เปิดชีวิตหลังโดนปล้น อดีตพระเอกดังยังฝันร้ายผวาตื่นกลางดึก

กลม : เราคิดว่ารถไฟเป็นการเดินทางขากลับที่เร็วที่สุด ทำให้เราประหยัดเวลาที่สุด แล้วเราจะเหลือเวลาเที่ยว อีกหนึ่งวันเพิ่มขึ้นมา ถ้าเราขับรถบางทีเราไม่สามารถทำเวลาได้เท่ารถไฟ อาทิตย์นี้เราซื้อล่วงหน้ามา 1 ปีและซื้อรถไฟอะไรไว้แล้วมันเปลี่ยนแปลงไม่ได้ แล้วอยู่ๆวันที่เราจะเดินทาง พยากรณ์อากาศบอกว่า -10 ถึง 15 องศา ที่นี่กระเป๋าเลยงอกออกมา นี่แหละเป็นข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้น แล้วถ้ากระเป๋าเยอะไม่ควรเดินทางรถไฟ

พอเราขึ้นรถไฟเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น ?

กลม : ส่วนตัวเป็นคนที่ระวังตัวตลอด

ระวังตัวขนาดนี้ขึ้นรถไฟไป เอะใจไหม?

หมอผึ้ง : ตอนแรกยังไม่เอะใจ การที่ที่นั่งกว้างๆ เราเอากระเป๋าไปล็อกไว้ข้างหลัง แล้วเอาสายพันติดกันหมด แล้วผูกไว้กับที่นั่ง โจรถ้าเดินมาหยิบกระเป๋าเราแล้วลากไป เป็นไปไม่ได้ ต้องล้วงมือแล้วไปตัดสายถึงจะลากกระเป๋าเราไปได้ แต่มันจะมีข้างบนที่วางกระเป๋าไว้บนหัว ซึ่งผมวางไว้จุดที่ผมมองเห็น เราเดินทางจากอัมสเตอร์ดัม ไปแฟรงค์เฟิร์ต มันต้องแวะทุกสถานี พอจอดปุ๊บมันก็มีคนเดินเข้ามา แล้วก็โอเคไม่เป็นไรเฟิร์สคลาสคนน้อยแน่นอน

หมอผึ้ง : ที่นั่งก็มีว่างบ้าง แต่มันก็มีคนนึงมายืนอยู่ข้างข้างเรา เป็นช่วงที่เราคิดว่าอีกสักแป๊บนึงเราจะถ่ายรูป แล้วเก็บของนิดนึง เอากระเป๋าขึ้นแป๊บนึง เราก็เอ๊ะ ทำไมมายืนอยู่ข้างๆ

กลม : แต่อันนี้ก็คอยระวัง มีคนมายืนก็คอยมอง มายืนทำไม

หมอผึ้ง : แล้วเราก็เอ๊ะ ที่นั่งก็ยืนทำไม

กลม : มันมีอีกคนเดินไปข้างหน้า ที่นั่งรถไฟมันจะนั่งหันหน้าเข้าหากัน แล้วมันมีคนมองหน้าแล้วก็เอ๊ะมองทำไม คนที่สงสัยคือคนข้างหน้า แต่คนอยู่ข้างหลัง หันไปมองมันก็ติ่มๆ แต่งตัวดี กดมือถือ ดูไม่เป็นพิษเป็นภัยใดๆ ทั้งสิ้น อีกคนเป็นคนที่3 คิดในใจมันจะปล้นเราก็เป็นไปไม่ได้เพราะกระเป๋าเราอยู่ตรงนี้ แล้วกระเป๋าผมที่บอกว่ารัดไว้กับที่นั่ง คิดว่ามันปลอดภัยระดับหนึ่ง แต่ไม่ปลอดภัยถ้าคนมาจู่โจม แต่เราคิดไว้แล้วว่าเดี๋ยวจะหยิบของลงมาละ แต่ขอถ่ายรูปแป๊บนึง

หมอผึ้ง : ตอนนั้นดันเอามือถือถ่ายนิดนึง ไม่ได้เอากล้องถ่ายของก็เลยอยู่ข้างบนหัว

กลม : คาดว่าตอนที่เรา ทำกิจกรรมของเรา คนที่นั่งข้างหน้า มันคงส่งซิกว่ามันเผลอแล้ว ข้างหลังก็เอาไป ตอนนั้นรถไฟจอดพอดี

หมอผึ้ง : พอรถไฟกำลังออก กำลังจะปิดประตู ไปเลย

กลม : ได้ยินเสียง แล้วเราก็ เห้ย วิ่งตามไป

หมอผึ้ง : ประตูปิด

กลม : ประตูมันไม่ได้ปิดไปต่อหน้า ต่อตา ผมคิดว่าถ้าวิ่งไปทันมันไหม ถ้ามีอาวุธแล้วถ้าเกิดมันแทงเราทำยังไง มันมีคนมากกว่าสองคนแน่นอน

