เปิดตัวตนตู่ นันทิดา ชีวิต ต้องคิดบวก

“เป็นเพราะพี่ฉอด (สายทิพย์ มนตรีกุล ณ อยุธยา) ค่ะ เธอถามว่าพร้อมไหมสำหรับการมีคอนเสิร์ตเดี่ยวอีกครั้ง พี่ก็ตอบไปว่าโอเค เรารู้สึกตื่นเต้นนะ เพราะที่ผ่านมามักเป็นการรวมหลายศิลปิน คอนเสิร์ตเดี่ยวครั้งสุดท้ายก็ผ่านมา 6 ปีแล้ว มีคนดูแค่ 500 คน แต่ครั้งนี้เป็น 5,000 คน มันก็ตื่นเต้นเป็นธรรมดาแต่พร้อมแล้ว คิดถึงเวที คิดถึงคนดู คอนเสิร์ตไม่ว่าเล็กหรือใหญ่มันจะมีความพิเศษและความตื่นเต้นในตัวอยู่แล้ว เพราะธีมจะเปลี่ยนไปทุกครั้ง การบ้านมันก็เลยไม่เหมือนกัน สำหรับคราวนี้ที่เป็น “นันทิดา เดอะโชว์มัสโกออน” 

มันจะลงลึกในรายละเอียดความเป็นตัวตนของตัวพี่มากยิ่งขึ้น เพราะฉะนั้นสิ่งที่เป็นนันทิดา อะไรที่เป็น 30 ปีที่ผ่านมาในสายงานของพี่ และอะไรที่จะเป็นเดอะโชว์มัสโกออน ซึ่งแน่นอนมันคงไม่ได้มีแต่ความสำเร็จทั้งหมด มันก็มีล้มบ้าง หลาย ๆ เรื่องราวกันไป พี่จะเอาความชอบของพี่มาแชร์กับครีเอทีฟว่าอยากได้แบบนี้ ครั้งนี้เราจะมาจับวางดูว่านอกจากเพลงของนันทิดาแล้ว มันจะผสมผสานเรื่องราวที่น่าสนใจในช่วงเวลา 30 ปี นันทิดาอย่างไร รวมทั้งแขกรับเชิญที่มีความผูกพันกับนันทิดา เรียกว่ามันเป็นอินเนอร์เลิฟที่พี่กับเขารู้สึกตรงกัน”

“พี่เข้าฟิตเนส แต่เวลาวิ่งบอกไม่ได้นะ เพราะบางทีสี่ทุ่มถึงสองยามก็ยังวิ่ง บางทีก็ว่ายน้ำ ไม่เป็นเวลา แต่อย่างน้อยต้องได้สัปดาห์ละ 3 วันที่ออกกำลังกาย และเป็นคนระวังเรื่องอาหารการกินอยู่แล้ว เรารู้ว่าสิ่งใดที่จะดูแลเสียงของเรา อากาศเย็น ๆ เป็นอะไรที่นันทิดาไม่ชอบเลย ก็ต้องทำร่างกายให้อุ่นตลอด ต้องจัดตารางเวลาให้นอนหัวค่ำขึ้น จากแต่ก่อนที่กว่าจะนอนก็สองยาม แล้วตื่นเช้าขึ้น แทนที่จะตื่น 10 โมงก็มาเป็นตื่น 7 โมง นอกนั้นมีฝึกเต้นและวอร์มร่างกายให้มันมีสเต็ป ช่วงที่ไม่มีคอนเสิร์ตชอบอยู่บ้านมากที่สุดค่ะ ได้มีเวลาอยู่กับตัวเอง ไม่ต้องพูดอะไร ตอนกลางคืนดึก ๆ รู้สึกว่ามันคิดงานออกแล้วเราชอบท่องเพลงในเวลานั้น บางครั้งนอนหัวค่ำแล้วตื่นมากลางดึกก็มาท่องเพลงตัวเอง แต่ถ้าพักผ่อนจริง ๆ จะบินไปต่างประเทศเลย ส่วนชอปปิงก็ไม่ค่อยได้ช้อป ให้เขาเอาเสื้อผ้ามาให้เราดูที่บ้านด้วยซ้ำค่ะ”

