ส่งกำลังใจ! นางเอกดังป่วยซึมเศร้านาน11ปี เคยคิดสั้นแต่ไม่สำเร็จ

เฌอเบลล์ : ด้วยความที่เราไม่เข้าใจเราทำอะไรผิด แม้กระทั่งการสั่งการสั่งกลับหมดเลย คุณแม่ก็ยังไม่เข้าใจเพราะเค้ายังไม่รู้ ทุกวันนี้ดีขึ้น มีฝึกการพัฒนาทำกิจกรรมเรื่อยๆ เพื่อสร้างความเคยชินให้สมองเรา พออายุ 12 มาไทย ก็ต้องปรับตัว เพราะต้องพูดภาษาไทย

พูดไทยได้เมื่อไหร่?

เฌอเบลล์ : เริ่มเข้าวงการเลยค่ะ เรื่องแรกที่หนูเล่นยังให้คุณแม่ช่วยอ่านแล้วเขียนภาษาไทยคาราโอเกะ คนในกองก็คอยแปลให้

ตอนเป็นนางเอกเรื่องแรกไม่มีความสุขเลย?

เฌอเบลล์ : คุณแม่เลี้ยงมาแบบไทยสไตล์ไม่มีชมแนวกดดัน คุณพ่อจะเลี้ยงแบบฝรั่งเป็นเหตุและผล มีการชม ซึ่งเราชอบแบบคุณพ่อ แต่พอเจอแบบคุณแม่ตั้งใจทำดีมากอยากให้เค้าชม เค้าบอกทำได้แค่นี้เองเหรอ เรารู้สึกเฟล คิดว่าเค้าไม่รักเราหรือเปล่า มันเป็นปมเล็กๆ น้อยๆ ของเรา

มีคนเข้ามาหาผลประโยชน์?

เฌอเบลล์ : เราเป็นคนคิดดีกับใคร ไม่คิดว่าใครจะคิดไม่ดีกับเรา หรือต้องการอะไรจากเรา แต่บางครั้งทุกอย่างที่เค้าทำเป็นโอกาสของเค้า พอเรามารู้ตอนหลัง มันเป็นสาเหตุที่ทำให้เรารู้สึกว่าไม่เหลือใคร นอกจากครอบครัวแล้วเพื่อนก็คืออีกครอบครัวนึงของเรา พอไม่เหลือทั้งคุณแม่ทั้งเพื่อน เราเลยรู้สึกว่าไม่เหลืออะไรแล้ว ทั้งๆ ที่เรามีทุกอย่าง แต่ทำไมเราไม่เหลือความรักที่เราต้องการ

เฌอเบลล์ : มันเป็นมานานด้วยค่ะโดยที่เราไม่รู้ ไม่สามารถหยุดคิดได้เลย การทำงานที่ไม่ได้นอนด้วย เครียดด้วยหลายๆ อย่างรวมกันทำให้อาการซึมเศร้าหนักขึ้นเรื่อยๆ

คิดสั้นถึงขนาดไหน?

เฌอเบลล์ : ผูกคอตายเลย ไม่บอกใคร นั่งๆ มองเพดานเอาเชือกผูกเลย แขวนไปแล้วแตะเก้าอี้ มันรัดคอหายใจไม่ออกมันทรมานมาก น้ำตามันเริ่มไหลออกมาบอกตัวเองไม่ได้อยากตายแล้ว แล้วจุดนั้นโคมไฟที่ไปแขวนกับผนังร่วงลงมาครั้งแรกที่รู้สึกคือรอดแล้ว มันดีใจจนร้องไห้

อะไรทำให้สู้หลังจากนั้น?

เฌอเบลล์ : ไปพบหมอ แต่ก่อนไปพบหมอเราชอบศึกษาอะไรเอง แล้วรู้สึกว่าที่เราเป็นมันไม่ปกติ ก็อ่านเจอคิดว่าเป็นแต่ไม่รู้ขั้นไหน เราไปบวชเจอกลุ่มนักบำบัด เค้าก็พาไปเจอหมอคุยกับคุณหมอ ก็ได้ทานยา ทุกวันนี้ยังต้องทานยา

ถ้าไม่ทานยาจะเกิดอะไรขึ้น?

