เรื่องย่อละคร :: ในคืนหนาวแสงดาวยังอุ่น

เรื่องย่อในคืนหนาวแสงดาวยังอุ่น
"ในคืนหนาวแสงดาวยังอุ่น" เป็นละครโทรทัศน์แนว โรแมนติก
ผลิตโดยบริษัท พอดีคำ เอ็นเทอร์เทนเมนท์ จำกัด
บทประพันธ์โดย ศตรัศมิ์
บทโทรทัศน์โดย ปณธี
กำกับการแสดงโดย สยาม น่วมเศรษฐี
นำแสดงโดย เซฟฟานี่ อาวะนิค, หลุยส์ เฮส์ดาร์ซัน
ออกอากาศทาง สถานีโทรทัศน์สีกองทัพบกช่อง 7

เรื่องย่อละครในคืนหนาวแสงดาวยังอุ่น

ลวิตา นางแบบสาวชื่อดังตกจากระเบียงห้องพักในคอนโดมิเนียมหรูใจกลางกรุง เดชะบุญที่หล่อนไม่เสียชีวิตเพราะตกลงมาบนฟูกที่คนกำลังเคลื่อนย้ายอยู่เบื้องล่าง กระนั้นอาการบาดเจ็บก็หนักหนาพอสมควร จากการตรวจสอบห้องพักของนางแบบสาว เจ้าหน้าที่ตำรวจพบไดอารี่วางอยู่บนโต๊ะ หน้าสุดท้ายมีข้อความที่เขียนในเชิงสิ้นหวัง โศกเศร้า ตัดพ้อเรื่องความรัก พาดพิงถึงแฟนหนุ่ม ชวนให้เข้าใจว่าบันทึกหน้าสุดท้ายนั้นเป็นเหมือนจดหมายลาตาย

ดังนั้นเจ้าหน้าที่ตำรวจจึงมุ่งประเด็นเหตุการณ์นี้ไปที่การจงใจฆ่าตัวตาย ไม่ใช่อุบัติเหตุหรือการพยายามฆาตกรรม

ไตรภพ นักแสดงหนุ่มชื่อดังซึ่งเป็นคนรักของลวิตาตกเป็นจำเลยสังคม โทษฐานเป็นต้นเหตุให้นางแบบสาวคิดสั้น บรรดาแฟนคลับต่างไม่พอใจ โลกโซเชียลเน็ตเวิร์คต่างรุมต่อว่าชายหนุ่มเสียๆ หายๆ

ห้าวันต่อมาลวิตาฟื้นขึ้นเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่เข้าโรงพยาบาล พ่อแม่และเพื่อนสนิทของหล่อนต่างมาเยี่ยมด้วยความดีใจ เช่นเดียวกับไตรภพที่รีบรุดมายังโรงพยาบาล คนเจ็บจดจำพ่อแม่และเพื่อนสนิทได้

ทว่าคนเดียวที่ลวิตาจำไม่ได้ คือไตรภพ คนรักของหล่อนเอง

ตลอดเวลาที่รักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล ไตรภพเทียวมาเยี่ยมหล่อนแทบทุกคืน ด้วยความหวังว่าหล่อนจะจำเขาได้ ลวิตาไม่หลงเหลือความทรงจำใดๆ เกี่ยวกับเขาเลย ซ้ำร้ายไปกว่านั้นคือหล่อนจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองตกลงมาจากระเบียงห้องพักได้อย่างไร เกิดอะไรขึ้น ทำไมหล่อนถึงเขียนไดอารีที่มีเนื้อหาเศร้าเช่นนี้ หล่อนพยายามทบทวนความทรงจำ แต่ภาพที่ผุดขึ้นมานั้นเหมือนจิ๊กซอว์ที่กระจัดกระจาย มองไม่ออกว่าภาพรวมคืออะไร

ที่สำคัญ...หล่อนไม่เชื่อว่าตัวเองจะคิดสั้นฆ่าตัวตายเพราะเรื่องความรัก

ทางเดียวที่จะค้นหาคำตอบว่าเกิดอะไรขึ้นกับความจำของตัวเอง และทำไมหล่อนถึงหลงลืมเรื่องราวของไตรภพ นั่นคือการย้อนกลับไปสู่จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์อีกครั้ง

