ฮาย-ตั๊ก-สุนารี โดนพิษโควิดงานยกเลิกสูญเงินล้าน ผุดธุรกิจใหม่ช่วงกักตัว

ตั๊ก : "แม่เนี่ยนอนจนไม่ได้พักผ่อนเลย เนี่ยต้องตื่นมาพักผ่อนบ้าง"

พี่สุ : "จริงๆ ไม่ได้โดนแคนเซิล อย่างฮายมีคอนเสิร์ตเยอะ ต้องยกเลิก แต่ของเราต้องหยุด"

ฮาย : "ปีนี้อยู่รับงาน เห็นไหมดวงเราดีจะตาย พออยู่รับงานปุ๊บหนูก็ได้คอนเสิร์ตตามห้างที่เขาจัดเป็นธีมลูกทุ่ง ทั่วประเทศเลย 17 ที่ตามห้างต่างๆ"

ฮาย : "ก็เกือบๆ ประมาณนั้น มันไปเป็นวงก็แสนกว่าๆ อยู่แล้ว ทั้งหมด 21 ที่ พอเจ้าภาพโทรมาบอกว่าแคนเซิลพี่เข้าใจทุกอย่าง ขอบคุณมากค่ะ"

ฮาย : "พี่ฮายก็เหมือนพี่สุอ่ะ นอนเหมือนตั๊กไม่ได้ เรานอนเกิน 2 วันไม่ได้แล้ว เรารู้เลยว่าจิตตกเป็นยังไง อยู่ไม่ได้ ออกกำลังกายไม่ได้ ไปฟิตเนสก็ไม่ได้ ไปสนามมวยก็ไม่ได้ ไปปั่นจักรยานก็ไม่ได้ แล้วพี่ต้องออกกำลังกาย แล้วไม่มีที่ให้พี่ออกเลย พี่จะทำยังไง พอวันที่ 3 อยู่ไม่ได้แล้ว ก็เลยลองไปเดินตลาด เขาก็ขายพวกอาหาร เราเห็นน้องทำปลาสะอาดเชียว เราก็นึกขึ้นมาได้ว่าอยากกินปลาแดดเดียว เราเห็นน้องเขาทำปลานิลก็เลยสั่งมา 10 ตัวมาหมักน้ำปลาเอง ก็ไปตากหลังคอมแอร์ พอเอามาทอดอร่อยมาก ก็เลยรีวิวกับแม่เล่นๆ"

ฮาย : "ปลาร้าสับสูตรของแม่ มันก็ส่งปลาด้วย ส่งปลาร้าไปด้วย"

ฮาย : "มีอยู่วันหนึ่ง 300 เกือบตายไม่ได้หลับ ได้นอน พูดอยู่เหมือนเราจะอ้วก"

ฮาย : "เอาอะไรมาเปรียบกับคอนเสิร์ตอันนี้รับเป็นสิบ คอนเสิร์ตรับเป็นแสน แต่ก็อยู่ได้"

พี่สุ : "ปกติพี่ทำธุรกิจขายน้ำปลาร้าปรุงสุกอยู่แล้ว แล้วก็น้ำพริก ผัดหมี่โคราชเป็นธุรกิจครอบครัวของพี่อยู่แล้ว ช่วงโควิดมันว่าง เราก็คิดเมนูใหม่ๆ ขึ้นมา เราก็ทำน้ำพริกหมูกรอบ แล้วก็ปลาร้าสับทรงเครื่องแบบสุกทุกอย่าง ก็ทำขาย ไลฟ์สดนู่นนี่นั่น ปรากฏว่าขายดี"

พี่สุ : "คือต้องบอกว่าตั้งแต่พี่เปิดบริษัทมา แล้วก็เปิดธุรกิจขายน้ำปลาร้า ขายน้ำพริก ขายทุกอย่าง ตั้งแต่เริ่มขายปีที่แล้ว มาถึงวันนี้ช่วงโควิดเป็นช่วงที่ขายดีที่สุด ปลาร้าพี่ผลิตไม่ทัน"

พี่สุ : "อร่อยด้วยแหละ เพราะในท้องตลาดมีเยอะมาก มันอาจจะถูกปากคน เพราะน้ำปลาร้าของพี่มันเป็นปลากระดี่"

ตั๊ก : "เราไม่ขาย เราช่วยโปรโมทให้เพื่อน"

ตั๊ก : "ใช่ ตอนแรกก็โพสต์รีวิวของกิน เขาก็เข้ามา แต่เขาไม่ได้ด่าเรานะ คือเขาด่าคนอื่น แต่พอพี่รีวิวเสร็จพี่ก็เอาไปแจกจ่ายตั้งแต่ยามหน้าหมู่บ้าน เพื่อนข้างบ้าน แต่จะให้ลุกมาขายของเหมือนพวกเขาเราทำไม่ได้ เราต้องมีจุดยืนของเรา"

