นางเอกดังเคยป่วยซึมเศร้า ชีวิตดิ่งจนคิดออกจากวงการบันเทิง

ชิปปี้ : โอเคมากค่ะ

สมัยก่อนจริงไหมมีปัญหาอะไร ปรึกษาแฟนตลอด?

ชิปปี้ : ใช่ ทุกเรื่อง

แล้วพอวันนี้เขาไม่อยู่แล้ว เป็นยังไง?

ชิปปี้ : มันเหมือนเซฟโซนของเราหายไป คือเราเป็นคนที่ไม่ดี เราไม่จำเป็นต้องบอกให้เพื่อนรู้ ให้เขามาแบกรับว่าเราคิดอย่างนี้ๆ เราคิดมากเรื่องนี้ ฉะนั้นคนที่รู้ก็จะมีแค่แฟนเรา

แล้วตอนที่เราร้องไห้เยอะๆ เราปรึกษาใคร?

ชิปปี้ : ก็มีคุยกับเพื่อน แต่ไม่เคยร้องไห้ให้เพื่อนเห็น

แต่เพื่อนคนพาไปหาหมอ?

ชิปปี้ : ใช่ เพื่อนคงรู้แหละว่าชิปไม่แสดงความอ่อนแอต่อหน้าคนอื่น

คุณหมอเห็นอะไรในตัวเราถึงวินิจฉัยว่าเป็นซึมเศร้า?

ชิปปี้ : คุณหมอถามว่าเป็นยังไงบ้าง ร้องไห้ไปเลย 2 ชั่วโมง มันเหมือนแค่สะกิดนิดนึงก็ออกเลย คุณหมอก็ถามเรื่องที่เกิดขึ้น แล้วก็วินิจฉัยว่าเป็นซึมเศร้า แต่ไม่ถึงขั้นฆ่าตัวตาย

ตอนนั้นแยกให้ออกนะระหว่างซึมเศร้ากับเลิกกับแฟน?

ชิปปี้ : คือใจเรา เราเป็นคนเลือกเอง เพราะฉะนั้นเรารู้อยู่แล้วว่าความต้องการคือการอยู่คนเดียว แต่เราก็เข้าใจอยู่แล้วว่าการเลิกกับแฟนต้องเสียใจ แต่สิ่งที่เราร้องไห้มันไม่มีเหตุผล มันเป็นแต่เศร้า

แต่ไม่ได้เศร้าเพราะเลิกกับแฟน?

ชิปปี้ : ใช่ค่ะ แต่มันอยู่ในช่วงที่เราเลิกกับแฟน คือมันเศร้าแบบไม่มีสติ คนเราทุกอย่างมันต้องมีสติ แต่เรามีสติ แต่เราไม่รู้ว่าทำไมเราร้องไห้ขนาดนั้น

ชิปปี้ : ใช่ค่ะ จริงๆ มันมีหลายเคส เพราะว่าช่วงที่ชิปเริ่มกินยา เวลาไปถ่ายละคร พอเราเริ่มปรับเคมีในสมอง เวลาเราเล่นละครเราต้องนึกภาพว่าเราเศร้า มันไม่สามารถร้องไห้ได้ เพราะเหมือนตัวยามันกดไม่ให้เราเศร้า แต่ก็ต้องทำให้ได้ พอเราร้องไห้ได้ทีนี้มันหยุดไม่อยู่ เหมือนเราไปขุดความเศร้าขึ้นมาอีก พอคัทแล้วเรารู้สึกว่าเรายังดิ่งอยู่ เราพยายามหยุดน้ำตา แต่ข้างในมันยังเศร้า หดหู่ จนเรารู้สึกว่าอยู่บ้านก็เหนื่อย ออกไปทำงานก็เหนื่อย จนเราคิดว่าหรือว่าเราจะเลิกเล่นละครดี เพราะมันเหนื่อยจริงๆ กับการที่เราต้องร้องไห้

รักษาอยู่นานไหม?

ชิปปี้ : เกือบๆ 2 ปี

ตอนนั้นได้ทำงานไหม หรือตัดสินใจรักษาตัวเองก่อน?

ชิปปี้ : มีทำงาน ถ่ายละคร มีรายการบ้าง ซึ่งช่วงนั้นพอชิปกิน ชิปรู้สึกมีความสุข ชิปก็มีการหยุดยา เพราะชิปรู้สึกว่าชิปโอเคแล้ว เราไม่ต้องเพิ่งยาแล้ว เราหยุดเองโดยไม่ปรึกษาหมอ สุดท้ายมันสวิง คือซึมเศร้าหนักกว่าเดิม เรารู้สึกว่าหนักขึ้น เพราะเราเข้าใจว่าเวลากินยาก็เหมือนเป็นหวัด หายก็หยุด ไม่มีใครมาบอกชิปว่าห้ามหยุดยาเอง เราคิดว่าเราโอเคแล้ว เราเลยไม่ได้ไปหาหมอ

เรากินยานานขนาดไหนถึงหยุด?