ลวิตาพบรักกับไตรภพเมื่อครั้งที่ทั้งคู่เคยเป็นแขกรับเชิญรายการท่องเที่ยวซึ่งพาไปเที่ยวเมืองเล็กๆ ริมแม่น้ำโขงอย่างเชียงคาน ดังนั้นหากจะย้อนกลับไปจุดเริ่มต้น...หล่อนต้องกลับไปที่เมืองนั้นอีกครั้ง

อีกฟากหนึ่งของกรุงเทพมหานคร ปวัตร นักเปียโนและครูสอนเปียโนหนุ่มหล่อกำลังเตรียมตัวจะขอนรีน้องสาวตามกฎหมายแต่ต่างสายเลือดแต่งงาน หลังจากทั้งสองแอบคบหาดูใจกันอยู่เงียบๆ มานานพักใหญ่ โดยไม่บอกให้พ่อแม่รู้...แม่ของปวัตรแต่งงานกับพ่อของนรีมานานนับสิบปี เขากับหญิงสาวจึงกลายเป็นพี่น้องกัน ทว่าความรู้สึกที่เขามีให้หล่อนหาใช่อย่างพี่ชายที่มีต่อน้องสาว

ปวัตรเตรียมการทุกอย่างไว้เพียบพร้อม มั่นใจว่าจะเป็นคำคืนที่สวยงาม แต่เมื่อเขาพูดเรื่องการแต่งงาน นรีกลับปฏิเสธ และขอให้ยุติความสัมพันธ์...เรื่องระหว่างหล่อนกับเขามันเป็นไปไม่ได้ พ่อของหล่อนไม่มีทางยอมรับความรักครั้งนี้ ต่อให้ไม่ใช่พี่น้องร่วมสายเลือด แต่ก็เป็นครอบครัวเดียวกันมานานนับสิบปี หล่อนรู้ว่าพ่อจะต้องคัดค้านอย่างสุดกำลังแน่...ที่สำคัญกว่านั้นคือหล่อนรู้ใจตัวเองแล้วว่าไม่มีวันรักเขาอย่างคนรักได้ หล่อนพยายามแล้วที่จะรักเขา แต่สุดท้ายก็ต้องยอมรับว่าไม่อาจบังคับใจตัวเองให้รักเขาแบบนั้นได้...เพราะลึกลงไปแล้วหล่อนเผลอใจไปรักผู้ชายอีกคน

ปวัตรผิดหวังอย่างมากกับเรื่องที่เกิดขึ้น เขาออกจากบ้านไปอยู่ที่คอนโดของทรงพล เพื่อนสนิทผู้เป็นสถาปนิกหนุ่มและเป็นเจ้าของบริษัทรับออกแบบและสร้างบ้านชื่อดัง ทรงพลพยายามถามปวัตรว่ามีปัญหาอะไรถึงไม่กลับบ้าน แต่ปวัตรไม่ตอบ เขาเคยสัญญากับนรีไว้ว่าจะไม่เล่าเรื่องความสัมพันธ์ที่มีให้ใครฟัง เนื่องจากฝ่ายหญิงกลัวเรื่องจะไปเข้าหูบุพการี และต่อให้ทรงพลเป็นเพื่อนสนิทที่ไว้ใจได้ ปวัตรก็ไม่คิดจะผิดสัญญากับหญิงสาว...ต่อมาปวัตรตัดสินใจหาห้องเช่าในคอนโดแห่งเดียวกัน เพื่อจะพักอยู่ชั่วคราวโดยไม่รบกวนเพื่อน เขาไม่อาจกลับไปอยู่ร่วมชายคากับนรีได้ ไม่อาจวางตัวเป็นพี่ชายที่แสนดี อย่างน้อยก็ยังไม่ใช่เร็วๆ นี้ แผลเขายังสดใหม่เกินกว่าจะทนเห็นหน้าน้องสาวทุกวัน