“ต้องบอกว่าผู้จัดละครหลายท่านน่ารักมากที่นึกถึงนันทิดา แต่ด้วยช่วงเวลาที่พี่เองมีงานตลอดเวลา และต้องดูด้วยว่าอะไรที่เหมาะกับเราจริง ๆ การเล่นละครมันสนุกนะ คนดูได้เห็นนันทิดาในอีกมุมหนึ่ง ถ้ามีบทที่โอเคและเหมาะสมกับตัวพี่ก็ยินดี พี่พยายามจัดสรรเวลาไม่ให้มันเหนื่อยจนเกินไป สมัยก่อนที่เราเข้าวงการมาใหม่ ๆ เราทำงานหลายอย่างในเวลาเดียวกันสบายมากเลย แต่ตอนนี้คงต้องลดลงสักสองอย่างพอไหม ถ้าจะสามสี่อย่างคงไม่ไหวแล้ว พี่มองที่คุณภาพของเนื้องานมากกว่าเม็ดเงิน แน่นอนใครก็อยากได้ชื่อเสียงที่เพิ่มพูนมากขึ้น แต่ถ้าทำแล้วตัวเองไม่สนุกผลเสียจะตามมา อีกอย่างเราก็อยากมีเวลาให้ลูกด้วย เพราะน้องเพลงก็โตขึ้นทุกวัน”

 

“มันยากที่ตัวเรามากกว่า เพราะเราต้องปรับเข้าหาลูก พี่เลี้ยงน้องเพลงเหมือนที่คุณแม่พี่เลี้ยงพี่มาเลยคือใกล้ชิดกับลูกมาก ไม่ปล่อยให้ลูกไปไหนมาไหนเอง ถ้าแม่ไม่ไปก็ต้องให้คนขับรถไปส่ง จะไม่ให้ลูกขับรถเอง 

ซึ่งจริง ๆ แล้ววิธีการเลี้ยงลูกแบบนี้อาจจะไม่ใช่ทั้งหมด คงต้องให้เขาได้เป็นตัวของตัวเองด้วย น้องเพลงเขาก็ชอบให้แม่อยู่ใกล้ ๆ นะ ไม่รู้สึกอึดอัดอะไร แต่เขาก็เคยบอกว่าถ้าแม่ไม่ปล่อยลูกบ้าง ลูกก็โตไม่ได้สักทีสิ น้องเพลงไม่ดื้อ เขามีความเป็นตัวของตัวเองสูงและเป็นคนตรง ถ้าเขาไม่ชอบอะไรจะบอกแม่ตรง ๆ เราจะคุยกัน บางอย่างเราอาจไม่เห็นด้วย จะขอทราบเหตุผล เขาก็จะบอกเหตุผลของเขา เขารู้ว่าคุณแม่เป็นห่วง เข้าใจคุณแม่ คุณแม่เหนื่อยจากงานแล้วยังจะต้องตามลูกไปอีกหรือไปรับไปส่ง คุณแม่จะเหนื่อยเกินไป 

อยากให้คุณแม่พักบ้าง เพลงโตพอแล้ว อายุ 19 แล้ว เราก็ให้เกียรติในการตัดสินใจของลูก พี่ไม่ได้ห่วงน้องเพลงในความเป็นวัยรุ่น เพราะเรามีการพูดคุยสื่อสารในครอบครัวกันตลอดตั้งแต่น้องเพลงยังเด็กว่า อะไรที่ควรทำไม่ควรทำ การวางตัว กาลเทศะต่าง ๆ หน้าที่ของลูกควรทำอะไรบ้าง ช่วงวัยรุ่นนั้นการเปิดใจรับฟังกันเป็นสิ่งที่สำคัญของทุกครอบครัวค่ะ”

