โบตั๋นกลีบสุดท้าย

บทประพันธ์              กานติมา
บทโทรทัศน์            เอกลิขิต
กำก้บการแสดง        ชนะ คราประยูร
ผลิตโดย                  บริษัท ทีวีซีน แอนด์ พิคเจอร์ จำกัด
ออกอากาศ             ทางช่อง 3

ณ งานประกาศรางวัลงานเขียนยอดเยี่ยมที่จัดเป็นประจำทุกปี งานเขียนประเภทนวนิยาย นวนิยายเรื่อง “โบตั๋นกลีบสุดท้าย” จากผู้เขียนที่ใช้นามปากกา “สำเภาทอง” ได้รับรางวัลนวนิยายยอดเยี่ยม

ในขณะที่นวนิยายเรื่อง “ปีกมัจจุราช” ของ มนชนก ซึ่งใช้นามปากกาว่า “แก้วพรรณราย” ต้องพลาดรางวัลไปอย่างพลิกล็อค เพราะมนชนกไม่คิดว่า สำเภาทองซึ่งเธอไม่เคยรู้ว่าเขาคือใครจะเปลี่ยนแนวการเขียนจากแนว เมโลดราม่า ซึ่งไม่ว่าคณะละครวิทยุจะหยิบจับเรื่องไหนขึ้นมาทำละครก็มักจะประสบความสำเร็จ มาเป็นแนวสะท้อนปัญหาครอบครัว.....

ไม่เคยมีใครได้รู้ว่า “สำเภาทอง” มีรูปร่างหน้าตาเป็นเช่นไร รู้แต่เพียงว่าเขาคือชายหนุ่มเชื้อสายจีนที่มีลีลาการเขียนนวนิยายที่พลิ้วไหว ระดับแนวหน้าของเมืองไทยคนหนึ่งโดยมีเลขาส่วนตัวที่เป็นธุรจัดการส่งต้นฉบับให้กับสำนักพิมพ์ต่างๆ และเป็นตัวแทนเขาชื่อ ดนัย คอยเป็นผู้ติดต่อและประสานงานให้กับเขาทั้งหมด“สำเภาทอง” แท้จริงก็คือ ธีรเดช หรือ อาจู ลูกชายคนสุดท้องของ อาเชง กับ เหมยหลิง สองสามีภรรยาชาวจีนที่ย้ายถิ่นฐานจากเมืองจีนมาตั้งหลักปักฐานขายข้าวมันไก่ เป็ดพะโล้ที่เมืองไทยจนสามารถส่งเสียลูกชายทั้ง ๓ ก็คือ ธีรชัย หรือ อาโจ  ธีรชาติ หรือ อาจิว และ ธีรเดช จบปริญญาตรี

อาเชงคิดเสมอว่าการที่เขามีบุตรชายถึง ๓ คนนั้นเป็นรางวัลจากพระเจ้า เพราะนอกจากคิดว่าบุตรทั้ง ๓ จะช่วยสืบทอดตระกูลให้รุ่งเรืองแล้ว

บุตรชายยังมีความกตัญญูมากกว่าบุตรสาว ในสายตาของอาเชง อาจูเป็นลูกชัง ส่วนอาโจและอาจิวนั้นเป็นลูกรักเพราะทั้งสองเชื่อฟังไม่เคยต่อล้อต่อเถียงผู้เป็นบิดาต่างจากอาจูที่มักจะมีปากมีเสียงกับอาเชงเสมอ ยิ่งไปกว่านั้นปริญญาตรีสาขาอักษรศาสตร์ที่เขาได้รับนั้น ไม่อยู่ในสายตาของพ่อเลยแม้แต่น้อย เพราะทั้งอาโจและอาจิวคว้าปริญญาตรีทางด้านการบริหารและการตลาดอย่างที่ผู้เป็นบิดาต้องการ สร้างความน้อยเนื้อต่ำใจให้กับอาจู ที่ผู้เป็นพ่อไม่เคยมองเห็นคุณค่าในตัวของเขาเลย
            อาโจเข้าทำงานกับบริษัทอสังหาริมทรัพย์แห่งหนึ่ง ส่วนอาจิวเข้าทำงานกับธนาคาร แต่อาจูนั้นรักการเขียนจึงตัดสินใจรับงานเขียนประเภทนวนิยายลงตามนิตยสาร อาโจและอาจิวทำงานได้ไม่นานก็ตัดสินใจย้ายออกไปอยู่นอกกงสี อาโจแต่งงานกับ จรัสศรี ลูกข้าราชการใหญ่ สร้างความช้ำใจให้กับอาเชงไม่น้อยแต่ก็ไม่เคยแสดงออกให้ใครได้รับรู้ถึงความรู้สึกนั้น อาจูรู้ว่าผู้เป็นพ่อผิดหวังมากแต่เขาก็ไม่สามารถช่วยปลอบใจผู้เป็นพ่อได้ แต่เมื่ออาจูรู้ว่าอาเชงมักจะใช้เวลายามว่างในการอ่านนิตยสาร “ระเบียงสยาม”  ซึ่งรวมงานเขียนไว้หลากหลายประเภท รวมทั้งนวนิยายซึ่งเขาเองเป็นหนึ่งในนักเขียนนิตยสารฉบับนี้ อาจูจึงตัดสินใจที่จะใช้งานเขียนของตนซึ่งแม้อาเชงก็ไม่เคยรู้ว่า “สำเภาทอง” คือนามปากกาของลูกชายตน เป็นสื่อกลางในการให้แง่คิด และเปลี่ยนทัศนคติของผู้เป็นพ่อ
 
