ต่าย สายธาร เปิดใจหลังสูญเสียแม่สีดา เคลียร์ชัดดราม่าลูกสาวไม่ดูแล

ตอนนี้ถ้าอยู่คนเดียวจะหนีไปร้องไห้?

ต่าย : ก็เป็นค่ะ ในเวลาที่เราอยู่ในวัดหรือในโซเชียลเราไม่อยากร้องเพราะเราต้องเข้มแข็ง เรายังมีคนอื่นที่ต้องซัพพอร์ตและฮีลใจเขา แต่เราต้องฮีลใจตัวเองก่อน พอกลับถึงห้องก็ร้องไห้เต็มที่เลย มาที่รายการก็คิดถึงแม่ต้องขอบคุณรายการที่ทำให้มีคลิป มีภาพความทรงจำกับคุณแม่ ขอบคุณมากจริงๆ วันนั้นมีหลายๆประโยคที่สัมภาษณ์กันไปแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาตลอด

ย้อนไปตั้งแต่พี่อ๊อฟเสียพี่ต่ายดูแลคุณแม่สีดามากี่ปีแล้ว?

ต่าย : น่าจะเกือบ 20 ปี เป็นส่วนซัพพอร์ตและฮีลใจกันมากกว่า ต่ายไม่ถึงขั้นจะไปดูแลอะไรเท่าลูกสาวจริงๆของแม่ เพียงแต่เราเป็นคนสาธารณะ เราเป็นคนมีแสง ลูกสาวแม่เขาไม่ได้เป็นคนที่ออกมาหาแสงอะไร ต่ายเป็นคนที่รู้อยู่เต็มอก แต่มันเป็นเรื่องภายในครอบครัว ต่ายไม่สามารถก้าวล่วงได้"

วันที่ทราบข่าวแม่สีดาเสียชีวิตตอนนั้นพี่ต่ายทำอะไรอยู่?

ต่าย : "ต่ายนอนอยู่ที่ห้อง ที่พักเราอยู่ใกล้กันมาก ปกติเราจะมีการส่งข้าวส่งน้ำกันอยู่แล้ว แต่ด้วยช่วงหลังแม่งานเยอะมาก ก็เลยไม่ได้เจอกัน วิดิโอคอลล่าสุดคือวันที่ 14 ก.พ.ที่ผ่านมา แล้วเรายังไม่ได้นัดกันทางข้าวเลย ก็มีช่างที่คอนโดต่ายมาบอกว่ามีคนตามหาแม่สีดานะ รวมถึงผู้จัดการของแม่ก็มาบอกว่าให้ช่วยตามหาแม่ให้หน่อยก็เริ่มกระจายกันตามหา จากนั้นทางนิติของทางคอนโดต่ายก็มาเคาะประตูห้องต่าย บอกว่าทางฝั่งนิติ และ รปภ. ของทางคุณแม่เขาฝากเบอร์ให้ต่ายโทรกลับหน่อย พอต่ายโทรไปเขาก็เล่าให้ฟังว่ามีคนมาตามหาแม่นะ ซึ่งตอนนี้มันยังไม่สามารถที่จะเปิดประตูได้เพราะมีการใช้กุญแจครอบลูกบิดไว้ข้างนอกเป็นการหลอกว่าเราอยู่ ไม่ให้คนอื่นไขเข้ามาได้

ซึ่งคุณแม่จะมีความสนิทกับ รปภ. เขาจะซื้อของมาฝากกันบ่อย ทาง รปภ. เขาก็บอกว่ามันค่อนข้างที่จะผิดปกตินะครับ คุณต่ายโทรคุยกับทางเจ้าของตึกได้ไหมครับว่าผมขออนุญาตทุบลูกบิด คุณแม่เคยพูดกับเขาไว้ว่าถ้าคุณแม่ป่วยหรือเป็นอะไรให้โทรหาต่าย ต่ายก็โทรไปขอเจ้าของตึก ตอนเราทุบต่ายก็ให้เขาถ่ายคลิปไว้ด้วยเผื่อมีปัญหาอะไร เขาก็เงียบกันไปซักพักหนึ่ง ก็เห็นว่ามันนานแปลกๆ ต่ายเลยลุกเปลี่ยนเสื้อผ้า ตอนนั้นไม่มีใครคิดเลยว่าแม่จะอยู่ในห้อง หรือคิดว่าแม่เสียชีวิต

