เปิ้ล-หนุน-หนัง เขียนข้อความจากหัวใจ ส่งถึง ตั้ว ศรัณยู

"ถ้าจะให้เขียนถึงพี่ตั้วในช่วงเวลานี้ คงมีแต่น้ำตาหยดออกมาเป็นตัวหนังสือ เพราะเรามีเรื่องราวมากมายที่ผ่านมาด้วยกัน แต่สิ่งหนึ่งที่ได้คำตอบชัดเจนเสมอเวลาที่ถามพี่ตั้วว่า... อะไรสำคัญที่สุดในชีวิต พี่ตั้วตอบหมือนเดิมทุกครั้ง คำตอบนั้นคือ "ความรัก" แล้วก็จะคอยอธิบายให้ฟังว่า ถ้าเราทำทุกอย่างด้วยความรัก ด้วยความรู้สึกรัก เราจะเกิดพลัง มีความหวัง และตั้งใจ ถ้ามันไม่ใช่ เราก็จะไม่เสียใจเพราะเราทำมันไปด้วยใจรัก ในชีวิตพี่ตั้ว จึงทุ่มเทเรื่องการแสดง

ไม่เข้าใจอะไรกันต้องทนที่จะฟังและพูดกันให้เข้าใจให้กระจ่าง ถ้าเป็นเรื่องของคนสองคนคือพี่ตั้วกับเปิ้ล คนสองคนก็ต้องนั่งคุยกันแค่สองคนให้รู้เรื่องชัดเจน แต่ถ้าเป็นเรื่องของลูก คือ หนุง-หนัง ก็ต้องมาฟังด้วยกันหมด พูดคุย แสดงความคิดเห็น แก้ปัญหา ปรับทัศนคติโดยใช้ความรักที่มีให้กันเป็นตัวเชื่อม ไม่ใช้อารมณ์เป็นใหญ่ เปิ้ลจึงรู้สึกอุ่นใจเสมอที่มีพี่เป็นผู้นำในครอบครัว

ตลอดเวลาที่รู้จักและใช้ชีวิตด้วยกันมา เรื่องหนักๆในครอบครัวก็ผ่านไปได้เสมอทุกครั้ง เพราะเราเชื่อในความรักที่มีให้กัน

แม้วันนี้ พี่ตั้วจากไปเพียงร่างกาย ไม่ได้หมายความว่าสิ่งดีๆ ที่พี่ตั้วบอกไว้จะจากไปด้วย เพราะจวบจนก่อนพี่ตั้วจะหมดลมหายใจ พี่ตั้วยังเรียกเปิ้ลมาบอกว่า เปิ้ลต้องทำความฝันที่อยากทำให้ได้ แม้มันจะยากแค่ไหน ลำบากยังไงก็ต้องสู้ให้ถึงที่สุด

สนับสนุนความฝันของลูกด้วย... อย่าลืมว่าต้องทำทุกอย่างด้วยความรู้สึก "รัก"

พี่ตั้วคะ ความรักที่มีอยู่จะไม่มีวันหายไปไหนค่ะ เหมือนกับเพลงที่พี่ตั้วชอบ "...จะรัก รักเธอตลอดไป เป็นลมหายใจของกันและกัน" การเขียนถึงพี่ตั้วครั้งนี้ คงยังไม่จบครบความในใจของเปิ้ลทั้งหมดหรอก เอาแค่นี้ก่อนแล้วกันนะ แล้วเปิ้ลจะค่อยๆ เขียนถึงพี่เองทุกๆ วัน ให้เหมือนว่าพี่ยังมีชีวิตอยู่ใกล้ๆ เรา...รัก ไม่มีวันตาย แม้ลมหายใจจะหมดไป

ถึงพ่อสุดที่รัก...ยากมากเลยนะที่จะเขียนความรู้สึกถึงพ่อเพียงในเวลาไม่กี่วันที่พ่อจากไป... เพราะความรู้สึกที่มีให้พ่อนั้น ล้นหลามเหลือเกินและไม่มีที่สิ้นสุด ตั้งแต่เปิดตาออกมามองดูโลก ไม่มีวันไหนเลยที่เราจะห่างกัน เราเจอหน้ากัน โทรคุยกันเกือบทุกวัน อบอุ่นใจทุกครั้งเวลาที่ได้ยินเสียงของพ่อ ไม่มีครั้งไหนเลยที่พ่อไม่รับสายลูก เรากอดกันในทุกๆ เช้าและก่อนนอน บีบมือกันและกันในวันที่เราต่างต้องการกำลังใจ แต่หลังจากนี้นึกไม่ออกเลยว่าจะต้องทำยังไง คงจะเป็นอะไรที่ยากและแปลกในการที่ไม่มีพ่ออยู่ตรงนี้....

หลังจากนี้ลูกจะสู้ให้ได้เท่าพ่อ จะดูแลแม่และน้องหนังอย่างดีที่สุดที่จะทำได้ ขอบคุณทุกๆ คำสอนที่พ่อให้ ทุกๆ ความเข้าใจที่มีให้กัน ไม่มีวันไหนที่พ่อละเลยความรู้สึกของลูกเลย ลูกดีใจที่สุดที่ก่อนจากลา ลูกได้ร้องเพลงให้พ่อฟัง และมีของขวัญที่พ่อรอคอยมาโดยตลอด นั่นก็คือการเรียนจบของลูก

Papa, you're my hero and my everything.

