ย้อนเส้นทางบันเทิง10ปี ลีน่า ลลินา กว่าจะดังคิดยอมแพ้หลายครั้ง

จุดเริ่มต้นของการเข้าวงการบันเทิงคืออะไร ?

ลีน่า : ย้อนไปเมื่อประมาณ 10 ปีที่แล้ว ตอนหนูอยู่ประมาณ ม.2 เกรด 8 เดินอยู่ที่โรงเรียนที่เชียงใหม่ หนูเป็นเด็กเชียงใหม่ เกิดและโตที่เชียงใหม่ แล้วก็มีแมวมองไปเจอเราที่เชียงใหม่ เขาก็เดินเข้ามาถามว่าสนใจไปแคสงานการแสดง งานละครไหม

เป็นแมวมองชื่อดังไหม ?

ลีน่า : ไม่แน่ใจ ตอนนั้นหนูไม่รู้จักเขา

ตอนนั้นกลัวไหมว่าจะมาหลอกหรือเปล่า?

ลีน่า : ไม่กลัวนะคะ รู้สึกว่าน่าสนใจดี หนูเป็นเด็กที่ว่าถ้าโอกาสไหนเข้ามาหนูไม่ค่อยปฏิเสธ ก็คิดว่าน่าสนใจ น่าลองจังเลย

แล้วมีความคิดที่อยากจะเข้าวงการอยู่แล้วไหม ?

ลีน่า : ไม่เคยเลยค่ะ ไม่เคยมีความคิดว่าตัวเองอยากเป็นดารา คิดว่าตัวเองไม่สวยด้วยซ้ำ แต่จำได้ว่าเวลาไปเดินตลาด แม่ค้าชอบบอกว่าไปประกวดนางงามสิ หน้าได้ แต่หนูไม่เคยคิดว่าตัวเองสวยจะเป็นดาราได้

น้องบอกไม่มีความคิดอยากจะเข้าวงการ แบบนี้ตัดสินใจนานไหมกว่าจะมาแคสงาน?

ลีน่า : หนูก็ลองดู เพราะว่าโอกาสเข้ามาแล้ว ก็บินมากรุงเทพกับคุณแม่ แล้วก็ได้มาแคสจริงๆ รู้สึกว่าท้าทายดี แล้วปรากฏว่าแคสได้ด้วย ก็เลยเฮ้ย...หรือว่าเราจะมาทางนี้เลยดีไหม

ลีน่า : เป็นงานละคร และเป็นละครที่หนูเคยดูตั้งแต่เด็กๆ ด้วย แล้วเล่นเป็นบทนางเอก

พอแคสแล้วได้เลยเป็นยังไงบ้าง ?

ลีน่า : ก็ตื่นเต้นนะคะ เราไม่คิดว่าจะทำมันได้ เราแค่รู้สึกว่ามีโอกาสเข้ามาก็ลองดู

ตอนนั้นเห็นว่าแคสได้ทั้ง 2 ที่ 2 ช่อง?

ลีน่า : ใช่ค่ะ แต่ก็รู้สึกว่าทุกอย่างมันถูกกำหนดไว้แล้ว ว่าเราจะต้องอยู่ที่นี่อะไรทำนองนั้น ก็เลยเลือกที่นั่น

พอได้งานแล้วจากเชียงใหม่มากรุงเทพ ทำยังไงย้ายบ้านเลยไหม?

ลีน่า : คือครอบครัวหนูมี 4 คน แล้วก่อนที่จะมีแมวมองมาจะย้ายไปต่างประเทศทั้งครอบครัวแล้ว เพราะเหมือนพี่สาวต้องไปเรียนต่อต่างประเทศ ก็เลยมีแพลนว่าจะย้ายไปทั้งครอบครัวเลย ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่นั่นเลย แต่ว่ามีโอกาสนี้เข้ามาก็เลยย้ายมากับคุณแม่ 2 คนที่กรุงเทพ ส่วนพี่สาวก็ไปเรียนต่อที่แคนาดา ก็เหมือนแยกทางกันประมาณนึง

พอเราเลือกวงการบันเทิงย้ายมาเลยไหม ?

ลีน่า : ย้ายมาเลยค่ะ พอเราเซ็นสัญญาปุ๊บ เราก็ย้ายมาเลย แล้วก็มาหาโรงเรียนที่นี่

การปรับตัวเป็นยังไงบ้าง ?