จากนั้นก็มีโทรศัพท์เข้ามาว่าทุบแล้วนะครับ คุณแม่อยู่ในห้อง ตอนนั้นจำไม่ได้ว่าพูดอะไรไปบ้าง ประมาณว่าพังเลยเดี๋ยวต่ายไป ก็ต้องขอบคุณทีมงานมูลนิธิร่วมกตัญญูทุกคน ถึงต่ายจะเป็นกู้ภัยแต่วันนั้นต่ายเบลอไปหมด กู้ภัยเวลาที่จะต้องไปห่อร่างคนที่เรารักมันเจ็บปวด

ต่าย : ใช่ค่ะ ทีมกู้ภัยอุ้มร่างคุณแม่ ต่ายเป็นคนห่อเอง และแบกร่างแม่ลงมา มันเจ็บปวดมาก ภาพตั้งแต่พี่อ๊อฟมันก็แฟลชแบ็คกลับมา แล้วพอมาเป็นแม่ เราก็ใช่เหรอ ฉันนอนฝันรึเปล่า มันคือความจริงเหรอ แต่เราก็ต้องยอมรับความจริง พอเราเห็นทีมมาช่วยเราก็เริ่มมีกำลังใจขึ้นมา ตอนนั้นต่ายรู้สึกว่าตัวเองทำอะไรไม่ถูกเลย ตอนที่เห็นคุณแม่ต่ายพยายามบอกกับตัวเองว่ามันคือเรื่องจริงนะ ต้องดึงสติกลับมาแล้วทำให้ดีที่สุด แล้วปกติต่ายไม่มีไลน์น้องโอ๊ต อยู่ๆไลน์น้องก็เด้งเข้ามา อันดับแรกก็คือกราบแม่

ก่อนจะเกิดเหตุการณ์นี้คุณแม่สีดาได้สั่งเสียอะไรไว้ไหม?

ต่าย : น่าจะตอนไปผ้าป่า กับพี่ปิ๋ม ซีโฟร์ที่ต่างจังหวัด มันไม่ใช่ลางหรืออะไร ต่ายไม่เคยโดนแม่ดุเลยนะ แต่วันนั้นแม่ก็พูดว่าต่ายดุแม่ ห้ามนู่นนี่นั่น มาดุเขาทำไม เขาก็เหมือนเด็กอะหลังๆ ต่ายพูดเสมอให้เขาไปโรงพยาบาล เรายังมีแรงที่จะไปด้วยตัวเองได้ เราไปเถอะยังดีกว่าให้รถพยาบาลมารับ แม่ก็ไม่ยอมไป วันนั้นแม่ก็ไอทั้งคืนก่อนจะไปงานนี้ เหมือนเป็นสัญญาณเตือนแล้ว เราก็เป็นห่วงเขา เราทำทุกทาง โพสต์ลงโซเชียลไม่เคยไปนอนห้องคุณแม่เลย แม่ไม่ให้ใครยุ่งอะไรเลย แต่แม่มาห้องต่าย มากินข้าวด้วยกัน มานั่งริมระเบียงด้วยกัน เหมือนวัยรุ่นอยู่หอพัก มันก็มีความสุขในมุมนั้น กับแม่สีดาเราจะคุยกันเหมือนเพื่อนที่มีอะไรก็ปรึกษากัน แชร์มุมมอง ทัศนคติต่ายก็ได้อะไรจากคุณแม่เยอะเหมือนกัน

กับคลิปที่เป็นไวรัลที่บอกว่าแม่ไม่เคยได้รับรางวัลอะไรเลยในชีวิต หนังเรื่องสุดท้ายถ้าแม่ได้รางวัลแม่จะเอารางวัลใส่โรงไปด้วยแทนดอกไม้ พี่ต่ายรู้สึกแปลกๆกับประโยคพวกนี้ไหมตอนที่ฟัง มันมีลางอะไรไหม?