               เรื่องราวของครอบครัวชาวจีนที่มีแต่ลูกสาวไม่มีบุตรชายไว้สืบสกุลคืองานเขียนที่อาจูวาดหวังจะใช้เป็นยาทิพย์ชโลมใจของผู้พ่อ อาจูตัดสินใจเลือกครอบครัวคณะงิ้ว “ฉางซิน” เป็นแหล่งข้อมูลในนวนิยายเรื่องใหม่เขาจึงตัดสินใจไปสมัครงานเพื่อล้วงลึกสายสัมพันธ์และชีวิตทุกชีวิตในคณะงิ้วแห่งนี้

ด้วยรูปร่างหน้าตา การพูดจา ทำให้อาจูเกือบจะไม่ได้ทำงานในคณะงิ้วฉางซิน เพราะ ตันหยง บุตรสาวคนเล็กของ นายฉาง และ นางซิน ไม่เชื่อว่าอาจูจะด้อยการศึกษาและกำลังตกงาน ตันหยงคิดว่าชายหนุ่มอาจเป็นหนอนบ่อนไส้ที่เข้ามาสืบความเป็นไปของคณะทั้งสองจึงกลายเป็นไม้เบื่อไม้เมากัน ตันหยงคอยจับผิดอาจูเพราะความหวาดระแวง  อาจูเริ่มหาข้อมูลเบื้องต้นเพื่อเขียนนวนิยายเรื่องใหม่ ส่วนใหญ่เขาได้ข้อมูลจาก อาซุ่น  พ่อบ้านคณะและเป็นเพื่อนสนิทของอาฉาง จนอาจูได้รู้ว่าอาฉางเองก็ใฝ่ฝันอยากจะมีบุตรชายไว้สืบสกุลเช่นเดียวกับพ่อเขาเอง  