หมอผึ้ง : ตอนนั้นถ้ากระโดดก็ไม่ทันอยู่ดี

กลม : ระหว่างที่เราคิดประตูรถไฟก็ปิด ทุกวันนี้เห็นหน้ามันเห็นยังจำได้ จำชุด จำรองเท้าได้หมด

กลม : หลังจากนั้นไปแจ้งเจ้าหน้าที่บนรถไฟก่อน คือพลาดตรงที่ รถไฟที่นั่งเป็นรถไฟเยอรมนี แต่เรานั่งอยู่ในประเทศเนเธอร์แลนด์

หมอผึ้ง : แล้วจุดที่โจรมันเลือก มันรู้ว่าเป็นช่วงข้ามแดนพอเราแจ้งเสร็จปุ๊บ ข้ามเขตทำอะไนไม่ได้

กลม : มันเป็นช่องโหว่ที่โจรมันใช้ได้เปรียบในการปล้นคน

ตอนนั้นคิดว่าถ้ามีหลักฐานก็จะตามคืนได้?

กลม : ใช่ เราจำคนได้ ในใจคิดไว้รถไฟต้องมีกล้อง เดี๋ยวขอเจ้าหน้าที่ดู

พอไปขอบนรถไฟมีกล้องไหม?

กลม : เราไปบอกว่าเราขอหลักฐานได้ไหมบนรถไฟ เราจำได้ จะได้มีหลักฐานว่ามันฉกของเราไป รถไฟที่เยอรมนีไม่มีกล้อง ทั้งคันไม่มีเลย เขาแนะนำเราว่าที่บนรถไฟไม่มีไม่เป็นไร แต่สถานีมีกล้อง แต่นั่นคือสถานีประเทศเนเธอร์แลนด์

คือถ้าจะแจ้งก็ต้องกลับไป?

กลม : ถูกต้อง

ของหายเราเลยยอมทิ้งตั๋วโรงแรม ตั๋วรถไฟทั้งหมด?

หมอผึ้ง : มันต้องทิ้งค่ะ ประมาณหลักหมื่น

มูลค่าในกระเป๋า 400,000?

หมอผึ้ง : ใช่มันต้องตามกลับไป เพราะมันมีพาสปอร์ต ประเด็นหลักๆคือเรากลับบ้านไม่ได้ แล้วเวลาเราเหลือไม่ถึง 24 ชั่วโมง

กลม : ในกระเป๋ามันจะมี แท็กกิ้ง ซึ่งผมไม่ได้ใส่ไว้เฉยๆ นะ ผมซ่อนเอาไว้ มันเหมือน GPS สมมติคนที่ดูอยู่ ถ้าเหตุการณ์เกิดที่ประเทศไหน อย่าไปแจ้งข้ามประเทศเด็ดขาด กลับมาเลย เสียเวลา

ตอนกลับรถไฟดีเลย์?

หมอผึ้ง : ใช่ค่ะ ดีเลย์ครึ่งชั่วโมง แล้วเราต้องรอทุกอย่าง ทั้งรอรถไฟ รอทำพาสปอร์ต

ตอนที่ไปตามคนร้ายใจเป็นยังไง?

กลม : เพลียไม่มีแรงเลย

หมอผึ้ง : มันเสียใจ ของเสียดายทุกอย่าง แต่ ณ โมเมนต์นั้นเราไม่สามารถมานั่งเสียใจ ตีโพย ตีพาย โทรหาคน ไม่ได้ มันเป็นโมเมนต์ที่เราต้องช่วยตัวเอง

กลม : ใช่ ความกังวลถ้าเราไม่มีพาสปอร์ต เราขึ้นเครื่องบินไม่ได้ เสียตั๋วเครื่องบินอีก

หมอผึ้ง : แล้วถ้าไม่มีพาสปอร์ตก็เข้าโรงแรมไม่ได้ เราต้องคิดทุกอย่างภายในไม่กี่ชั่วโมง ก็มันไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้าย เราข้ามประเทศแล้ว อินเตอร์เน็ตหมดพอดี พอจะซื้ออินเตอร์เน็ตออนไลน์ ปิดระบบ คือเราต้องคิดต้องแก้ปัญหา ทุกอย่างต้องแก้เดี๋ยวนี้

ไปแจ้งความเสร็จตามล่าไปถึงวันโจร?

กลม : ถูกต้อง โทรศัพท์มันจะขึ้นว่ากระเป๋าเราตอนนี้อยู่ไหน เราต้องคอยแคปหน้าจอเอาไว้ เพราะพวกนี้ไม่มีบอกย้อนหลัง มันจะบอกตำแหน่ง ณ ปัจจุบัน ก็แคปเก็บไว้เป็นหลักฐาน เดินทางไปเป็น 10 จุด คิดดูจากเนเธอร์แลนด์ตรงปลายๆ เกือบถึงเยอรมันแล้ว มันไม่มีไฟย้อนไปแต่ละสถานี เพราะเห็นจุดสุดท้ายที่มันไปหยุด อยู่ที่ ประเทศเนเธอร์แลนด์ คือตอนนั้นเราคิดกันสองคน ถ้าเราจะไปแจ้งความสถานีที่โจรเอากระเป๋าโดดลงรถไป คือเราจะตามไปจุดที่โจรมันอยู่เลย ถ้าเราตัดสินใจไปจุดที่จมอยู่ แปลว่าโรงแรม ระยะทางมันจะไกลขึ้น