ต่าย : ตอนนั้นที่คุณแม่พูดต่ายไม่ได้ฟัง ไม่ได้ดูมาทราบตอนที่คุณแม่เสียไปแล้ว คงเป็นความในใจของคุณแม่ เหมือนเป็นความสุขสุดท้ายของบั้นปลายชีวิต เหมือนกับที่ตอนนี้ต่ายเองก็เริ่มปล่อยวางกับบางสิ่งบางอย่างแล้ว เริ่มไม่อยากจะครอบครองอะไรแล้วเพราะพอเราครอบครองสิ่งไหนมากเราก็มักจะเป็นทุกข์ ทุกวันนี้เราคิดแค่ว่าเราจะทำเพื่อใคร อยู่เพื่ออะไร อย่างตอนนี้ต่ายก็มองว่าเราจะทำอะไรให้เป็นประโยชน์ต่อสังคมได้บ้าง

ต่าย : คือระหว่างที่เราเดินรอบเมรุ น้องโอ๊ตบอกพี่ต่ายลมแรงมากเลย รูปของคุณแม่จะปลิว มองเป็นเรื่องธรรมชาตินะคะ พอขึ้นมาต่ายเป็นคนถือรางวัลเอง ทางเจ้าหน้าที่วัดบอกให้วางไว้ตรงนั้น จากนั้นต่ายก็หันหลังจะถวายผ้าพระ ก็เหมือนจะมีคนมาเดินชน ทีนี้มันก็มีเสียงแตกกระจายกันไปต่างๆนานาต่างคนต่างคิดไม่มีใครผิดถูก บางคนคิดว่าทำไมไม่เอาใส่โลงลงไปให้แม่ ในความเป็นจริงมีแค่หนึ่งเดียวว่าเกิดอะไรขึ้น ต่ายก็พยายามมองหลายมุม บางทีแม่อาจจะคิดว่าไม่ต้องเอาไปเผานะ สัปเหร่อเขาบอกว่ามันเป็นพลาสติกมันจะละลายและอาจจะระเบิด เขาจะมีเหตุผลของเขา

ตามความเข้าใจ เถ้ากระดูกมันจะไม่เป็นเถ้ากระดูก มันจะเป็นก้อนๆรวมกับพลาสติก?

ต่าย : สุดท้ายเราต้องให้เกียรติครอบครัวในการตัดสินใจ เขาก็นำรางวัลไปพร้อมอัฐิ ก็มีหลายเสียง นานาจิตตังอีก ต่ายเข้าใจทั้งหมด สุดท้ายให้ทุกอย่างขึ้นอยู่กับครอบครัวดีกว่า ขอไม่ก้าวล่วงอยากให้ทุกคนจำภาพรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ความทรงจำดีๆ ความสุขที่แม่สีดาได้ฝากไว้กับพวกเราถึงการใช้ชีวิตของแม่ อาจจะเป็นวิทยาทานให้หลายๆคน อยากให้จำแต่เรื่องดีๆไม่มีดรามา ต่ายรู้จักโอ๊ตมาตั้งแต่เด็ก น้องไม่เคยทิ้งแม่เลย แม่เป็นคนที่ขี้เกรงใจมากๆในความรู้สึกของคนเป็นแม่ โอ๊ตเขาทำหน้าที่ลูกตลอดเพียงแต่เขาไม่ได้เจอกัน

เอาสรุปเลยนะอย่างข้าวกล่อง มีใครทานข้าวกล่องไม่หมดแล้วเก็บไว้บ้างไหม ก็จะเป็นอีกมุมหนึ่ง คนเราก็มองไม่เหมือนกัน มองหลายมุมได้แต่ไม่จำเป็นต้องมาทะเลาะกันถ้ารักแม่ ตัวต่ายก็เคยกินข้าวกล่องแล้วเหลือเก็บไว้กินต่อ ในมุมคุณแม่มันก็แปลได้หลายอย่าง อาจจะแปลว่าแม่ไม่มีจะกิน แต่มันก็ไม่ได้แปลว่าอย่างนั้น เราเองก็ไม่ทราบ โอ๊ตเขาก็ไม่ทราบ ถ้าทราบจะเหลือเหรอ เราก็ต้องโทรแม่ก๋วยเตี๋ยวไหม

เราซัพพอร์ตแม่อยู่แล้ว?