ลวิตารักษาตัวนานนับเดือนจนอาการดีขึ้นและสามารถออกจากโรงพยาบาลได้ ชีวิตหล่อนเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง หล่อนฝันร้ายแทบทุกคืน ฝันเห็นภาพตัวเองถูกโยนตกลงมาจากระเบียงห้องซ้ำๆ แต่ไม่เคยเห็นใบหน้าของคนที่ทำร้ายห่อนว่าเป็นใคร หลังออกจากโรงพยาบาลหล่อนตั้งท่าจะกลับไปที่คอนโดมิเนียมก่อน แต่แล้วก็ได้รู้ว่ามยุรามารดาจอมเจ้ากี้เจ้าการได้จัดการปล่อยห้องของหล่อนให้คนอื่นเช่าไปแล้ว โดยมยุราให้เหตุผลว่าไม่อยากให้ลูกสาวกลับไปอยู่ที่ห้องนั้นคนเดียว เพราะเป็นห่วง

ลวิตาไปที่ห้องพักและพบว่าคนเช่าคือปวัตร หล่อนยื่นข้อเสนอว่าจะคืนเงินค่ามัดจำและเงินค่าเช่าล่วงหน้าให้เขา พร้อมทั้งจะจ่ายเงินชดเชย แลกกับการให้เขาย้ายออกไปจากห้องของหล่อน หล่อนยินดีจ่ายค่าขนย้ายข้าวของให้เขาด้วย ทว่าปวัตรปฏิเสธ เขาไม่ได้สนใจเงินชดเชยที่หล่อนเสนอ เขาแค่ต้องการห้องพักที่อยู่สบาย ไม่ต้องกลับไปอยู่บ้าน และตอนนี้เขาเจอห้องที่เขาต้องการแล้ว เขาไม่ยอมย้ายออกจนกว่าจะหมดสัญญาเช่าซึ่งนานถึงหนึ่งปี

ระหว่างที่เจรจากับปวัตรอยู่นั้น จู่ๆ ลวิตาก็มองเห็นความทรงจำบางอย่าง หล่อนเห็นภาพตัวเองถูกใครคนหนึ่งจับโยนออกจากระเบียงห้องพัก...ความกลัวทำให้หล่อนตัวสั่นทำอะไรไม่ถูก ออกอาการเหมือนคนช็อคไปชั่วขณะจนปวัตรต้องนั่งอยู่ข้างๆ เป็นเพื่อนทั้งที่ไม่อยากทำแบบนั้นแม้แต่น้อย

หลังกลับออกมาจากคอนโด ลวิตาคิดว่าไหนๆ ก็ไม่มีห้องอยู่แล้ว จึงตัดสินใจใช้เวลาช่วงนั้นกลับไปค้นหาความจริงที่เชียงคาน หล่อนไปค้างที่บ้านเพื่อนนางแบบคนสนิทคืนหนึ่ง

...และเดินทางไปเชียงคานช่วงสายของวันรุ่งขึ้น

เวลานับเดือนตั้งแต่ปวัตรย้ายออกจากบ้านมาทำให้ชายหนุ่มรู้สึกดีขึ้นบ้าง เขาไม่ได้คุยกับนรีเลย แต่ก็ยังหวังว่าสักวันหล่อนจะกลับมาหาเขา ระหว่างนั้นปวัตรพานักเรียนไปซื้อเปียโนที่ร้านขายเปียโนของเพื่อนรุ่นพี่อย่างตุลย์...ลุงป่านพ่อของตุลย์เป็นช่างซ่อมเปียโนยุคแรกๆ และเป็นเพื่อนสนิทกับพ่อของปวัตรมาตั้งแต่ยังหนุ่ม ต่อมาภรรยาของลุงป่านเสียชีวิต ลุงจึงยกร้านเปียโนให้ลูกชาย และไปเปิดโฮมสเตย์ที่เชียงคานเพื่อสานฝันให้ภรรยาผู้ล่วงลับซึ่งมีภูมิลำเนาเป็นคนเชียงคาน ส่วนตุลย์ก็ดูแลร้านอยู่ที่กรุงเทพ รับช่วงกิจการต่อจากบิดา

เนื่องจากไม่ได้เจอกันนานตุลย์จึงชวนปวัตรไปหาที่นั่งดื่มตอนดึก และแนะให้ชวนทรงพลไปด้วย ปวัตรจึงแวะไปหาทรงพลที่บริษัท โดยไปช่วงค่ำเพื่อจะได้เลี่ยงการเผชิญหน้ากับนรีซึ่งทำงานเป็นฝ่ายบัญชีอยู่ที่บริษัทของทรงพล

ภายในออฟฟิศเงียบสนิท ปวัตรจึงเดินไปที่ห้องทำงานของเพื่อน ประตูห้องทำงานเปิดอยู่...และภาพที่เขามองเห็นคือทรงพลกำลังจูบกับนรี

ปวัตรช็อคกับภาพที่เห็น...เขาถอยหลังออกมาเงียบๆ

ผู้ชายที่นรีรักคือทรงพล...ในโลกนี้มีผู้ชายอีกมากมายให้หล่อนรัก ทำไมต้องเป็นเพื่อนรักของเขาด้วย!

