เผยชีวิต ยู่ยี่ อลิสา ในรั้วเรือนจำ7ปีหลังพัวพันยาเสพติด

ยู่ยี่เล่าวาา ตลอดระยะเวล 7 ปีในเรือนจำโหยหาลูกๆ มาตลอด วางไม่เรื่องลูกลงเพราะเราออกจากวงการไปพักนึงมีลูกมีครอบครัวดูแลเค้า วันนึงไม่มีเค้า กอดไม่ได้ หอมไม่ได้

มันเหมือนชีวิตเราทั้งชีวิต ตัวเราเข้าไปจิตใจเราเข้าไป แต่อีกครึ่งนึงของเรามันอยู่ข้างนอก มันไม่ครบไม่สมบูรณ์ โดยเฉพาะเรายอมรับสิ่งที่มันเกิดขึ้นไม่ได้ เราทำใจไม่ได้จริงๆ

ช่วงที่ยู่ยี่อยู่ข้างในก็ได้ป๋าต๊อบคอยช่วยดูแลมาตลอด โดย ป๋าต๊อบจะซัพพอร์ตหลาน เพราะเห็นว่าหลานๆควรมีความหวังบ้าง ไม่งั้นหลานจะลากไปติดกับเรื่องของผู้ใหญ่เสมอๆ แล้วเค้าก็คิดถึงแม่ คนเล็กไม่ใช่จำไม่ได้ มีฝันร้ายตื่นมาเรียกมาม๊าอยู่บ่อยๆ มันมีอะไรขาดไปสักอย่างอ้อมอกใครสักคน พยายามไปทดแทนสิ่งเหล่านั้นให้เค้าบ้าง

พยายามในสิ่งที่เด็กๆขาด ก็ให้ปีใหม่ช่วยด้วย พี่พยายามเป็นผู้หญิงสุดฤทธิ์เลย สปอยหลาน จนพ่อเค้าด่าเอา เงินไม่สามารถทดแทนสิ่งที่เค้าขาดได้ แต่อย่างน้อยเวลาที่เค้ามีความสุขสนุกกับสิ่งที่เค้าเล่นเค้าจะได้ลืมทุกข์ซะบ้าง เพราะเด็กก็ควรเป็นเด็ก

ยู่ยี่ : มาจากความคิดถึง วางไม่ลง ยอมรับไม่ได้นี่แหละค่ะ ยี่รู้สึกแย่ที่ต้องให้ลูกมาเห็นเราร้องไห้ แต่มันอดไม่ได้ เหมือนน้ำตามันไหลอยู่ตลอดเวลา ลูกเค้าก็แอบไปร้องไห้เหมือนกัน

ป๋าต๊อบ : ก่อนที่เค้าจะไป วันนี้จะไปเยี่ยมก็บอกเค้าเราจะไม่ร้องไห้นะเดี๋ยวมาม๊าไม่สบายใจนะ พอไปถึงปุ๊ปก็ร้อง พี่ไม่ได้พาไปทุกครั้ง บางครั้ง สลับๆ กันไปช่วยๆกัน เค้าบรีฟตัวเค้าเองว่าจะไม่ร้องไห้ ขึ้นรถกลับบรรยากาศซึมๆ เราก็ได้แต่บอกเค้าไม่นานหรอกลูก

ยู่ยี่ : มันมีความโมโห หงุดหงิด ร้องไห้ ทุกอย่างเศร้าไปเลย หรือไม่ก็โมโหไม่ยุ่งกับใคร นานค่ะค่อยๆปรับตัวเอง พูดคุยกับคน ช่วยเหลือคน ตั้งมั่นไว้ว่าจะเป็นคนดีไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เรารู้ว่าข้างในมันอยู่ลำบาก เราได้อยู่กับคนป่วยมันช่วยให้ใจเราอ่อนลง เราได้ทำประเมินและตัวเราเองด้วย เราไม่เห็นคนอื่นเป็นแบบเราโมโหตลอดเวลาและร้องไห้ ทุรนทุรายมาก เรารู้สึกว่ามันแย่ไปหมดต้องหาตัวช่วย รับยาตัวแรงที่สุดทานอยู่หลายปีจนออกมาก็ยังทาน เพิ่งมาลดตอนอยู่ข้างนอก ตอนนี้ไม่ได้ใช้แล้ว

ป๊าต๊อบ : แล้วแต่บางวัน บางวันเห็นใจเพื่อนก็พยายามร้องไห้แซงเค้าไป ปลอบใจคอยเตือนเค้า ช่วยเหลือคนไว้ ทำดีแล้ว เดี๋ยวมันก็ดีขึ้น

vvvvv

vvv

v