หมอผึ้ง : แต่ตอนนั้นอยู่ที่ไหนก็ต้องทิ้งหมดเพราะเวลามันไม่ทันแล้ว

กลม : รถไฟจะเพิ่มจำนวนการต่อรถมากขึ้น แต่เราก็ตามโจรไปถึงที่อยู่ของมัน เรามีสถานีตำรวจห่างจากที่โจรอยู่เดินประมาณ 10 นาทีถึง ซึ่งจุดที่ของเราอยู่มันเป็นคล้ายๆอพาร์ทเม้นท์หลายชั้น การที่เราจะหาของเราได้คือเราต้องขึ้นไปเดิน

หมอผึ้ง : เขาเตือนมาแล้วว่าอย่าไปตามเองนะ ต้องมีตำรวจไปด้วย เพราะมันอันตรายมาก เราไปไม่ได้ตรงนั้นเขาบอกว่ามันเป็นรังโจรจริงๆ ไม่ใช่แค่บ้านคนธรรมดา

กลม : เราเลยไปแจ้งความก่อน ซึ่งสถานีตำรวจที่อยู่ยุโรปไม่เหมือนกับบ้านเรา บ้านเราเดินขึ้นบันไดไปเจอตำรวจเลย ต้องบอกก่อนว่าเราไม่ได้ว่าหรือโจมตีตำรวจเนเธอร์แลนด์ ไม่ใช่เลยแต่เราบอกให้ทุกคนฟังว่า วัฒนธรรม ใช้ชีวิต ขั้นตอนการปฏิบัติงาน ของตำรวจยุโรปและตำรวจไทย มันไม่เหมือนกัน

มันเป็นยังไง?

กลม : สถานีตำรวจที่นั่นเขาจะมีประตูสองชั้น ลองเข้าไปในสถานีเราจะไม่เห็นอะไรเลย มันเป็นกระจกสะท้อน เราก็ไปกดปุ่ม เขาถามว่ามาทำไมพอเราบอกไปเขาก็จะเปิดประตูให้เรา เข้าไปชั้นหนึ่งแล้วก็รอ ประตูอีกอันนึงเปิดเราถึงจะเข้าไปได้ เพราะอะไรตำรวจที่นั่นถึงทำแบบนี้ เพราะที่นู่นการมาเอาคืนกับตำรวจเยอะมาก พวกล้างแค้นตำรวจเยอะมาก เราเข้าไปแจ้งความบอกว่าโดน ขโมยของแท็กกิ้งเราตามมามาถึงตรงนี้ เดินไป 10 นาทีถึง ขอกำลังตำรวจช่วยมากับเราหน่อยได้ไหม ตำรวจบอกว่าคุณมาแจ้งความก่อน แล้วก็ทำเอกสารอะไรเรียบร้อยหมดอาจไปครึ่งชั่วโมง แล้วก็บอกว่าไป เขาบอกว่าเดี๋ยวจะบอกเพื่อนของเขาที่เป็นหน่วยลาดตระเวนให้ไปดูตรงนั้นให้ แล้วก็บอกขอไปด้วยได้ไหม เขาบอกเดี๋ยวก่อน แล้วก็บอกถ้าคุณมาถึงตรงนั้นเดี๋ยวเราไปสมทบนะ ก็เปิดให้เขาดู แต่ตำรวจที่เนเธอร์แลนด์มีข้อผิดพลาดอย่างนึง เขาไม่เข้าใจระบบการทำงานของระบบ AirTag เขาบอกว่าระบบเขาไม่ใช่ ผู้คนมีหน้าที่มาแจ้งความ ที่เหลือเขาจัดการเอง

หมอผึ้ง : แล้วบอกให้เราไปเคลมประกันของหาย

กลม : ใช่

ตอนนี้รู้สึกเป็นยังไง ?

กมล : ผ่านมา 3 สัปดาห์แล้ว มันรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะมันไม่มีใครทำให้โจรพวดนี้หายไปได้เลย

เห็นบอกว่าเสียดายมากๆกับสิ่งที่หายไป ?

กลม : คือหลับและฝันว่าโดนขโมย

หมอผึ้ง : วันแรกๆ จะผวานิดนึงตอนกลางคืนมันจะตื่น แล้วมันฝันในเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่ซ้ำๆ เหมือนเราแพนิคนิดนึง

กลม : หลอนว่ามีคนมายืนล้อมเรา แล้วจะเอาของไปตลอดเลย ความทรงจำในทริปนี้ก็หายหมดเลยคือทริปนี้ไม่มีรูป

หลักๆ หายกล้อง เมมโมรี่ พาสปอร์ต แท็บเล็ต?

กลม : ใช่ แล้วก็พวกแว่นตากันแดด แว่นสายตา แอคเซสเซอรี่เรา

ติดตามเนื้อหาดีๆแบบนี้ได้ที่