คุยสบายๆกับพระเอกหน้าวัวชาคริตแย้มนาม

เรื่องนี้ผมเล่นเป็นไฟพออยู่ช่วงสืบสวน ก็จะใช้นามว่า อัคคี เล่นเป็นสองคาแรกเตอร์ อีกแล้วครับท่าน (หัวเราะ) คาแรกเตอร์หนึ่งก็จะฉลาด แต่ก็มีอีกคาแรกเตอร์จะออกแนวติ๋มๆ เฉิ่มๆ เหมือนซูเปอร์แมน ที่มี 2 บุคลิก เพียงแต่ผมไม่ได้เอากางเกงในใส่ข้างนอก ถามว่าผมชอบเล่นแบบไหนมากกว่ากัน ผมชอบเล่นหมดแหละ ถ้าเป็นการแสดง แล้วยิ่งเป็นสองคาแรกเตอร์อย่างนี้ ก็ยิ่งฝึกเราได้เป็นอย่างดี เพราะมันเป็นชั่วโมงบินของเราที่จะทำให้เราได้ฝึกฝีมือ พัฒนาตัวเองขึ้นไปเรื่อยๆ

ช่วงนี้ก็มีเล่นกล้ามยกเวท ซิทอัพบ้าง ตอนนี้น้ำหนักลดไปเยอะแล้ว แต่กินเยอะขึ้นมาก ไขมันน้อยลง มันเป็นกล้ามมากขึ้น แต่ผมตัวเล็ก จะให้เล่นจนกล้ามแตกก็คงไม่ไหว เดี๋ยวมันจะกลายเป็นกล้ามปูไปเสียก่อน (หัวเราะ) ตอนนี้ก็ออกกำลังกายไปเรื่อยๆ ถ้ามีเวลา เล่นไปแล้วก็ติด ขอให้ได้วิ่ง ให้ได้ยกน้ำหนักสักนิด แล้วค่อยมานั่งหอบแฮ่กๆ (ทำท่าลิ้นห้อย)

ของผมจะธรรมดาๆเน้นหนักไปทางต่อยเตะมากกว่า แต่ของคนอื่นเขาจะมีเรื่องประเพณี วัฒนธรรมเข้ามาเกี่ยวข้อง มีของจีน ญี่ปุ่น กังฟู แต่ของผมเป็นตำรวจ ก็มวยธรรมดาทั่วไป วิ่งไล่เตะ ในเรื่องผมจะโดน จอนนี่ เหงียน ซ้อมอยู่บ่อยๆ อารมณ์เขาใช้กำลังกัน แต่ของผมจะหนักทางการใช้สมอง ใช้ไหวพริบมากกว่า

โอ้ย...ไม่ต้องจอนนี่ก็ได้คนอื่นก็ไม่เทียบแล้วล่ะ หน้าวัวขนาดนี้ ไม่เคยเทียบเลย จะไปเทียบกับใคร เอาการแสดงดีกว่า

มันไม่ใช่แค่กลายหรอกมันเป็นไปแล้ว ทุกวันนี้ไม่มีใครเรียกคริตแล้ว มีเรียก ชาThink บ้าง ไอ้วัวบ้าง อะไรบ้าง ก็เอา สนุกกันเข้าไป (หัวเราะ) แต่ผมไม่เครียดนะ อย่างวัวนี่เขาบอกว่าผมหน้าเหมือนวัวเพิ่งเกิด ก็ยังดีนะ วัวเด็ก

ตอนนี้ผมมีรอยสักที่หลังสักกับ อ.หนู 6 ยันต์ ทั้งยันต์ 5 แถว เมตตามหานิยม ฉัตรเพชร ยันต์ ณ มหามงคล โภคทรัพย์ คาถาของอาจารย์ที่ลงไว้ให้ และก่อนหน้านี้ที่ผมเคยสักเครื่องหมายคำถาม ก็ไปให้อาจารย์หนูลงคาถาล้อมไว้ให้ เพราะว่าชีวิตผมอยู่กับคำถามเยอะมาก เลยคิดว่าเพราะรอยสักนี้หรือเปล่า ถามว่าทำไมสักเยอะขนาดนี้ ก็เพราะผมชอบ มันสวยดี แหม...แองเจลินา โจลี เขายังสักเลย แต่ถามว่าเชื่อไหม ผมว่าก็เป็นอะไรที่ดี ผมเป็นคนพุทธ แต่ผมชอบที่มันเป็นศิลปะด้วย เราก็ต้องไม่โกหก ไม่ผิดลูกผิดเมีย

