มายาวิชั่น:ลุ้นแชมป์เอเอฟ10

 นักล่าฝันหญิงทั้ง 7 คน ได้แก่ มุก วี 4, แนน วี 11, เนเน่ วี 18, เต้ย วี 21, นัน วี 22, หงส์หยก วี 23 และ เบล วี 24 ด้านนักล่าฝันชายที่หลุดมา 5 คน มี เทม วี 6, ตอง วี 8, เหินฟ้า วี 14, บีม วี 15 และ ถังเบียร์ วี 20 ถ้าพูดกันตามเนื้อผ้า นักล่าฝันอีก 12 คนที่หลุดไป ไม่ได้เป็นตัวจริง ภาพรวมศักยภาพด้านเสียงร้อง ฝีมือสูงกว่า 12 นักล่าฝันตัวจริง จุดนี้ชี้ชัดได้ว่า ใครมีเงินกว่า มีกำลังโหวตมากกว่าก็สามารถทะลุมาเป็นตัวจริงได้แม้อ่อนเรื่องฝีมือ ซึ่งเป็นเรื่องน่าเสียดายแทนคนคุณภาพเหล่านั้น แต่เรื่องนี้จะตีโพยตีพายก็ไม่เป็นประโยชน์ ตราบเมื่อรายการยังวัดผู้ชนะด้วยคะแนนโหวตจากเอสเอ็มเอส

 แต่ถึงแม้นักล่าฝันชายจะมีน้อยกว่าหญิง แต่โดยสถิติ 9 ปีที่ผ่านมา แชมป์เป็นชายถึง 7 มีผู้หญิงแค่ 2 คน คำตอบคือ แฟนคลับผู้โหวตหนาแน่นเป็นหญิงที่จะโหวตให้ชายมากกว่า ซึ่งถ้าวัดบรรดานักล่าฝันชาย 5 คนที่มีอยู่นั้น ตัวเต็งที่ดูจะขับเคี่ยวกันน่าจะเป็น เทม วี 6 กับ ถังเบียร์ วี 20 ภาษีที่เทมจะเป็นผู้ชนะคงหนีไม่พ้นการมีสไตล์เป็นของตัวเองที่ชัดเจน แม้ไม่ครบเครื่องเรื่องฝีมือนัก ดูถนัดแค่เฉพาะทาง แต่ความเป็นธรรมชาติก็โกยคะแนนคนดูได้เพียบ แถมตลอดทุกสัปดาห์คะแนนโหวตของเทมจะสูงอยู่ท็อป 3 ตลอด ส่วน ถังเบียร์ วี 20 แม้ภาพคะแนนรวมเฉลี่ยแต่ละสัปดาห์สู้เทมไม่ได้ รวมถึงเสน่ห์ แต่การเป็นคนคุณภาพที่ครบเครื่องทั้งเสียง เต้นและแสดง น่าจะได้ใจแฟนคลับที่อยากเห็นคนเก่งได้แชมป์ แต่ถ้าจะมีม้ามืดฝ่ายชายคงเป็น บีม วี 15 ที่การร้องยังอ่อน แต่ทำไมถึงเป็นม้ามืด คงเพราะเป็นนักล่าฝันชายที่ไม่เคยมายืนปากเหว มีคะแนนน้อยสุด 3 คน

 ด้านนักล่าฝันหญิงที่มีโอกาสเป็นแชมป์ ยากจะฟันธงไม่น้อย เมื่อแต่ละคนเด่นและด้อยคนละแบบ แต่ไม่ใช่ไม่มีโอกาสขึ้นรับถ้วยแชมป์ เพราะถ้าแรงโหวตไม่แน่นคงไม่ฝ่าฝันเข้ารอบชิงได้ถึง 7 คน  
 จะเป็นอีกครั้งที่วัดว่า ตำแหน่งแชมป์ คู่ควรกับคนคุณภาพ หรือเหมาะกับคนกระเป๋าหนาที่ต้องมาพร้อมเสียงยี้แน่หากได้แชมป์ แต่ดูเหมือนตำแหน่งแชมป์หรือที่ไหนๆ จะไม่สำคัญ เพราะท้ายที่สุดแล้ว ฝีมือและตัวตนต่างหากจะทำให้มีที่ยืนในวงการได้ มีตัวอย่างให้เห็นมากที่แชมป์หรือคนได้ตำแหน่งสูงหายเข้ากลีบเมฆ

 การลุ้นแชมป์เอเอฟ 10 อาจไม่สำคัญเท่าที่ทีมงานผู้ผลิตต้องมานั่งทบทวนถึงการทำรายการ เพราะถ้าเปิดใจยอมรับความจริงจะเห็นว่า 1 ทศวรรษเอเอฟที่ต้องการยิ่งใหญ่สมวาระเฉลิมฉลอง มันไม่ยิ่งใหญ่เลย ผิดคาด ผิดฟอร์มไปหมด ทั้งๆ ที่เฟ้นอย่างดีแล้วทั้งนักล่าฝันผู้เข้ารอบสุดท้าย เทรนเนอร์ทั้ง 3 สาขา รวมถึงลูกเล่นในรายการ สิ่งที่วัดได้ว่าภาพรวมรายการดร็อปลงมาก คือ 11 สัปดาห์ที่ผ่านมาแทบไม่มีสัปดาห์ไหนที่โชว์โดนใจ ถูกพูดถึงจากคนดูเหมือนซีซั่นก่อนๆ เคยทำได้ ส่วนนักล่าฝันที่เข้าบ้าน กลายเป็นว่าไม่มีความเป็นธรรมชาติ เป็นพวกรู้เยอะ พวกธรรมชาติก็ไม่ทันเกมและตกรอบเสียก่อน อย่างการจับคู่จิ้นให้เป็นกระแส เพื่อเรียกคะแนนนิยมจากคนดู ก็ไม่ทำให้คนส่วนใหญ่อินได้เพราะพยายามเกินไป ส่วนพวกสร้างกระแสด้วยความแรงส่วนตัวก็ดูเฟกเสียอย่างนั้น ด้านเทรนเนอร์ ยอมรับว่าแต่ละสาขามีฝีมือ แต่ขอย้ำว่าไม่เหมาะกับเรียลิตี้ ที่สำคัญดูขาดการเป็นทีมเวิอร์กอย่างแรง ปิดท้ายที่ลูกเล่นที่พยายามใส่เข้ามา เช่น การแข่งขันเป็นทีม ให้กรรมการเป็นผู้ตัดสิน แต่เมื่อใกล้จบซีซั่นก็เปลี่ยนเป็นไม่แข่งขันเป็นทีม กรรมการไม่ได้ตัดสิน ก็ไม่ตื่นเต้น แถมยังดูแกว่งๆ ด้วย

ถ้าเอเอฟ 10 จะปิดฉากเวทีค้นหานักล่าฝันตามบางกระแสข่าวว่าก็ถือว่ารูดม่านแบบไม่สวย แต่ถ้าจะมีเอเอฟ 11 ปีหน้าฟ้าใหม่ คงต้องทำการบ้านหนักเพื่อเรียกศรัทธาและกระแสคนดูกลับคืนมา