อาฉางและอาซินเป็นพระเอกนางเอกงิ้วที่หนีวิกฤตทางการเมืองจากประเทศจีนมาตั้งคณะงิ้วฉางซินที่เมืองไทย ความฝันของทั้งคู่ที่จะมีบุตรชายไว้สืบสกุลฉางพังทลายลง เมื่อบุตรทั้ง ๓ ของเขาล้วนแต่เป็นหญิงสาว ทั้ง ๓ มีความงดงาม และมีนิสัยใจคอที่แตกต่างกันออกไป ดาหลา บุตรสาวคนโตที่ใฝ่ฝันอยากจะเรียนพยาบาล แต่อาฉางไม่สนับสนุนเพราะคิดว่าผู้หญิงเรียนสูงไปก็ไร้ค่า เพราะต้องแต่งงานออกเรือนไปให้สามีเลี้ยงดู ดาหลาเป็นคนสวย อ่อนหวาน สุภาพ หัวอ่อน ขี้สงสาร พรั่งพร้อมไปด้วยกิริยาอันดีงาม การบ้านการเรือนไม่เคยบกพร่อง    
                     บนเวทีการแสดงดาหลาจะได้รับบทนางร้ายซึ่งตรงข้ามกับนิสัยของหญิงสาวอย่างสิ้นเชิง เธอแต่งงานกับ พงษ์เลิศ ลูกชายคนเดียวของ เจ้าสัวกำจร กับ มาดามเหลียว จนมีลูกด้วยกันสองคนคือ หยก กับ หงส์  หลังจากทำหน้าที่แม่บ้านแล้ว หากมีการแสดงงิ้วของคณะดาหลาก็จะมาขึ้นโชว์แสดงในทุกครั้ง
                  ปาหนัน บุตรสาวคนกลาง เธอเกิดมาพร้อมพรสวรรค์ทางด้านการแสดงงิ้วเต็มเปี่ยม จึงไม่น่าแปลกที่เธอจะได้เป็นนางเอกงิ้ว อาฉางไม่สามารถห้ามปาหนันเรียนต่อได้เพราะเธอขู่ว่าหากพ่อไม่สนับสนุนการเรียน เธอก็จะหนีไปเป็นนางเอกงิ้วให้คณะอื่น
             อาฉางต้องอ่อนข้อให้ เพราะปาหนันเป็นนางงิ้วชูโรงที่ดึงดูดคนดูให้กับคณะได้มาก  ผลตามมาก็คือมีหนุ่มๆ มาติดพันเธอมาก แต่ที่ปาหนันดูจะให้ความสนใจเป็นพิเศษ มีอยู่ ๓ คนคือ เดชา เสี่ยหนุ่มใหญ่เจ้าของกิจการห้างทองในย่านเยาวราช อดิเทพ ผู้กำกับละครชื่อดังที่หวังจะปั้นให้ปาหนันเป็นนางเอกละคร และ แอนดี้ เพลย์บอยหนุ่มนักเรียนนอก ที่ชอบมีนางเอกละคร นางเอกงิ้ว ไว้เป็นตุ๊กตาหน้ารถ
 
 
                      บนเวทีการแสดงแม้ปาหนันจะได้รับแต่บทนางเอกตลอด  แต่ชีวิตจริงของเธอแม้ปาหนันจะสวยบาดตา มีจริตจะก้านแพรวพราว เป็นที่หมายปองของบรรดาชายหนุ่ม แต่นิสัยของเธอต่างจากบทที่เธอสวมบทบาทอย่างสิ้นเชิง ปาหนันเจ้าอารมณ์ เอาแต่ใจตัวเอง รักสบาย มีความทะเยอทะยานสูง ดังนั้นเธอจึงวาดภาพชายหนุ่มที่จะมาเป็นคู่ครองของเธอนั้นต้องพรั่งพร้อมไปด้วยชื่อเสียง เกียรติยศและเงินทองเพราะมันจะสามารถผลักดันความฝันของเธอให้เป็นจริง
 
                      ตันหยง บุตรสาวคนสุดท้อง ใฝ่ฝันจะเปิดอู่ซ่อมรถเธอจึงเลือกเรียนสายวิชาชีพ ตันหยงมีนิสัยห้าวหาญเยี่ยงชายฉกรรจ์ เธอจึงมักต่อล้อต่อเถียงกับพ่อเสมอกับเรื่องการบริหารคณะ และการแสดงงิ้วในแต่ละเรื่อง
                 อาฉางมักจะจมปรักอยู่กับความสำเร็จในอดีตจึงไม่ค่อยคิดจะพัฒนาการแสดงของคณะ ซึ่งกำลังเป็นปัญหาใหญ่ เพราะคนดูงิ้วเริ่มน้อยลง และหันไปเที่ยวไนต์คลับ ดูหนัง ฟังเพลงตามสโมสรกันเสียส่วนใหญ่ ตันหยงจึงพยายามงัดข้อเรื่องดังกล่าวกับอาฉางเสมอมา บนเวทีการแสดงความโผงผางกล้าได้กล้าเสียของตันหยงจึงทำให้เธอมักได้แสดงเป็นดาวร้ายฝ่ายชายในงิ้วแต่ละเรื่อง
 
