มาแล้วเรื่องย่อฉบับเต็ม แม่เบี้ย ภาพยนตร์เรื่องที่อื้อฉาวที่สุดแห่งปี

เรื่องย่อ

ทุกเรื่องราวเริ่มต้นขึ้นเมื่อ "ชนะชล สุพรรณภูมิ" (ชาคริต แย้มนาม) ประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์ผู้มั่งคั่งมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะเป็นเจ้าของ "เรือนไทยโบราณริมแม่น้ำ" ทำให้ "ภาคภูมิ" (จิรวิชญ์ พงษ์ไพจิตร) เลขาคนสนิทได้พาเขาไปดูเรือนไทยโบราณที่ อ.บางปลาม้า สุพรรณบุรี ของ "เมขลา พลับพลา" (กานต์พิสชา เกตุมณี) เจ้าของบริษัท "เมขลาทัวร์" ซึ่งเป็นเพื่อนหญิงรุ่นพี่ของภาคภูมิ
ที่นั่น ชนะชลเกิดความลุ่มหลงในความเร้นลับของบรรยากาศเรือนไทยโบราณแห่งนั้น รวมทั้งเสน่ห์อันยั่วยวนใจ ของเมขลาเจ้าของบ้าน ทำให้ทั้งสองติดต่อกันเรื่อยมาจนก้าวข้ามไปสู่ความสัมพันธ์ฉันชู้สาวอย่างลึกซึ้ง และที่เรือนไทยแห่งนี้ ชนะชลได้ค้นพบขนบธรรมเนียนประเพณีไทยที่บ้านนั้นรักษาไว้อย่างเคร่งครัดพร้อมกับความลึกลับที่มี "งูเห่ายักษ์"แฝงเร้นความน่าสะพรึงกลัวในบ้านนั้น และคอยจับจ้องทำร้ายเขาในทุกขณะจิต
และที่นี่เขาก็ได้พบกับ "ลุงทิม" (ศักราช ฤกษ์ธำรงค์) คนเก่าแก่แห่งครอบครัวพลับพลาผู้เฝ้าดูแลและกุมความลับเหนือธรรมชาติของเรือนไทยโบราณแห่งนี้ ซึ่งชนะชลรู้สึกคุ้นเคยกับชายชราผู้นี้เป็นพิเศษราวกับเคยรู้จักกันมาแต่เก่าก่อน รวมถึงการล่วงรู้ความลับดำมืดในบ้านเรือนไทยหลังนี้ที่ได้สร้างความปวดร้าวใจแก่ "คุณโกสุม" (อาภา ภาวิไล) มารดาของเมขลาเป็นยิ่งนัก ซึ่งมันอาจจะเกี่ยวพันกับปริศนาชีวิตในอดีตของเขาที่ยังไม่อาจคลี่คลาย
ยิ่งเวลาผ่านไป สัมพันธ์สวาทของชนะชลและเมขลาก็ยิ่งดำดิ่งเป็นปมลึก และนั่นได้นำพาทั้งคู่และคนรอบข้างไปสู่หายนะแห่งชีวิต ไม่ว่าจะเป็น "ไหมแก้ว" (ภัทรนันท์ รวมชัย) ภรรยาของชนะชลที่ไม่อาจยอมรับการนอกใจของสามีได้ และ "พจน์" (ชัยวัฒน์ ทองแสง) เพื่อนสนิทและคู่ขาของเมขลาที่หึงหวงอย่างรุนแรงต่อการปันใจของเธอให้ชายอื่น
รวมถึง "คุณ" (งูเห่ายักษ์) ที่ปรากฏตัวให้ชนะชลและเมขลาเห็นบ่อยขึ้น และแสดงอำนาจเร้นลับมากขึ้นทุกที ราวกับจะดึงสติทั้งคู่ให้กลับมาอยู่ในทำนองคลองธรรม
ก่อนที่เรื่องราวทุกอย่างจะพลิกผันจบลงด้วยการแก้แค้น, ชำระบาป และความตาย เมขลาจึงจำต้องคลี่คลายปัญหาด้วยการตัดใจลา ยุติความสัมพันธ์กับชนะชลอย่างเด็ดขาด เพื่อมิให้งูเห่ายักษ์พรากชีวิตของเขาไป ในขณะที่ชนะชลเองก็ได้ค้นพบรากเหง้าชีวิตอันเป็นต้นกำเนิดของเขาไปพร้อมๆ กับตระหนักถึงบาปที่ตนก่อไว้เช่นกัน