ปวัตรไปดื่มเหล้ากับตุลย์สองคนโดยไร้เงาทรงพล ตุลย์เห็นรุ่นน้องเครียดๆ จึงแนะนำว่าถ้ามีเรื่องไม่สบายใจ ให้ไปพักผ่อนในที่สงบๆ บ้าง พร้อมทั้งแนะนำให้ไปเที่ยวเชียงคาน ไปช่วยงานที่โฮมสเตย์ของพ่อตนซึ่งป่านนี้คงวุ่นวายน่าดูเพราะเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว

ทรงพลมีใจให้นรีมานานแล้ว แต่เขาเองเป็นพ่อหม้าย เคยหย่ามาแล้ว จึงขยาดกับการมีครอบครัว ที่สำคัญคือนรีเป็นน้องสาวของเพื่อนรัก และเท่าที่เห็นปวัตรก็ค่อนข้างหวงน้องสาว ทรงพลจึงได้แต่วางตัวเป็นเจ้านายของหญิงสาวยามอยู่ในที่ทำงาน และวางตัวเป็นพี่ชายยามอยู่นอกออฟฟิศ

แต่สุดท้ายเขาก็ห้ามใจตัวเองไว้ไม่ไหว ยิ่งจับไต๋ได้ว่านรีเองก็มีใจตรงกัน เขาจึงเผลอทำรุ่มร่ามใส่หล่อน จูบหล่อนอย่างลืมตัว

เขาละอายแก่ใจและคิดว่าควรทำทุกอย่างให้ถูกต้อง จึงตั้งใจจะคุยกับปวัตรเรื่องนี้ เมื่อกลับถึงคอนโดกลับพบว่าปวัตรมายืนรออยู่ที่หน้าห้องในสภาพมึนเมาแต่ยังครองสติได้ ทรงพลตัดสินใจสารภาพกับเพื่อนว่าเขารักนรี และหากปวัตรไม่ว่าอะไร เขาอยากจะเดินหน้าจีบนรี สานสัมพันธ์กับหล่อนอย่างจริงจัง

ปวัตรได้แต่ยอมรับ...เขาจะไปคัดค้านอะไรได้

วันรุ่งขึ้นชายหนุ่มก็ได้ตั๋วเครื่องบินสำหรับเดินทางไปเชียงคาน เขาแค่อยากหนีไปให้ไกลจากทรงพลและนรีสักพัก เผื่อหัวใจที่บอบช้ำจะเข้มแข็งขึ้นบ้าง

‘ลมหนาว ดาวอุ่น' คือโฮมสเตย์บ้านไม้สองชั้นในอำเภอเชียงคานซึ่งอยู่ภายใต้การดูแลของลุงป่าน ลวิตาจองที่พักไว้ที่นี่ระยะยาวเพื่อเป็นจุดเริ่มต้นในการฟื้นฟูความทรงจำส่วนที่ขาดหายไป ป่านจำนางแบบสาวได้ทันทีที่พบหน้า และคอยช่วยให้ข้อมูลต่างๆ หลังจากรู้ว่าหล่อนความจำเสื่อม

ที่เชียงคาน ลวิตาได้พบกับปวัตร เขามาถึงหลังหล่อนหนึ่งวัน และพักที่ลมหนาวดาวอุ่นในฐานะหลานชายของป่าน

ปวัตรเคยเห็นข่าวลวิตากระโดดระเบียงห้องพักเพื่อฆ่าตัวตายประชดรัก เขาไม่ชอบหล่อน และตั้งแง่ดูถูกว่าหล่อนเป็นผู้หญิงไม่มีมันสมอง ดังนั้นเขาจะแสดงกิริยาอาการต่อหล่อนด้วยความเย็นชา และหลายครั้งพูดจาเหน็บแนมให้ลวิตารู้สึกเจ็บปวด

