สุนารีเผยคำขอสุดท้ายของแม่ หลังสูญเสียท่านในอ้อมแขน

หน้าแรกTeeNee บันเทิงดารา ข่าวดารา, ข่าวบันเทิง ดาราไทย สุนารีเผยคำขอสุดท้ายของแม่ หลังสูญเสียท่านในอ้อมแขน

นักร้องสาว สุนารี ราชสีมา ที่วันนี้พร้อมาเปิดใจในรายการคุยแซ่บShow ทางช่องOne31 หลังผ่านมรสุมชีวิตวินาทีบีบหัวใจสูญเสียคุณแม่หมดลมหายในอ้อมแขน พร้อมเผยคำขอครั้งสุดท้ายของแม่

ก่อนอื่นต้องขอแสดงความเสียใจด้ย ตอนนี้หัวใจเป็นยังไงบ้าง ?

สุนารี : โอเคแล้ว เริ่มงานมาได้ 3-4 วันแล้ว หยุดไปประมาณ 2 เดือนกว่า

เห็นว่ากลับมาทำงานได้ 3-4 วันยังงงๆอยู่ เพราะว่าหยุดยาว ?

สุนารี : คอมเมนต์นักร้องที่ประกวดเสร็จ จริงๆก็ต้องรอค่อยมาตัดสินอีกที คอมเมนต์เสร็จปุ๊ปตัดสินคนเดียวเลย ยังงง เราลืมเสต็ป

อยู่คนเดียวบยังมีเศร้าอยู่มั้ย ?

สุนารี : มีค่ะ กลับจากทำงานมาดึกๆ หยิบโทรศัพท์ดูรูปแม่ ดูคลิป พอยิ่งดูยิ่งคิดถึงได้กลิ่นของเขา

ขอย้อนถามจุดเริ่มต้นของคุณยายท่านเกิดอาการอะไรขึ้นมา ?

สุนารี : แม่ก็เป็นโรคชราไม่ได้ป่วยอะไรเลย แม่ไม่ได้มีโรคอะไรเลย แต่เมื่อวันที่ 25 พฤษภา เพราะเริ่มมีอาการหลงเหมือนสมองมันสั่งงานรวน พอมันรวนเขาไม่นอน พอไม่นอนก็ไม่ค่อยกินด้วย ลูกๆก็เป็นห่วง พี่สาวก็พาเข้าโรงพยาบาลให้น้ำเกลือ ให้ยา นอนให้เขาได้พักผ่อน ตามสเต็ปของหมอที่เขาจะดูแลได้

ที่บอกว่าอ่อนแรงไม่ใช่อ่อนแรงจากโรคภัยแต่อ่อนแรงจากการที่สมองสั่งการผิด ?

สุนารี : ใช่ๆ ก็วัยชราของเขานั่นแหละ อวัยวะมันเสื่อมแล้ว ตั้งแต่วันนั้นก็ขับรถกลับโคราชดูแลแม่ตลอด อาจจะมีบางช่วงบางงานที่ขาดไม่ได้ต้องมาก็ขับรถกลับมา ก็จะอยู่กับแม่อยู่อย่างนั้น ก็จะมีดีขึ้นมาบ้างพอได้นอนได้พักแล้วก็จะเป็นอีก แล้วก็กลับมาเป็นเด็ก เล่นแบบเด็ก เห็นหลานๆวิ่งเล่นเขาก็บอกอยากเล่น เล่นเหมือนเด็กเลยนะในวัย 97 เห็นใครกินอะไรก็จะอยากกินมั่ง ขอกิน ยังไม่ได้กินเลย จะเป็นอยู่อย่างนี้

บางครั้งจะมีอาการจำลูกๆไม่ได้ ?

สุนารี : ใช่ค่ะ บางทีก็จำได้ บางทีก็ลืม เหมือนเป็นอัลไซเมอร์ โรคชรา

เรียกได้ว่ายื้อชีวิตทุกๆทางถึงขั้นว่าบนบานศาลกล่าว ?

สุนารี : ก็ทั้งบน ทั้งทำบุญ ตอนนั้นวิ่งทำบุญด้วย ชาวบ้านที่นับถือศาลตาปู่ก็เหมือนกับศาลตายายที่บ้านเราก็บนเพราะว่าแม่เขาเป็นคนแก่ประจำหมู่บ้านเผื่อว่าแกจะช่วย เราก็ทำทุกวิถีทาง

ไปบนอะไรบ้าง ?

สุนารี : ประเพณีก็คือศาลตาปู่เขาจะชอบหัวหมู บนหัวหมู 99 หัวกับเหล้าขาว บนคู่กับเรื่องของหลานด้วย พอดีเขาป่วยแล้วก็เขาก็ดีขึ้น จริงๆทุกอย่างมันถูกกำหนดมาแล้วเพื่อความสบายใจอะไรก็ได้ชั่วโมงนั้นที่ไม่ได้ไปเบียดเบียนใครมากมาย

ครั้งนี้แม่ตัดสินใจประกาศลายาวๆ 2-3 เดือนเลย ?