เบื้องหลังงานสร้าง

"แม็กกี้-อาภา ภาวิไล" กับบท "คุณโกสุม" สตรีผู้ยึดมั่นขนบธรรมเนียมประเพณีของความเป็นไทย และหันหลังให้กับความเปลี่ยนแปลงของโลกสมัยใหม่ จนเธอต้องจบชีวิตลงก่อนวัยอันควร และด้วยดวงจิตแห่งความผูกพันอย่างแรงกล้าในตัวเมขลา-บุตรสาว และเรือนไทยโบราณริมแม่น้ำ ทำให้ดวงวิญญาณของเธอไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดในภพใหม่ และยังวนเวียนอยู่ในเรือนไทยโบราณลึกลับแห่งนั้น
"บท ‘คุณโกสุม' เป็นบทสำคัญที่ไม่ด้อยไปกว่าบทเมขลา เพราะต้องแสดงทั้งภาพเหตุการณ์สำคัญในอดีตที่มีผลต่อลักษณะนิสัยของเมขลาและยังต้องแสดงเป็นดวงวิญญาณที่มีจิตห่วงใยในการกระทำผิดต่อประเพณีและศีลธรรมของทุกชีวิตที่ก้าวเข้ามาในเรือนโบราณนั้น แม็กกี้มีคุณสมบัติครบถ้วนตามตัวละคร ทั้งความงามแบบหญิงไทยโบราณ และฝีมือทางการแสดงที่ละเอียดอ่อนลึกซึ้ง ผมเชื่อว่าผู้ชมต้องทึ่งในความงามราวกับนางในวรรณคดี และการพลิกบทบาททางการแสดงครั้งใหญ่ของเธอในเรื่องนี้"

นักแสดง-นายแบบหนุ่มสุดเซ็กซี่ "ต๊อบ-ชัยวัฒน์ ทองแสง" รับบทเป็น "พจน์" นักธุรกิจและนักการเมืองหนุ่มแห่งสุพรรณบุรี ผู้ชายคนแรกที่มีสัมพันธ์สวาทกับเมขลา และมีความรักอันรุนแรงที่จะครอบครองเมขลาไว้แต่เพียงผู้เดียว จนทำให้เกิดความหายนะในท้ายเรื่อง
"การที่เลือก ‘ต๊อบ ชัยวัฒน์' มารับบทเป็น ‘พจน์' เพราะต๊อบมีบุคลิกลักษณะแบบชายไทยที่แท้จริง และเหมาะสมกับลักษณะนิสัยที่มุทะลุ ดุดัน และทรงอำนาจแบบเจ้าพ่อต่างจังหวัด แต่ในส่วนลึกเป็นผู้ชายที่รักเดียวใจเดียว ซึ่งต๊อบเขาปลื้มมากที่ได้รับบทสำคัญนี้"

และเนื่องจากภาพยนตร์แนววิจิตรกามา (Erotic) เรื่อง "แม่เบี้ย" เป็นภาพยนตร์ยุคปัจจุบันในรอบกว่าสิบปีของหม่อมน้อย ซึ่งผู้ชมมักจะคุ้นเคยกับผลงานภาพยนตร์แนวพีเรียดย้อนยุคเป็นส่วนใหญ่ เพื่อให้ได้มุมมองใหม่ในแง่ภาพที่นำสมัย หม่อมน้อยจึงใช้ตากล้องมือหนึ่งจากวงการโฆษณา "อุดม วรประคุณ" Technical Advisor Chief Operating Officer บริษัท Camera Corner และ Siamlite มาเป็น "ผู้กำกับภาพ" (Director of Photography) ในเรื่องนี้