                      อาหลง เด็กชายกำพร้าที่ถูกทิ้งไว้ที่โรงงิ้ว อาฉางและอาซินจึงรับเลี้ยงไว้ชายหนุ่มจึงทำงานทุกอย่างในคณะเพื่อเป็นการตอบแทนบุญคุณ ด้วยรูปร่างสูงใหญ่และหน้าตาอันคมคายทำให้อาหลงได้รับบทพระเอกของเรื่องมาโดยตลอด  และอาซุ่นรู้มาโดยตลอดว่าอาหลงนั้นแอบรักปาหนัน    
                อาหลงจึงทำทุกอย่างตามที่ปาหนันต้องการเพื่อหวังว่าสักวันหนึ่งปาหนันคงจะเห็นคุณค่าในตัวเขาข้อมูลเบื้องต้นทั้งหมดที่อาจูได้ฟังจากปากของอาซุ่น ชีวิตของสายเลือดตระกูลฉางทั้งสามน่าสนใจ อาจูจึงตั้งชื่อนวนิยายเรื่องใหม่ของเขาว่า “โบตั๋นกลีบสุดท้าย” อาจูได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดีจาก ดาหลา และปาหนัน จึงทำให้อาหลงไม่ค่อยชอบหน้าอาจูนักตันหยงจึงฉวยโอกาสดึงอาหลงมาเป็นพรรคพวกเธออีกคน เพื่อค้นหาความจริงว่าอาจูเป็นใครและเข้ามาทำงานคณะงิ้วเพื่อหวังสิ่งใดกันแน่
 
                      ร้านข้าวมันไก่อาเชงต้องปิดชั่วคราวเพราะอาเชงล้มป่วยลงด้วยโรคไต อาเชงไม่เคยรู้เลยว่าค่ารักษาพยาบาลทั้งหมดนั้นอาจูเป็นผู้รับผิดชอบเพียงคนเดียว อาเชงคิดว่าอาโจและอาจิวช่วยกันออกค่ารักษาพยาบาลให้กับตน เหมยหลิงจะบอกความจริงให้กับผู้เป็นสามีได้รู้แต่อาจูก็ห้ามไว้เพราะเขาไม่อยากให้พ่อต้องผิดหวังในตัวพี่ชายอีก 

                      อาจูไม่คิดว่าผู้หญิงอย่างดาหลาที่ทั้งสวย อ่อนหวาน สุภาพ พรั่งพร้อมไปด้วยกิริยาอันดีงามจะประสบปัญหาชีวิตครอบครัวที่รุนแรง หากสามีของเธอแอบไปมีเมียน้อยคงเป็นเรื่องธรรมชาติของผู้ชายที่ยังมีความเห็นแก่ตัว แต่หากสามีเป็นเกย์คงจะเป็นเรื่องยากที่จะทำใจ อาจูอยากจะรู้ว่าดาหลาจะตัดสินปัญหาที่เกิดขึ้นของเธออย่างไร เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันยิ่งทำให้เรื่องโบตั๋นกลีบสุดท้ายเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ
               วันหนึ่งปาหนันนัดให้แอนดี้มารับเธอไปเต้นรำ โดยลืมไปว่าเธอนัดอาหลงเพื่อเลี้ยงฉลองวันเกิดให้กับเขา อาหลงเสียใจมากจึงหนีไปกินเหล้าระบายอารมณ์ และเมามายจนมีเรื่องชกต่อยกับอันธพาล       
               อาจูและตันหยงตามออกไปช่วย ทั้งสองเห็นอาหลงนอนสลบจมกองเลือดจึงรีบนำเขาไปส่งโรงพยาบาล อาหลงบอบช้ำทั้งร่างกายและจิตใจ ร้ายกว่านั้นเขาไม่สามารถเล่นงิ้วเรื่องใหม่ได้เพราะขาหักและต้องเข้าเฝือกอยู่หลายเดือนปาหนันไปเยี่ยมอาหลง ตันหยงต่อว่าปาหนันอย่างรุนแรงที่เป็นต้นเหตุให้พี่ชายนอกสายเลือดตกอยู่ในสภาพแบบนี้ ด้วยความโกรธที่ถูกตำหนิปาหนันจึงตอบโต้กลับไปว่าเธอไม่เคยคิดอะไรกับอาหลงเกินเลยไปมากกว่าการเป็นพี่ชาย ทุกคำพูดของปาหนันสร้างความปวดร้าวใจให้กับอาหลงเป็นที่สุด หลังจากวันนั้นอาหลงจึงพยายามตัดใจจากปาหนันแม้เขาจะรู้ว่ามันยากเสียเหลือเกิน
                  อาฉางประกาศรับสมัครหาพระเอกงิ้วคนใหม่ แต่ก็ต้องพบกับความล้มเหลวเพราะแต่ละคนที่มานั้นฝีไม้ลายมือเทียบกับอาหลงไม่ได้เลย บางคนก็โก่งค่าตัวแพงลิบ อาซุ่นจึงแนะนำคนที่จะมารับบทแทนอาหลงได้ก็คือ อาจู 
                ตันหยงไม่เห็นด้วยเพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะทำให้คณะอับอายขายหน้า แต่อาฉาง อาซิน และปาหนันกลับเห็นด้วยเพราะอาจูก็เฝ้าดูการซ้อมมาโดยตลอด อาฉางจึงจับอาจูเข้าฝึกเรียนวิชางิ้วและบังคับให้ตันหยงเป็นผู้ช่วย ซึ่งตันหยงก็ไม่ค่อยพอใจนัก