“สังคมปัจจุบันผู้คนมักเอาตัวรอดมากขึ้นจึงลืมมองเรื่องความถูกต้อง พี่จึงเน้นเรื่องความถูกต้อง ไม่ให้ไปทำอะไรที่ทำให้คนอื่นเขาไม่มีความสุข พี่ไม่ให้ลูกไปเรียนเมืองนอก เพราะช่วงวัยรุ่น สังคมของเพื่อนมีบทบาทสำคัญและมีอิทธิพลมาก พี่อยากเลี้ยงดูเขาอย่างใกล้ชิด แต่บางอย่างก็ปล่อยให้ลูกได้ออกไปเรียนรู้เอง ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ดีนะ เขาจะเอะใจในเรื่องบางอย่างแต่ก็อยู่ได้ พอเจอคุณแม่ก็มาบอกว่ามันต้องจัดการอะไรบางอย่างนะ เราก็บอกลูกไปว่าเดี๋ยวลูกก็ผ่านไปได้ บางครั้งมีเรื่องเข้าใจผิดอะไร ลูกต้องเป็นฝ่ายไปคุยให้เขาเข้าใจ ไม่ใช่เขามาคุยให้ลูกเข้าใจ เรียกว่าเป็นหน้าที่ของลูกที่ต้องทำให้คนอื่นเข้าใจ ซึ่งเขาก็ต้องค่อย ๆ เรียนรู้” 

“พี่ถือว่าทุกเรื่องมันทำให้น้องเพลงแข็งแรงขึ้น ได้เรียนรู้ในสิ่งที่เด็กหลายคนในวัยเดียวกันอาจไม่ได้เจอ พี่บอกลูกเสมอว่าสิ่งที่คุณแม่และครอบครัวคุณแม่ถูกสอนมาตลอดคือการอยู่กับความจริง เราต้องไม่กลัว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ครอบครัวแก้วบัวสายจะอยู่กันอย่างเหนียวแน่นมาก แค่ลูกเปิดใจให้กว้างแล้วมองทุกอย่างให้เป็นบวก มันอาจยากที่เขาจะมองได้แบบเราที่ผ่านชีวิตมาจนอายุ 50 กว่า มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนสำหรับเด็กอายุ 19 แต่เราสอนและทำให้ลูกเห็นตลอด พี่เชื่อว่าสิ่งที่น้องเพลงได้เห็นมันมาจากการเห็นคนในครอบครัวพี่ด้วย ไม่ว่าจะเป็นคุณตา คุณยาย เหมือนมันเป็นกระจกให้เขาได้มอง เท่ากับเขาได้มีแบบอย่างที่ดีตั้งแต่เด็ก นิสัยน้องเพลงเหมือนคนในครอบครัวพี่ค่ะ ไม่ใช่พี่คนเดียว ทั้งคุณพ่อคุณแม่พี่ พี่ชาย พี่สาวพี่ ดังนั้นครอบครัวต้องแข็งแรง ลูกจึงจะออกไปเผชิญกับสังคมภายนอกได้”

“ไม่อยากให้ใช้คำว่าแฟนเลย คำว่าแฟนมันเป็นการผูกมัดตัวเองมากเลยนะว่าพอเรามีแฟนปุ๊บ เราไม่สามารถมีใครเดินเข้ามาทำความรู้จักกับเราได้อีกแล้ว พี่ใช้คำว่าเพื่อนสนิทดีกว่า สมัยตอนเราอายุ 19 เรายังไม่กล้ามีแฟนเลย แต่ตอนนี้พี่ว่ามันก็ไม่แปลก อายุ 19 เป็นวัยที่สวยงาม พี่ไม่ได้ปิดกั้นอะไรสำหรับใครที่จะมาเป็นเพื่อนสนิทของลูกสาว

 เพราะถ้าไม่มีคงจะแปลกนะ แต่เราก็คุยกับลูกตลอดเวลา ลูกรู้อยู่แล้วว่าลูกเป็นลูกของใคร ลูกอาจรู้สึกพิเศษกับใคร แต่คนนั้นต้องไม่ทำให้ลูกของแม่ร้องไห้นะ เท่านั้นเอง เขาก็มีพาเพื่อนสนิทมาให้ดูบ้างค่ะ ต้องเห็นหน้าเห็นตากันบ้าง เราต้องทำความรู้จักกับเพื่อนของน้องเพลงทุกคน ตอนนี้อยู่ในรั้วมหาวิทยาลัยแล้ว มันเป็นสังคมที่กว้างมากขึ้นกว่าสมัยอยู่ไฮสคูล เขาจะมีเพื่อนใหม่อีกเยอะเลยด้วยซ้ำ”