"เรื่อง ‘แม่เบี้ย' นี้ เราต้องการมุมมองที่เก๋ไก๋นำสมัยแบบหนังโฆษณา จึงเป็นครั้งแรกที่เราใช้ตากล้องจากวงการโฆษณา คือ "คุณอุดม วรประคุณ" เพราะถ้าสังเกตดีๆ มันกลายเป็นหนังที่ไม่พีเรียดเรื่องแรกของเราในระยะหลังด้วยซ้ำไป ซึ่งก็ทำออกมาได้ดีทีเดียว มันได้แง่มุมใหม่ๆ ซึ่งเราไม่เคยเห็นแล้วเราไม่เคยทำด้วย

คือว่าในส่วนที่เป็นกรุงเทพฯ ทั้งหมด เราใช้เครื่องมืออย่างโดรนมาถ่ายในฉากเปิดเรื่องที่ภาคภูมิขับรถข้ามสะพาน เราใช้เครื่องมือมากขึ้น ให้มันดูทันสมัยมากขึ้น หรือการใช้มุมกล้องที่เป็นแฮนด์เฮลในบริษัทของชนะชล แสงที่มองดูเป็นเรื่องทันสมัย ในบ้านชนะชลที่เป็นบ้านในยุคปัจจุบัน ปกติบ้านเราเป็นบ้านพีเรียดหมด การใช้แสงเป็นแสงที่เหมือนจริงในปัจจุบัน เพราะฉะนั้นมุมกล้องต่างๆ เป็นเรื่องทันสมัยกว่าหนังเรื่องอื่นๆ ที่ทำมา เพราะฉะนั้นเราถึงใช้ตากล้องที่มาจากวงการโฆษณา เวลาเมขลาอยู่ที่กรุงเทพฯ เขาจะเป็นผู้หญิงเก๋ๆ แต่พอไปอยู่บ้านที่สุพรรณก็จะดูเป็นไทย เพราะฉะนั้นมันจะมีความแตกต่างระหว่างกรุงเทพฯ ที่ทันสมัยกับบ้านที่สุพรรณที่มีความเป็นไทยมาก ซึ่งในหนังเรื่องอื่นเราไม่มี ซึ่งอันนี้มุมกล้องต่างๆ มันมีอะไรที่เก๋ไก๋ขึ้นมากว่าเดิมมาก ร่วมสมัยมากขึ้น ซึ่งเรามั่นใจว่าผู้ชมจะได้เห็นภาพที่งดงามประณีตและร่วมสมัยแตกต่างไปจากหนังเรื่องที่ผ่านมาของเรา และการตีความใหม่ในแง่บทประพันธ์จะทำให้แม่เบี้ยเวอร์ชั่นนี้แตกต่างไปจากเวอร์ชั่นอื่นๆ อย่างแน่นอน"

อีกหนึ่งสีสันของเรื่องนี้ก็คือดนตรีและเพลงประกอบภาพยนตร์ที่จะนำพาผู้ชมให้เข้าไปพบกับเรื่องราวความลึกลับของบ้านเรือนไทย สัมผัสท่วงทำนองชีวิต และสื่อสารอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครให้เด่นชัดมากยิ่งขึ้น
"ดนตรีประกอบเรื่องนี้ทำโดย ‘อาจารย์ปิติ เกยูรพันธ์' ที่ทำ ‘แผลเก่า' ให้เรามาก่อน ซึ่งก็น่าสนใจมาก เพราะว่าดนตรีธีมของเรื่องมีอยู่ 2 ธีม ธีมหนึ่งคือใช้ ‘เพลงลาวคำหอม' คือเพลงไทยเดิมมาทำใหม่ เป็นเพลงยุคเก่า คุณยายคุณย่าร้องกล่อมลูกหลาน มันเป็นเพลงเหมือนเพลงกล่อมลูก ซึ่งเป็นจิตวิญญาณของตัวเมขลา เป็นจิตวิญญาณของความเป็นไทย

