เปิดชีวิต อ๊อฟ พงษ์พัฒน์ หลังป่วยเส้นเลือดในสมองตีบกว่า5ปี

อ๊อฟ : ไปเลย เค้าพาอุ้มไปโรงพยาบาลไม่ถึง 5 นาที เพราะโรงพยาบาลอยู่ข้างหน้าแล้วก็ฉีดยาขยายหลอดเลือด สลายลิ่มเลือด

ตื่นมาอีกวันหลังจากเจอหมอแล้วกลัวมั้ยจะกลับมาไม่เหมือนเดิม ?

อ๊อฟ : รู้แล้วว่ามันหายไปครึ่งหนึ่ง ยกแขนไม่ได้ เดินไม่ได้

พี่คิดอะไรกับตัวเองบ้างตอนนั้น ?

อ๊อฟ : ไม่คิด พักผ่อน (หัวเราะ)

ตอนที่อยู่ที่โรงพยาบาลแล้วตื่นมาเจอพี่แดง พี่แดงพูดกับพี่ว่า ?

อ๊อฟ : ไม่เป็นไร เค้าชอบพูดคำนี้อะไรก็ตาม มีเรื่องอะไรก็ตามคำแรกที่แค่พูด ไม่เป็นไร สิ่งแรกเลยที่บอกกับพี่แดงคือขอโทษเค้าที่เราไม่ดูแลตัวเองเรารู้ตัว ขอเวลาพัก 1 ปี แล้วจะทำงาน แต่พูดแบบไม่รู้เรื่อง พูดแบบเราเข้าใจเอง เพราะยังไม่พูดไม่ชัด ตอนทำงานพี่ก็ยังพูดไม่ชัดเลย แต่พี่คิดว่าการพูดไม่ชัดไม่ใช่หน้าที่เรา เป็นหน้าที่ของคนฟัง (หัวเราะ)

กายภาพลำบากมั้ย ?

อ๊อฟ : ไม่ครับ ถ้าหากว่าคุณเป็นสโตรกหมอรู้เลยว่าต้องทำอะไรบ้าง ควบคุมอาการที่มันตันอยู่ไม่ให้แตก ควบคุมความดันไม่ให้มี หลังจากนั้นเป็นเรื่องของการฟื้นฟูล้วน ๆ คือเข็นรถเราไปนอนอยู่ที่ห้องกายภาพ ถ้าเรารักษามัน ดูและมัน ฟื้นฟูมัน ดีขึ้นแน่ ๆ ผมดีกว่าเมื่อวาน จงเชื่อว่ามันดีขึ้น ถ้าเราปฏิบัติในการฟื้นฟูกายภาพ

อ๊อฟ : ทุกวัน แรก ๆ อยู่โรงพยาบาล 1 เดือนกับอีก 20 วัน ออกจากโรงพยาบาลนั่งรถเข็นเห็นทางลาด เลยคิดในใจว่าเป็นภาระ ให้เวลาเดือนนึงจะเอาออกไปให้หมด พยาบาลก็ต้องมานอนเฝ้าเรา เหมือนกันเดือนนึงไล่กลับบ้านเลย ครบ 1 เดือน พี่เอาออกหมดไล่กลับบ้าน เดินไม้เท้าได้ เราก็ไล่พยาบาลกลับแต่เป็นภาระของเมียและลูก (หัวเราะ)

หลังจากที่เราต้องหัดเดินใหม่มันเหมือนที่เค้าพูดกันมั้ยว่าก็เหมือนเด็กที่ต้องเริ่มฝึกใหม่ ?

อ๊อฟ : ไม่เหมือน พี่ยิ่งกว่าเด็ก (หัวเราะ) เด็ก 1 ปีตั้งไข่ 2 ปีเดินได้ แต่เค้าไม่รู้เรื่องว่าขาฉันเดินไม่ได้ แต่เราที่เป็นเรารู้ตัวตลอด นี่ไม่ใช่ 2 ปีนะ จะ 5 ปีแล้ว ต้องเข้าใจว่าเราจะกลับมาเดินได้มันต้องใช้เวลา อาจจะฝึกหนัก เดินเร็วหายได้เร็ว ถ้าฝึกน้อยก็หายช้าหน่อย วันนี้วิธีคิดคือฉันต้องดูแลตัวเองให้ได้ พี่ชอบเที่ยวสิ่งแรกคือขอไปเที่ยวเมืองนอกได้ ปีแรกพี่ไปญี่ปุ่นเลย

กี่เดือนจากที่ล้ม ?

