กบสุวนันท์ กับคืนวันที่รอเวลา ฝ่าด่านข้ามผ่านคุณแม่ดาริกา

ดีนะเรื่องนี้รู้เลยว่า คนดูดูละเอียด อย่างกบไปไหน ก็จะมีคนถามว่า โหย...ทำไมอีเย็นแก่จังเลยอะ ทำไมอีเย็นหลังค่อมอะ เราก็ต้องบอกไปว่า ก็อีเย็นเป็นทาสไงคะ แล้วก็นั่งหลังค่อมมาตั้งแต่เด็ก คือตัวเราไม่ได้หลังค่อมนะ แต่ในละครดีไซน์ให้เป็นแบบนั้น ก็รู้สึกว่ากระแสตอบรับดี

สำหรับกบกบพอใจมากนะ แต่ขอสารภาพเลยว่า ตอนที่ละครออกอากาศไม่ค่อยมีโอกาสได้ดู ตอนนี้ก็อัดเป็นดีวีดี แล้วค่อยมาดูว่าสิ่งที่เราทำไปมันดีมากน้อยแค่ไหน แต่เบื้องต้นถือว่าพอใจ เพราะมีเสียงตอบรับดี

ตอนนี้ยังไม่รับเรื่องไหนเลยเพราะรู้สึกเรื่องนี้หนักมาก ด้วยเรื่อง ถ้าจะรับก็ต้องดูบทอีกที เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เคยพูดกับแม่ดาว (ดวงดาว จารุจินดา) ว่าเป็นเหมือนชิ้นโบแดงของเรา เรื่องต่อไปก็อยากให้มันดี

กบไม่ได้อยากฉีกกรอบแต่อยากเป็นตัวของตัวเอง ถ้าข้างนอกเราก็เป็นตัวเอง แต่ภาพในทีวี บางทีก็ต้องรักษาภาพนั้นไว้นิดหนึ่ง ถามว่าทำไมถึงต้องรักษาไว้ ก็ต้องรักษาสิ เพราะว่าคนยังยอมรับไม่ได้ เพราะเราถูกตีกรอบด้วยการทำงานตั้งแต่ 10 กว่าปีมาแล้ว มันทิ้งไม่ได้ ภาพมันติดตัวเรา เราต้องค่อยๆ เปลี่ยน กลุ่มแฟนคลับกบจะเป็นกลุ่มผู้ใหญ่ โตมาพร้อมกับกบ กบไม่ได้อึดอัด แค่รู้สึกว่าเราต้องตอบสนองคนที่เขาชอบเรา ครึ่งหนึ่งนะ อีกครึ่งหนึ่งก็เป็นตัวเอง ไม่งั้นเราจะไม่มีความสุขเลย มีอยู่ช่วงหนึ่งที่กบรู้สึกว่าตัวเองไม่มีความสุขเลย เพราะมันเหมือนตีกัน ระหว่างภาพในละคร กับความเป็นตัวเอง จริงๆ ตัวกบก็ไม่ใช่คนเลวร้าย แต่เราเป็นคนไม่ยอมคน ฉะนั้นเราก็ต้องครึ่งหนึ่ง เราถึงจะมีความสุข และอยู่วงการนี้ได้นาน

มีบ้างอย่างที่กบเล่นเรื่อง "ดั่งสวรรค์สาป" เป็นเรื่องที่คนไม่ยอมรับเลย กับการที่กบใส่กระโปรงสั้น ทำผมสี อ่อยผู้ชาย เดินเข้าหาผู้ชายก่อน โห...ต้องตัดตอนทิ้ง เพราะคนเขียนจดหมายมาบอกว่า อย่าเล่นอย่างนี้ ถ้าเล่นจะไม่ดูอีก ในขณะที่กบมาเล่นเรื่อง "บุษบาเร่รัก" คนไม่พูดถึงอย่างนั้นอีกเลย มีพูดบ้างแต่น้อยมาก เหมือนกับยุคสมัย คนเปลี่ยนไป จริงๆ การเล่นละคร คนจะยอมรับหรือไม่ยอมรับในการจะฉีกบทบาทออกไป กบว่ามันอยู่ที่รูปหน้า ดวงตาด้วย หลายๆ อย่างในใบหน้าด้วย เราก็ทำได้ระดับหนึ่ง แต่เราคงไม่ทำได้ดีเท่ากับคนที่มีรูปหน้าเอื้ออำนวยต่อการเล่นแบบนั้น