กับอีกเพลงหนึ่งคือ ‘เพลงรู้กันแค่สองคน' ซึ่งแต่งใหม่เป็นเพลง R&B เป็นเพลงจิตวิญญาณของคนสมัยใหม่คือของผู้มีชู้ เพลงทันสมัยมาก เพื่อที่จะเห็นว่าเรื่องเซ็กส์เป็นเรื่องธรรมดา คือจิตเสรีเรื่องการเป็นชู้กัน มันอยู่ที่ใจมากกว่า แล้วก็เป็นเรื่องความลับนะรู้กันแค่ 2 คน เป็นคอนเซ็ปต์ของคนกรุงเทพฯ คนสมัยใหม่

ซึ่งทั้ง 2 เพลงนี้ก็ร้องโดย ‘ฮัท จิรวิชญ์' (ฮัท เดอะสตาร์) ที่เล่นเป็น ‘ภาคภูมิ' ซึ่งคุณปิติก็ทำออกมาได้ดีมาก ฮัทเองก็ร้องได้เพราะมาก แตกต่างกันมากทั้ง 2 เพลง"

บทบาท-คาแร็คเตอร์

คุณโกสุม (อาภา ภาวิไล) - มารดาของเมขลา เธอเป็นกุลสตรีในตระกูลขุนนางเก่าแก่แห่งบางปลาม้าสุพรรณบุรี ถูกเลี้ยงดูในแบบฉบับของไทยโบราณ จนวิถีชีวิตของเธอถูกกลืนไปในขนบธรรมเนียมประเพณีอันดีงามและศีลธรรมอย่างเคร่งครัด โดยหันหลังให้กับความเปลี่ยนแปลงของโลกภายนอกอย่างสิ้นเชิง เธอรักษา "ความเป็นไทย" ในเรือนโบราณของเธอยิ่งชีวิต และทำทุกวิถีทางมิให้ความเจริญทางวัตถุเข้ามาทำลายขนบประเพณีที่เธอหวงแหน
"เรื่องนี้ไม่อยากให้โฟกัสแต่เรื่องฉากเลิฟซีน เพราะว่าหลายๆ คนได้ยินว่าเป็นภาพยนตร์ของหม่อมน้อย คนก็จะคิดว่ามีเซ็กซี่ มีโป๊ มีถอด แต่ก็อยากให้โฟกัสเรื่องของศีลธรรม เรื่องธรรมะ กฎแห่งกรรมมากกว่า เพราะว่าเรื่องนี้ถ้าดูกันจริงๆ จะทำให้ได้ข้อคิดมาก เพราะว่าตัวละครแต่ละตัวจะเป็นตัวอย่างของกฎแห่งกรรม ซึ่งมันก็เหมือนเป็นกระจกสะท้อนของตัวเราทุกคนเลยค่ะ คนที่ดูทุกคนมีกิเลสตัณหา มีเกิด แก่ เจ็บ ตายหมด มีเวียนว่ายตายเกิดกันหมด ซึ่งถ้าเราดูภาพยนตร์เรื่องนี้แล้วกลับมามองตัวเองว่าบางทีเราอาจจะมีกิเลสตัณหาอยู่เยอะแต่เราไม่รู้ตัว ถึงเวลานี้เราก็จะได้รู้ว่าตอนนี้เราเป็นอย่างไร