5 เหตุผลว่าทำไมหนังอื่นๆ ถึงกลัว Fast 8!

ที่ผ่านมาหนังตระกูล Fast ทำเงินจากทั่วโลกในระดับถล่มทลายเสมอ เพราะนับจาก The Fast and the Furious หนังภาคแรกที่ปล่อยออกมาในปี 2001 เรื่องต่อๆ มาก็ทำเงินสูงขึ้นตลอดอย่างต่อเนื่อง (ยกเว้น The Fast and the Furious: Tokyo Drift [2006] ที่รายได้น้อยกว่าภาคอื่นๆ) โดยเฉพาะ Furious 7 (2015) ที่กวาดรายได้สูงถึง 1,516 ล้านเหรียญฯ

พิสูจน์มาแล้วจาก Fast Five (2011) ที่เข้าไล่เลี่ยกับหนังฟอร์มยักษ์อย่าง Thor (2011) และทำรายได้มากกว่าเทพเจ้าสายฟ้า! โดยกวาดรายได้ทั่วโลกไปทั้งสิ้น 626.1 ล้านเหรียญฯ หรือเมื่อปี 2013 ที่ Furious 6 เข้าหลังจาก Star Trek Into Darkness เพียงสัปดาห์เดียว แต่รายได้ทิ้งห่างกันเป็นช่วงตัว จนในที่สุด มันก็กลายเป็นหนังฟอร์มยักษ์ที่หลายเรื่องพร้อมหลีกทางให้ (ป.ล. วัดจากรอบหนังในอเมริกาหรือในสหราชอาณาจักรเท่านั้น)

ในฐานะผู้กำกับ จัสติน ลิน ไม่เคยปฏิเสธว่า นอกจากสาวๆ ในเรื่องแล้ว อีกอย่างหนึ่งที่หนังภาคต่อเรื่องนี้ขายคือ "รถ" เท่ๆ ในเรื่อง ตั้งแต่ภาคแรกจนล่าสุด (ที่ขยับไปถึงขั้นขับเรือดำน้ำกันแล้ว) "ผมรู้ว่ามีหนังเกี่ยวกับรถอยู่เยอะแยะ แต่เราตั้งใจจะทำให้เห็นอีกด้านของรถอย่างความเท่สุดๆ ของมัน นี่แหละคือหนึ่งในธีมหนัง"

ปฏิเสธไม่ได้ว่าตัวละครอันเป็นที่รักในหนังคือปัจจัยหลักที่ทำให้คนตั๋วเข้าไปดูหนัง และแม้ตัวละครจะมากหน้าหลายตา แต่ทุกคนก็เติบโตขึ้นในหนังทุกภาคเสมอ "ผมอยากเห็นว่าตัวละครที่ผมสร้างมานั้นโตขึ้น ไม่ได้อยากเห็นมันเป็นคนเดิมๆ ในหนัง 11 ปีเต็มนับจากหนังภาคแรก ผมว่าการที่ตัวละครมีอิสระเสรีและเติบโตได้ก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้คนอยากมาดูหนังเรานะครับ" จิสติน ลิน ผู้กำกับจากภาค 3-6 ให้ความเห็นไว้

ในระยะแรกๆ นักแสดงนำมีแค่ วิน ดีเซล, พอล วอลเกอร์, มิเชล ร็อดริเกวซ และ จอร์ดานา บรูสเตอร์ เท่านั้น ก่อนที่ต่อมาหนังจะค่อยๆ ขยายฟอร์มใหญ่ (ด้วยรูปลักษณ์หน้าตาแบบหนังเกรด B ที่เล่นใหญ่ระเบิดระเบ้อ) ด้วยการดึงเอานักแสดงระดับท็อปๆ มาร่วมเฟรมอย่าง ดเวย์น จอห์นสัน หรือ เดอะร็อค, เจสัน สเตธแฮม, ลุค อีแวนส์, เคิร์ธ รัสเซลล์ และล่าสุดกับ ชาร์ลิซ เธอรอน แถมยังเต็มไปด้วยความหลากหลายจากนักแสดงหลากสัญชาติ ที่ทำให้หนังตีตลาดในประเทศบ้านเกิดของนักแสดงเหล่านั้นด้วย