20ปีไม่เคยลืมเจมส์โพสต์ระลึกถึงเด็กที่รอดชีวิตจากเครื่องบินลำเดียวกัน

       บนเฟซบุ๊กของ เจมส์ เรืองศักดิ์ ได้โพสต์ระลึกถึงเด็กชายคนหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนร่วมชะตากรรมจากเหตุการณ์เครื่องบินตกที่จ.สุราษฎร์ธานีเมื่อ 20 ปีที่แล้ว เปิดปากเล่าความผูกพันธ์และปาฏิหาริย์ที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขา แม้ผ่านมานานแค่ไหนก็ไม่เคยลืม

20ปีที่แล้ว หลังเหตุการณ์เครื่องบินตก มีเด็กชายคนหนึ่งชื่อ "น้องอาร์ม" เด็กน้อยชาวสุราษฏร์ ที่โชคดีเป็นหนึ่งในผู้รอดชีวิตในเที่ยวบินนั้นกับผม...

ครอบครัวของน้องเล่าว่า น้องอาร์มเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย...วันเกิดเหตุเครื่องตกเป็นวันที่ครอบครัวตั้งใจจะพาน้องกลับไปบ้านเกิดเพื่อให้น้องได้จากไปอย่างสงบที่บ้านเกิดของตัวเอง...แต่โชคชะตาก็พลิกผัน...เมื่อน้องอาร์มกลับรอดอย่างปาติหาริย์ในครั้งนั้น..

ผมจำได้ว่าหลังเป็นข่าวได้สักพัก...สื่อก็ได้พูดถึงเด็กคนหนึ่งที่เขาอยากเจอพี่เจมส์เรืองศักดิ์มาก...ผมได้เจอน้องครั้งแรกที่ รพ เด็กในตอนนั้น...น้องยังเหมือนเด็กปกติ ยังเล่น ยังพูดคุยหัวเราะกับผมได้..น้องชอบเพลงชับ ชับ ชับ วันนั้นเรายังร้องเพลงนี้กันลั่น รพ. ... ผมนำตุ๊กตาหมีใส่เสื้อสีฟ้า...ตัวโปรดของผมไปมอบให้น้องเพื่อเป็นกำลังใจให้น้องอาร์มที่ รพ ด้วย...

แต่หลังจากนั้นไม่นาน..ผมทราบข่าวว่ารัฐบาลเยอรมันรับน้องไปรักษาที่โน่นเป็นกรณีพิเศษ...ที่สถาบันมะเร็งที่มีชื่อเสียงของเยอรมัน เพราะข่าวน้องเป็นมะเร็งและรอดจากเครื่องบินตกโด่งดังไปทั่วโลก

และเเล้ววันนึง ผมก็ได้รับการติดต่อจากทางรัฐบาลเยอรมัน.ประสานผ่านรัฐบาลไทยว่า น้องอาร์มกำลังตกอยู่ในอาการโคม่าขั้นสุดท้าย...และน้องก็พูดแต่อยากพบ พี่เจมส์ เรืองศักดิ์ จนคุณหมอที่นั่นสงสัยว่าผมคือใคร...

...หมอมีความหวังว่าอาจเกิดปาติหาริย์หากผมได้มาพบน้อง...เหมือนที่เคยเกิดขึ้นแล้วครั้งหนึ่งที่สถาบันมะเร็งแห่งนี้...เมื่อครั้งที่เด็กน้อยชาวเยอรมันป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย..และเขาอยากพบ นักมายากลเดวิด คอปเปอร์ฟิล...และเดวิดก็ไปพบ ทำให้เด็กคนนั้นอาการกลับมาดีขึ้น...