หนูนอนห้องเดียวกัน นอนกอด นอนจับมือข้างๆ กับพ่อมาตลอดวันนี้ไม่มีคนนอนข้างๆ หนูแล้ว กลิ่นผ้าห่มที่พ่อใช้ ทุกอย่างมันยังอยู่ที่เดิม...แต่หนูเหงา อยากกอด อยากบอกกู๊ดไนท์พ่อของหนู อยากบอกรักกันก่อนนอนเหมือนที่เคยทำทุกวัน... "แม้แต่วันจะลาไป ตั้วก็ไปแบบพระเอก ไปแบบไม่ให้ไครเดือดร้อน ไปแบบไม่ให้ใครตั้งตัว ไปแบบพระเอกที่เคยช่วยนางเอก แล้วตอน จบก็ขี่ม้าออกไปจากหมู่บ้านไปอย่างมีความสุข"

- ประภาส ชลศรานนท์

พ่อเลยสู้คนเดียวมาตลอด เพราะพ่อคือนักสู้ และ พระเอกทั้งในจอและนอกจอ พ่อรู้ไหมว่าลูกภูมิใจแค่ไหนที่ได้เกิดเป็นลูกพ่อ หนูมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่กับพ่อ เราไม่เคยต้องจากกันแม้ว่าหนูจะอยู่เกาหลี พ่อก็ยังหาเวลาพยายามโทรคุยกันตลอด พ่อทำให้หนูรู้สึกว่าเราไม่เคยห่างกัน ทำให้หนูไม่รู้สึกขาดอะไรในชีวิตเลย

หนูรู้ว่าบางครั้งเราก็มีทะเลาะกัน มีปากมีเสียงกัน แต่หนูรักพ่อมากๆ นะคะ รักที่สุดในหัวใจที่มี พ่อเคยถามว่าหนูภูมิใจไหมที่ได้เป็นลูกพ่อ? คำตอบของหนูก็ยังเหมือนเดิม "หนูภูมิใจ ไม่มีวันไหนที่หนูไม่ภูมิใจเลย"

หนูเสียใจและโกรธตัวเองมาก ตอนที่รู้ว่าพ่อต้องสู้โรคร้ายคนเดียว พ่อบอกคุณหมอเสมอว่าพ่ออยากกลับมาเป็นเหมือนเดิม อยากทำงาน อยากทำตามความฝันของครอบครัว... แต่ร่างกายพ่อไม่ไหวแล้ว.... พ่อไม่อยากเห็นหนูร้องไห้ แต่หนูยอมรับว่ามันยากมากที่จะไม่ให้น้ำตาไหลออกมา... มันมีบางครั้งที่หนูรู้สึกเห็นแก่ตัว อยากจะยื้อพ่อไว้ ทั้งๆ ที่พ่อต้องทนความเจ็บปวด พยายามอ้อนวอนให้พ่อสู้ ทั้งๆ ที่พ่อควรจะได้ไปสบาย...

พ่อสู้ สู้จนวินาทีสุดท้าย แต่พ่อไม่ต้องสู้แล้วนะคะพ่อ พ่อสู้มาเยอะแล้ว พ่อควรพักแล้ว...แค่ดูหนูจากบนฟ้อย่างไม่ห่วง ดูความสำเร็จที่หนูจะทำ ไม่ต้องกังวลแล้วนะคะ พ่อไม่ต้องห่วงอะไรแล้วนะพ่อ พ่อเหนื่อยมามากแล้ว หนูอยากบอกพ่อว่าหนูดีใจมากมาก ที่ได้เกิดเป็นลูกพ่อ พ่อคือ my hero พ่อคือทุกอย่าง พ่อคือเพื่อน คือครู คือพลังที่ทำให้หนูสู้ ให้หนูมีวันนี้ แม่ถามพ่อเสมอว่าอะไรสำคัญที่สุดในชีวิต พ่อตอบว่า "ความรัก" พ่อบอกหนูเสมอว่า ถ้าเราทำอะไรด้วยความรัก ถ้ามันไม่ใช่ เราก็จะไม่เสียใจ

เพราะเราทำมันด้วยความรัก ไม่ว่าเรื่องอะไรก็แล้วแต่...

หนูภูมิใจในความรักอันยิ่งใหญ่ของพ่อ พ่อรักครอบครัว รักเพื่อน รักงาน รักชาติ รักศาสนา และรักพระมหากษัตริย์ หนูสัญญาว่าหนูจะ เข้มแข็ง ทำในสิ่งที่รัก รักครอบครัว รักชาติ รักศาสนา รักพระมหากษัตริย์ แบบที่พ่อสอนหนูมาตลอดนะคะ หนูมีอะไรอยากพูดกับพ่อเยอะแยะมากมายเลย พ่อคงได้ยินและรับรู้อยู่ตอนนี้ใช่ไหมคะ? พ่อมาหาหนูบ้างนะ หนูคิดถึง