ทารีน่าไม่สนคนบอกให้หยุดประกวด พร้อมคว้ามงฟ้าให้ไทยรอบ70ปี

ทารีน่า : ทารีน่าเกิดและโตที่แอฟริกาใต้ และย้ายมาที่ประเทศไทย 4 ปีแล้วค่ะ

ตอนที่โตที่แอฟริกาใต้ชีวิตเป็นยังไงบ้างในฐานะที่เป็นลูกครึ่งไทย-แอฟริกาใต้?
ทารีน่า : ทารีน่ามีชีวิตที่ดีมาก แต่ที่โน่นหลายๆ คนไม่ได้ยอมรับ เขาไม่ได้มองทารีน่าเป็นคนแอฟริกาใต้ เขามองทารีน่าเป็นคนไทย แล้วตอนนี้คนก็ไม่ได้มองว่าทารีน่าเป็นคนไทย เขามองทารีน่าเป็นฝรั่ง (หัวเราะ) เพราะฉะนั้นทั้งสองประเทศไม่เคยมองทารีน่าแบบที่ทารีน่าเป็น

เหมือนว่าคุณไปไหน เขาก็ไม่คิดว่าคุณเป็นคนของที่นั่น?
ทารีน่า : ใช่ค่ะ

ทารีน่า : ตั้งแต่เด็กทารีน่าเป็นคนคิดในแง่บวกตลอดเวลาค่ะ ทารีน่าชอบส่งพลังบวกให้กับทุกคน รู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่คิดบวกอยู่เสมอตั้งแต่เด็ก ในการร่าเริงแล้วก็เป็นกันเอง และไม่เคยพูดคุยในแง่ลบ แล้วก็ไม่ยอมให้สิ่งนี้ทำอะไรเราด้วย ฉะนั้นถ้ามีใครมาแง่ลบใส่เรา ทารีน่าจะไม่สนใจ คิดแบบนี้ตลอดมาตั้งแต่เด็ก

เคยร้องไห้บ้างไหมตอนเด็กๆ?
ทารีน่า : ไม่ร้องไห้ค่ะ ในแอฟริกาใต้มีการเหยียดเชื้อชาติมากมาย แต่ว่าเราได้ชื่อว่าเป็นประเทศที่เป็นรัฐสายรุ้ง และเป็นสิ่งที่พวกเราทุกคนกำลังพยายามในการเรียนรู้ที่จะเคารพและรักซึ่งกันและกัน ไม่ว่าจะเป็นผิวสิแบบไหน

ตอนมาเมืองไทยเมื่อ 4 ปีที่แล้ว คุณเป็นคนที่ประกวดเยอะมาก 30 เวทีได้ไหม?
ทารีน่า : ใช่ค่ะ เยอะมากค่ะ

ทารีน่า : เพราะความเพียรและความชอบ ให้เราทำตามความฝันได้ รู้สึกว่าทุกคนบนโลกนี้มีความฝันหมด แต่การมีฝันคือการที่เรามองภาพ อยากจะให้จุดหมายของเรามุ่งมั่นไปสู่มัน ก็ขึ้นอยู่กับเราที่จะค้นหาจุดประสงค์ของตัวเอง และทำให้แน่ใจว่ามันจะกลายเป็นความจริง ทารีน่าชอบเป็นนางงาม ชอบเดินบนเวที มันคือการรวมกันของทุกสิ่งที่ทารีน่ารัก ไม่ใช่แค่ได้ใส่เสื้อผ้าสวยๆ แต่เกี่ยวกับความเป็นผู้นำและความรับผิดชอบด้วย และทารีน่าชอบช่วยเหลือสังคมและได้มอบพลังบวกให้พวกเขา

ภาษาไทยเป็นภาษาที่ยากไหม?
ทารีน่า : ยากมากค่ะ เพราะว่าตั้งแต่เด็กทารีน่าไม่พูดภาษาไทยกับคุณแม่ แล้วตอนที่ย้ายมาประเทศไทยเมื่อ 4 ปีที่ผ่านมาพูดภาษาไทยไม่ได้เลย ไม่สามารถสื่อสารกับคนไทย ทุกวันทารีน่าต้องไปเรียนพูดภาษาไทย 1 ชั่วโมงต่อวัน แต่รู้สึกว่าไม่พอ หลังจากนั้นทารีน่าก็ไปเรียนภาษาไทย 3 ชั่วโมงต่อวันแล้วก็เห็นความแตกต่าง ช่วยได้เยอะมาก

ทารีน่า : วันนั้นเป็นวันที่ทารีน่าไม่มีวันลืมค่ะ จริงๆ มันเกิดขึ้นกับทารีน่า 2 ครั้ง ที่เคยประกวดแล้วก็มีปัญหานี้ เพราะว่าตอนนั้นเครียดคิดมากและคิดไม่ออก รู้สึกว่าฉันรอคอยเวลานี้มานานมากแล้วมันก็พังในเวลา 30 วินาที รู้สึกเสียใจอยากร้องไห้ด้วย หลังจากที่เรื่องนั้นเกิดขึ้น

ภาพเหตุการณ์นั้นก็วนมาซ้ำๆ แล้วจนรู้สึกว่าต้องขอร้องอ้อนวอนพระเจ้าให้เอาความทรงจำเรื่องนี้ออกไปจากสมอง อยากจะลืมมันไปเลย ไม่ว่าไปที่ไหน ผู้คนก็จะพูดถึงเรื่องเดิมว่า ยูช็อตไมค์! มีมงกุฎอยู่แล้ว แต่ขว้างทิ้งไปเลย แล้วทุกคนก็ถามเรื่องนั้นตลอด รู้ไหมมันเป็นสิ่งที่ทารีน่าอยากจะลืมมัน มันเป็นข้อด้อย

แต่ทารีน่าก็เก็บเอาช่วงเวลานั้นมาพัฒนาตัวเองตลอดเวลานะคะ ไปเรียนรู้ฝึกฝนการพูดในที่สาธารณะ เพราะอยากเอาข้อด้อยนั้นมาเป็นพลังอันยิ่งใหญ่ และตอนประกวดที่มิสไทยแลนด์เวิลด์ ก็รู้สึกว่ามันเป็นเวอร์ชันที่ดีที่สุดที่ทารีน่าเคยเป็น มีการสัมภาษณ์ทุกวัน เราสามารถตอบคำถามได้ดี ผลตอบรับก็ดีมากๆ เลยรู้สึกว่าเป็นสิ่งที่ได้เรียนรู้จากอดีต และใช้สิ่งนั้นมาพัฒนาให้เป็นตัวเราในวันนี้.