‘นุ๊ก สุทธิดา’ เล่าเรื่องในอดีต ‘เส้นบางๆระหว่างความจริงใจกับความตอแหล’

นุ๊ก สุทธิดา เกษมสันต์ เป็นคุณแม่ลูก 3 ซึ่งแน่นอนละเวลาไปเจอใครที่อยู่ในสถานะแม่แบบเดียวกัน หลายครั้งเรื่องที่คุยก็หนีไม่พ้นเรื่องลูกๆ

และก็มีเหมือนกันที่การสนทนานั้นทำให้เธอหวนนึงถึงเรื่องเก่าๆ อย่างเช่นที่นำมาเล่าแบบ ‘จัดเต็ม' ในอินสตาแกรมส่วนตัว

‘นุ๊ก สุทธิดา’ เล่าเรื่องในอดีต ‘เส้นบางๆระหว่างความจริงใจกับความตอแหล’

‘ว่าด้วยเรื่อง"หนูบินได้"

...คุณเคยเจอมนุษย์แม่ หรือสังคมแม่ๆแบบนี้ไหม ลูกเธอเรียนร.ร.อะไร? ได้เกรดเท่าไหร่? เจอกันทีไรก็คุยทับกันแต่เรื่องลูก

เมื่อตอนเด็กๆนุกสงสารคุณแม่มาก เพราะสังคมของแม่เป็นแบบนี้ซะมาก และคุณแม่เป็นผู้หญิงเรียบร้อย ขี้อาย คิดช้า พูดไม่เก่ง (หรือว่าเราไม่มีอะไรให้อวดกันแน่นะ)

มีอยู่ครั้งนึงนุกรู้สึกเหมือนคุณแม่จะโดนรุมด้วยมรสุมคำถาม ประมาณว่า ลูกเรียนอยู่ร.ร.อะไรนะ? เกรดเท่าไหร่? คุณแม่ก็ยิ้มๆตอบคำถามแบบ "ถามคำตอบคำ" (ประมาณว่าใจในนางคงคิดว่า จะไม่ถามตรูสักคำหรือว่า กินข้าวยัง? สบายดีไหม?)

ด้วยความเป็นลูกกตัญญูจึงอยากจะปลดเปลื้องความอึดอัดของคุณแม่ จึงเทคตัวเบาๆ ด้วยการยิ้มอ่อน ทำตาใส และพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานระดับ10 ว่า... "คุณแม่ไม่บอกเค้าไปหล่ะคะว่า หนูบินได้" ...ยิ้มอ่อนอีกครั้งแล้วเดินจากไป ตอนนั้นนุกคิดว่าสิ่งที่ทำคือการช่วยนาง ไม่รู้มาก่อนเลยว่ามันคือการโยนระเบิดเข้าไปในวงแล้วตะโกนว่าตัวใครตัวมัน

ป.ล. วันนี้มันทำให้นึกถึงเหตุการณ์เก่าๆ
ป.ล. ตอนนั้นนุกอยู่ประมาณม.1 ม.2 นี้แหละ
ป.ล. ต้องแยกให้ออกนะคะ ระหว่างการให้คำปรึกษาและช่วยเหลือกันระหว่างแม่แม่ กับการคุยทับกัน มันมีเส้นบางๆกั้นอยู่
ป.ล. เส้นบางๆระหว่างความจริงใจกับความตอแหลค่ะ
ป.ล. ขอบคุณบุญคุณของแม่
ป.ล. เป็นกำลังใจให้มนุษย์แม่ทุกคนสู้ต่อไปเพื่อลูกอย่างมีสติ
ป.ล. ขำๆนะคะ อย่าซีเรียส
ป.ล. เบื่อ#แล้ว ขอเป็น ป.ล.