นักร้องหนุ่มไม่กลัวดราม่า-ทัวร์ลง เผื่อใจตลอดถ้าไม่ดังเหมือนเคย

ก้อง ห้วยไร่ : แปลกไหม ผมมองว่าละเอียดอ่อนกับความรู้สึกเรามากกว่า

ก้อง ห้วยไร่ : เงินปลอมไม่เท่าไหร่นะ แต่ถ้าเป็นสิ่งมีชีวิตพี่รู้สึกสงสารเขา พี่ส่งคืนเลยทันที รับให้หน้าเวที อย่าเอามาเลยหน้าเวทีมันอาจจะได้คอนเทนส์สนุกสนานแต่ว่าสภาพจิตใจพี่แย่มากเลยนะ ก็แกล้งสนุกไปกับพวกเราอย่างนั้นแหล่ะ กลัวพวกเราเสียหน้า เวลาเอาไก่ชนมาให้พี่แบบนี้เอา วัว หมา แมว เป็ด ปลาคราฟ อย่างงี้

ก้อง ห้วยไร่ : ดราม่าเลยเชิญเอารถทัวร์มาลง รถทัวร์มาลงปั๊บก็จะขึ้นไปร้องคาราโอเกะ เอาผมไม่ลงหรอกขนาดนี้ ขนาดลิฟต์ถ้าผมไม่กดเองยังเอาผมไม่ลงเลย เพราะผมของจริง (หัวเราะ)

ก้อง ห้วยไร่ : ผมเป็นคนที่แพ้บุหรี่มาก เราไม่ได้ห้ามนะ แต่ความสุขของเราไม่ใช่ความสุขของคนอื่น ลมหายใจใครจะอยากไปให้ลมหายใจร่วมกับคนอื่น ก็ประมาณนั้นแหล่ะไม่มีอะไรหรอก แต่หลังๆ หลายคอนเสิร์ตก็เริ่มทำแบบนั้นเราก็รู้สึกดีมากเลย ทุกวันนี้ไปเล่นก็ไม่ค่อยเห็นนะ ขอบคุณมากนะครับถ้าเกิดว่าพี่ๆ ผู้หลักผู้ใหญ่ นักท่องเที่ยวที่รู้สึกว่ามันมีคุณค่า เราใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่นเนอะ สิ่งที่เราชอบ คนอื่นอาจจะไม่ชอบด้วย

ก้อง ห้วยไร่ : คิดผิดมากเลย เงินคือตัวแปรของปัจจัย 4 เอาเป็นว่ามันมีคำหนึ่งคนอื่นเขาพูดเยอะแล้วแหล่ะ ร้องไห้ในห้องแอร์ เอาน่ะ! ถ้าทุกข์ก็ทุกข์แบบเย็นๆ มีข้าวกินก็ทุเลาได้บ้า

ก้อง ห้วยไร่ : สิ่งที่เราต้องยอมรับให้ได้ การเป็นศิลปินนักร้องที่มีคนรู้จักเยอะ ครั้งหนึ่งเคยมีจุดที่มันพีคสูงสุดในชีวิตทำอะไรก็ดีไปหมด ถ้าวันหนึ่งมีน้องๆ รุ่นใหม่เข้ามา ได้รับความสนใจมากกว่าเราเผื่อใจตัวเองยังไง

เบิ้ล ปทุมราช : อยากจะบอกว่าวันนั้นที่พี่ก้องพูดปัจจุบันผมเป็นคนนี้ คนที่ทำอะไรดีไปหมด ดีจนตกใจ คืออยากจะบอกว่าผมนอนคิดนะ ถ้าวันหนึ่งผมกลายเป็นคนแก่มีตีนกา คิดอย่างหนึ่งว่าต้องมีน้องคนหนึ่งเกิดมาให้เป็นเบิ้ลแล้ว แล้วผมจะเป็นก้องคนนั้นที่แก่มีตีนกา แล้วจะออกงานคู่กับน้องคนนั้น

ก้อง ห้วยไร่ : เบิ้ลข่มใจตัวเองได้ไหมถ้าวันหนึ่งจะต้องพักจริงๆ ไม่ได้ไปต่อ จะใช้ชีวิตยังไง

เบิ้ล ปทุมราช : ต้องมีเงินพอที่จะใช้ชีวิต มีเงินพอที่จะอยู่กับคำว่าสมัยก่อนเคยดัง มันคงถึงเวลาที่ต้องใช้ชีวิตจริงๆ แต่การใช้ชีวิตในที่นี้หมายความว่าชื่อเสียงเงินทองที่ได้มาในช่วงนั้นเราใช้แบบไหน ถ้าผมใช้แบบสะเปะสะปะคิดว่าเราดังไม่มีวันลง คือตกลงมาผมตายแน่ ผมดาวน์แน่ แต่ทุกวันนี้ผมเปรียบเสมือนการยืมสิ่งของเขามา สักวันหนึ่งก็ต้องคืน แต่เราจะคืนในสภาพไหน สภาพที่มันแหลกเหลวนอนป่วยในโรงพยาบาลไม่มีเงินรักษาไม่มีญาติพี่น้องไม่มีเพื่อนฝูงไม่มีตังค์เลี้ยงดูตัวเอง แต่ผมอยากจะคืนในสภาพที่มันดี ผมคืนชื่อเสียงให้แล้วนะแต่เงินเป็นของผม

ก้อง ห้วยไร่ : มีวันหนึ่งที่พี่เจอคำถามจากพ่อ มีปลาตัวหนึ่งจะทำยังไงให้ได้กินเยอะที่สุดนานที่สุด พี่ก็ตอบว่าเอาไปตากแห้งก็ผิด ไปแช่ตู้เย็นก็ผิด พ่อบอกว่าปลาตัวนั้นอาจจะไม่ตัวใหญ่มากแต่ว่าลองสับมันเป็นร้อยชิ้นแล้วก็ให้ทุกบ้านกิน ถึงมันจะน้อยแต่ถ้าเขาอิ่มวันหนึ่งเขาก็อาจจะให้เรากลับมา

 

 

 

 

vvvvv

vvv

v