และบทสรุปจะออกมาเป็นอย่างไร ก็อาจจะแก้ไขทันแล้วเดินทางไปในทางที่ถูกต้องได้มากกว่านี้ค่ะ"พจน์ (ชัยวัฒน์ ทองแสง) - นักธุรกิจและนักการเมืองหนุ่มวัย 33 บุตรชายพ่อค้าผู้มั่งคั่งแห่งบางปลาม้า สุพรรณบุรี เป็นเพื่อนสนิทกับเมขลามาตั้งแต่เด็กจนกระทั่งเข้าสู่วัยหนุ่มสาว ทั้งคู่มีความสัมพันธ์กันอย่างลึกซึ้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งพจน์ซึ่งรักเมขลา ด้วยความบริสุทธิ์ใจ แต่เมขลามองเขาแค่เพื่อนสนิทเท่านั้น แม้เขาจะเป็นผู้ชายคนแรกที่มีสัมพันธ์สวาทกับเธอก็ตาม เมื่อทั้งคู่เรียนจบ พจน์ถูกบิดาจับแต่งงานมีครอบครัว แต่เขาก็ไม่อาจตัดใจจากเมขลาได้ เขายังคงมีสัมพันธ์กับเธอเรื่อยมา ทั้งๆ ที่ทราบอยู่เต็มอกว่าเมขลามีชายอื่นอีกมากมาย แต่เขาก็ยังมีความรักและความต้องการอันรุนแรงที่จะครอบครองเมขลาไว้แต่เพียงผู้เดียว จนทำให้เกิดความหายนะต่อชีวิตเขาเอง
"รู้สึกดีใจมากที่ได้มาเล่นกับหม่อม ผมมองว่าเป็นโอกาสที่ยากมากๆ สำหรับดาราตัวเล็กๆ คนหนึ่ง ยังไงก็ต้องขอขอบคุณหม่อมมากๆ ที่ให้โอกาสมาเล่นเรื่องนี้ ถือเป็นความแปลกใหม่มาก เพราะว่าเราได้มาเจอกับมืออาชีพจริงๆ วางแผนการทำงานทุกอย่างดี มีการเรียน เวิร์กช็อป มีการสอน ทุกอย่างคือดีหมดเลยฮะ ชอบมากๆ
เรื่องนี้ไม่ได้ปรับตัวอะไรมาก ใช้ความเป็นตัวเองเล่น เพราะว่าตัวพจน์เป็นคนรักจริง เฟรนด์ลี่ ตรงไปตรงมา เป็นคนรักคนในครอบครัว รักเพื่อนพ้อง มันก็แตกต่างจากบทอื่นๆ ไปเลยครับ เพราะว่าในเรื่องที่ผ่านๆ มา เราก็รับบทหลายอย่าง เช่น เกย์, กะเทย, นักรบ, ผี, คนโรคจิต เราสามารถเล่นได้หมด แตกต่างหมด วัยของพจน์เรื่องนี้ก็น่าจะ 30 ต้นๆ ก็ถือว่าสูงวัยกว่าตัวผม แต่ด้วยการเปลี่ยนลุกส์เสื้อผ้าหน้าผมและการแสดงก็ทำให้สมบทบาทได้ครับ