ลวิตายังคงเดินหน้าค้นหาความทรงจำส่วนที่ขาดหาย หล่อนดูคลิปรายการท่องเที่ยวที่หล่อนกับไตรภพเคยเป็นแขกรับเชิญคู่กัน และเป็นจุดเริ่มต้นของความรัก จากนั้นเดินทางตามรอยทุกสถานที่หมายรื้อฟื้นภาพอดีต

ภาพความฝันร้ายๆ ชัดเจนขึ้นทีละน้อย และมีเรื่องราวเพิ่มเติมขึ้นเรื่อยๆ ลวิตาฝันเห็นกระเป๋าหนังสีน้ำตาลใบหนึ่งซึ่งหล่อนไม่รู้ว่ามันมีความสำคัญและเกี่ยวข้องกับหล่อนอย่างไร รวมถึงฝันเห็นชายคนหนึ่งถูกฆาตกรรมด้วยการจับโยนจากตึกร้างแห่งหนึ่ง...เป็นการฆาตกรรมแบบเดียวกับที่เกิดกับหล่อน...แต่หล่อนไม่รู้จริงๆ ว่าผู้ชายที่ถูกฆ่าตายในความฝันคนนั้นเป็นใคร

ระหว่างนั้นความสัมพันธ์ระหว่างลวิตากับปวัตรกลับพัฒนาขึ้น หญิงสาวผู้เดินทางตามหาความทรงจำที่ขาดหาย กับชายหนุ่มผู้ออกเดินทางเพื่อจะลบลืมความทรงจำในอดีต ในค่ำคืนที่ลวิตาฝันร้าย ปวัตรกลับกลายเป็นคนที่อยู่เคียงข้างหล่อน กอดหล่อนไว้ด้วยความเย็นชาของเขา และนานวันเข้ามันก็กลายเป็นความอบอุ่น

ลวิตาบอกเขาว่าหล่อนไม่ได้ฆ่าตัวตาย มีคนพยายามฆ่าหล่อน เพียงแต่ความทรงจำส่วนนั้นยังเลือนราง ปวัตรจึงตัดสินใจช่วยหล่อนค้นหาความจริง โดยเริ่มจากการแกะรอยความฝันของหล่อน ตลอดเวลาช่วงสั้นๆ ลวิตาค้นพบว่าหัวใจของหล่อนหวั่นไหวยามอยู่ใกล้ปวัตร ในขณะที่หล่อนจำความรู้สึกรักที่เคยมีต่อแฟนหนุ่มอย่างไตรภพไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

ในเวลานั้นบริษัทของทรงพลได้รับการติดต่อให้รีโนเวทบ้านเก่าริมแม่น้ำโขงที่เชียงคานไปเป็นโรงแรม ทรงพลจึงถือโอกาสชวนนรีมาดูสถานที่ที่เชียงคาน นรีเองไม่ได้อยากมา หล่อนรักทรงพลแต่ก็รู้สึกผิดต่อปวัตร กระนั้นสุดท้ายก็ถูกทรงพลมัดมือชกพามาถึงเชียงคานจนได้

สุดท้ายปวัตร ทรงพล และนรี จึงได้พบกันที่เชียงคานอีกครั้ง ในสามคนนี้มีเพียงทรงพลที่ไม่รู้ตื้นลึกหนาบางอะไร ไม่รู้ว่าปวัตรกับน้องสาวต่างสายเลือดเคยคบหาดูใจกันมาก่อน เชียงคานเป็นเมืองเล็กๆ มีสถานที่เที่ยวยอดนิยมไม่กี่แห่ง ดังนั้นแม้พวกเขาจะไม่ได้พักอยู่ที่เดียวกัน แต่ก็ยังวนเวียนมาพบเจอกันอยู่บ่อยครั้ง สร้างความอึดอัดใจให้ปวัตรและนรีเป็นอย่างมาก

ในอีกทางหนึ่งปวัตรก็พบว่าตัวเขาเองเผลอคิดถึงเรื่องของลวิตาบ่อยขึ้น คิดเรื่องรักเก่าของตัวเองน้อยลงจนแทบไม่คิดถึงเลย เขานึกเป็นห่วงแต่เรื่องของนางแบบสาว ยิ่งพยายามช่วยหล่อนหาความจริง ยิ่งพบว่าปริศนาที่ซ่อนอยู่นั้นน่ากลัว และเกี่ยวข้องกับความเป็นความตายของใครอีกหลายคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งคดีฆาตกรรมนักข่าวอิสระคนหนึ่ง จนเขาอดกังวลใจไม่ได้ว่าลวิตาจะรับมือกับปัญหานี้ไม่ไหว