อ๊อฟ : ประมาณปีหนึ่ง

เวลาพี่ไปก็ปกติเลยดูแลตัวเอง ?

อ๊อฟ : พี่ไม่ชอบเที่ยวแบบเป็นแพตเทิร์นตามตารางของทัวร์ พี่จะเช่ารถแล้วขับไปกันเอง

ตอนแรก ๆ ที่เราขยับร่างกายไม่ได้ อารมณ์เหวี่ยงมั้ย ?

อ๊อฟ : น้อยมาก ถามว่าอารมณ์เหวี่ยงมั้ย มี เราพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง ตอนแรกเรายังค้นหาปรัชญาส่วนตัวเราไม่ได้ จะหงุดหงิดมาก มี ยอมรับแต่ว่าดึงกลับมาให้เร็ว เพราะทั้งหมดนี้เป็นทุกข์หมดเพราะถ้าเรายิ่งไปโวยวายยิ่งไปอาละวาดมันเพิ่มทุกข์ธรรมะช่วยได้เยอะ ปกติเป็นคนชอบธรรมะอยู่แล้วชอบสวดมนต์แต่เราไม่มีเวลาไปศึกษาแต่เชื่อมั้ยตั้งแต่เป็นสโตรกมีเวลาได้อ่านได้เข้าใจมากขึ้นกว่าเดิม ตรงนั้นเราเอามาช่วยในเรื่องของความคิด เรื่องของอารมณ์ได้ดีมาก ๆ

แล้วพี่แดงหมายถึงอะไรที่บอกว่าเป็นช่วงการเอาคืนของพี่อ๊อฟ ?

อ๊อฟ : พี่เป็นคนชอบสะสม ก่อนป่วยพี่ไปดูนาฬิกาที่ร้านเพื่อนไปเจอนาฬิกากุ๊กกูตัวนึงตัวใหญ่มากตัวใหญ่สุดตั้งแต่เคยเจอมา ถามราคาแสนกว่าบาท แม่ขอซื้อ เค้าก็บ่น เลยไม่ได้ซื้อ กูป่วยเลย (หัวเราะ) เมียผมก็แอบไปซื้อให้วันเกิด กันยาก็ได้แล้ว (ยิ้ม) แต่มันเป็นอาการของโรคนะ เรียกชื่อน้องสาวเป็นลูกสาว น้องสาวพี่ชื่อแอ๋ว เราเรียกแอ๋ว ๆ แต่เรียกลูกสาวพี่ แล้วก็เรียกไรเฟิลเรียกเป็นชื่อน้องชาย คงเป็นอาการของโรค แต่โชคดีมากเรียกชื่อเมียไม่ผิด (หัวเราะ)

เรื่องความทรงจำพี่มีปัญหามั้ย ?

อ๊อฟ : มีแน่ ๆ ตอนแรก ๆ พี่เป็นคนที่สวดมนต์ทุกวัน บทสวดทุกอันลืมหมดเลยพี่แดงต้องเขียนติดไว้ที่ข้างฝาแล้วพี่ก็นอนอ่าน (แล้วมันกลับมามั้ย) กลับมา ทุกวันนี้ก็สวดได้ แล้วก็มีอาการที่ประหลาดอยู่อย่างคือเวลาขับรถคอยจะระแวงไปบอกทางเค้า แต่บอกผิด เป็นช่วงแรก ๆ ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว

อ๊อฟ : จำได้ทุกชิ้น

ตลอด 5 ปีที่ผ่านมามีท้อมั้ย ?