ลีน่า : หนูรู้สึกว่าพอเรามาตั้งแต่ยังเด็ก การปรับตัวมันไม่ยากมาก เพราะว่าเรายังพร้อมที่จะเรียนรู้ตลอดเวลา อาจจะมีแค่ว่า จากเมืองเล็กๆ ที่เราไม่ต้องระแวงอะไร แล้วเรารู้ทุกซอก ทุกมุม ของจังหวัดเชียงใหม่ พอมากรุงเทพฯมันเหมือนเป็นที่แปลกใหม่สำหรับเรา เราไม่ได้รู้ถนนนี้ สถานที่นี้ หรือความอันตรายของเมืองใหญ่ คุณแม่ก็ค่อนข้างเป็นห่วง จะอยู่อยู่กับเราตลอดเวลา

ลีน่า : มีค่ะตอนหนูย้ายมาแล้ว หนูก็มีบินกลับเชียงใหม่บ่อยๆ ไปเจอเพื่อน เจอคุณพ่อ เจอครอบครัวปกติอยู่แล้ว ก็เลยไม่ได้รู้สึกว่ายากที่เราตัดสินใจมา

เป็นยังไงบ้างทีนี้ทั้งเรียนและทำงานไปด้วย ?

ลีน่า : ตอนนั้นมากรุงเทพฯ ก็คือขึ้น ม.3 แล้วเป็นช่วงที่เรามูฟไปไฮสคูล แล้วตอนนั้นถ่ายละคร 2 เรื่อง คือ 7 วันการละคร ก็เลยรู้สึกว่า เอ๊ะ... หรือว่าเราจะเปลี่ยนเป้าหมาย แบบโฟกัสที่การเข้ามหาวิทยาลัยเลย หมายความว่าออกจากโรงเรียนแล้วมาสอบเทียบ และหลังจากนั้นก็ติวเพื่อที่จะเข้ามหาวิทยาลัยเลยดีกว่าไหม ก็เลยเป็นการตัดสินใจ เรียนจบม.3 ก็ออกจากโรงเรียน แล้วก็มาสอบเทียบ เพื่อเข้ามหาวิทยาลัย ตอนนั้นมีเป้าหมายว่าต้องเข้าจุฬาให้ได้ ตอนนั้นบอกแม่เลยถ้าหนูสอบไม่ติดจุฬา หนูจะไม่เรียนหนังสือเลย

สรุปได้เข้าจุฬาสำเร็จไหม ?

ลีน่า : ได้เข้าค่ะ เรียนจบแล้วค่ะ แต่เราก็เสียดายที่ไม่ได้มีชีวิตในไฮสคูลนะคะ แต่เหมือนชีวิตเรามาทางนี้แล้ว ก็เต็มที่กับมัน

มันยากไหมกับการที่เราถ่ายละคร 2 เรื่อง แล้วเตรียมตัวสอบเทียบเข้านิเทศ จุฬา?

ลีน่า : หนูรู้สึกว่ามีพี่ดาราที่เป็นนางเอกดังเขาทำได้ เรารู้สึกว่าขนาดเราไม่ได้ดังเท่าเขา เราก็ต้องทำได้สิ หนูว่ามันไม่มีอะไรที่ยากเกิน ถ้าเรามีความพยายามมากเพียงพอ เลยรู้สึกว่ายังไงเราก็ต้องทำให้ได้ คิดแค่นั้นเลย

ตอนที่เข้าเรียน ปี1 อายุเท่าไหร่?

ลีน่า : อายุ 18 ตามเกณฑ์เลย คือหนูมีความฝันว่าอยากเป็นดัมเมเยอร์ของจุฬา แล้วพี่ภัทร ฉัตรบริรักษ์ หนูเคยเล่นละครกับเขา เขาบอกว่าลีน่าสอบเข้าจุฬาให้ได้นะ แล้วเป็นจุฬาคฑากรให้ได้ พอเข้าปี1 ก็สมัครเลยแล้วกัน แล้วก็ได้ตามที่หวังไว้

ทำหลายอย่างแบบนี้แบ่งเวลายังไง ?

