รักข้ามรั้ว

คุณนายรัชนีตามหาปลาทองหัววุ้นหรือน้องชมพู่ของเธอที่ซันนี่ซุ่มซ่ามทำโถปลาตกแตก เกื้อพบศพน้องชมพู่นอนแอ้งแม้งอยู่หลังบ้าน ศรรักหรือเจ้าจุกกระดิกหางอวดนาย เกื้อรีบทำลายหลักฐานก่อนคุณนายรัชนีจะเอาเรื่อง

เร็กเก้วางแผนกับนิก และเป้ว่าจะต้องหาเงินเพื่อซื้อกลองชุดใหม่ให้ได้ เพื่อเข้าแข่งขันร็อคชิงถ้วยเยาวชน นิกบอกนึกออกแล้ว

เกื้อกลับจากที่ทำงาน พบเร็กเก้พานิกกับเป้ที่พันแผลทั้งตัวเข้ามา เรียกค่าเสียหายที่ถูกเจ้าจุกกัด หมอดามาหาแม่พลอยพอดี หมอดาขอดูแผล แต่นิกกับเป้ไม่ยอม วิ่งหนี เร็กเก้บอกถ้าเพื่อนเขาเป็นอะไร เกื้อเข้าคุกแน่ รุจน์กับเกื้ออาสาจะสืบเรื่องนี้เอง

เกื้อ รุจน์ พลอย หมอดา ไปดักซุ่มที่บ้านเร็กเก้ นิกกับเป้เอาผ้าพันแผลออกเพราะร้อน หมอดาเอากล้องถ่ายไว้ พ.ต.ต.อมรศักดิ์ เข้ามาจับทั้งสี่คน นึกว่าเป็นขโมย เสียงเอะอะทำให้เร็กเก้ นิก เป้ วิ่งออกมาดู โดยไม่ได้พันแผล ทุกคนจึงได้เห็นกับตาว่าทั้งหมดเป็นแผนของเร้กเก้ เป้ นิก

พ.ต.ต.อมรศักดิ์ พาน้องมินต์ น้องมายด์ มาฝากแม่พลอยเพราะคุณวิภามีธุระ ส่วนอมรศักดิ์ต้องไปติดต่องานที่อยุธยา เกื้อบอกเขากำลังจะไปที่นั้น เพราะมีธุระตอนเช้า อมรศักดิ์ติดรถเกื้อไป

กลางดึกคืนนั้น ไฟดับทั้งหมู่บ้านมีเสียงกุกกักดังอยู่หน้าบ้าน ผู้ร้ายสองคนถือปืนเข้ามา พลอยเงื้อมไม้จะหวด แต่พลาด คนร้ายจับพลอย และน้องมินต์ น้องมายด์มัดไว้ ศรรักเข้ามาต่อสู้กับคนร้าย ซอนย่าออกวิ่งตามคนมาช่วย

พ.ต.ต.อมรศักดิ์ลืมเอกสารไว้ที่บ้านจึงขอให้เกื้อพากลับไปเอา เกื้อขับรถเข้ามาพอดีกับซอนย่าวิ่งออกมาตามคนไปช่วย ซอนย่าวิ่งนำเกื้อกับอมรศักดิ์ไปจับโจร โจรถูกจับได้ทั้งหมด

พลอยเก็บของเพื่อไปเมืองจันท์กับหมอดา รุจน์จะไปด้วย เกื้อหูผึ่ง เพราะเมืองจันท์นั้นพ่อกับแม่เขาอยู่ เกื้ออาสาขับรถให้จะได้ถือโอกาสกลับไปเยี่ยมพ่อกับแม่ของเขา ทั้งหมดเดินทางไปเมืองจันทร์

เกื้อพาพลอยหลงป่า พลอยไม่โวยวายอย่างที่เกื้อคิด แต่กลับช่วยหาทางกลับ เกื้อเริ่มทึ่ง บอกว่าถ้าเป็นน้องส้มจุกคงกรีดจนเสือเผ่นหมดป่าแล้ว

แก๊งค์ลักพาตัวเด็กมาลักตัวน้องมินต์ น้องมายด์ไป พลอยกับเกื้อช่วยกันตามหา ในที่สุดก็เจอและจับแก๊งค์ลักเด็กส่งตำรวจได้ในที่สุด

หลังผ่านเรื่องราวต่างๆ มาด้วยกัน เกื้อกับพลอยก็เริ่มผูกพันกันมากขึ้น

พลอยได้รับจดหมายจากทางบ้านว่าแม่ป่วย เกื้อรับอาสาไปส่ง

ที่บ้านพลอย ทองคำพ่อของพลอยไม่ค่อยชอบเกื้อ เพราะต้องการให้พลอยแต่งงานกับคุณภู ลูกชายพ่อเลี้ยงแสนคำ แต่จันทร์ทิพย์แม่ของพลอยนั้นชอบใจเกื้อ พัฒน์พี่ชายพลอยซึ่งเคยเป็นแฟนกับก้อยพี่สาวเกื้อก็เอาใจช่วยเกื้ออีกแรง