สุนารี : ใช่ ขอหยุดยาวๆเลย เพราะมันสุดท้ายแล้ว ก่อนหน้านี้ไม่ใช่ไม่มี มีบ้างที่ หยุดไปหา แต่แม่ยังแข็งแรง เราเองก็ยังแข็งแรง เหมือนกับแม่เขาใจงานของเราก็หวังว่าแม่จะเข้าใจเรา มันก็เป็นหน้าที่ของคนที่เป็นหลักของครอบครัว หยุดยาวก็ไม่ได้ขาดรายได้ มันก็ต้องดูแลครอบครัวใหญ่มาก เหมือนวันนั้นแม่เขาก็อดทน ถามว่าเราโหยหาแม่มั้ย เราโหยหานะ แต่เราก็อดทนทำหน้าที่ของคนที่ซัพพอร์ตทุกอย่าง แม่เขาก็อดทนเขาก็โหยหาเรา คิดถึงลูกคนหนึ่งที่ 40 ปีที่ต้องห่าง จนวันนึงแก่อ่อนลงเราเห็นแม่อ่อนลง เขาก็หลุดปากออกมาว่า มาอยู่กับแม่นะ มาดูแลแม่นะอย่าทิ้งแม่ไปไหน แล้วตลอด 40 ปีเราก็โหยหาเขา วันหนึ่งที่แม่หลุดปากมา เราก็โฮเหมือนกัน

ประโยคที่ท่านพูดท่านพูดประโยคไหน ?

สุนารี : บอกว่าอย่าทิ้งบ้านเรานะกลับมาอยู่กับพี่กับน้องกลับมาอยู่กับแม่ อย่าทิ้งแม่ไปไหน คือเรื่องของเรื่องแม่เขารู้ว่าคุณแม่เนี่ยไปซื้อที่ที่อุทัยธานีแล้วยวางแผนว่าบั้นปลายชีวิตจะไปอยู่ที่นั่น ก็เหมือนลูกหลานไปเล่าให้ฟังว่าน้าแหลม ป้าแหลม ย่าแหลม ยายแหลม เขาจะไม่ได้มาอยู่บ้านเรานะ เหมือนคุณยายก็เก็บข้อมูล เขารักลูกรักหลานเขาทุกคน เขารักบ้าน รักที่ รักทุกอย่างของเขา เขาก็กลัวว่าเราจะทิ้งตรงนั้น แต่จริงๆเราไม่ได้ทิ้งหรอกแค่ว่าเราจะทำบ้านอยู่อีกทีนึง แต่ว่าอยู่ตรงนั้นเป็นหลักแล้วยก็ไปๆมาๆโคราช เขาก็เก็บข้อมูลเอาไว้ วันหนึ่งที่เขาอ่อนลงเขาก็พรั่งพรูออกมาเลย เราก็น้ำตาแตก ตอนแรกยังไม่รับปากแม่นะตอนที่ยังแข็งแรง ยังซนอยู่ แต่แกพูดถี่มาก พอเรามาทำงานเหมือนแกเพ้อพูดอยู่ตลอด เรียกหาแต่เรา พอกลับไปอีกรอบเลยรับปากแกเลย พอรับปากแกปุ๊ปเหมือนแกทิ้งร่างเลยนะ แกไม่ดื้อ ไม่กิน เงียบ เหมือนแกโอเคแล้ว

เหมือนแกหมดห่วงมั้ย ?

สุนารี : ใช่ เหมือนแกหมดห่วง แกรอให้เรารับปาก เพราะแกรู้ว่าถ้าเรารับปากแล้วจะไม่คืนคำ ถ้าเราพูดว่าจะทำอะไร เราจะทำ

อันนี้รับปากตอนที่ไปดูแลในช่วง 2 เดือนแล้วก่อนที่ท่านจะไปหรือว่ารับปากก่อนที่เราจะไปดูแลท่าน 2 เดือน ?

สุนารี : รับปากตอนที่เราไปดูแลท่าน เขาจะพูดอยู่ตลอดแล้วเราก็ยังไม่รับปาก เราก็คิดว่าเราก็ไปซื้อที่ไว้ แล้วเขาถึงขั้นเพ้อตอนที่เราไม่อยู่ พอรับปากแกเราเข้าใจว่าแกโล่ง ยังไงพี่น้องก็มีคนดูแล

มีคำสั่งเสียสุดท้ายมั้ย เห็นว่าท่านมีทิ้งท้ายไว้เหมือนกัน ?

