”ตูมตาม” เปิดมุมน่ารักของครอบครัว พร้อมสถานะหัวใจ ตอนนี้โสดหรือเปล่า?

ตูมตาม : ผมเกิดและโตที่นครสวรรค์ ที่บ้านเป็นอำเภอใหม่ที่มีคนจากหลายจังหวัดมารวมตัวกัน แล้วหลัก ๆ จะเป็นคนอีสานที่มาอยู่ แล้วจะคุยกันภาษาอีสาน และผมก็พูดภาษาอีสานตั้งแต่เด็ก

ตูมตาม : ใช่พี่ คือด้วยเหตุผลหนึ่งในการใช้ชีวิตของผมมันเป็นเพราะว่าเรารับรู้ปัญหาในครอบครัวตลอด พอทีนี้ถึงจุดหนึ่ง จุดที่ต้องใช้เงินเยอะมากขึ้น คุณพ่อ คุณแม่ก็เริ่มไม่สบาย พี่ชายเรียนวิศวะ ผมก็ต้องเข้าเรียนมหาวิทยาลัย แล้วผมก็รู้สึกว่ามันไม่มีเงิน แล้วผมก็โอเค...เรื่องเรียนเอาไว้ก่อนก็ได้ ตอนนั้นผมจบ ม.6 ก็เลยบอกคุณพ่อ คุณแม่ว่าเดี๋ยวจะช่วยงานหาเงินเพื่อส่งพี่ชายให้เรียนจบก่อน เขาจะได้เอาเงินมาส่งผมต่อ แต่เราโชคดีที่ได้ใช้โควต้าการเป็นนักร้อง ที่มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต ได้เรียนฟรี แต่ก่อนหน้านั้น เราเป็นเด็กต่างจังหวัดก็จริง แต่เราคิดต่างนะ เราคิดว่าถ้ามีโอกาสตรงไหนก็อยากไปประกวดเพื่อจะช่วยครอบครัว ทีนี้ เดอะสตาร์ ปี 6 เปิดพอดี ในช่วงที่ผมอยากจะประกวด ผมก็ไปประกวดแต่ตกรอบ แต่พอปีที่ 7 เป็นช่วงที่ผมย้ายเข้ามาเรียนในกรุงเทพฯ ก็เลยมาประกวดอีกที และได้เข้ามาเป็นเดอะสตาร์ ปีที่ 7 คือทุกครั้งก็จะคุยกับคุณพ่อ คุณแม่ตลอด เขารู้ดีว่าผมไม่ชอบการประกวด ผมไม่กล้าแสดงออก เขาก็เลยบอกมีเวทีประกวดลูกทุ่งที่วัดไปประกวดให้ดูก่อน ตอนนั้นผมได้ที่ 2

พ่อ : ไม่เคยคิดว่าเขาจะได้ คือเขาเป็นคนที่ทำอะไรเนี่ยไม่ค่อยเป็นชิ้นเป็นอัน ผมก็เลยไม่ค่อยมั่นใจ

ตูมตาม : ต่างกันโดยสิ้นเชิงเลยครับ คุณพ่อ คุณแม่ ไม่ต้องทำงานแบบหาเช้ากินค่ำเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ตอนประกวดคุณแม่ขายน้ำพริก ขายผลิตภัณฑ์แปรรูปทุกอย่างจากเนื้อสัตว์ แล้วก่อนหน้านั้นก็จะเป็นโรงเชือดแล้วก็ขายหมู แต่พอหลังจากที่ผมมาประกวดคุณพ่อ คุณแม่ก็เริ่มหยุดแล้ว ก็จะไม่ได้ทำงานหนักแล้ว ผมก็จะเป็นคนดูแล เป็นกำลังหลัก

พ่อ : เขากลายมาเป็นเสาหลักของครอบครัว ทำให้พ่อแม่ได้พักผ่อนขึ้น พี่ชายก็เรียนจบด้วยดี

ตูมตาม : เกือบล้านครับ เมื่อก่อนถ้าเงิน 7-8 แสน ตอนนั้นมันคือภาระหนักมากสำหรับคนต่างจังหวัด คนที่หาเช้า กินค่ำ

แม่ : เกิดจากส่งลูกเรียน

พ่อ : แล้วก็เอามาลงทุน ขายปุ๊บได้กำไรก็เอามาส่งลูกเรียน ไม่พอก็เอาทุนลงไปด้วย ก็เลยขาดไปเรื่อย ๆ

แม่ : ลำบากมากเลยเพราะว่านอนน้อย นอนดึก ตื่นเช้าเพื่อไปทำโรงเชือด

ตูมตาม : ช่วงที่หนักสุด ๆ คงจะเป็นช่วงที่หมูเป็น ๆ ราคาสูง มันเป็นช่วงที่มีโรคระบาด การไปซื้อหมูที่ฟาร์มมีราคาสูง แต่ว่าพอมาถึงหน้าเขียงจริง ๆ ในตลาดเราไม่สามารถอัปราคาได้ เพราะลูกค้ายังซื้อราคาเดิมอยู่ มันก็เลยขาดทุน

ตูมตาม : ยังครับ จริง ๆ ผมเข้าวงการตอนเทอม 2 ของปี 1

ตูมตาม : ลำบากครับ คุณพ่อ คุณแม่ มีเงินส่งให้ผมเดือนละ 4 พัน และเงิน 4 พัน คือกินกับเรียน จิปาถะผมไม่มีเลย ผมเลยใช้ชีวิตอยู่ในหอในมหาวิทยาลัยตลอด แล้วผมก็ กู้ กยศ. ถามว่าพอไหม พอครับ พอเฉพาะกินอยู่ บางทีเราก็แบ่งเงินไปซื้อข้าว ไข่ มาม่า เพื่อหุงกินเอง

ตูมตาม : ดีใจมากที่ผ่านจุดนั้นมา เพราะมันทำให้ผมรู้จักคิดในการเอาชีวิตรอดกับสถานการณ์ตรงหน้า โดยมานั่งกล่าวโทษ แต่พอเรามามองตอนนี้ เออ...ตอนนั้นมันลำบากนะ แต่ ณ ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรเลย

ตูมตาม : คือถ้าอยากไปจริง ๆ เราก็ไป แล้วเราก็มาเมเนจการเงินของเราเอง

ตูมตาม : ครับพี่ แว้นแข่งรถเลย

ตูมตาม : ตอนนี้เริ่มกลับมาชมพู ๆ เหมือนเดิมแล้ว หมายถึงว่าเมื่อก่อนเราก็ทรง ๆ ยังไม่ได้อะไร ตอนนี้ก็เหมือนพร้อมที่จะเปิดรับความรัก แต่ว่ายังไม่มีอะไรเข้ามา

ตูมตาม : มีครับ แต่เรากลับกลายเป็นคนที่เลือกมากมากขึ้น เวลาที่เลือกเนี่ย ผมไม่ได้เลือกว่าเขาดีไม่ดีนะ ผมเลือกว่าคนที่จะเหมาะกับเราที่สุด ตอนนี้ผมมองไปถึงครอบครัวแล้ว พ่อก็อยากอุ้มหลาน

ตูมตาม : เรายังไม่ให้สถานะใคร แต่ว่าเราก็คุย นับว่าเป็นเพื่อน ก็มี 2-3 คนแค่นั้น

ตูมตาม : ก็มีบางคนที่เรารู้สึกว่าสบายใจที่จะอยู่ด้วยกัน แต่ตอนนี้ผมยังโสดอยู่ครับ

vvvv

vv

v