เมื่อทราบเรื่องผมจึงตัดสินใจอย่างไม่ลังเล...ที่จะบินหลาย ช.มไปพบน้องที่เยอรมัน (ทั้งๆที่ผมเองก็ยังอยู่ในช่วงหวาดผวา กับการขึ้นเครื่องบินอย่างหนัก เพราะเหตุการณ์เพิ่งผ่านมาไม่นานนัก) ในภาพที่เห็นคือวินาทีที่ผมได้พบน้องที่นั่น...น้องขยับตัวไม่ได้แล้ว ชีพจรเกือบหยุดเเล้ว..ร่างกายแทบไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น..ตอบสนองแทบไม่ได้..แต่ปาติหาริย์ก็เกิดขึ้นช่วงสั้นๆ...เมื่อผมร้องเพลงชับชับชับ และลุกขึ้นเต้น ให้น้องดู... ชีพจรน้องกลับมาเต้นแรงอีกครั้ง... เหมือนน้องดีใจที่ผมมาจริงๆ วันนั้นเป็นการร้องเพลง ชับชับชับ ครั้งแรก...ที่ผมเต้นและร้องอย่างสนุกสนานเพื่อหวังให้มีปาติหาริย์กับน้อง... ท่ามกลาง น้ำตาของทุกคนในห้องพยาบาลวันนั้นรวมทั้งตัวผม ...

จากนั้นไม่นานน้องก็สิ้นลมหายใจจากพวกเราไปอย่างสงบ....

ถ้าวันนี้อาร์มยังอยู่ เขาคงมีอายุราวๆ 20ปลายๆ ผ่านมา 20ปีแล้วแต่ผมยังไม่เคยลืมภาพเหตุการณ์ในวันนั้นเลย

#จนกว่าเราจะพบกันอีกครั้ง

โดยเหตุการณ์นี้ย้อนกลับไปเมื่อวันที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2541 ได้เกิดเหตุเครื่องบินของสายการบินไทยเที่ยวบินที่ 261 (TG261) นำผู้โดยสารบินจากกรุงเทพมหานครไปยังจังหวัดสุราษฎร์ธานีด้วยเครื่องบินแอร์บัส เอ 310-300 ทะเบียน HS-TIA ได้เกิดเหตุขัดข้องทำให้เครื่องบินตก

ซึ่งจากข้อมูลที่มีการบันทึกไว้ระบุว่า เที่ยวบิน 261 มีผู้โดยสาร 146 คน ออกจากท่าอากาศยานนานาชาติดอนเมือง เวลา 11:40 ตามเวลามาตรฐาน ตรงสู่จังหวัดสุราษฎร์ธานี โดยใช้เวลาเดินทาง 2 ชั่วโมง

เมื่อเครื่องบินเริ่มลดระดับลงสู่ท่าอากาศยานสุราษฎร์ธานี สภาพอากาศมีฝนตกหนักและทัศนวิสัยไม่ดี เนื่องจากพายุดีเปรสชัน "จิล"

นักบินพยายามนำเครื่องลงจอดถึง 2 ครั้งแต่ไม่สำเร็จ ในครั้งที่ 3 เครื่องยนต์เกิดชะงัก ทำให้เครื่องบินตกกระแทกพื้น เครื่องเสียหลัก หางเครื่องฟาดหอบังคับการบินบางส่วน เครื่องเสียการทรงตัวพุ่งตกลงไปในป่ายาง ห่างออกไป 2 ไมล์ทางตะวันตกเฉียงใต้ของท่าอากาศยาน มีผู้เสียชีวิต 101 คน และได้รับบาดเจ็บ 45 คน

สาเหตุของการตกครั้งนี้ไม่ได้มีการเปิดเผยรายละเอียดสู่สาธารณะมากนัก มีเพียงความพยายามระบุว่าสาเหตุการตกน่าจะมาจากการหลงสภาพการบินในการลงจอดเวลากลางคืนในสภาพอากาศที่มีลมแรง ซึ่งสร้างความคลางแคลงใจต่อสังคมเป็นอย่างมาก

ในเหตุการณ์ครั้งนั้นมีผู้เสียชีวิตที่มีชื่อเสียง คือ ดร.ธวัช วิชัยดิษฐ เลขาธิการนายกรัฐมนตรี พร้อมด้วยภริยา, น.พ. โกวิท วรพงษ์สิทธิกุล ผู้อำนวยการโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราช ฉวาง และ แพทย์ชนบทดีเด่น ประจำปี 2541, นางศิริรัตน์ ศรีเทพ น้องสาวนายสุเทพ เทือกสุบรรณ และมีผู้รอดชีวิต คือ เจมส์ เรืองศักดิ์ ลอยชูศักดิ์ อีกคนก็คือน้องอาร์ม เด็กชายชาวสุราษฏร์ธานี