เฌอเบลล์ : ถ้าหยุดเองมันอันตรายมาก ถ้าหยุดเลยวันนึงอาการกำเริบจะเป็นหนักกว่าเดิม แล้วตัวยาที่เราเคยกินมันจะใช้ไม่ได้ผล

เฌอเบลล์ : มีหลายเรื่อง การทำงานต้องทำงานอย่างมีความสุข คือเรามีความสุข แต่เค้าเป็นส่วนสำคัญในการทำงานกับตัวนักแสดงอยู่แล้ว เราต้องมีการพูดคุยกันเยอะ ถ้าการพูดคุยกับเค้าไม่เข้าใจคนที่เป็นโรคซึมเศร้า มันค่อนข้างที่จะทำงานด้วยกันยาก เราเข้าใจว่าเค้าพูดโดยไม่คิด แต่สภาพจิตใจกับเคมีในสมองเรามันไม่สามารถควบคุมได้ สมองเรามันเก็บไปคิดหมดแล้ว มันก็แย่ไปเรื่อยๆ เค้าพูดตลอดเวลา รู้สึกเหมือนเค้าบูลลี่เรา ว่าเราต่อหน้าคนเยอะๆ บางทีมันเป็นอะไรรู้สึกแย่

เวลาเกิดขึ้นอาการกำเริบมั้ย?

เฌอเบลล์ : เราเป็นคนปกติเฮฮา ไม่ชอบให้ใครมารู้ว่าจริงๆ เสียใจร้องไห้หรืออะไร แต่พอทำงานเสร็จแยกจากทุกคนขึ้นรถ นั่นคือวินาทีปิดประตูปั๊บน้ำตาไหลเลย มันเหมือนอั้น แม้กระทั่งในงานเรารู้สึกแย่ที่เค้าทำแบบนั้นกับเราแต่เราก็จะยิ้ม เราไม่ต้องทำลายบรรยากาศตรงนั้นให้แย่ บางทีเราเจอประโยคจากเพื่อนในวงการก็มีบางทีเค้าแซวเล่น เรารู้ว่าเค้าแซวเล่น แต่มันแรง เค้าเดินมาแบบอุ๊ย มีคนจ้างงานอยู่เหรอ เราพยายามบอกตัวเองว่าเค้าพูดเล่น แต่ในใจเรามันเสียไปแล้ว อาการก็มีกำเริบมาบ้าง เราพยายามนั่งสมาธิให้มากขึ้น มีสติให้มากขึ้น เพื่อที่จะตามอารมณ์เราให้ทัน

เฌอเบลล์ : มีค่ะ คบกันมาจะ 2 ปีแล้ว เค้าชื่อแก้ว รู้จักจากเพื่อนหนู รู้จัก 5-6 ปีได้ก่อนจะมาเป็นแฟน เค้าเหมือนเดิมมาตลอดตั้งแต่รู้จักมา เรารู้สึกลองคุยกันเรื่อยๆ ก่อน ต่างคนต่างโสดพอดีช่วงก่อนโควิดก็คุยกัน

ทำไมเลือกคนนี้?

เฌอเบลล์ : เค้าเป็นคนนิสัยดีมาก เป็นคนใจเย็นกับเรามากๆ ยอมรับว่าหนูเป็นคนใจร้ายขึ้นมากๆ หลังจากเจออะไรในชีวิต เรื่องราวความรัก หนูปิดเค้าเยอะมาก ถ้าเทียบกับตอนก่อนหน้านี้เป็นเพื่อนเป็นพี่ เค้ามาจีบรอบนี้เราค่อนข้างปิดไม่ได้เปิดเต็มที่ ไม่ยอมเปิดตัวไม่อะไรเหมือนที่ผ่านมา เค้าอยากให้เปิดนั่นแหละ แต่เค้าเข้าใจ

เข็ดกับความรัก?

เฌอเบลล์ : เข็ดมากค่ะ ตอนแรกเค้าก็เหมือนไม่เข้าใจ แต่สุดท้ายก็เข้าใจ เอาที่เราสบายใจมีความสุข

ไม่เคยลงรูปคู่?

เฌอเบลล์ : ยังค่ะ มีรูปค่ะแต่เราเก็บไว้ในเครื่องเรา

อยากบอกอะไรเค้า?

เฌอเบลล์ : ขอบคุณมากๆ ที่เค้าใจเย็นกับหนู ขอบคุณที่รักและเอ็นดูเสมอ ขอบคุณที่เข้ามาเป็นทุกอย่างในชีวิต

ติดตามเนื้อหาดีๆแบบนี้ได้ที่