นางร้ายในตำนานเปิดใจชีวิตคู่เตียงหัก ใจเด็ดอดทนเพื่อลูกไม่ได้

โอ๋ ภัคจีรา : ใช่ค่ะ พอมันเศร้าแล้วมันก็ไม่มีแรงมันเหมือนแบบ ฉันจะมันต้องยิ้มกับลูก ลูกจะกินอะไร โอ๋ คือ ช่วงเวลาที่ โอ๋ เลี้ยงลูกเอง คือ 1-6 ปีค่ะ ทุกวันคือ ลูกมันก็เลยเหมือนแบบทุกอย่างมันช็อก พอเวลาที่เราตื่นมาอยู่กับลูกมันค่าไม่มีแรง เวลาเรารู้อะไรมันช็อกไปเลยถูกไหมแล้วเราไม่สามารถบอกกับลูกได้มันเหมือนแค่เราช็อกเอง ก็...ดูจากคนอื่นด้วยนะคะ เรายังมาเปรียบเทียบว่า ฉันไม่มีทางเป็นแบบนี้ได้คนเรารักกัน มันต้องอยู่ด้วยกันสิ รักกันมันต้องเป็นแพตเทิร์นเดิม มันต้องเป็น พ่อ แม่ ลูกถ้าเปลี่ยนแล้วเราจะมองหน้ากันอย่างไร ตอนแรกก็คิดภาพไม่ออกแต่พอมันถูกจัดการ 

และคุยมาถึงตอนนี้นะคะ โอ๋ ว่ามันโอเค มันอยู่ได้ถ้าตั้งมั่นสิ่งนี้เราทำเพื่อลูกเรา มันก็จะลงตัวในแบบของมันถึงวันนี้เราก็ยังอยู่บ้านเดียวกัน เราคุยกันแบบชัดเจนเลย แต่ตอนแรกถึงบอกว่าเรามันมองภาพไม่ชัดแต่พอตอนนี้มันโอเคมากๆ โอ๋ ก็เพิ่งกลับมาจากออสเตรเลียด้วยกัน ซึ่งลูกเขาก็รักพ่อแล้ว โอ๋ เลิกกับ พี่เฟี๊ยต มันเป็นเรื่องของคนสองคนจริงๆไม่ได้มีใคร มีคนอื่นนอกใจใดๆ หรือ ไม่ได้มีใครแย่ อันนี้ในพาร์ตนะคะ สถานะภาพของเราอาจจะเปลี่ยนไปแต่ความเป็นพ่อแม่มันไม่เปลี่ยนนี่ เขาไม่เคยขาดตกบกพร่องกับลูกของ โอ๋ เลยเขาเป็นคนดี เป็นพ่อที่ดีที่ โอ๋ ยังเคารพเขาเลยว่าเขาดีเสมอเพราะฉะนั้นถ้าเรารักลูกเราก็อยากเห็นลูก อันนี้ คือ โอ๋ ปรึกษาหมอเลยนะคะ หมอบอกว่าถ้าเรายังทำแบบนี้ได้ลูกเราก็จะมีผลกระทบน้อยที่สุด

โอ๋ ภัคจีรา : เคยคิดนะคะ แต่ว่าพอได้ใช้ชีวิตคู่หรือว่า เอาตัว โอ๋ คนเดียวนะ โอ๋ รู้สึกว่า โอ๋ ทำไม่ได้หรอกถ้าอดทนมากๆเพื่อลูก ขนาด พี่เฟี๊ยต เป็นคนดีนะคะ แต่เราก็ไม่เคยคิดเลยว่ามันจะมีภาพนี้ออกมา แต่พอเรารู้สึกว่ามันทำได้นี่ ไม่เหนือบ่ากว่าแรง โอ๋ มามองเลยว่าความรักมันอาจจะเปลี่ยนไปเลยก็ได้จริงๆนะ แต่ลูกเราจะทำอย่างไร ถ้าเราเอาลูกไปลูกอยู่กับพ่อ 3 วัน อยู่กับแม่ 3 วันสู้เรานำตัวเราออกมาดีกว่า ให้ชัดเจนแล้วก็เราจะไปไหนหรือทำอะไรก็เรื่องของเราแต่ว่าความสัมพันธ์พ่อลูกเขาดีเราก็จัดการในรูปแบบนี้ดีกว่าไปน

และ โอ๋ พูดว่าภูมิใจในความอดทนของตัวเอง ?? จากวันนั้นจนถึงวันนี้

โอ๋ ภัคจีรา : พรุ่งนี้ จะไปทำงานวันนี้เศร้า พรุ่งนี้จะต้องมีชีวิตใหม่เรารู้สึกว่าสิ่งที่เราอดทนมาวันนี้มันคงเห็นผลบ้างแหละ !! โอ๋ ก็รู้สึกว่า ณ วันนี้ เราอดทนทุกอย่างแล้วมันประสบความสำเร็จมันก็ดีใจกับตัวเองเหมือนกันนะคะ ว่ามันได้สิ่งดีๆกลับมาเสมอ 

โอ๋ ภัคจีรา : ใช่ค่ะ มันมาไกลเหมือนเด็กคนนั้นไม่รู้อะไรเลย ไม่มีพ่อแม่สอนเราทั้งนั้นที่จะต้องดูแลเขาอะไรอย่างนี้ หรือว่าน้องอีก หนังสือเราก็เรียนน้อยต้องส่งน้องเรียนอยากให้น้องเก่งภาษาอังกฤษ เพราะเรารู้สึกว่าโอกาสของเรามันน้อย แทนที่พิธีกรจะได้พิธีกรภาษาอังกฤษบ้าง เราเรียนน้อยเราก็รู้สึกว่าเราอยากให้คนอื่นในอาณัติของเรา มีโอกาสเราทำดีที่สุกแล้ว โอ๋ คือไม่เสียใจอะไรเลยที่ผ่านมา