ดาราสาวเปิดใจทั้งน้ำตาก่อนโกนหัวบวช ซ้ำเจอคนเม้นท์ไล่ไปตาย

ติ๊นา : ใช่ค่ะ ก็มันดิ่งแบบต้องย้อนกลับไปจนหนังเรื่องแรกจนวันนี้ 13 ปีแล้ว ที่ผ่านมาเรายังไม่เจอแบบคนที่มาว่าเราเยอะแบบเหตุการณ์ของปีที่แล้ว มากขนาดนี้ ทำให้เราดาวน์มากขนาดนี้ มันโหดมาก ๆ เราพยายามมองโลกในแง่บวกมาโดยตลอด เราไม่ได้อยากแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็น เวลาเราดิ่งมาก ๆ ปกติเราก็ปรึกษาหมออยู่แล้ว เราใช้หลายวิธีมาก การไปอยู่กับเพื่อน เข้าวัด สวดมนต์ ทำทุกทาง แต่สุดท้ายแล้ว จริง ๆ พยายามหาความสุขรอบ ๆ ตัว แต่จริง ๆ ความสุขมันเกิดขึ้นจากใจเราเอง ถ้าใจไม่สงบ อยู่ที่ไหนก็ไม่ช่วย เพราะหนักสุดคือคอมเมนต์แย่ ๆ มันเยอะอยู่แล้ว เราหนีการอ่านคอมเมนต์พวกนี้ไม่ได้หรอก เรานั่งอ่านไปเรื่อย ๆ มีคอมเมนต์ที่เราจำได้แม่นเลยว่า ทำไม ไม่ตายตามพ่อแม่ไปเลย

คอมเมนต์นี้มันทำให้กลับไปจุดเริ่มต้น วันที่พ่อแม่เสียใช่ไหม ?

ติ๊นา : ใช่ มันกลับให้เราย้อนกลับไปว่าเราจะอยู่ไปทำไม (เสียงเริ่มสั่น) เราก็ไม่ใช่ดีขนาดนั้นนิ มันทำให้เรารู้สึกแย่ หรือเราแย่แบบนั้นจริง ๆ

แต่บางคอมเมนต์ก็บอกว่าการบวชครั้งนี้ เพราะหนีดราม่า ?

ติ๊นา : ได้เห็น แต่เรามานั่งคิด ดราม่ามันเกิดขึ้นเมษายน จริง ๆ เรามีความคิดจะบวชมานาน แต่เวลาไม่ได้ ถ้าบวชตอนนั้นก็ไม่ได้ เรายังเคลียร์อะไรไม่เสร็จ แต่ใจเราอยาก ถ้าเราหนีจริง ๆ หลังจากเกิดเหตุการณ์เราต้องไปบวชเลยใช่ไหม ซึ่งเราไม่ได้อยากหนีปัญหา

ติ๊นา : คิดเลยว่า ตอนพ่อแม่เสียตอนเราอายุ 25 เรายังไม่รู้เลยว่าเรามีปัญหาเพราะอะไร เรารู้สึกว่าเป็นเด็กคนนึงที่ใช้ชีวิตสบาย ๆ อยากไปเที่ยวไหนก็ได้ แม้เราใช้ชีวิตเหมือนเดิม แต่ทำไมเราไม่มีความสุขเลย เราคิดวน ๆ ความสุขคืออะไร จนวันนี้ยังไม่รู้เลย ความสุขคืออะไร พอเราหันหลังกลับไปเรารู้สึกว่าเราไม่มีใคร เมื่อก่อนเรามีแฟมิลี่เดย์ แต่พอเขาไม่อยู่ เราเหมือนขาดอะไร วันพ่อวันแม่ เราเลื่อนฟีดไป (น้ำตาไหล) เราเห็นคนอื่นลงกับพ่อแม่ เราแอบอิจฉา ทำไมเราไม่มีเวลามากกว่า เราไม่อยากลงรูปเลย กว่าจะหมดวัน เราไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลย

คือเราอยู่คนเดียวไม่ได้ เลยต้องมีเพื่อน ?