ลีน่า : คือเราต้องจัดการเวลาเก่งมากเลย เพราะว่าเราเรียน 8 โมง - 4 โมง แล้วเราต้องซ้อม 5 โมงเย็นเป๊ะ จนถึงประมาณเที่ยงคืนทุกวัน เป็นเวลา 4 เดือน เพราะเราทำกันเป็นหมู่คณะ 8 คน แล้วทุกอย่างต้องพร้อมเพรียงกันมากๆ เพราะฉะนั้นเราต้องใช้เวลาทำให้ทุกอย่างมันพร้อมกัน

ลีน่า : ใช่ค่ะ คือหนูไม่เคยซ้อมอะไรหนักขนาดนี้ งานละครก็ไม่หนักเท่านี้ แต่ว่ามันเป็นการฝึกอีกมุมนึงในชีวิตเรา

ได้อะไรจากการที่ซ้อมหนักจนท้อ แล้วนำไปปรับใช้ในชีวิตตัวเอง?

ลีน่า : เราได้เพื่อนที่เป็นมิตรภาพที่ดีมากๆ ที่ทุกวันนี้ก็ยังคบกัน รักกันมากๆ เพราะว่าพวกเราผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะมาก ก็เลยรู้สึกว่ามันไม่ใช่แค่การควงคฑาเฉยๆ แต่มันเป็นความรู้สึกทางใจ และความสัมพันธ์ที่เราได้จากคนรอบข้างในกลุ่มเพื่อนเราด้วย

ตอนนี้เท่ากับเราอยู่ในวงการบันเทิงมากี่ปีแล้ว?

ลีน่า : 10 ปีค่ะ เพราะตอนนี้หนูอายุ 25

ตลอดเวลา 10 ปี มีบทบาทอะไรที่ผู้ใหญ่เสนอมาเราก็ไม่เคยปฏิเสธเลย?

ลีน่า : ใช่ค่ะ อย่างที่บอกหนูรู้สึกว่าไม่ว่าโอกาสไหนที่เข้ามามันมีผลกับชีวิตเราเสมอ ไม่ว่าโอกาสจะเล็ก จะใหญ่ มันก็ทำให้เราได้พัฒนาอะไรสักอย่างในตัวเอง ก็เลยไม่เคยปฏิเสธสักบท

แล้วในเรื่องของความรู้สึก มีในแง่บวก หรือแง่ลบอะไรไหมในวงการบันเทิง?

ลีน่า : อาจจะมีบ้างที่เรารู้สึกว่า หรือตรงนี้อาจจะไม่ใช่ที่ของเรา หรือว่าเราจะไม่เหมาะกับวงการบันเทิง

อะไรที่ทำให้คิดแบบนั้น ?

ลีน่า : อาจจะด้วยระยะเวลาด้วย

ความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นตอนที่เราทำงานในวงการมากี่ปี ?

ลีน่า : ก็หลังเรียนจบมหาลัย ก่อนเข้ามหาลัยหรือช่วงมหาลัยหนูรู้สึกว่าทำไปเรื่อยๆ เพราะมันยังไม่ถึงเวลาที่เราต้องโฟกัสจุดใดจุดนึง แต่พอเรียนจบก็มานั่งคิดทบทวนกับตัวเอง หรือว่าเราจะไปเวอื่นดี เพราะว่าตอนที่เรียนก็มีอะไรหลายอย่างเข้ามาในหัว แล้วรู้สึกว่าเราสนใจ เช่น การทำธุรกิจ หรือการไปเรียนต่อต่างประเทศ

ลีน่า : หนูรู้สึกว่าทุกคนน่าจะมีเวลาเป็นของตัวเอง หนูคิดไว้เสมอว่ามันยังถึงเวลาของเรา ก็มีความเชื่อเสมอว่าสักวันต้องเป็นวันของเราสิ แต่มันก็มีท้ออยู่เรื่อยๆ หรือว่าเราไม่เหมาะกับตรงนี้ หรือว่าหน้าเราไม่ขึ้นกล้อง

ทุกวันนี้ความท้อนั้นยังอยู่หรือเปล่า ?

ลีน่า : ก็ไม่แล้วค่ะ ก็อาจจะด้วยงานที่เข้ามาเรื่อยๆ ก็คิดว่าลองฮึบสู้อีกรอบหนึ่ง อาจถึงเวลาของเราแล้วหรือเปล่า ซึ่งคุณแม่ก็ให้เราตัดสินใจเอง ถ้าอยากอยู่ก็อยู่ แต่ถ้าอยากทำอย่างอื่นก็ลองหาวิธีดู เขาไม่ได้บังคับว่าจะต้องอยู่นะ หรือจะต้องไปนะ เขาให้อิสระในความคิดเรา

การเป็นดาว TikTok เพื่อไปสานต่อวงการนี้หรือเปล่า?