อยู่มาวันหนึ่ง ลวิตาฝันร้ายอีก ทว่าคราวนี้หล่อนเห็นใบหน้าของคนที่โยนหล่อนลงจากระเบียงห้องชัดเจน หล่อนไปที่ร้านรับจ้างวาดภาพที่ถนนคนเดินเชียงคาน และขอให้จิตรกรช่วยสเก็ตช์ภาพตามคำอธิบายของหล่อน จนกระทั่งได้พบเหมือนของคนร้ายออกมา

ปวัตรตัดสินใจขอให้ทรงพลช่วยสืบอีกแรง เนื่องจากจำได้ว่าทรงพลมีลูกค้าเป็นนายตำรวจระดับผู้กำกับการนายหนึ่ง เขาใช้สมาร์ทโฟนถ่ายภาพสเก็ตช์ที่ลวิตาได้มา และส่งให้ผู้กำกับการประชาดู เผื่อว่าจะมีภาพชายคนดังกล่าวในฐานข้อมูลอาชญากร

ไม่นานพวกเขาก็ได้ความคืบหน้า ชายที่ลวิตาฝันถึงคืออาชญากรตัวยงที่เกี่ยวพันกับแก๊งค์ค้ายาเสพติดของเสี่ยมนูญ โดยเมื่อเดือนก่อนมีคนพบศพอาชญากรรายนี้ถูกฆ่าถ่วงน้ำอย่างเหี้ยมโหด

เป็นอันว่าการตกตึกของลวิตามีความเกี่ยวข้องกับขบวนการค้ายาเสพติด

ขณะที่ความสัมพันธ์ระหว่างลวิตากับปวัตรกำลังคืบหน้า และการค้นหาความจริงกำลังดำเนินไป ก็เริ่มมีคนสังเกตเห็นลวิตากับปวัตร และแอบถ่ายภาพความสนิทสนมของทั้งคู่ขณะอยู่ที่เชียงคาน อัพลงในโซเชียลเน็ตเวิร์ค และภาพดังกล่าวก็ถูกแชร์ไปอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางเสียงวิพากษ์วิจารณ์ว่านางแบบสาวเลิกกับไตรภพแล้ว และซุ่มปลูกต้นรักต้นใหม่กับชายหนุ่มรูปหล่อที่เชียงคาน
ไตรภพติดต่อลวิตาไม่ได้มาพักใหญ่ ไม่รู้ว่าหล่อนอยู่ที่ไหน พอเขาเห็นข่าวจึงรีบตามมาหาแฟนสาวที่เชียงคาน...

แต่ไม่ใช่แค่ไตรภพที่ตามลวิตามา ยังมีใครอีกคนที่ถูกส่งมาฆ่าหล่อนด้วย

ลวิตาเกือบถูกฆ่าที่สะพานเลียบริมแม่น้ำโขง โชคดีที่ปวัตรมาช่วยไว้ได้อย่างหวุดหวิด

การมาถึงของไตรภพ ทำให้ทั้งปวัตรและลวิตาต่างได้สติว่าพวกตนไม่อาจรักกันได้ หล่อนยังมีไตรภพอยู่ทั้งคน ถึงบแม้จะยังจำเขาไม่ได้ แต่เขาก็ยังได้ชื่อว่าเป็นคู่หมั้นของหล่อน คงไม่ยุติธรรมกับใครเลยหากหล่อนจะปันใจให้ชายอื่นทั้งที่ยังสวมแหวนหมั้นของคนรักอยู่

ลวิตาตัดสินใจเดินทางกลับกรุงเทพเพื่อไปพบผู้กำกับการประชา และหาทางจัดการกับเสี่ยมนูญ...โดยในเที่ยวบินที่หล่อนเดินทางนี้มีไตรภพ ทรงพล นรี และปวัตรร่วมเดินทางกลับกรุงเทพด้วย การณ์กลับตาลปัตร แท้จริงแล้วคนที่มีเอี่ยวกับเสี่ยมนูญก็คือนายตำรวจผู้นี้นั่นเอง ลวิตาติดกับและถูกจับตัวไว้ ระหว่างที่กำลังกลัวสุดขีดนั้นภาพความทรงจำทุกอย่างก็หวนกลับมา