              วันหนึ่งขณะที่ปาหนันกำลังนั่งฟังเพลงอยู่กับอาจูในไนท์คลับ เดชาที่ยังโกรธปาหนันคิดว่าหญิงสาวกำลังจะตีตัวออกห่างตน ด้วยความหึงหวงเดชาจึงสั่งให้ลูกน้องจับตัวอาจูไปสั่งสอนจนอาจูได้รับบาดเจ็บ ปาหนันโกรธเดชามากจึงต่อว่าและขอตัดสัมพันธ์กับชายหนุ่ม

              ตันหยงเมื่อรู้ว่าอาจูได้รับบาดเจ็บจึงรีบไปเยี่ยม แต่ก็ถูกปาหนันซ้อนแผนจนตันหยงหลงกลเผลอตัวบอกรักชายหนุ่ม
ความสัมพันธ์ของอาจูและตันหยงราบรื่นอยู่ได้ไม่นานในที่สุดตันหยงก็ได้รู้ความจริงว่าอาจูคือใครและเข้ามาสมัครงานในคณะงิ้วของเธอเพื่ออะไร
              เมื่อเธอสะกดรอยตามอาจูออกไปพบกับดนัยในคืนหนึ่ง และแอบได้ยินเรื่องราวทั้งหมดที่ทั้งสองสนทนากัน ตันหยงโกรธมากที่ถูกอาจูหลอกลวงมาตลอด ความผิดในครั้งนี้ทุกคนจึงลงมติไล่ชายหนุ่มออกจากโรงงิ้ว อาจูพยายามอธิบายเหตุผลกับทุกคนในคณะแต่ก็ไม่มีใครยอมฟังเขาเลยสร้างความเสียใจให้กับอาจูอยู่ไม่น้อย 
            ความลับที่เหมยหลิงพยายามปิดบังอาเชงมาโดยตลอด ในที่สุดก็ถูกเปิดเผย เมื่ออาโจและอาจิวกลับมาเยี่ยมผู้เป็นพ่อ ทันทีที่เชงได้เห็นหน้าอาโจและอาจิวความน้อยเนื้อต่ำใจก็หายไปจนหมดสิ้น
            แต่สำหรับเหมยหลิง นั้นกลับพลุ่งพล่านด้วยความโกรธที่อาโจและอาจิวกลับมาเยี่ยมอาเชง เพื่อต้องการให้บิดาขายร้านข้าวมันไก่แล้วแบ่งเงินส่วนหนึ่งให้กับพวกเขาเพราะทั้งสองกำลังร้อนเงิน
          เหมยหลิงจึงต่อว่าลูกชายทั้งสองอย่างรุนแรง และอาเชงก็ได้รู้ความจริงทั้งหมดว่าเงินที่จ่ายค่ารักษาพยาบาลให้กับเขานั้นมาจากน้ำพักน้ำแรงของอาจูเพียงผู้เดียว
            อาโจและอาจิวไม่เคยกลับมาเอาใจใส่ดูแลเขาเลย สร้างความสะเทือนใจให้กับอาเชงเป็นที่สุด วินาทีนั้นอาเชงจึงได้รู้ว่าสิ่งที่เขาคิดผิดมาโดยตลอด การที่เขามีลูกชายถึง ๓ คนก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะทำให้ตระกูลของเขานั้นรุ่งเรืองและมีความสุขเลย        
            อาเชงนึกอิจฉาตัวละครผู้เป็นพ่อในนวนิยายเรื่องโบตั๋นกลีบสุดท้าย ที่ถึงแม้เขาจะมีแต่ลูกสาวแต่ครอบครัวก็มีความสุข เพื่อตัดปัญหาอาจูจึงจำใจแบ่งเงินที่ตนเองเก็บสะสมไว้ให้กับพี่ชาย
 