ลุงทิม (ศักราช ฤกษ์ธำรงค์) - ชายชราวัย 60 เศษ คนเฝ้าบ้านไทยโบราณตระกูล "พลับพลา" ที่บางปลาม้า ครอบครัวของเขาเป็นข้าเก่าของตระกูลนี้ มาตั้งแต่ปู่ย่าตาทวด จึงล่วงรู้ความลับในพฤติกรรมของทุกคนในบ้าน เขารู้สึกว่าบ้านนี้เป็นบ้านบาป เพราะผู้ชายในบ้านนี้ล้วนแล้วแต่ประพฤติผิดในกามคุณและนอกเหนือสิ่งอื่นใด ลุงทิมเป็นบุคคลเดียวเท่านั้นที่ล่วงรู้ถึงความเร้นลับอันมีอำนาจเหนือธรรมชาติในเรือนไทยโบราณแห่งนี้โดยไม่ปริปากพูดแม้แต่คำเดียว

“งู” คืออะไร

ที่กล่าวขาน ถกเถียง วิพากษ์วิจารณ์กันอย่างกว้างขวางในหมู่นักคิดและนักอ่าน รวมทั้งผู้ชมภาพยนตร์และละครโทรทัศน์ นับตั้งแต่วรรณกรรมเรื่อง “แม่เบี้ย” ของ “วาณิช จรุงกิจอนันต์” ถูกตีพิมพ์ออกมาเป็นนวนิยาย และถูกสร้างเป็นภาพยนตร์ทั้ง 2 ครั้ง และละครโทรทัศน์อีก 1 ครั้ง ว่า “งู” ในเรื่องนี้คืออะไรกันแน่ บ้างก็ว่าเป็นตัวร้าย บ้างก็ว่าเป็นวิญญาณบรรพบุรุษของเมขลาผู้มาพิทักษ์ศีลธรรมจรรยาของเมขลา หรือบ้างก็ว่าเป็นจิตสำนึกในคุณงามความดีของเมขลา ฯลฯ ทำให้งูถูกตีความหมายไปอย่างหลากหลายไปตามวิจารณญาณของผู้วิพากษ์ แต่ที่แน่ๆ ก็คือ งูนั้นเป็น “สัญลักษณ์” ของอะไรบางอย่างอันมีความหมายลึกซึ้งที่ผู้ประพันธ์ได้ซ่อนเอาไว้ภายใต้ตัวอักษรอันสลวยวิจิตรบรรจงของเขา

“งู” ตามคติของมนุษย์นับตั้งแต่ยุคโบราณจนถึงปัจจุบัน มักจะถูกมองเป็นอำนาจของความชั่วร้าย ความน่าสะพรึงกลัว และเป็นศัตรูตัวฉกาจที่จะนำความหายนะมาสู่มวลมนุษยชาติซึ่งเราจะเห็นได้จากงูในสวนอีเดนซึ่งพรากความบริสุทธิ์ไปจากอาดัมและอีวาในคติของไบเบิลในโลกตะวันตก ส่วนในโลกตะวันออก “งูใหญ่” หรือ “พญานาค” นั้นนอกจากจะถูกมองเป็นสิ่งที่ทรงพลังอำนาจลึกลับ ประดุจกึ่งเทพกึ่งสัตว์แล้ว พญานาคในพุทธคติยังถูกมองว่า เป็นมหามิตรผู้ปกป้ององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจากบ่วงภัยเพื่อเสด็จสู่พระสัมมาสัมโพธิญาณ และยังทูลขอบรรพชาเพื่อเป็นสมณเพศอีกด้วยจนต้องเกิดประเพณีบวชนาคจนถึงปัจจุบัน

ไม่ว่า “งู” จะถูกตีความหมายไปในทิศทางใด ความน่าสะพรึงกลัว ความลึกลับ และอำนาจอันทรงพลังแห่งพิษร้ายก็ยังเป็นคุณสมบัติที่ปรากฏอยู่ใน “แม่เบี้ย” ไม่ว่าในภาพยนตร์และละครโทรทัศน์ในทุกยุคทุกสมัย

และในภาพยนตร์เรื่อง “แม่เบี้ย” ในครั้งนี้ก็เช่นกัน แม้ “งู” อาจจะถูกตีความหมายให้แตกต่างไปตามยุคสมัย และรสนิยมของผู้ชมภาพยนตร์ในปัจจุบัน แต่การปรากฏตัวของ “คุณ” หรือ “งู” ใน “แม่เบี้ย” ก็จะปรากฏตัวออกมาในฉากที่ตัวละครเอก “คิด” ที่จะทำผิดศีลธรรมและขนบธรรมเนียมอันดีงามดังที่ปรากฏในวรรณกรรมเรื่องนี้นั่นเอง

วัตถุประสงค์ในการสร้างภาพยนตร์

1)       อนุรักษ์วรรณกรรมแห่งชาติ และการอ่านหนังสือ

                ในสังคมที่ความเจริญทางวัตถุโดยเฉพาะอย่างนวัตกรรมอินเตอร์เน็ต มีบทบาทสำคัญในชีวิตของชาวไทยจนเราปฏิเสธไม่ได้เลยว่า ชาวไทยอ่านหนังสือน้อยลงจนติดระดับโลก และที่น่าละอายเป็นที่สุดชาวไทยในยุคปัจจุบันรู้จักวรรณกรรมไทยน้อยมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งวรรณคดีไทยจนอาจพูดได้ว่า “ไม่รู้จักเลย” ในคำนำของวรรณกรรมเรื่อง “แม่เบี้ย” นั้น “วาณิช จรุงกิจอนันต์” ได้เขียนไว้ว่า “การอ่านคือรากฐานสำคัญ” และนำเสนอคุณค่าของการอ่านวรรณคดีในบทสนทนาของ “ชนะชล” และ “เมขลา” ตัวละครเอกของเรื่องอันเป็นการเริ่มต้นความสัมพันธ์อันลึกซึ้งของทั้งคู่