ชิปปี้ : น่าจะประมาณ 2-3 เดือน แล้วกลับมาถ่ายละคร ก็ร้องไห้หนัก แล้วรู้สึกว่าครั้งนี้มันหนักกว่าเดิม มันรู้สึกว่าดิ่งกว่าเดิม

ก็เลยกลับไปหาหมอ?

ชิปปี้ : ใช่ค่ะ คุณหมอก็เปลี่ยนยาให้ แล้วบอกว่าห้ามหยุดยาเองอีก

ชิปปี้ : ตอนแรกไม่รู้ หนูจะอยู่บ้านกับแม่บ้าน แล้วที่คุณพ่อ คุณแม่รู้ เพราะคุณแม่โทรหาหนูแบ้วหนูไม่รับสาย เขาก็โทรหาแม่บ้านหนูว่าน้องทำอะไรอยู่ คือแม่บ้านก็เหมือนพี่เลี้ยงด้วย เขาก็ไปโรงพยาบาลกับหนู แล้วตอนที่ปรึกษาคุณหมออยู่ คุณแม่ก็โทรมา แล้วเราก็ไม่ได้รับ ใจเราตุ๊บตับแล้วว่าเขาจะโทรหาแม่บ้านไหม แม่บ้านจะบอกไหม แล้วเราก็ออกมาจากห้องคุณหมอก็ถามว่าคุณแม่ได้โทรมาไหม เราก็ถามว่าได้บอกไหมว่าทำอะไร ก็บอกว่าอยู่โรงพยาบาลเป็นซึมเศร้า แล้วชิปก็บอกว่าบอกทำไม

ทำไมตอนนั้นชิปถึงตัดสินใจว่าไม่บอกคุณพ่อ คุณแม่?

ชิปปี้ : เพราะอย่างที่บอกว่าชิปไม่อยากให้ใครรู้ว่าชิปอ่อนแอ

แล้วคุณพ่อ คุณแม่ว่าไงหลังจากรู้ว่าชิปป่วย?

ชิปปี้ : คุณพ่อ คุณแม่ตอนนี้เขาอยู่เชียงใหม่ พอเขารู้เขาก็บินมาหา แล้วเขาก็บอกว่าทำไมถึงไม่บอกฉัน เป็นห่วงนะ มีอะไรก็คุยกับมามี๊ แด๊ดดี๊ได้ ชิปก็เศร้า รู้สึกว่าทุกคนอยู่ให้หนู ทั้งๆ ที่หนูไม่อยากไปให้คนอื่นรู้สึกไม่สบายใจเลย แต่พอตอนนี้เขารู้แล้ว เราก็เลยรู้ว่าครอบครัวหรือเพื่อนมีส่วนเยอะมากที่ทำให้หนูรู้สึกไม่ได้อยู่คนเดียว หนูสามารถหายได้

ช่วงที่เป็นน้ำหนักขึ้น 10 โล?

ชิปปี้ : ใช่ คือตอนแรกน้ำหนักลงก่อนประมาณ 4 กิโล แล้วพอกินยา อยู่ดีๆ 3-4 เดือน น้ำหนักหนูขึ้น 6 โล 8 โล 10 โล ในระยะเวลาที่เร็วมาก แล้วหนูก็ถามคุณหมอว่าตอนนี้บวมน้ำมาก

ตอนนั้นยิ่งเครียดเลยไหม?

ชิปปี้ : ไม่เครียดเลย เพราะกินยาทุกวัน เพราะฉะนั้นอะไรก็ไม่สามารถมากระทบได้ แล้วพอเราไม่ได้เจอคนเยอะ เพราะตอนนั้นโควิด พอไม่ต้องเจอคนเยอะเราก็ไม่ต้องมานั่งยิ้มให้ทุกคนว่าเราโอเค

ชิปปี้ : ใช้เวลานะคะ แต่ชิปไม่ได้มายว่าชิปจะอ้วนหรืออะไร ชิปรู้สึกว่าอ้วนก็ได้ถ้ามีความสุข ถ้าหายจากการเป็นซึมเศร้าชิปโอเค

ตอนนี้ชิปหายแล้ว?

ชิปปี้ : หายแล้ว

ใช้เวลารักษานานขนาดไหน?

ชิปปี้ : ประมาณเกือบ 2 ปี ต้องพูดตรงๆ ว่าครั้งสุดท้ายชิปก็ไม่ได้ไปหาหมอ เพราะตอนนั้นเป็นโควิดเลิกยาเองอีก แต่ว่าเป็นช่วงที่เรากิน 2 วันที 3 วันที ยังเหลือยาด้วยนะ แต่เรารู้สึกว่าเราโอเคมากพอแล้ว

ติดตามเนื้อหาดีๆแบบนี้ได้ที่