ก็ขอให้มันดีขึ้นไปเรื่อยๆแล้วกัน แต่เท่าที่สังเกต ผมว่าจริงๆ แล้วทุกอย่างก็เริ่มต้นที่ตัวเราก่อน

ผมว่าผมไม่ค่อยถนัดแล้วพักหลังๆ บางทีก็คิดเหมือนกันว่าปฏิเสธทำไม 5-6 งานก็หลายแสนเลยนะเดือนที่ผ่านมา แล้วปฏิเสธไปโดยที่ไม่ได้คิดอะไร แต่ผมว่าบางอย่างถ้าเราทำได้ไม่ดี ก็อย่าไปทำมันดีกว่า เราไม่ใช่เห็นว่าเงินไม่สำคัญนะ แต่ถ้าอะไรที่เราถนัด เราก็จะทำได้เต็มที่มากกว่า หลังๆ มีงานพิธีกรอีเวนท์มาให้ทำ ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็ทำได้นะ ง่ายมากเลย แต่ไม่ได้ทำนานๆ เดี๋ยวนี้รู้สึกเขิน อาย ก็เลยอยู่บ้านกับแม่แล้วกัน นอกจากงานแสดง ผมก็ทำอะไรไม่เป็นจริงๆ ให้ไปก็ต้องทำอะไรที่ผมถนัด และสามารถทำได้ร่วมกับเขาด้วยดีกว่า แล้วหลังๆ ก็ติดงานละครด้วย พอจะให้ไปทำอีกที มันกลายเป็นเรื่องใหม่สำหรับเรา

ผมชอบกินไงรักการกิน แต่อาหารไทยเป็นอะไรที่ทำยากมาก ทำไม่เป็น อาหารเอเชียยาก มันไม่มีสูตรตายตัวเหมือนอาหารฝรั่ง เป็นการใช้ความรู้สึกทำ แต่แปลกนะ ผู้หญิงสมัยนี้ไม่ค่อยทำอาหารนะ ส่วนใหญ่จะเป็นผู้ชายทำ

ก็นานนะ1 ปี 8 เดือนแล้ว โหย...นี่ขนาดไม่ได้นับนะ (ทำไมต้องนับขนาดนี้) เรื่องส่วนตัวน่าพี่ คนมันจะนับ (หัวเราะ) ก็ไม่หรอก ไปเรื่อยๆ ทำงาน

ก็ยังอยากมีอยู่เพราะผมฝันอยากมีลูก อยากมีครอบครัวมาตั้งแต่เด็ก ผมชอบเวลาที่อยู่กับหลานๆ เล่นกับหลาน ก็เลยอยากมี แต่เพื่อนก็เริ่มมีของตัวเองกันไปแล้ว ผมเลยรู้สึกว่ามีก็ดีนะ อาจจะเพราะผมเป็นลูกคนเดียวด้วยมั้ง แล้วอยู่กับแม่ ก็เลยรู้สึกว่าถ้าเรามีครอบครัวก็อยากทำให้มันสมบูรณ์ ครอบครัวไม่แตกแยก แล้วเราโชคดีที่มีแม่เก่งมาก อีกอย่างผมอาจจะโชคดีที่พ่อกับแม่ผมก็ยังเป็นเพื่อนกันได้ แต่อย่างบางครอบครัวไม่ได้โชคดีเหมือนผม ถ้าทำได้ก็อยากให้มันดี เลยอยากจะลองมีครอบครัวดู แต่พอลองแล้วลองอีก มันไม่ประสบความสำเร็จสักที ก็ยังไม่ต้องมีก็ได้มั้ง (หัวเราะ) อยู่คนเดียวไปก่อน ถึงเวลาก็มาเอง