สมจิตร ออกปากรับ“กลัวเมีย” ลั่น!ขอบคุณโควิด ทำให้มีเวลาอยู่ด้วยกัน

สมจิตร : ได้อยู่บ้าน 2 เดือน แล้วเรียนจบหลักสูตรนายพันแล้วได้การประดับยศเป็นพันตรีด้วย ทุกอย่างมันสบาย มันโล่งหมด

สมจิตร : แต่งงานมา 20 ปี

อุ๋ม : เขาก็มีเซอร์ไพรส์ ซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมให้ 1 ใบ ไว้บนหัวเตียง

สมจิตร : ก็ไม่กี่ตัง เกือบๆ แสน

สมจิตร : เป็นนักมวยครับ เก็บตัวอยู่ที่โบนันซ่า นักมวยทุกคนจะไปหาหมอต้องไปที่โรงพยาบาลเขา เราก็ไปหาหมอปกติ เขาเป็นพนักงานต้อนรับ พอเสร็จปุ๊บ ผมก็หาหมอให้น้ำเกลืออยู่ประมาณ 3 ชั่วโมง ออกมาเสร็จปุ๊บให้เขาโทร.หาสมาคมมวยให้มารับผมหน่อย ก็ไม่มีใครมารับ เพราะเขาซ้อมมวยกันอยู่ จนล่วงเลยเวลามาถึง 4 โมงเย็น คราวนี้เขาจะกลับบ้าน ผมจะทำยังไงผมไม่มีตังกลับโบนันซ่า ผมขอยืมตัง 200 ได้ไหม เขาก็ให้

อุ๋ม : ไม่รู้จะทำยังไง เราก็จะเลิกงานแล้ว แล้วเขาก็บอกว่าผมไม่มีตังมาเลย เขาขอยืม 200 เพื่อกลับค่าย เราก็เป็นทางเดียวให้ก็ให้ค่ะ แล้วเขาก็นั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้างกลับ

สมจิตร : ไม่ครับ เพราะผมเห็นเขาครั้งแรก เขาเหมือนแม่ลูกอ่อนครับ เหมือนคนที่มีลูกแล้ว หน้าดูโทรมๆ หยิบตังเสร็จผมก็กลับไปค่ายเลย แล้วผมก็ฝากตังเพื่อนมาคืนเขา

สมจิตร : ก็ผมเอาตังให้เพื่อนมาคืน เสร็จปุ๊บเพื่อนมาบอกมีผู้หญิงขอเสื้อทีมชาติ ผมก็เลยถามว่าใคร เขาบอกว่าผู้หญิงที่นายยืมตังนั่นแหละ เขาอยากได้เสื้อ ผมเอะ...เขาอยากได้เสื้อ แสดงว่าเขาโสดอยู่หรือเปล่า อย่าๆ มาขอเสื้อแสดงว่าเขามีใจกับเรา ผมก็เลยบอกเพื่อนว่างั้นเอาเสื้อไปให้เขาหน่อย แล้วเอาเบอร์โทรมาด้วย ก็ได้เบอร์โทรตั้งแต่วันนั้น

อุ๋ม : ค่ะ ก็คุยกันสักพัก แต่เรายังไม่ได้คิดอะไร เหมือนเริ่มสนิทกันมากขึ้น เขาบอกว่าอยากเข้าไปที่บ้านได้ไหมเราก็บอกว่าได้เข้ามาเลย เข้ามาได้ ตอนนั้นก็มีพ่อ แม่อยู่ด้วย ซึ่งเราก็ไม่คิดว่าเขาจะมาชอบ มาจีบเป็นเรื่อง เป็นราว

สมจิตร : กับแม่เขาจะดูลูกสาวเขา คือลูกสาวคนเดียวไง เขาก็จะดูแลดี จะพาไปไหนก็ลำบาก จะพาไปกินข้าวก็บางทีต้องให้หลานไปด้วย

สมจิตร : คบมา 1 ปีก็เจอกันทุกวัน ตอนนั้นผมอายุ 25 ปีแล้วไง ขอเขาแต่งงานดีกว่า เพราะว่ามันใช่เลย 1 ปีความรู้สึกเราผูกพันมากครับ

อุ๋ม : ก็คิดว่าเร็วเหมือนกัน ยังไม่รู้นิสัยเขาเป็นยังไง เราถามเขาว่าแน่ใจแล้วหรอ เขาบอกเขามั่นใจ เราก็เลยบอกว่างั้นไปคุยกับแม่เอาเองแล้วกัน แต่ครั้งแรกแม่ไม่ให้แต่ง แม่บอกยังเด็กอยู่

