กราบหัวใจนางเอกต้องทำงานในวัย14 เลี้ยงแม่-ดูแลพี่ชายดาวน์ซินโดรม

ซึ่งตอนนั้น สาวพรีม นอกจากต้องคอยดูแลคุณแม่ และพี่ชายแล้ว ยังควบคู่ไปกับการทำงาน และเรียนหนังสือ ตอนนั้นก็รู้สึกหนัก แต่ว่าเป็นความหนักที่เหมือนไม่ได้มีเวลา อาจจะเพราะความยุ่งด้วยมั้งเลยไม่ได้มีเวลาจมอยู่กับมัน เราก็มัวแต่หาวิธีการว่าเราจะทำยังไงต่อ ไม่มีเวลาเรียนใช่มั้ย ฉันสอบเทียบเลย ฉันไม่เรียนเลย ตอนนั้นอยู่ ม.4 เรียนไม่ทันไม่เป็นไรฉันสอบเทียบแล้วฉันเข้ามหาลัยเลย เหมือนเราก็หาวิธีที่จะทำให้เรารับมือกับทุกอย่างให้ได้

พรีม : พรีมเองก็ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองดูแลทุกคนในครอบตรัวเพียงคนเดียว พรีมรู้สึกว่าครอบครัวที่บ้านจะแบ่งหน้าที่โดยชัดเจน คุณแม่ก็จะทำหน้าที่ซัพพอร์ตเรื่องบ้านจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายทุกอย่างให้พรีม พรีมไม่ต้องกังวลเรื่องนี้เลย พรีมมีหน้าที่ออกมาทำงานข้างนอก พี่ชายเป็นพ่อบ้านชั้นดีที่ซัพพอร์ตคุณแม่และซัพพอร์ตพรีมได้ดีมากๆ

พรีม : ที่บ้านจะวางพื้นฐานมาตั้งแต่เด็กเลย ฝึกเรื่องของสมาธิ ก็คล้ายๆกับเด็กปกติแต่แค่ต้องฝึกเข้มข้นขึ้น ทำให้พอจอห์นนี่โตมาถึงวัยนี้ดูแลง่ายมากสำหรับพรีมนะ เพราะเรารู้สึกว่าเหมือนเราวางพื้นฐานไว้ดีแล้ว เดี๋ยวนี้ก็กลายเป็นแค่เรื่องของการเราหากิจกรรมเล่นกัน สนุกกัน กิจกรรมที่ทำก็คือร้องเพลง เขาจะมีตารางที่เป๊ะมากคือเขาจะร้องเพลงทุ่มนึงถึงสามทุ่มสี่สิบห้าทุกวัน เสร็จปุ๊ปก็จะปิดทุกอย่างแล้วก็ขึ้นนอน เขาจะเป๊ะมาก ส่วนพรีมถ้าวันไหนว่างก็จะพยายามพาเขาไปเที่ยว พาเขาไปเจอประสบการณ์ใหม่ๆ ไปเจออะไรใหม่ๆ

 

vvvvv

vvv

v