อดีตนางเอกดังถูกคุกคามบนเครื่องบิน จนอาการแพนิกกำเริบ

นก : มันเป็นช่วงที่โควิดซาใหม่ๆ เราเริ่มเดินทางกันได้ออกนอกประเทศ ลูกสาวอยากไปทำธุระ เราอยากไปพักด้วยที่อังกฤษ เราก็จองตั๋วกันไป คิดว่าปลอดภัยเพราะเราใส่แมส 2 ชั้นตอนเดินทาง วันนั้นไปสายการบินที่ไม่ค่อยคุ้นเคยก็ไม่ค่อยรู้อะไร เก้าอี้ค่อนข้างมีระยะและค่อนข้างส่วนตัว ภาวะการบินที่ไม่ปกติเกิดขึ้นได้ อย่างดีเลย์เราเข้าใจ แต่มีผู้โดยสารที่ต้องนั่งติด 3 ท่าน มีพี่ ลูกสาว และผู้โดยสารอีกท่านเป็นชาวตางชาติ เราก็มองว่าลูกนั่งตรงนั้นเพราะมันก็มีระยะ เค้าใส่เฝือกที่มือใส่เฝือกที่ขา เรายังสะกิดบอกกับลูกว่าสงสารเค้าจังเลยเนอะ เราก็นั่งของเรากันไปไม่ได้เกี่ยวข้องกัน

พอนั่งไปสักพักเครื่องออกลูกสาวก็ทำหน้าตกใจแล้วบอกว่า มี๊เค้าเกาต้นแขนหนูอ่ะ เราก็ตกใจชะโงกไปดูกับลูกเหมือนเค้ากึ่งหลับกึ่งตื่น เราบอกเค้าละเมอมั้งลูก อาจไม่ได้ตั้งใจ เรายังมองในแง่ดี นั่งไปอีกสักพัก ลูกบอกว่ามี๊มือเค้าไหลมาข้างหนูบ่อยมากเลย ไม่ดีละ เราก็ยังคิดว่าเค้าไม่ตั้งใจ เราก็คิดว่าไปบอกพนักงานสายการบินกันมั้ยให้เค้าเปลี่ยนที่หรือว่าดูแลเรามากขึ้น เพราะเรารู้สึกไม่สบายใจ เราก็เดินไปบอกพนักงานสายการบิน แต่พี่คงโชคไม่ดีไปเจอคนที่จัดการไม่ดี เค้าเป็นแอร์ผู้หญิง เรารู้สึกว่ามีความปลอดภัยที่จะบอกผู้หญิงด้วยกัน ให้เค้าช่วยเดินไปดูหน่อยผู้โดยสารที่นั่งข้างๆ ลูกสาวเค้ามีมือเลยมาเกาหรือไม่ตั้งใจก็ไม่รู้ เค้าก็ทำท่าแบบไม่ว่างมาก เค้าต้องไปถามฟังความข้างเดียวไม่ได้ เราก็โอเคถ้าเค้าจะไปถามซอฟๆ เค้าก็ให้ลูกสาวเดินตามไปแล้วก็ไปถามผู้โดยสารที่เกาแขน คนนั้นเค้าก็โวยขึ้นมาเลย เค้าไม่สนใจหรอก เค้าแต่งงานแล้วเห็นมั้ย มันกลายเป็นสถานการณ์มันแย่ขึ้นไปอีก เพราะไม่มีที่ให้พี่เปลี่ยนได้ไฟล์ทเต็มจริงๆ แต่เราต้องการการดูแลจากเค้า แต่การดูแลจากเค้าและวิธีแก้ปัญหากลายเป็นว่าไปทำให้ผู้โดยสารคนนั้นโวยมาใส่พี่กับลูกสาวใหญ่เลย แอร์เลยบอกว่าคุณต้องนั่งที่เดิม เราก็โกรธไงสถานการณ์มันแย่ลง พี่เลยสลับที่กับลูกสาวเรานั่งกลางเอง ต้องนั่งอีกเกือบ 10 ชั่วโมง"

สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?

นก : พี่เริ่มตกใจละ เพราะว่าะชพี่มีภาวะแพนิกอยู่ด้วย กำลังรักษาอยู่ แต่ว่ามันดีขึ้นแล้ว ณ วันนั้นเราเริ่มตกใจละก็กังวลเยอะ แต่เราจะไม่ยอมกินยา แต่มีความรู้สึกว่ายามันทำให้ง่วง พี่ก็ไม่รู้สถานการณ์อีตาคนนี้ยังไง ก็เลยฝืนไม่กินยา

หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นอีกมั้ย?

นก : เค้าก็ดิ่มเครื่องดื่มไปเรื่อยๆ เลย เค้าก็หันมาสบถใส่เรา เราก็บอกพอหยุด ต่างคนต่างนั่งไป เราสองคนแม่ลูกโกรธการจัดการที่มันแย่มาก น้ำตาไหลอ่ะ มันไม่ควรเกิดขึ้น

นก : พี่เริ่มมีการแพนิกตีกลับ แต่ไม่ยอมกินยาอยู่ดี กลัวแพ้มัน เกิดมันลุกขึ้นมา

สุดท้ายมีคนมาช่วย?