ลวิตาจำได้แล้วว่าทำไมหล่อนถึงถูกตามล่าเอาชีวิต หล่อนไปเห็นคนของเสี่ยมนูญจับนักข่าวคนหนึ่งโยนลงมาจากตึก กอปรกับหล่อนเก็บหลักฐานสำคัญซึ่งมีข้อมูลเกี่ยวกับขบวนการค้ายาเสพติดที่นักข่าวคนนั้นรวบรวมไว้ได้ ซึ่งหลักฐานดังกล่าวอยู่ในกระเป๋าหนังสีน้ำตาลที่หล่อนชอบฝันถึง ด้วยเหตุนี้พวกมันจึงตามไล่ล่าหล่อน เมื่อหาหลักฐานไม่เจอ จึงฆ่าหล่อน โดยจัดฉากให้ดูเหมือนการฆ่าตัวตาย ประจวบเหมาะกับที่หล่อนเขียนไดอารีหน้าสุดท้ายด้วยความเศร้า จึงยิ่งทำให้คนทั่วไปเชื่อว่าหล่อนกระโดดลงมาเอง

แต่เรื่องราวเหล่านี้ยังไม่น่าเศร้าเท่าการที่หล่อนจดจำได้ว่าไตรภพก็มีส่วนเกี่ยวพันกับแก๊งค์ค้ายานี้เช่นกัน

ไตรภพเป็นเด็กกำพร้าที่เติบโตมาในแก๊งค์ค้ายา กระนั้นเขาก็ไม่ใช่คนเลวทราม เขาเคยเป็นเด็กส่งยาแลกกับเงิน แต่เมื่อโตขึ้น มีความคิด เขาก็พยายามจะพาตัวเองออกไปจากวงจรอุบาทว์ แต่เสี่ยมนูญไม่ปล่อยเขาง่ายๆ ...เมื่อไตรภพได้ก้าวเข้าสู่วงการบันเทิง ทำงานถูกกฎหมายเป็นครั้งแรก เขาก็หลงรักในอาชีพนี้ การงานของเขาเจริญก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว กระนั้นเขาก็ยังระแวงทุกครั้งว่าวันหนึ่งอดีตมืดดำที่พยายามซ่อนไว้จะถูกเปิดเผย

แล้วก็จริงดังคาด นักข่าวคนนั้นพยายามขุดคุ้ยอดีตของเขา สะกดรอยตามเขา และพยายามจะสาวไปถึงเสี่ยมนูญ สุดท้ายจึงถูกคนของเสี่ยมนูญฆ่าตาย...แต่เรื่องไม่ได้จบแค่นั้น เพราะคนที่บังเอิญเห็นเหตุฆาตกรรมคือแฟนสาวของเขาเอง ไตรภพพยายามปกป้องลวิตา แต่สุดท้ายมนูญก็ส่งคนไปฆ่าหล่อน โชคดีที่หล่อนชะตาแข็งจึงรอดตายมาได้ราวปาฏิหาริย์

ตอนที่ลวิตาฟื้นขึ้นมาแล้วความจำเสื่อม ลึกลงไปจากความเสียใจคือความดีใจ ไตรภพภาวนาให้หล่อนจำเรื่องร้ายๆ เหล่านั้นไม่ได้ไปตลอดชีวิต เพราะรู้ว่าเมื่อใดที่หล่อนจำได้ หล่อนจะเกลียดเขา เกลียดอดีตของเขา และหนีไปตลอดกาล...เขาอาจจะโกหกหล่อนหลายเรื่อง ปิดบังอดีตมืดดำของตัวเอง แต่ความรักที่เขามีต่อหล่อนนั้นเป็นของจริง

แต่ดูเหมือนคำภาวนาของเขาไม่เป็นผลอีกตามเคย ในที่สุดลวิตาก็จำทุกอย่างได้ และตอนนี้หล่อนก็กำลังถูกผู้กำกับการประชาจับตัวไว้