ตอนแรกๆที่ได้เห็น หรือได้อ่าน หรือมีคนเล่าให้ฟัง กบรู้สึกว่า เหรอ...เราเป็นอย่างนั้นจริงๆ เหรอ หลังๆ ถึงรู้ว่าคนที่วิพากษ์วิจารณ์ไม่เคยมีศาสตร์ หรือมีความรู้เรื่องของการเล่นละครใดๆ ทั้งสิ้นเลย กบเคยมานั่งวิเคราะห์ตัวเองพร้อมกับผู้ใหญ่ที่ชำนาญ มีฝีมือในการเล่นละคร กบรู้สึกว่าเราทำงานได้ดีมากแล้ว ถามว่าทำไมดูแล้วดูเป็นสุวนันท์ ก็กบเล่นบทแบบนี้ เล่นละครให้คุณดูมาเกือบ 20 ปี เล่นมาเกือบร้อยเรื่อง ถามว่าคนคนหนึ่ง มันจะเล่นเปลี่ยนไปได้สักแค่ไหนกันเชียว กบเคยไปดูนักแสดงคนอื่นๆ ที่เขาว่าเล่นกันเก่งๆ กบก็ไม่รู้สึกเหมือนกันว่าเขาเล่นเป็นคนอื่น คือมันก็มีในส่วนที่เขาเล่นได้ดี มีหลายคนที่กบชื่นชมและชื่นชอบ แต่หลายคนที่กบรู้สึกว่าเนี่ยเหรอ ที่ว่าเล่นดีแล้ว อ๋อเขาต้องเล่นกันอย่างนี้น่ะเหรอ ที่คนอื่นว่าเล่นดี เนี่ยเหรอที่คนอื่นว่าเล่นแล้วดูเป็นตัวละครนักหนา กบมานั่งดูแล้วก็ อ้อเหรอ (พยักหน้า) เพราะฉะนั้นเราไม่เอาเสียงวิพากษ์วิจารณ์มาใส่ตัวเรา ถ้าเขาไม่ใช่ผู้รู้จริง ฟังดูเหมือนกบไม่ยอมรับเสียงวิพากษ์วิจารณ์ ไม่ใช่อย่างนั้นนะ แต่กบจะยอมรับถ้าไม่มีอคติ แต่เท่าที่กบอ่านคำวิจารณ์ มีอคติกันทั้งนั้น กบรู้สึกเข้าใจเลยในสาเหตุที่เขาพูดวิจารณ์และพยายามทำให้ทุกคนเข้าใจอย่างนั้น

ภาคภูมิใจมากไม่เคยคิดจะเปลี่ยนไปเล่นตัวอื่นเลย เพราะชีวิตอยากอยู่และอยากตายไปพร้อมกับคำว่า นางเอก เพราะนางเอกที่กบได้มาไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แล้วมันก็ยิ่งใหญ่มาก มีหลายครั้งที่คนอื่นพูดว่า เป็นสุวนันท์แล้วเป็นยังไง ยิ่งใหญ่มากเลยเหรอ กบไม่ได้คิดว่าเหนือกว่าคนอื่น แต่ถ้าคุณมาเป็นกบ คุณจะรู้ว่ากว่ากบจะได้มา และอยู่กับมัน มันยากลำบากขนาดไหน เราทำงานละครก็ว่าหนักแล้ว แต่ในด้านสังคมของวงการบันเทิงยิ่งหนักกว่า

พี่บรู๊คเป็นเพื่อนที่ดีเราคบกันมา 10 ปีแล้ว มันไม่ใช่จะมาหวือหวา จี๊ดจ๊าด คิดถึงทุกวัน แต่เป็นความรู้สึกเหมือนมีเพื่อนอีกคน เราเล่าทุกเรื่องในชีวิตให้เขาฟังได้ เมื่อไรที่เรามีทุกข์เราจะคิดถึงคนนี้ และเขาก็พร้อมที่จะช่วยเราได้ และเมื่อไรที่เขามีทุกข์ เราก็พร้อมจะช่วยเขาเหมือนกัน

เสมอมากสิ่งไหนดีก็ดีเหมือนเดิม สิ่งไหนไม่ดีก็ไม่ดีเหมือนเดิม (หัวเราะ) แต่สิ่งที่ทำให้กบชอบพี่บรู๊ค คือเขาเป็นคนที่จิตใจดีมาก ต้องยอมรับว่าพื้นฐานที่ถูกเลี้ยงมาตั้งแต่เล็กจนโต เป็นพื้นฐานที่ดีมาก ทำให้เขาจิตใจดี ไม่เคยอยากได้ อยากมี อยากเป็น ไม่เคยอยากได้ของใคร สิ่งต่างๆที่อยู่รอบตัวเขาตั้งแต่เล็กจนโต เขาไม่เคยคิดร้ายกับใคร เป็นคนที่ใจเย็นด้วย ไม่เคยถือโทษใครในระยะเวลานาน ตรงข้ามกับกบที่เป็นคนใจร้อน รีบ อะไรไม่ถูกใจก็หงุดหงิดแล้ว ขี้โมโห ใครขับรถปาดหน้านิดหนึ่งก็โกรธแล้ว