ต่าย : ใช่ เราซัพพอร์ตกันอยู่แล้ว ทุกคนต้องเข้าใจด้วยว่าแม่เป็นคนรักอิสระ ต่ายกับแม่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน 24 ชั่วโมง แต่ก็จะมีคนรอบตัวต่ายคอยซัพพอร์ตแม่ แต่เห็นอย่างนั้นแม่เขาแข็งแรงกว่าต่ายนะ ต้องขอบคุณทุกคนมากที่บอกประทับใจต่าย สายธารที่ดูแลแม่ในทางกลับกันแม่ก็ดูแลต่ายเหมือนกัน ต่ายจะไม่พูดอะไรเยอะ ให้การกระทำของเรามันดังกว่าคำพูด ให้การกระทำพูดแทน หน้าที่ต่ายจบลงแล้ว ต้องเป็นหน้าที่ครอบครัว เราไม่ควรก้างล่วงหรือมีถ้อยคำท็อกซิก ทำให้น้องโอ๊ตรู้สึกแย่ ขนาดเรามีภูมิต้านทานเวลาอ่านแล้วยังสงสารน้องเลยอยากจะให้เป็นพลังบวกให้กันดีกว่าถ้าทุกคนรักแม่ มันไม่จำเป็น

ยังมีอีกหนึ่งสิ่งที่พี่ต่ายอยากทำให้แม่ด้วย?

ต่าย : ต่ายเคยชวนแม่ไปปฎิบัติธรรม แต่ช่วงหลังแม่งานเยอะมากๆ เคยพูดเล่นๆกับแม่ว่าเดี๋ยวลาออกจากวงการบันเทิงแล้วมาดูคิวให้แม่ดีกว่าเพราะแม่งานเยอะ แต่แม่ก็มาด่วนจากไปเสียก่อน ต่ายเลยคิดว่าต่ายจะไปปฎิบัติธรรมให้แม่ตามที่เราสะดวก ก็ไม่อยากจะให้มีดรามาอะไรแล้ว ถ้าอ๊อฟเขามองอยู่ข้างบนเขาอาจจะเสียใจที่น้องสาวเขาต้องมาโดนแบบนี้ ฉะนั้นเราก็ส่งคุณแม่ไปให้คุณอ๊อฟแล้ว

อยากจะบอกอะไรกับคุณแม่สีดาเป็นครั้งสุดท้าย?

ต่าย : ต่ายพูดกับแม่ตลอดเวลาว่ารักแม่ ก็ขอบคุณค่ะพี่เรามีโอกาสได้บอกรักกันตอนที่เรายังมีลมหายใจ เราไม่เสียดายเลย เพราะต่ายได้บอกรักแม่ หอมแม่ในวันที่แม่รับรู้ได้ เราไม่ได้บอกรักกันตอนที่ใครอยู่ในโลงที่เขาไม่ได้ยินแล้ว เหมือนเพลง อย่าบอกรักฉันในตอนที่ฉันไม่ได้ยิน ถ้าจะบอกรัก บอกในวันที่เขายังรู้สึก ถ้ารักบอกเลย หูเราได้ยิน ประสาทเรารับรู้ ไม่ต้องเอาอะไรมาให้เรากินตอนที่เรากินไม่ได้ เราไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะมีจริงไหม วันนี้รักใครก็บอก อยากกอดใครก็กอด โกรธใครก็ให้อภัย เพราะเราไม่รู้จริงๆว่ากอดนี้มันจะเป็นกอดสุดท้ายรึเปล่า ทำไปเถอะ

หลังจากที่แม่สีดาเสียชีวิตไปสภาพจิตใจพี่ต่ายโอเครึเปล่า หรือต้องการการซัพพอร์ตจากใครไหม?

ต่าย : ทั้งนี้ทั้งนั้นมันต้องเริ่มต้นจากตัวเอง แต่ก็ขอบคุณทุกคนที่น่ารักและเข้าใจ แค่นี้แหละชีวิตเราไม่ต้องการอะไรแล้ว เราได้ทำอะไรให้คนที่เรารักและเขาก็รักเรา ตอนที่เขาอยู่เขารับรู้แน่นอน แต่ตอนที่เขาจากไปแล้วเราจะทำอะไรให้เขาอาจจะไม่รับรู้ แต่ถ้าเราทำแล้วไม่เดือดร้อนใครก็ทำไป อยากให้ทุกคนที่รักแม่สีดาไม่ดรามาอะไรแล้ว คุณแม่ยังมีหลานอีก 3 คนซึ่งคุณแม่ก็รักหลาน อยากให้ส่งกำลังใจให้น้องโอ๊ต เขาก็บอบช้ำมาก ตัวต่ายไม่ใช่ลูกแท้ๆยังรู้สึกมากๆเลย การคอมเมนต์ดีๆมันไม่ยากหรอกค่ะ