ทองคำไล่เกื้อกลับกรุงเทพ พลอยเห็นใจเกื้อจึงกลับมากับเกื้อ

หมอดากับรุจน์ และคนอื่นๆ วางแผนให้เกื้อกับพลอยรักกันโดยให้ศรรักแกล้งป่วย แต่แผนการไม่เป็นผลสำเร็จ เพราะเกื้อกับพลอยยังคงเป็นคู่กัดกันอยู่เหมือนเดิม

ทองคำย้ายมาอยู่กันท่าเกื้อที่บ้านพลอย ทองคำทำทุกทางเพื่อให้เกื้อตัดใจจากพลอย แต่แล้วทองคำก็พบว่าพ่อเกื้อเป็นเพื่อนสนิทของตน ทั้งคู่ตัดสินใจให้ลูกชาย และลูกสาวของตนแต่งงานกัน แต่พลอยปฏิเสธ และประกาศว่าจะไม่แต่งงานกับเกื้อ ทุกคนพากันงงไม่รู้สาเหตุ

หมอดา รุจน์และคนอื่นๆ พยายามสืบหาสาเหตุที่แม่พลอยไม่ยอมแต่งงานกับเกื้อ ซอนย่าได้ฟังพลอยบ่นกับตัวเองว่าไม่อยากแต่งงานกับเกื้อเพราะเกื้อไม่เคยบอกว่ารักเธอ ซอนย่ารีบไปบอกศรรัก

ศรรักกับซอนย่าพยายามบอกเกื้อเรื่องพลอย แต่ไม่รู้จะสื่อสารอย่างไรเพื่อเกื้อเข้าใจ ศรรักเกิดความคิดสื่อสารให้เกื้อรู้เรื่องพลอยโดยเปิดเพลงให้เกื้อฟัง เกื้อได้ฟังเพลงแล้วคิดออก เกื้อรีบไปบอกรักพลอย แต่โอกาสที่จะอยู่กันสองต่อสองนั้นไม่มีเลย สุดท้ายเกื้อก็ไม่ได้บอกรักแม่พลอย

ทองคำหมั่นเขี้ยวเกื้อ จึงยื่นข้อเสนอไปว่า ถ้าเกื้อไม่สามารถบอกรักพลอยก่อนพระอาทิตย์ตกดินของวันรุ่งขึ้นก็ไม่ต้องมาแต่งงานกับพลอย เกื้อร้อนใจแต่หาตัวพลอยไม่เจอ เกื้อเหนื่อยจนเผลอหลับไป ตอนเช้าภพเอาจดหมายของพลอยมาให้ เกื้ออ่านแล้วได้รู้ว่าพลอยกลับเชียงรายไปแล้ว

เกื้อขับรถตามไปบอกรักพลอย แต่ถูกอมรศักดิ์เรียกเขียนใบสั่งซะก่อนระหว่างทาง เกื้อมองดูเวลาสายมากแล้ว

เสียงของทองคำยังดังก้องหูเกื้อ ถ้าเกื้อบอกรักพลอยไม่ทันพระอาทิตย์ตกดินก็จะไม่ได้แต่งงานกับพลอย เกื้อขับรถอย่างร้อนรนจนรถเกือบพลิกคว่ำ เกื้อออกตามหาพลอยตามสถานที่ที่เขาเคยไปกับพลอยเมื่อครั้งมาเยี่ยมบ้านพลอย

เกื้อหาพลอยจนเหนื่อยล้า พระอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้าลงทุกทีทุกที ในที่สุดเกื้อก็ตัดสินใจรวบรวมกำลังที่เหลืออยู่ตะโกนบอกรักพลอยจากเนินผาสูง เสียงตะโกนของเกื้อดังแว่วผ่านมา ศรรักกับซอนย่าได้ยินเสียงเกื้ออย่างชัดเจน ศรรักกับซอนย่ารีบวิ่งไปตามเสียงเพื่อไปหาเกื้อ

เมื่อเกื้อเห็นศรรักกับซอนย่า เกื้อดีใจ ซอนย่ากับศรรักรีบพาเกื้อไปพบพลอย ที่นั่นเกื้อได้สารภาพรักกับพลอย ทั้งคู่โผเข้ากอดกันด้วยความรัก ศรรักกับซอนย่าดีใจกับความรักที่สุขสมหวังของเจ้านายของตน

................................................อวสาน..............................................