สุนารี : จริงๆไม่มี สุดท้ายแม่หมดลมไปเฉยๆ เพราะว่าในระหว่างนั้นเราก็วางแผนจะบวชลูกกับหลานจาก 3 องค์ เป็น 9 องค์คือบวชพระตอนที่แม่ยังแข็งแรงอยู่ยังแค่หลงๆ ยังไม่ได้อ่อนมาก วางแผนว่าแม่จะบวช 9 องค์วันที่ 19 แต่ดูแล้วเหมือนแม่อ่อนลงเรื่อยๆ เลยขยับมา 15 พอดีลูกคนเล็กสอบเสร็จวันที่ 14 บ่าย ก็บึ่งรถไปมันเต็มที่แล้วมันย่นมาใกล้สุดได้วันที่ 15 ก็ไม่ทัน แม่หมดลมวันที่ 9

เห็นว่าในอ้อมแขนพี่สุเลย ?

สุนารี : ใช่ค่ะ ลูก 8 คนอยู่หมดแล้วก็หลานชาย 2 คนที่เขาเลี้ยงมา

ระยะเวลาหลังจากที่ขอแม่สุว่าให้ดูแลทุกคนนะอีกซักกี่วันคุณยายท่านถึงทิ้งร่างท่านไป ?

สุนารี : หลังจากที่แม่กลับมาทำคลิปขายบ้าน ก่อนวันที่จะทำคลิปจะโพสต์คลิปว่าฉันจะปล่อยบ้านนะ ฉันจะไปทำหน้าที่ลูก วันนั้นขับรถมาจากโคราชมาถึงกรุงเทพฯ รับปากแม่เสร็จแล้วพอมาถึงกรุงเทพฯปุ๊ปก็ตั้งสติว่าจะพูดยังไง ทำคลิปยังไงจะไม่โดนปิดกั้น คนจะได้เห็นเยอะๆแล้วเราก็จะได้ขายบ้านได้ วันนั้นแหละจนถึงวันที่ 9 ซึ่งแม่จำไม่ได้แล้วว่าแม่โพสต์วันไหน แต่มันไม่กี่วัน น่าจะไม่ถึง 10 วัน

แม่สุบอกว่าเสียใจยังทำได้ไม่ดี ทำไมแม่สุถึงคิดยังงั้น ?

สุนารี : บางทีเราอยากได้อะไรเยอะไปหรือเปล่าหรือว่าการที่เราคิดว่าเราเป็นหัวหน้าครอบครัวเราต้องหาเงินอย่างเดียวโดยที่เราจัดการเวลาไม่ดีเลย จริงๆเราสามารถจัดได้นะที่จะแบ่งเวลาไปดูเขาให้มากกว่านี้ เราก็ทำได้ แต่ทำไมเราไม่ทำ เราเห็นว่าเขาทนได้ เราเห็นว่าไม่เป็นไรลูกมีงานก็ทำไปเถอะแม่เข้าใจ เห็นว่าแม่เข้าใจก็เลยทำหน้าที่ตรงนี้ พอเวลามันเหลือน้อย เราเห็นแม่เราอ่อนลงทุกวันๆ เรารู้เลยว่าทำไมเราไม่กลับไปดูแลแม่เราตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว ทำไมเราไม่จัดสรรเวลาให้ดีกว่านี้ทำไมเราไม่ทำ เรามีข้ออ้างสารพัดเลย เราก็โหยหาแกนะเราก็อยากกอด เราอยากทำกับข้าวให้แกกินเหมือนพี่ๆเรา เวลาเรากลับไปเราก็พูดกับพี่ๆเรานะว่าฉันน่ะอิจฉาพวกป้าจังเลยได้อยู่ดูแลแม่ แต่หนูต้องเป็นทัพหน้าออกไปทำงานหาเงิน หนูเข้าใจแต่ว่าเอาจริงๆหนูอิจฉา หนูอยากได้มีโอกาสปรนนิบัติแม่เหมือนป้าๆ ก็พูดกับพี่ๆ อยากให้ทุกคนมองเรื่องพี่สุเป็นกรณีศึกษาเผื่อมันจะมีประโยชน์และจัดสรรเวลาได้ จะได้ไม่ต้องมานั่งรู้อย่างงี้ พี่สุก็ว่าพี่สุทำเต็มที่แล้วแต่พอถึงเวลาจริงๆเรารู้สึกมันยังน้อยมาก เพราะฉะนั้นยังมีเวลาแม่ยังแข็งแรง พ่อยังแข็งแรง ดูแลเขาเถอะ เงินสำคัญค่ะแต่ว่าสุดท้ายวันที่แม่ป่วย ทำไมเราหยุดงานได้ตั้ง 2 เดือนกว่า เงินไม่เข้ากระเป๋าเราซักบาททำไมเราหยุดได้ล่ะ ถูกมั้ย ก็ทำไมเราไม่จัดสรรแต่แรกล่ะ เงินก็เข้าบ้างอะไรบ้