                     อาหลงยังไม่สามารถแสดงงิ้วได้ อาฉางและอาซุ่นจะจ้างพระเอกงิ้วจากคณะอื่นมารับบทนำในเรื่อง แต่ในที่สุดทั้งสองก็เปลี่ยนใจให้อาจูกลับมาแสดงเหมือนเดิม เมื่อดนัยนำสำเนาต้นฉบับเรื่องโบตั๋นกลีบสุดท้ายทั้งหมดที่อาจูทุ่มเวลาเขียนให้จบ และบอกถึงเหตุผลที่แท้จริงที่อาจูต้องการเข้ามาศึกษาทุกชีวิตในคณะงิ้วฉางซินให้ทุกคนได้รับรู้
                ทุกคนในคณะยกโทษให้กับอาจูและชื่นชอบนวนนิยายโบตั๋นกลีบสุดท้ายเป็นที่สุด ที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม หยาดน้ำตาและความอบอุ่น ตันหยงยังไม่รู้ว่าอาจูได้กลับมารับบทพระเอกเหมือนเดิม ยิ่งไปกว่านั้นปาหนันอยากจะให้เรื่องราวของศึกรักบัลลังก์เลือดเป็นกาวใจให้กับตันหยงและอาจู ปาหนันจึงขอเปลี่ยนบทกับตันหยง โดยให้ผู้เป็นน้องสาวแสดงเป็นนางเอกของเรื่องครั้งแรกในชีวิต 
 
                   รอบปฐมทัศน์ของงิ้วเรื่องศึกรักบัลลังก์เลือดได้รับความสนใจจากผู้ชมอย่างมาก ตันหยงตื่นเต้นมากแต่ก็ได้กำลังใจจากผู้เป็นพ่อซึ่งเธอต้องการมาโดยตลอด แอนดี้ เดชา และ อดิเทพ ต่างก็ได้รับการเชิญจากปาหนันให้มาดูงิ้วเรื่องใหม่นี้ เดชาหมายจะมาขอคืนดีกับปาหนัน ส่วนแอนดี้ และอดิเทพหมายจะพิชิตใจปาหนันในคืนนี้
                    ตันหยงทั้งตื่นเต้นและแปลกใจที่พระเอกของเรื่องคืออาจู ระหว่างเปลี่ยนฉากเธอจะให้ปาหนันกลับไปแสดงบทเดิม แต่เมื่ออาจูมาง้องอน ขอโทษ และสารภาพรักกับหญิงสาว ตันหยงจึงกลับขึ้นไปแสดงด้วยหัวใจที่แช่มชื่น อาจูดีใจเป็นที่สุดที่ตันหยงให้อภัยและรับรักเขา ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อเขาเห็นพ่อและแม่ของเขากำลังนั่งดูเขาเล่นงิ้วด้วยความปลาบปลื้มหัวใจของชายหนุ่มก็ยิ่งพองโตขึ้นเป็นทวีคูณ “ศึกรักบัลลังก์เลือด” ของคณะฉางซินได้รับเสียงตอบรับเป็นอย่างดี จนอาฉางต้องเพิ่มระยะเวลาการแสดงออกไปอย่างไม่มีกำหนด
 
 
 
             อาเชงและเหมยหลิงเสียใจเป็นที่สุดเมื่อรู้ข่าวว่าอาโจถูกยิงเพราะนอกใจเมียจนต้องนั่งรถเข็นไปตลอดทั้งชีวิต ส่วนอาจิวนั้นถูกดำเนินคดีในข้อหาโกงเงินจากธนาคารเพราะติดหนี้การพนัน อาฉางและอาซินใช้ชีวิตบั้นปลายอย่างมีความสุขถึงแม้จะไม่บุตรชายสืบสกุล
            ตันหยงตัดสินใจแต่งงานพร้อมกับปาหนัน หลังจากนั้นตันหยงก็ขออำลาเวทีงิ้ว ทิ้งความฝันเปิดอู่ซ่อมรถไปเป็นเถ้าแก่เนี๊ยะร้านขายข้าวมันไก่ และทำหน้าที่สะใภ้ที่ดี
             อาหลงกับปาหนันช่วยกันสืบสานคณะงิ้วฉางซินจนถูกจัดให้เป็นคณะงิ้วในอันดับต้นๆ ของเมืองไทยที่มีลีลาการแสดงที่พลิ้วไหว และเนื้อเรื่องที่สนุกสนานดาหลาอำลาเวทีการแสดงไปช่วยงานเจ้าสัวกำจร และมาดามเหลียวเพราะพงษ์เลิศตัดสินใจไปใช้ชีวิตที่เมืองนอกกับชายหนุ่มคู่ขา

