อนแล้ว ก่อนที่ผมจะเข้ามาเป็นสมาชิกซะอีก คำว่ากะหลั่วอาจจะฟังแล้วขำ ๆ นะ แต่ในความคิดของผมนะ ชื่อวงกะหลั่ว แต่ถ้าเราเล่นดี คนดูเขาอาจจะเฮ้ย! ก็ได้ แต่ในอีกมุมหนึ่งถ้าเล่นไม่ดีอย่ามาว่ากันนะ ก็ชื่อวงกะหลั่วไง (หัวเราะ)

เก้าและเพื่อน ๆ ในวงกับเส้นทางของวงกะหลั่ว
พวกเรายังไม่เคยไปประกวดวงดนตรีที่ไหนมาก่อนครับ เล่นแต่งานโรงเรียนอย่างเดียว (สาวกรี๊ดเยอะแน่ ๆ เราแอบแซวเก้า) ไม่มีเลยครับ (หัวเราะ) ตอนที่พวกผมเล่นนะ นั่งเงียบกันหมดเลย แต่จริง ๆ ตอนที่ผมยังไม่ได้เข้ามาเป็นสมาชิกวงนี้เพื่อน ๆ เขาทำเดโม แต่ถ้ามีงานเล็ก ๆ ผมอาจจะไปนำเสนอให้เขาฟังก็ได้ครับ ผมเล่นตำแหน่งกีตาร์ครับ คือผมไม่ได้คิดว่าจะเล่นดนตรีแล้วพาเพื่อนไปดังเพราะว่าผมเป็นนักแสดง เป็นดารา ผมแค่อยากเป็นนักดนตรีเท่านั้นเอง ทุกคนมีจุดประสงค์เดียวกัน คือเราชอบดนตรีเหมือนกัน

นักแสดง นักดนตรี กับความชอบที่แตกต่าง
ผมชอบคนละแบบครับ ความรู้สึกของความเป็นนักแสดงเป็นงานที่ผมทำแล้วรู้สึกว่าประสบความสำเร็จมากกว่า เป็นนักดนตรีผมเล่นกับเพื่อนเฉย ๆ ผมเล่นเพราะผมรักดนตรี ผมมีความสุขกับสิ่งที่ผมได้ทำ มันแตกต่างกันมากครับ เป็นนักแสดง ผมทำเพื่อครอบครัวได้ มันคือความภาคภูมิใจของผมเองด้วย

สุดท้ายเก้าฝากเรื่องเรียนถึงเพื่อน ๆ วัยเดียวกันมาว่า อยากให้เพื่อน ๆ ทุกคนตั้งใจเรียน อย่าเพิ่งไปคิดเรื่องความรัก ขอให้ตั้งใจเรียนเป็นอันดับหนึ่ง และขอให้อยู่ในขอบเขตและความพอดี เรื่องทำกิจกรรมต้องทำแบบได้พอดีเหมือนกัน ให้เรื่องเรียนอยู่ในมาตรฐาน รู้จักหน้าที่ของตัวเอง จากนั้นค่อย ๆ ไปทีละก้าว วันหนึ่งคงไปถึงความฝันของตัวเอง...

เหมือนเก้าที่ค่อย ๆ ก้าวไปทีละสเตปอย่างมั่นคง โดยมีกำลังใจที่สำคัญคือครอบครัวเป็นแรงผลักดัน

ที่มา "การศึกษาวันนี้"
ผู้เขียน : oakky วิไลรัตน์ ต่ายประยูร ช่างภาพ : นายหรั่ง
http://campus.sanook.com/teen_zone/star_05314.php