อ๊อฟ : มันมีบ้างแต่ความโชคดีของพี่คือการที่เราเข้าสู่ธรรมะหรือว่าธรรมชาติมันดึงกลับมาได้เร็วไม่ท้อ พี่ป่วยพอเดินไม้เท้าได้พี่ออกแล้ว ไม่สนใจ พี่ไปงานรับรางวัลตั้งแต่ยังพูดไม่รู้เรื่องเลย

หลายคนไม่กล้าแม้แต่เป็นคนปกติไม่ได้เป็นนักแสดงไม่มีคนรู้จัก พอเป็นปุ๊ปไม่อยากออกไปไหนแล้ว ?

อ๊อฟ : วันเวลาที่เราปกติเพราะว่าเราหล่อ เราอยากให้เค้าชื่นชมแล้วพอเราเป็นอย่างนี้ เราไม่หล่อ เราต้องไม่ออกไปเหรอ ถ้าไม่หล่อก็ออกไปได้ จะเป็นยังไงก็ช่างมัน

โรคนี้เป็นโรคของเวรกรรมพี่อ๊อฟเชื่อเรื่องนี้มั้ย ?

อ๊อฟ : เป็นโรคของเวรกรรมแน่นอน เวรกรรมในที่นี้หมายถึงกรรมในชาติที่แล้วหรือกรรมในชาตินี้ทั้งสองถูกต้อง กรรมชาติที่แล้วคือเราอาจจะไม่ทำอะไรมา ฆ่าสัตว์ตัดชีวิตอะไรก็แล้วแต่ กรรมในชาตินี้ก็คือนอนน้อย กินน้ำน้อย เครียดสะสม ความดันไม่ควบคุม ปัจจัยทั้งหมดมีกี่อย่างพี่ทำหมด มันคือกรรมในชาตินี้ที่พี่ทำ

กรรมจากสิ่งที่พี่ทำแต่ไม่ใช่จากละครกรงกรรมใช่มั้ย เพราะพี่กำกับกรงกรรม ?

อ๊อฟ : ไม่ๆ ในการผลิตคอนเทนต์ทุกอัน เราทำด้วยจิตใจที่ดี เราไม่ดูถูกเพราะเรามีการบวงสรวงตลอด อย่างพี่ทำเรื่องพญานาค พี่ล้มตอนทำเรื่องนาคี 2 บางคนก็บอกว่าเป็นเพราะอะไรหรือเปล่า เราบวงสรวงใหญ่ด้วย ไม่ดูถูก ไม่ประมาท ทำเต็มที่ที่เราทำแล้ว

กายภาพก็แล้ว หาหมอก็แล้ว หมอไสยศาสตร์พี่ก็ไป ?

อ๊อฟ : ถ้าพวกคุณเป็นอย่างนี้จะรู้ว่า ความเชื่อต่าง ๆ มันเข้ามาหมด เราก็ไขว่คว้า ไปรดน้ำมนต์ก็ไป ฝังเข็มก็ไป กินสมองหมูก็ไป สมองหมูกินเยอะมากนะ ต้องฉีดเป็นสเต็มเซลล์

อ๊อฟ : ทำจากสมองหมู เพราะสมองหมูจะคล้ายกับสมองคนมากที่สุด พี่ไปให้จนพี่จะร้องอู๊ดอู๊ดแล้ว

คร่าว ๆ ตอนนี้รักษามาเท่าไรแล้ว ?

อ๊อฟ : หลักล้านแน่นอน เฉพาะตอนออกจากโรงพยาบาลก็กว่าแล้ว

พี่ยังมีความหวังมั้ยว่าพี่จะหายเป็นปลิดทิ้ง ?

อ๊อฟ : ความหวังมีไว้พุ่งชนเหมือนกับเป้าหมายแต่ว่าเราจะไปได้มากเท่าไหร่เต็มที่ความสามารถขอเรา แต่สิ่งสำคัญที่สุดเราต้องอยู่กับมันให้ได้ ความรักในครอบครัวสำคัญที่สุดและสวยงามที่สุดไม่ต้องไปหาที่อื่น

ติดตามเนื้อหาดีๆแบบนี้ได้ที่