ติ๊นา : หลัง ๆ ชีวิตมีเป๋ไป ยังหาทางให้กับตัวเองไม่ได้ ไปแฮงค์เอาท์กับเพื่อน อยู่คนเดียวไม่ได้ สมัยก่อนเราพูดไม่คิด ทำไมรน ๆ หมดเลย เพราะเราเป็นคนทำอะไรสุดไปเลย

ความสุขวันนี้คืออะไร ?

ติ๊นา : เอาจริง ๆ ทุกวันนี้ยังไม่รู้เลยว่าความสุขแท้จริงคืออะไร กำลังตามหาความหมายของมัน เราบวชวันที่ 2 เราไม่ได้คิดว่าเราเป็นผู้ชาย เราเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนึงที่อยากบวช เพื่ออยากให้เราสงบจริง ๆ อยากไปอยู่กับตัวเอง มีสติมากขึ้น ต้องได้เรียนรู้อะไรบ้าง

ติ๊นา : มีบ้างค่ะ มันเจอเหตุการณ์หนักจริง จะทำยังไงให้มันไปแบบสบายที่สุด ก็เสิร์ชกูเกิ้ล มันเกิดขึ้นหลายครั้งในเวลาที่เราดิ่งมาก ๆ แต่หนูก็กลัวเจ็บ กลัวทรมาน (ร้องไห้) และวิธีง่ายที่สุดนอนในรถ ซึ่งเราก็คิดว่ามันยาก เราก็อยู่กับตัวเอง สิ่งที่ผ่านมาได้คือเวลา ฮีลใจเรามาก และวันที่เกิดเรื่อง พี่หนิงฮีลใจเรามาก เพราะคำพูดที่พูดว่า เรื่องบางเรื่องไม่จำเป็นต้องพูดในวันนั้น อาจจะพูดก็ต่อเมื่อเวลามันช่วยเราฮีลใจ และพี่หนิงยกตัวอย่างเรื่องตัวเองกับดราม่าที่ผ่านมา พี่หนิงเขาสตรอง เขาผ่านดราม่ามาได้ เขาช่วยเราดึงสติ ขนาดพี่หนิงผ่านมาได้ เราก็ต้องผ่านมาได้

เวลาเราทุกข์เรารู้เลยว่าใครอยู่ข้างๆ ?

ติ๊นา : เปรียบเทียบง่าย ๆ เลยว่า ถ้าบ้านเราหลังคารั่ว เวลาที่เราเป็นทุกข์ เราก็ไม่รู้เลยว่าใครเป็นห่วงเราบ้าง

เพราะเราได้สัมผัสธาตุแท้ของคนจริง ๆ เรารู้สึกยังไง?

ติ๊นา : แวบแรกเสียใจ ทำไมเราไม่ได้ใจกลับมา มันแอบคาดหวัง คิดว่าคนนี้น่าจะดีกับเราเวลาเรามีปัญหา ทำไมเขาไม่ดีกับเราเลย แต่ตอนนี้มานั่งตกตะกอน เวลามันผ่านไป เรามานั่งคิดแล้ว มันเหมือนการคัดกรองคน

พอเราเสพคอมเมนต์มาก ๆ มันกระทบถึงงานด้วย ?

ติ๊นา : กระทบด้วย เราต้องแคนเซิลงาน คอมเมนต์ว่าเรามีอยู่แล้ว มันลามไปถึงงานที่เราทำ รายการ ลูกค้าต่าง ๆ จนลูกค้าแคนเซิลงานเรา ไปเมนต์ติ๊นานิสัยไม่ดี ไม่ต้องไปจ้าง เรายอมรับว่าเราผิดจริง เราขอโทษตรงนี้ มันเป็นความผิดพลาดของเราคนเดียว สัญญาว่าจะปรับปรุงตัว มีสติให้มากขึ้น

ติดตามเนื้อหาดีๆแบบนี้ได้ที่