นก : ก่อนมีคนมาช่วยมันพีคขนาดที่เค้าปัดแก้ววิสกี้ราดพี่หมดเลย เค้านั่งสบถไปเรื่อยๆ เราบอกพอๆ พยายามยุติทุกอย่างแล้ว เพราะมันแก้ไขปัญหาไม่ได้ เค้าก็กินไปเรื่อยๆ พูดโน่นพูดนี่ไปเรื่อยก็คงหมั่นไส้ แล้วทำเป็นปัด เราดูรู้เค้าไม่ได้ง่วงหรืออะไร ปัดใส่พี่ราดเต็มกางเกงเลย พี่ก็แบบอะไรเนี่ย เราก็ลุกขึ้นไปกับลูกสาวไปเรียกหัวหน้าที่อยู่ไฟล์ทนี้มาพี่ไม่ไหวแล้ว เห็นมั้ยว่าพี่เปียก เค้าก็มากันเลยทุกคน มาแค่พูดขอโทษ เราก็บอกว่าไม่นั่งแล้วตรงที่นั้นมันไม่ปลอดภัยจะทำยังไงให้ดูแลเราได้มากกว่านี้ ควรแก้ไขด้วยวิธีให้เรารู้สึกปลอดภัยด้วย

สุดท้ายมีผู้โดยสารเป็นพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วย?

นก : แทนที่จะเป็นการแก้ไขจากสายการบิน กลายเป็นผู้โดยสารที่นั่งถัดจากพี่ไป 2 แถว เค้าเดินมาบอกว่าถ้าต้องการเปลี่ยนที่บอกผมนะครับ ผมยินดี พี่แบบขอบคุณมาก แต่เราก็เกรงใจเค้าเพราะที่นั่งเราเปียกวิสกี้หมดเลย เค้าก็พยายามเดินมาบอกว่าไม่เป็นไร เราก็รับความช่วยเหลือจากเค้า เค้ามากับครอบครัว คุณแม่ แล้วก็ภรรยาเค้า เค้าย้ายไปนั่งของพี่ 2 ที่ โดยที่เราก็ไม่หลับอีกเลย นั่งจ้องอย่างเดียวเมื่อไหร่จะถึง เครียดมาก พอเจ้าหน้าที่สายการบินรู้เรื่องแล้วก็เดินมาดูบ่อยขึ้น

คนที่มาช่วยชาติไหน?

นก : คนลาว ตอนแรกพี่คิดว่าเป็นคนไทย น่ารักมากๆ เลย เดินเข้ามาผมยินดีนะครับ ผมมีลูกสาวผมเข้าใจ แล้วมันไม่ควรเกิดขึ้น

อยากบอกอะไร?

นก : รู้สึกว่าสิ่งที่ขอบคุณไปวันนั้น ยังไม่ได้รู้สึกว่าขอบคุณเท่าที่เราอยากจะขอบคุณเลย เราเลยตัดสินใจมาลงโซเชียลอีกครั้งนึง เพราะรู้สึกว่าการพูดถึงคนดีมันไม่ใช่สิ่งที่ผิด พี่อยากขอบคุณ เพื่อคำขอบคุณไปถึงเค้าได้อีกเราเลยตัดสินใจลงไอจีในวันนั้น ถ้าไม่ได้เค้าอาการแพนิกคงกลับมาแย่กว่าเดิมเยอะ พี่ยังทำเรื่องราวกับสายการบินต่อเราไม่ได้ปล่อยผ่าน อย่างน้อยๆ จะได้กระตุ้น เผื่อระวัง ให้มันดีขึ้นได้บ้างพี่ว่ามันไม่ควรเงียบ

นก : เค้าโกรธมากน้ำตาไหล เค้าเป็นห่วงแม่ด้วย อยู่ดีๆมาเจอเหคุการณ์แบบนี้ เราก็ยังมองเค้าในแง่ดีช

อาการแพนิกเป็นมานานหรือยัง?

นก : เป็นในช่วง 2-3 ปีที่ทุกคนโดนภาวะโควิด พี่งงตัวเองมากเลย เราเป็นคนทำงาน เป็นหัวหน้าครอบครัว เป็นคนแข็งแรงมาตลอด เราจะไม่เคยรู้จักเลยแพนิกคืออะไร แต่ช่วงที่เป็นมันมีภาวะของการทำงานไม่ได้ ต้องหยุดงาน ชีวิตลูกน้องครอบครัวลูกน้อง เราเก็บทุกภาวะความเครียด ทุกข่าว เป็นช่วงที่คุณพ่อของพี่ไม่สบาย หมอก็ต้องไปดูแลคนไข้โควิดมากกว่า โรงพยาบาลไม่สามารถไปได้ มันเลยทำให้การรักษายากลำบาก ทำให้เราเครียด ห่วงพ่อ ห่วงงาน ห่วงลูกน้อง มันคงเป็นมวลรวมของคนที่เจอในช่วงนั้น

แพนิกเกิดขึ้นได้เพราะความกังวล?