ลีน่า : จริงๆ การเล่น TikTok ของหนูไม่ได้มีโกอะไรเลย แค่ตอนนั้นเป็นช่วงโควิด ปี 2020 รู้สึกเบื่อๆ ลองเต้น TikTok แล้วหนูเป็นกลุ่มแรกๆ ที่เล่น แล้วมันมีคลิปนึงที่คนดูเกือบ 10 ล้าน กลายเป็นทุกคนเรียกหนูว่า ดาว TikTok ตั้งแต่ตอนนั้นเลย ซึ่งหนูก็เต้นแบบสไตล์หนู ไม่ใช่นักเต้นอะไรขนาดนั้น

เป็นเพราะ TikTok หรือเปล่าที่ทำให้มีงานต่างๆ ติดต่อเข้ามา?

ลีนา : ใช่ค่ะ อย่างช่วงโควิด เป็นช่วงที่หลายคนพบเจอปัญหา แต่หนูสวนทาง เพราะงานรีวิวเข้ามาเยอะมาก ช่วงนั้นก็เลยได้ทำงานอยู่ที่บ้าน

พอกลับมาถ่ายละครยังเล่น TikTok อยู่ไหม ?

ลีน่า : ยังเล่นอยู่เรื่อยๆ ค่ะ มันเป็นที่ที่เรารู้สึกว่าแสดงความเป็นตัวเองออกมาได้ ในละครเราก็ต้องเป็นตัวละคร แต่อันนี้มันเป็นการโชว์ไลฟ์สไตล์ของเรา โชว์ความเป็นตัวตนของเรา

ตอนนี้ละครก็เยอะ โฆษณาก็เยอะ รีวิวก็เยอะ แล้วเป็นดาว TikTok ด้วย แพลนในวงการวางไว้ยังไงบ้าง?

ลีน่า : หนูว่าวงการบันเทิง เป็นอะไรที่เราแพลนค่อนข้างยาก ด้วยปัจจัยภายนอก มันมีผลกับเราเยอะมาก เราก็ดูทิศทางก่อนว่าปีนี้และปีหน้าเป็นยังไง หนูว่าทำหน้าที่ ณ วันนี้ให้ดีที่สุดก่อน ซึ่งปีนี้ก็มีละครอ่อนแออยู่ เรื่อง แม่เลี้ยง ปลายปีจะมีซีรีส์ยูริ

น้องอยู่วงการบันเทิงมานานแล้ว มีความคิดเห็นยังไงเกี่ยวกับวงการบันเทิงบ้าง?

ลีน่า : หนูรู้สึกว่ามันเป็นวงการที่น่าสนใจนะคะ เราได้เจอคนเยอะมาก หนูเข้ามาตั้งแต่เด็ก เจอคนเยอะและเจอหลายแบบมากๆ มันทำให้เราได้เรียนรู้คนตั้งแต่วัยเด็กเลย อันนี้คือข้อดีที่หนูสัมผัสได้ ส่วนในการเป็นนักแสดง หนูรู้สึกว่าเราต้องทำการบ้านยังไง ให้เราเป็นมนุษย์อีกคนนึงได้ อันนี้เป็นสิ่งที่วิเศษมากๆ เวลาที่เราได้เข้าซีนแล้วตัวละครอย่างสมบูรณ์แบบ ซึ่งโมเมนต์นี้มันไม่ได้เกิดขึ้นทุกซีนด้วย มันอาจจะมาบ้าง ไม่มาบ้าง แต่พอมันเกิดขึ้นทำให้เรารู้สึกว่าแบบเฮ้ย... กลับบ้านแล้วมีความสุข แล้ววันนั้นก็จะกลายเป็นวันที่ดีมากๆ เลย แต่วันที่ผิดหวังในตัวเองมันก็เกิดขึ้นบ่อยมากด้วยในช่วงแรกๆ

หัวข้อดีๆประจำวัน

เพลงเพราะๆความรักกับคำสาป บางทีความรักก็มาทั้งรอยยิ้มและน้ำตา