ก็ต้องคุยกันว่ามีข่าวนี้ออกมานะ จริงไม่จริงไม่รู้ แต่จัดการด้วยแล้วกัน เคยคุยกันไว้ว่าถ้ามีเรื่องอะไรออกมา ถ้าเป็นจริง ก็แล้วแต่พี่ตัดสินใจจะเลือกแบบไหน ถ้าไม่จริง พี่เขาก็จะบอกไม่จริง และโทรไปหาคนเขียนข่าว กบบอกไม่ได้ว่าเรื่องไหนจริงหรือไม่จริง เพราะไม่เคยถาม แต่ถ้าจริงก็จัดการให้เสร็จสิ้นแล้วกัน กบไม่ได้บอกว่าเป็นหรือไม่เป็นตามข่าว เพราะกบก็ไม่รู้ แต่ส่วนใหญ่เขาก็จะบอกว่าไม่จริง ไปสืบดูได้

เฉยๆเพราะไม่ได้คิดกับตำแหน่งนี้ คำนี้ไม่ได้อยู่ในสมอง ว่าสักวันฉันต้องเป็น คุณนาย ส.ส.ให้ได้ กบแค่รู้สึกว่าเราคบกับเขามา 10 ปีแล้ว ถ้าจะได้อยู่ด้วยกันก็ได้อยู่ด้วยกัน ถ้าไม่ได้อยู่ก็ไม่ได้อยู่ สิ่งอื่นๆ ไม่ว่าตำแหน่งอะไรก็เฉยๆ สำคัญแค่ว่าเราจะได้สร้างครอบครัวใหม่ด้วยกันหรือเปล่า

ไม่บอก(ยิ้ม)

ถ้าถามกบนะกบว่าใช่ (หัวเราะ) กบว่ามีส่วนมากในหลายๆ ครั้งที่ผ่านมา ด้วยเรื่องหลายๆ เรื่อง ไม่ใช่เฉพาะปัญหาที่มันเพิ่งเกิด การที่เราเป็นบุคคลสาธารณะ ถูกพูดออกไปในวงกว้าง คนมีสิทธิ์วิพากษ์วิจารณ์กันได้สุดกู่ บางทีก็ทำให้เรารู้สึกว่าไม่อยากจะพูดอะไรออกมามาก ก็ไม่พูดอะไรดีกว่าไหม เพื่อไม่ให้คนพูดถึง หรือวิพากษ์วิจารณ์กันไป ปัญหาเล็กๆ บางปัญหา ก็ถูกทำให้ใหญ่โดยการพูดกันไป

กบบอกแล้วว่ากบจะพยายามทำให้ดีที่สุดมันคงจะไม่กังวลไม่ได้ ไม่ว่าจะปัญหาอะไรก็ตาม กบจะนึกถึงในเรื่องที่เกิดขึ้น หาสาเหตุ หาวิธีแก้ไขให้ดีที่สุด ถ้าเกิดปัญหา ไม่คิดขวนขวายหาสาเหตุ ไม่คิดปรับปรุงก็แย่แล้ว ไม่งั้นปัญหาก็พอกพูนเรื่อยๆ

ก็ต้องดูว่าคนที่ไม่เข้าใจเราไม่ชอบเรา มีเหตุผลอะไร มีความจำเป็นต้องแก้ไขปัญหานั้นมากน้อยแค่ไหน คือปัญหาแต่ละปัญหา โจทย์แต่ละข้อใช้วิธีแก้ต่างกัน ส่วนปัญหานี้ ถ้าถามกบ กบว่ามันจำเป็นมาก เป็นปัญหาที่สำคัญมาก เพราะคนเราเกิดมาพร้อมกับครอบครัวอีกครอบครัวหนึ่ง คนเราในชีวิตไม่มีใครเลยนอกจากครอบครัวและเพื่อน ครอบครัวถือว่าเป็นสิ่งสำคัญในชีวิต คนเราเกิดมาพร้อมกับครอบครัวครอบครัวหนึ่ง และเราคงตายไปพร้อมกับอีกหนึ่งครอบครัว เพราะฉะนั้นถือว่าเป็นสิ่งที่สำคัญมาก ไม่ใช่เป็นปัญหาใหญ่สำหรับชีวิตนะ อย่าเข้าใจผิดนะ แต่เป็นปัญหาที่สำคัญสำหรับชีวิต เราพร้อมที่จะแก้ไขและดำเนินการ และเราต้องดำเนินการ เราต้องแก้ไข เราต้องทำ