นก : ใช่ค่ะ มันเป็นโรคของความวิตกกังวล เราคงเครียดไม่รู้ตัว สิ่งที่เพิ่งมารู้มาเห็นคือคนที่เป็นแพนิกมักคิดว่าตัวเองแข็งแรง เก็บโน่นเก็บนี่ไว้เอยะๆ โดยที่ไม่รู้ตัว มันเป็นสิ่งเคมีใน่รางกาย ภาวะทางอารมณ์ที่เราควบคุมไม่ได้ แต่คิดว่ามันมาจากความเครียด

เจอเหตุการณ์รถชน เกี่ยวโยงกันมั้ย?

นก : มันกระตุ้นอาการออกมา เป็นคนชอบขับรถเอง ไปได้เองโดยไม่ต้องรอใคร มีช่วงละครถ่ายต่างจังหวัด คงเหนื่อยเครียด จากภาวะที่เล่า วันนั้นก็ดื้อขับรถไปเองตอนกลางคืนเพื่อที่จะได้ไม่ต้องขับรถแต่เช้า ไปตอนเที่ยงคืน อยู่ดีๆเกิดอาการหลับใน เห็นอีกทีเป็นท้ายรถบรรทุก เราตกใจเลยชะลอเข้าข้างทาง เราบอกตัวเองว่าเราง่วงตบหน้าตัวเองใหญ่เลย พอขับออกไปอีกเป็นอีกแล้ว เพราะภาวะตกใจเมื่อกี้มันสตั๊นท์มาก บอกกับตัวเองฉันไม่ไกลับแน่ๆเลย ฉันตายแน่ๆ วันนี้ มันเลยทำให้แขนขาชา เลนโทรบอกน้องสาวให้มารับหน่อยจอดอยู่ข้างทาง

จนวันนี้ยังขับรถไม่ได้?

นก : ยังขับไม่ได้เลยจะ 2 ปีกว่าแล้ว ช่วงแรกเราไม่เชื่อคิดว่าแค่เพลีย คิดว่าแค่ตกใจ เหมือนสักพักนึงอาการมันพัฒนาแรงขึ้นๆ มีอาการอื่นแทรกซ้อนเข้ามาอีก มีอาการตามมาคือพอนอนปุ๊ปตกใจตื่น ผวาขึ้นมา กว่าจะดีขึ้นต้องใช้เวลา อีกอย่างคือวันไหนถ้าเราตกใจหรือมีความกังวลอะไรเราจะเดินไม่ได้ แพนิกไม่ได้ทำให้ใครตายหรือป่วยทางกาย มันเป็นที่จิตสั่งและเคมีในสมอง

การรักษา?

นก : ตัวเองรักษาตัวเองไม่ได้แล้ว เลยหาหมอดีกว่า เราไม่อยากเป็นภาระลูกหรือคนรอบข้างงานก็ทำไม่ได้ดี หาหมอจิตแพทย์

นก : ตอนนั้นเราไม่รู้เป็นแพนิก บอกลูกว่าอาการยังไง ไปหาหมอยังถามหมอเลยเราจะเป้นคนบ้าหรือปล่าว คุณหมอบอกคนเป็นเยอะมาก จากภาวะโควิด มันเป็นสภาวะกระทบจิตใจไม่รู้ตัว คุณหมอจะคุยแล้วดูตามสิ่งที่เราเป็นว่าควรปรับเคมี หรือได้นอนแบบไม่ผวา รักษาตามสิ่งที่เกิดขึ้นกับเรา แล้วก็ทานยา

อาการแพนิกแย่ลงเพราะเจอเหตุการณ์บนเครื่องบิน?

นก : พี่ดีขึ้นแล้วนะ แต่พอเจอคนนั้นในวันนั้น เป็นอะไรที่เราแบบจะไปเที่ยวสบายใจ แล้วมาเจอ

เยียวยาตัวเอง?

นก : 2-3 ปีนี้สอนอะไรเราเยอะมาก เรามาเรียนรู้ว่าชีวิตมันไม่แน่นอนจริงๆ เราจะเครียดทำไม รักษาตัวเองด้วยการหาหมอ พยายามบอกตัวเองว่ามีความสุขเถอะทุกวันนี้ มองโลกอย่างที่โลกเป็น

ลงรูปชุดว่ายน้ำถี่?

นก : พี่เป็นคนชอบว่าย้ำ ภูเก็ตก็ใช้ชีวิตกับทะเล

สามีว่าไงบ้าง?

นก : บ่นทำไมละ พี่ไม่ได้ทำไรผิดนะ ลูกสาวถ่ายให้ พี่จอนนี่เค้าไม่ได้ว่าเรื่องแบบนี้เค้าชินกับพี่อยู่แล้ว เราไม่ได้ทำอะไรไม่เราใช้ชีวิตให้มีความสุข ใจไม่ได้คิดเรื่องโชว์ไม่โชว์ เราจะอ้วน จะผอม จะแก่ เราควรมีความสุขกับชีวิตเราได้อยากไปทำอะไรก็ทำเถอะ ไม่รู้พรุ่งนี้ตายหรือเปล่า

ติดตามเนื้อหาดีๆแบบนี้ได้ที่