ตั๊ก : "จริงๆ ตอนนี้ใครมีขายชุดนอน บอกหน่อย จะเข้าไปอุดหนุน ชุดนอนแม่เปื่อยหมดแล้ว เพราะว่าไม่ได้ใส่ชุดอื่นเลย บางทีไม่ได้อาบน้ำด้วย"

ตั๊ก : "คือความที่เราว่าง เราอยู่บ้านเราก็ไม่รู้จะทำอะไร ก็ถ่ายคลิปอยู่บ้าน ก็ทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่อง "

ตั๊ก : "คือพี่นุ้ยกลัวมากกว่าพี่ ล้างบ้านเช้า-เย็น กลัวตัวเองจะติด แล้วก็กลัวคนในบ้านจะติดด้วย พวกพี่ไม่ไปไหนกันเลย

ฮาย : "ส่วนใหญ่ถ้าไม่จำเป็นจะไม่ออกเลย โดยเฉพาะแม่จะไม่ได้ออกเลย ตอนนี้ตัวเป็นพระพุทธเลย เพราะไม่ได้โดนแดดเลย นางกลัวตายมาก นางไม่ยอมออกไปไหนเลย นางรู้ว่านางไม่มีภูมิต้านทานเลย เราทั้งคู่กลัวโควิดพอๆ กัน คือพี่กลัวว่าจะเอาไปติดแม่ พี่ว่าถ้าพี่เป็นพี่เยียวยาได้ เพราะพี่เป็นคนออกกำลังกาย พี่มีความรู้สึกว่าพี่อาจจะเป็นแล้วพี่ก็หายแล้ว"

พี่สุ : "ที่บ้านมีมาตรการพี่เคร่งมาก พอกักตัวทั้งหมด ทุกคนห้ามออกเลย ช่วงแรกที่โควิดเริ่มมีความรุนแรงใหม่ๆ วาวเตอร์เพิ่งกลับจากยุโรป กลับมาปุ๊บเราก็บอกยูอย่าเพิ่งเข้าบ้านนะ เราเตรียมสเปย์ทุกอย่างไว้ข้างนอกเลย น้ำ แอลกอฮอล์ ทุกอย่าง พอมาถึงหน้าบ้านพี่ล้างตัวเขา เขาไม่เข้าใจเขางอนเลย เราก็บอกว่าไม่ได้ เราต้องเซฟนะ เขาบอกว่าฉันไม่เป็น ฉันแข็งแรง ใช่ยูแข็งแรง แต่ยูอาจจะติดเชื้อมาจากที่ใดที่หนึ่ง แต่ในบ้านฉันแก่ที่สุด ฉันอาจจะไม่แข็งแรงพอก็ได้ นอยด์ก็นอยด์แต่เราทำสะอาดแล้ว แล้วทีนี้วันรุ่งขึ้นเราก็คิดว่าจะทำยังไงถ้าเขานอยด์อย่างนี้ จัดการอะไรไม่ได้ เขาไม่เชื่อเรา พี่ก็เลยสั่งหนังสือพิมพ์ภาษาอังกฤษมาให้เขา อยู่ๆ เขาก็ถามว่าแอลกอฮอล์อยู่ไหน แมสก์อยู่ไหน มีไหม ฉันไม่คิดว่าจะรุนแรงขนาดนี้ ตอนนี้เขาไม่กล้าออกไปไหน อยู่กับบ้านเลย"

พี่สุ : "พี่เอง ไม่ฉี่เลย ถ้าพี่ขับรถออกข้างนอก ปั้มน้ำมันพี่จะไม่เข้า ถ้าไม่ไหวจริงๆ พี่แวะข้างทางทุ่งนา พี่คิดว่าโควิดมันไม่ไปอยู่ตรงนั้น"

พี่สุ : "มีพี่เลี้ยงที่กรุงเทพฯ 2 คน ต่างจังหวัด 2 คน พี่จ่ายคนละ 15,000 บาท ที่โคราชเขาก็ดูแลบริเวณบ้านด้วย"

ตั๊ก : "ทะเลาะกันทุกวัน 3 วันดี 4 วันไข้ ทะเลาะกันแบบเรื่องไม่เป็นเรื่อง"

ฮาย : "ชอบฟังเขา 2 คน ฟังแล้วสนุกมาก"

ฮาย : "มาเลย สเปคได้หมดถ้าคุยกันรู้เรื่อง"

vvvvvvvvv

vvvvvvv

vvvvv

vvv

v