ทางเดียวที่ไตรภพจะช่วยหล่อนได้ คือหาเครื่องมือต่อรองกับเสี่ยมนูญ...และเครื่องมือที่ว่านั่นก็คือมีนาลูกสาวคนเดียวซึ่งเป็นดั่งแก้วตาดวงใจของมนูญ มีนากำลังป่วยหนักด้วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังและรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลซึ่งมนูญเป็นหุ้นส่วนใหญ่

ไตรภพเป็นเด็กกำพร้า เติบโตมาในบ้านของเสี่ยมนูญ ดังนั้นเขากับมีนาจึงสนิทกันมาตั้งแต่เด็ก มีนาเป็นลูกคนเดียว ขาดแม่ตั้งแต่เด็ก หล่อนจึงรักไตรภพเหมือนพี่ชายแท้ๆ และนี่คือเหตุผลเดียวที่มนูญไม่กล้าทำอะไรรุนแรงกับไตรภพ เนื่องจากเห็นแก่ลูกสาวสุดที่รัก...ไตรภพเองก็รักมีนาเหมือนน้องสาวในไส้ เขาดูแลหล่อนมาตลอด มาเยี่ยมหล่อนแทบทุกครั้ง

ทว่าครั้งนี้เขาจำเป็นต้องใช้มีนาเป็นเครื่องมือเพื่อช่วยชีวิตผู้หญิงอีกคนที่เขารัก

ในขณะที่ไตรภพกำลังจัดการเสี่ยมนูญ ปวัตรก็กำลังเดินทางไปช่วยลวิตา
ทันทีที่เสี่ยมนูญรู้ว่าไตรภพจับลูกสาวเขาเพื่อใช้เป็นเครื่องต่อรอง เขาก็ดิ้นพล่าน รีบโทรศัพท์ไปบอกผู้กำกับการประชาให้ปล่อยตัวลวิตาไปก่อนค่อยหาทางจัดการใหม่ แต่ประชาคัดค้าน กว่าจะตามหาตัวลวิตาเจอไม่ใช่เรื่องง่าย ยังไงก็ปล่อยไปไม่ได้ เรื่องจึงกลายเป็นว่าเสี่ยมนูญกับผู้กำกับการประชาเริ่มมีปากเสียงกันเอง ความเห็นสวนทาง ความขัดแย้งรุนแรง...สุดท้ายมนูญจึงเลือกวิธีแตกหัก เขาส่งลูกน้องไปช่วยลวิตาเพื่อแลกกับชีวิตลูกสาว จากนั้นลูกน้องของประชาและเสี่ยมนูญก็ดวลปืนกัน ผลคือคนของเสี่ยมนูญเป็นฝ่ายชนะ ส่วนประชาและลูกน้องตายเรียบ

ปวัตรช่วยลวิตาหนีออกมาได้สำเร็จ กระนั้นหล่อนก็ได้รับบาดเจ็บพอสมควร

จากเหตุการณ์ครั้งนี้ส่งผลให้ตำรวจสามารถขยายผลจับกุมขบวนการค้ายาเสพติดรายใหญ่ได้สำเร็จ ไตรภพแถลงข่าวเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด พร้อมทั้งขอถอนตัวจากวงการบันเทิงเป็นการถาวร และถูกกันตัวไว้เป็นพยานสำคัญในคดีใหญ่ระดับประเทศคดีนี้
หลังเรื่องเลวร้ายผ่านพ้น ปวัตรก็หายไปจากชีวิตลวิตานานนับปี เขาย้ายออกจากคอนโดมิเนียมของหล่อน ไม่มีใครบอกได้ว่าเขาหายไปไหน ลวิตาทำใจแล้วว่าเรื่องของหล่อนกับเขาคงไม่มีทางเป็นไปได้ เช่นเดียวกับที่หล่อนไม่สามารถทำใจให้รักไตรภพได้อีกครั้ง
หญิงสาวกลับไปที่เชียงคานอีกครั้งเมื่อครบหนึ่งปี ครั้งนี้หล่อนไม่ได้ไปหาความทรงจำ แต่ไปพักผ่อนพร้อมหัวใจที่อัดแน่นด้วยความคิดถึงใครคนหนึ่ง

และที่นั่นเอง...ที่หล่อนได้พบเขาอีกครั้ง
เขาผู้เป็นดวงดาวอบอุ่นในคืนมืดอันเหน็บหนาวของหล่อน