 
                “สำเภาทอง” เขียนนวนิยายเรื่องใหม่แนวสนุกสนานเฮฮาเรื่อง “แม่ค้ามือใหม่” โดยหยิบเอาตันหยงมาเป็นนางเอกของเรื่อง แต่ทุกครั้งก่อนที่เขาจะส่งต้นฉบับอาเชงมักจะขอ “สำเภาทอง” อ่านนวนิยายที่เขาเขียนก่อนที่จะส่งให้กับทางสำนักพิมพ์
อาจูให้สัญญากับตันหยงว่า ไม่ว่าสายเลือดของพวกเขาจะเป็นชายหรือหญิง ความรักที่เขามีให้ก็จะเท่าเทียมกัน
 
                                  **********************   จบบริบูรณ์   ***********************
 
รายชื่อนักแสดงละครเรื่อง “โบตั๋นกลีบสุดท้าย”
 
 1. อธิชาติ  ชุมนานนท์   แสดงเป็น  อาจู / ธีรเดช 
 2. ทักษอร  ภักดิ์สุขเจริญ   แสดงเป็น  ตันหยง
 3. เกียรติกมล ล่าทา    แสดงเป็น  อาหลง
 
4. เฌอมาลย์ บุญยศักดิ์   แสดงเป็น  ปาหนัน
5. วริษฐ์  ทิพโกมุท   แสดงเป็น  พงษ์เลิศ
 
6. เพชรดา  เทียมเพ็ชร   แสดงเป็น  ดาหลา
 
7. เศรษฐา  ศิระฉายา   แสดงเป็น  อาฉาง
8. ทาริกา  ธิดาทิตย์    แสดงเป็น  อาซิน

9. นิรุตติ์  ศิริจรรยา   แสดงเป็น  อาเชง
 
10. ดวงใจ  หทัยกาญจน์   แสดงเป็น  เหมยหลิง
 
11. อ.วิโรจน์  ตั้งวาณิชย์   แสดงเป็น  อาซุ่น
 
12. ชัชวาล  เพ็ชรวิศิษฐ์   แสดงเป็น  ดนัย
 
13. ปัญญาพล เดชสงค์    แสดงเป็น  อาโจ / ธีรชัย
 
14. อดิศร  อรรถกฤษณ์   แสดงเป็น  อาจิว / ธีรชาติ
 
15. จีระศักดิ์  ปิ่นสุวรรณ   แสดงเป็น  อากวง / เจ้าสัวกำจร
 
16. อรสา  พรหมประทาน   แสดงเป็น  มาดามเหลียว
17. ฐิตินันท์  สุวรรณศักดิ์   แสดงเป็น  นรินทร์
18. อภินันท์  ประเสริฐวัฒนกุล   แสดงเป็น  เสี่ยเดชา
 
19. ชินทัพพ์  ศดิศสิทธินนท์   แสดงเป็น  อดิเทพ
 
20. อภิสรา  ฉวีวงษ์    แสดงเป็น  จรัสศรี
 
21. ภาสกร  ภมรบุตร   แสดงเป็น  แอนดี้
 
22. จรรยา  ธนาสว่างกุล   แสดงเป็น  เมียเดชา
 
23. พลังธรรม กล่อมทองสุข   แสดงเป็น  อาฉาง (วัยรุ่น)
24. ปาณิตา  พัฒนาหิรัญ   แสดงเป็น  อาซิน (วัยรุ่น)
 
25. ดนัย  จารุจินดา   แสดงเป็น  อาเชง (วัยรุ่น)
26. กัญดา  ชลชีวะ    แสดงเป็น  เหมยหลิง  (วัยรุ่น)
 
27. โฆษวิส  ปิยะสกุลแก้ว   แสดงเป็น  อากวง (วัยรุ่น)