เปิดความในใจที่ไม่เคยบอกใครของ เบนซ์ เรซซิ่ง แม้แต่แพทก็ไม่รู้

เบนซ์ เรซซิ่ง : ถ้าหากผมต้องเข้าไปอยู่ในเรือนจำจริงๆ ผมไม่รู้ว่าผมต้องติดกี่ปี ถ้าเกิดว่าเราเข้าไปติดข้างในเขาก็ต้องมานั่งเราจะอยู่ได้ไหม ผมต้องการให้เขาเดินหน้าต่อไป

อันนี้เราคิดแบบนี้เองโดยที่เราไม่เคยคุยกับเขาหรือบอกเขาเลย
เบนซ์ เรซซิ่ง : ใช่ครับ ผมไม่เคยบอกเขาเลย ......

วันที่เราต้องไปตรงนั้นลูกยังเล็กมาก
เบนซ์ เรซซิ่ง : น้องเรซ คลอดใหม่ๆตอนเดือนกุมภาพันธ์ ช่วงนั้นก็มีคดีเข้ามาแล้วเราก็ช่วยเลี้ยงดูกันมาอย่างดีเพราะว่าเป็นลูกคนแรกและคนเดียวของเรา ทุกๆคืนก่อนที่ผมจะเข้าผมจะรู้กำหนดฝากครรภ์และผมจะมีเวลาอีกกี่วันเราก็พยายามใช้เวลาอยู่กับลูกให้นานมากที่สุด บางทีกลางดึกเราก็ไปแอบกอดลูกนอนร้องไห้

เบนซ์ เรซซิ่ง : ใช่ๆครับ

คาดหวังกับน้องเรซซิ่งอย่างไรบ้างเอ่ย เขาน่าจะเป็นคนที่ชอบความเร็วเหมือนคุณพ่อไหม
เบนซ์ เรซซิ่ง : อันนี้ผมตอบแบบไม่ต้องคิดเลยนะครับ ผมไม่อยากให้เขามาขี่รถเหมือนผมถ้าเกิดว่าไปเกิดอุบัติเหตุล้มพิการเสียชีวิตมาแล้วหัวอกของคนเป็นพ่อเป็นแม่มันเป็นอะไรที่รับไม่ได้ครับ

ดีใจไหมที่ออกมาแล้วเห็น เรซซิ่ง โตขึ้นมาเป็นเด็กที่น่ารักคือ แพท เลี้ยงลูกเก่งมากเขาให้ลูกอยู่กับผู้คนเขาไม่กลัวคนกล้าแข็งแรงและเขาเล่นละครได้
เบนซ์ เรซซิ่ง : เก่งมาผมภูมิใจในตัวลูกเพราะผมก็เคยเห็นโอกาสทางโทรทัศน์ที่มีโฆษณาเข้ามาเราก็อดยิ้มไม่ได้เราก็บอกเราภูมิใจในลูกชาย

คนรอบข้างต้องใช้คำว่าเชียร์นั่นแหละกลับการกลับมาเป็นครอบครัวกันอีกครั้งหนึ่งในส่วนตัวของ เบนซ์ เองมองเรื่องนี้อย่างไรบ้าง
เบนซ์ เรซซิ่ง : เราก็ตัดกันไม่ขาด .....