สมจิตร : เราก็นอยเลย หายไปเดือนกว่า ผมกลับไปบอกแม่ว่าขอแล้วเขาไม่ให้ แม่บอกรอไว้ก่อน เพราะแม่ก็เห็นด้วย ก็มาอีก 2-3 เดือนมาขออีกที ครั้งนี้ให้ แล้วช่วง 3 เดือนผมไม่ได้ไปหาลูกสาวเขาสักเท่าไหร่ ลูกสาวเขาคงกระวนกระวาย แม่เขาคงดูอาการลูกเขาออก ก็เลยยอม ก็พาพ่อ แม่ไปขอเลย

สมจิตร : ส่วนใหญ่นักกีฬา ก็ไปเก็บตัวเขาก็จะเหงา ไม่ได้อยู่กับครอบครัว แล้วยุคนั้นไม่มีโทรศัพท์ด้วย

อุ๋ม : เก็บตัวทุกวันค่ะ มันก็น้อยใจ เราก็มองคนอื่น เวลาคนอื่นเขาไปเป็นครอบครัว แต่เราไม่มีโมเมนต์นั้นเลย แต่ก็เข้าใจในหน้าที่เขา เข้าใจทุกอย่าง แต่เราก็บอกเขาว่าเลิกได้ไหม เลิกต่อยมวยเหอะ บางทีเราคิดว่าเราอยากมีเวลาอยู่ด้วยกันเหมือนครอบครัวอื่นบ้าง เพราะเขาต้องเก็บตัวตลอด

สมจิตร : ตอนแรกที่แต่งงานอยู่บ้านไม่เกิน 7 วัน ผมไปอยู่ออสเตรเลีย 7 วัน

อุ๋ม : มีค่ะ บางทีเราสงสารลูกมากกว่า เมื่อไหร่พ่อจะกลับ พ่อไปไหน คือเราเป็นทั้งพ่อและแม่

สมจิตร : ก็มันคือหน้าที่ มันคืออาชีพที่ผมรัก พอขับรถจะออกจากบ้านเพื่อไปซ้อมมวย ลูกก็วิ่งตามรู้สึกว่าสงสารลูก

สมจิตร : ก็ มีบ้างครับ

อุ๋ม : ก็ตอนกลับมาได้เหรียญโอลิมปิกใหม่ๆ ก็เนื้อหอม สาวเยอะไม่รู้ใครโทรมามั้ง แล้วก็ตามไปงาน ซึ่งบางทีเราก็ไม่ได้ไปกับเขาทุกงาน จนรุนแรงสุดมีผู้หญิงโทรมาหาเรา ขอนัดเจอกับเรา เราก็ตกใจ เขากล้านัด เราก็กล้าไป พอไปเขาก็บอกว่าเขาคุยกับพี่จิตอยู่นะ เขาก็พูดของเขาไป เราก็บอกว่าแล้วไงค่ะ เราก็พยายามใจเย็น แล้วเขาก็บอกว่าบอกสามีเราว่าอย่ามายุ่งกับเขา เราก็ค่ะ แล้วเดินออกมา แล้วเราก็โทรหาพี่จิตรเลยว่าคืออะไร จะเลิกๆ เขาก็อธิบายให้ฟัง

สมจิตร : เขาก็แฝงๆ มา เหมือนจะเป็นคนชื่นชม หลังๆ อยากจะมาดูแลเรา หลังๆ เรารู้สึกไม่ค่อยดี เราก็เฟดตัวออกมา

สมจิตร : ดุ ตาดุ เสียก็ใช้ได้

สมจิตร : กลัว

อุ๋ม : โควิดทำให้มีเวลาอยู่ด้วยกัน สมัยก่อนไม่มีเวลาอยู่ด้วยกัน โควิดได้หยุด 2 เดือนอยู่บ้าน ต้องขอบคุณโควิดค่ะ

สมจิตร : คือที่ผ่านมาผมขับรถขึ้น-ลง ปากช่อง กรุงเทพฯ แต่พอมีโควิดเราอยู่บ้านด้วยกัน ทำกิจกรรมด้วยกัน รู้สึกว่ามันอบอุ่น เขามีความสุขมาก

คลิป

vvvvvvv

vvvvv

vvv

v