ฟ้าหลังฝน ของ “อ้น-สราวุฒิ”

“พอกันที สำหรับความเชื่อ ความคาดการณ์และความหวัง มีแต่ทำให้เราหนักใจ กำจัดมันได้ จิตใจจะสบายขึ้น โละมันทิ้งได้ จะได้จดจ่อใส่ใจกับสิ่งที่ควรทำเสียที”

ข้อความนี้เป็นคมวาทะ จากหนังสือ หิมะกลางฤดูร้อน ของพระอาจารย์ โชติกะ ซึ่งเป็นชาวพม่า ที่เขียนเอาไว้ได้จับใจทีเดียว และข้อความดังกล่าว ดูไปแล้วเหมือนจะเป็นเรื่องราวของพระเอกหนุ่มคนนี้ “สราวุฒิ มาตรทอง” พระเอกที่ขึ้นหน้าหนึ่งทั้งน้ำตา กับคำว่าขอโทษที่ทำให้ทุกคนผิดหวัง

ซึ่งเรื่องราวของเขาอย่างที่เรารู้ว่า ชีวิตของอ้น เจอเหตุการณ์ใหญ่ๆมาแล้วถึงสองครั้ง

ครั้งแรกกับ สึนามิ ที่รอดตายมาได้ และครั้งนี้กับเรื่องคลิปฉาว ที่เจ้าตัวเองบอกว่าค้นพบแล้วกับคำว่า ความคาดหวัง การแบกรับ และการปล่อยวาง และคำว่าอยากฆ่าตัวตาย ซึ่งวันนี้ฟ้าหลังฝนของ อ้น จะเป็นอย่างไร เราไปคุยกับเขา ซึ่งถือว่าเราได้รับเกียรติอย่างสูงที่อ้น เลือกที่จะพูดคุยกับเราถึงเรื่องราวที่ผ่านมา 
 
“ เรื่องสึนามิที่ผ่านมาทำให้เราโตขึ้นอีก เพราะว่าได้รู้จักชีวิตมากขึ้น คือก่อนเจอสึนามิตอนนั้น ผมมีปัญหาภายในจิตใจตัวเองว่า ผมไม่รู้ว่าผมจะมีชีวิตอยู่ต่อไปทำไม ผมถามตัวเองบ่อยมากๆ แล้วช่วงนั้นมีโอกาสไปงานศพบ่อยๆ ก็มานั่งคิดว่าทำไมเรายังอยู่ ทำไมเรายังไม่ตาย แล้วชีวิตมันอยู่ไปเพื่ออะไร แล้วมันมีคุณค่าอะไรไหม จำเป็นขนาดไหนที่เราต้องอยู่ แล้วถ้าวันหนึ่งเราตายไปแล้วจะมีคนมางานศพเราแล้วเขาร้องไห้ให้เราบางไม่นะ เขาจะคิดถึงเราบางไหมนะ คำถามแบบนี้จะเกิดขึ้นทุกครั้ง

แต่พอเกิดเหตุการณ์ เรารู้สึกว่าเรากลัวไปหมด เราสงสารคนรอบข้างเรา

เราคิดไปไหนต่อไหน สิ่งที่เกิดขึ้น มันทำให้ผมรู้เลยว่าจิตที่มันตกไปต่ำลง ที่มันติดกับคำว่าฆ่าตัวตาย มันอยู่ตรงไหน รู้สึกว่ามันแย่มากแล้ว อยู่ในสถาการณ์ที่แย่มากแล้ว เราแย่แล้ว เราไม่มีทางออก เราทำให้หลายคนเสียใจ เราจะอยู่ไปทำไหม คิดหลายครั้งมากเลย เดี่ยวคิด เดี่ยวคิด แต่ผมก็พยายามที่จะทำให้มันดีขึ้น แต่พอเผลอมันก็กลับมาคิดอีก ผมนอนกอดพระทุกคืนเลยตอนนั้น ร้องไห้เหมือนกัน ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นแบบนี้ รู้สึกว่าไม่อยากอยู่แล้ว มันคิดถึงจุดที่ว่าเราหายไปเลยดีไหม

ช่วงที่ผ่านมาผมอยู่ได้เพราะกำลังใจจากคนรอบข้างจริงๆและอยู่กับพระ อยู่กับความนิ่งๆเงียบๆ ต่อสู้กับจิตใจตัวเอง

และคิดถึงสิ่งอะไรดีๆที่เคยผ่านมา คิดถึงดวงอาทิตย์ที่ขึ้นตอนเช้า คิดถึงพรุ่งนี้จะมีฝนตกสดชื่น คิดถึงอะไรที่จะผ่านไป ต่อสู้กับความรู้สึกกลัว ต่อรู้กับความรู้สึกเสียใจ คือ ผมรู้สึกว่าผมเข้าวงการมา พอผมทำอะไรได้ดีมีคนชม คำชมเหล่านั้นเปรียบเสมอแก้ว อุ๊ย...อ้น เก่งจังเลย ผมก็มีถาดอยู่ใบหนึ่ง ผมก็เอาแก้วที่เขาให้มาใส่ถาด ความชื่นชมความคาดหวัง มันต้องดี ผมก็เข้าใจว่ามันดีใช่ไหม โอเค งั้นผมก็ทำดีไปเรื่อยๆ แต่ความจริงผมก็ดันเอาแก้วเหล่านั้นมาใส่ถาดไว้จนมันผ่านมา 8-9-10 ปี แก้วที่ผมถืออยู่ในถาดมันหนักขึ้นเรื่อยๆ เพราะมันเยอะมากเลย แรกๆมันก็สวยดี เห็นแล้วสบายใจ มันก็ภูมิใจ

เหตุการณ์นี้ มันสอนอะไรอ้น บ้าง ?
 
“ มันสอนให้เรารู้ว่า อ้นควรจะมีความรอบครอบให้มากกว่านี้ ความคึกคะนองโอเค ติดมากับมนุษย์ทุกคนอยู่แล้ว แต่มันสอนให้เรารู้ว่าบางทีมันก็กลับมาทำร้ายเรา และมีพี่คนหนึ่งที่ผมรักมาก เขาบอกผมว่าให้อยู่กับลมหายใจ อยู่กับปัจจุบันให้มากที่สุด เวลาที่ผมมีปัญหา ถ้าเราวางปัญหาลง แล้วมองมันอย่างเข้าใจ ค่อยๆเคลียร์ไป แล้วเราอยู่กับปัจจุบัน อยู่กับลมหายใจ แล้วเราจะเบา แล้วจะอยู่รอด ถ้าเราคิดและแบกมันตลอดเวลาเราจะไม่ไหม เราจะตาย แทนที่มันจะไม่ตาย มันจะตายเร็วขึ้น ก็เลยแบบเออ ชีวิตมันต้องก้าวต่อไป เกิดมาเป็นมนุษย์มันก็ต้องเจอปัญหาทั้งนั้น แต่นี้เป็นปัญหาที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตสำหรับอ้น แต่ก็เข้าใจแล้วครับว่าเราต้องค่อยๆแก้ไขกันไป ต้องค่อนๆเรียนรู้กันไปครับ ผมไม่อยากตาย ผมไม่อยากฆ่าตัวตาย ผมอยากอยู่อย่างมีความสุข แต่ว่าสุขแบบไหนที่เราจะสุขได้มากที่สุด โดยที่ไม่เดือดร้อนใคร โดยที่เราเองก็ไม่ลำบาก”