2)       อนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมแห่งความเป็นไทย

                นอกจากคุณค่าทางด้านวรรณศิลป์แล้ว ภาพยนตร์เรื่อง “แม่เบี้ย” ยังสะท้อนถึงการอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรม และ ขนบธรรมเนียมอันดีงามของชาวไทย อาจพูดได้ว่า “บ้านเรือนไทยโบราณ” ของเมขลาที่บางปลาม้า สุพรรณบุรี ตัวละครเอกของเรื่องเป็น “สัญลักษณ์” ของ “ความเป็นไทย” ที่กำลังจะสูญสลายไปในโลกของวัตถุ และตัวละครเมขลาและชนะชลต่างก็เป็นตัวแทนของคนหนุ่มสาวรุ่นใหม่ที่รักและหวงแหนในความเป็นไทย ท่ามกลางสังคมที่เปลี่ยนแปรไปตามกระแสโลก ซึ่งจะถูกถ่ายทอดออกมาในรูปของอาหารแบบไทยเดิม การอนุรักษ์พรรณไม้ไทย การแต่งกายแบบไทย ตลอดจนศิลปะการแสดงการเชิดหุ่น ฯลฯ ซึ่งปรากฏอยู่ในวิถีชีวิตที่เรือนไทยโบราณของเมขลา

3)       อนุรักษ์ศีลธรรมอันดีงาม

                ตัวละครเอกในภาพยนตร์เรื่อง “แม่เบี้ย” ทุกตัวล้วนแล้วแต่เป็นตัวแทนของ “คนบาป” ที่ผิดศีลธรรมซึ่งไม่ต่างไปจากพฤติกรรมของคนไทยในยุคโลกาภิวัตน์นี้ที่เห็นว่าคำสอนในสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นสิ่งที่ “เชย” และ “ตกยุค” จนไม่เห็นความสำคัญของบาปบุญคุณโทษจนก่อให้เกิดปัญหาในสังคมทุกระดับ ไม่ว่าจะเป็นระดับครอบครัวหรือระดับประเทศชาติ ซึ่ง “ความหายนะ” ของตัวละครเอกในตอนจบของภาพยนตร์เรื่องนี้จะเป็นสิ่งที่ตอกย้ำต่อผู้ชมว่า การประพฤติผิดศีลธรรมจรรยานั้นจะส่งผลร้ายเช่นไรกับชีวิต ทำให้ผู้ชมเกิดความรู้สึก “ละอายต่อบาป” ซึ่งเป็นสัญชาตญาณที่ทำให้มนุษย์สูงส่งกว่าสัตว์เดรัจฉาน

4)       ตีแผ่ธาตุแท้ของมนุษย์

                การกระทำของมนุษย์ในทุกยุคทุกสมัย ไม่ว่าจะเป็นกุศลกรรมหรืออกุศลกรรม ล้วนแล้วแต่มีเหตุผลของการกระทำนั้นๆ เป็นแรงผลักดัน (motivation) เสมอ และมักจะมีเหตุจากสภาวะแวดล้อมและประสบการณ์ชีวิตจาก “อดีต” เสมอไม่ว่าจะเป็นอดีตชาติหรือชาติปัจจุบัน “ตัวละคร” สำคัญทุกตัวในละครเรื่องนี้ล้วนแล้วแต่มี “ปม” ในจิตใจอันเกิดจากสภาวะครอบครัวในอดีต ซึ่งส่งผลให้เขาเหล่านั้นต้องประพฤติตนผิดบาปและผิดกรอบประเพณีอย่างอภัยให้ไม่ได้ จนชะตากรรมของเขาต้องประสบกับหายนะในต่างกรรมต่างวาระกันไป

เกี่ยวกับผู้ประพันธ์: วาณิช จรุงกิจอนันต์ นักเขียนรางวัลซีไรต์ (วรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน)