ซุปตาร์บ้านนอก ที่แท้แค่ขี้ครอกลืมกำพืด!?

       กับบริการใหม่บนมือถือที่พร้อมเสิร์ฟถึงมือคุณ แค่เพียงปลายนิ้วสัมผัส *357 แฉลับซุปตาร์ ที่จะล้วง แงะ แกะ เกา ใครฉาวมากก็อาจจะโดนล้วงจนหมอโรงพยาบาลดังไม่รับรีแพร์ โฮะๆๆๆ

       งง...ใช่มั้ยครับว่าวันนี้กระผมเป็นอะไรถึงได้ปากดี ปากจัด นี่จัดแบบออร์เดิร์ฟนะคร้าบ ถ้าไม่ติดคุณแม่ขอร้องว่าเบาๆ เถอะลูกเดี๋ยวคืนนี้อาจต้องไปนอนคุก นอนตะราง มีหวังได้เหม็นกันไปทั้งบางแล้วสำหรับนังตัวดีคนนี้ ว้ายๆๆ ลืมตัวอีกแล้ว ก็ว่าจะไม่อยากผรุสวาทมากเกินอัตรา...แต่ของแบบนี้ไม่ดุด่าว่ากล่าวก็เห็นทีจะไม่ไหว...ก็นังนี่มันแฮ่ดเบาๆ บางๆ ซะที่ไหน

       นางคนนี้มีดีที่หน้าตาและความเรียบร้อยเป็นใบเบิกทาง แต่ก็เป็นใบเปิดทางแบบบ้านนอก เพราะถ้าเป็นคนในเมืองก็ยังมีคราบขี้วัว ขี้ควายติดตัวไม่หาย อย่างที่บอกคนเรารู้หนังหน้าไม่รู้สันดอน มันเป็นสัจธรรมบนโลกที่มีแต่ความตอแหล...ยัยนี่เป็นพวกต่อหน้ามะพลับลับหลังตะโก...ความแสบของนางมีมาตั้งแต่นมยังไม่ได้ใส่เฟิร์สบรา...555 แว่วว่านางใจแตกตั้งแต่อยู่บ้านนอก แต่ไม่มีใครสนใจ นอกจากส่ายหน้าด้วยความระอา ก็อย่างว่า “นาน้อยผืนนั้นแม่ให้มา...ของใครก็ของมัน” ความเสียว...ไม่เคยปรานีคนสิ้นคิด!

       ด้วยความที่นางพอมีหนังหน้าดีกว่าเพื่อนฝูงร่วมเถียงนาวัยเดียวกัน ความแฮ่ดเลยต้องมากกว่าเพื่อนเป็นเงาตามตัว แล้วความอยากได้ อยากลองก็ไปเตะตาหนุ่มใหญ่วัยตัณหากลับให้ได้มาติดเบ็ดที่นางอ่อยเล่นๆ แต่บังเอิญรายนี้เล่นจริง เอาจริงก็เลยได้ใช้ชีวิตประสาคนนอนคุยกันอยู่พักใหญ่

       งานนี้ก็เข้าทางบุพการี เอาเลยอีหนูเอ๋ย...มีเงินมากองให้ขนาดนี้เอาๆ ไป ก่อนเถอะ (ถือว่าเห็นแก่ความสบาย) แหมๆๆ เมื่อทวารเปิดซะโนๆๆ ทางสะดวกขนาดนี้นางหน้าอ่อนเลยโดดเข้ากองไฟราคะทันที แต่คนเราอะไรที่ได้แล้ว แถมได้บ่อยๆ ก็เริ่มจะกลายเป็นความซ้ำซากจำเจ อีนางคนนี้เริ่มเบื่อ...ก็ออกลายถีบหัวพ่อหนุ่มใหญ่คนเคยๆ แบบไม่แยแส เพราะเจอแหล่งสูบโอโซนใหม่ที่พร้อมด้วยสรรพคุณที่นางต้องการ ...โอ้วว!! พระเจ้าจอร์จมันยอดมาก ถ้ารู้ว่าคบเด็ฏแล้วแซ่บ เซ็กส์ร้อนฉ่าขนาดนี้ วุ้ย! รู้งี้มีปั๋วเด็กไปนานแล้ว 555

       เพล้ง! เหมือนฟ้าผ่ากลางวันแสกๆ เคราะห์ซ้ำกรรมชัด เวรของหนุ่มใหญ่...แต่เป็นบุญของนางทันทีที่ถีบหัวส่ง...ก็มีคนยื่นมือเข้ามาช่วยอุ้มชูโดยการจูงจมูกบานๆ เข้ามาประกวดเวทีดัง จับมาอาบน้ำปะแป้งแต่งตัวใหม่ อันไหนที่หย่อน...ยาน...ย้วยก็จ้างคุณหมอฝีมือดีมาจัดการยกเครื่องเคราให้กระชับเข้าที่เข้าทาง...ทันทีที่หมอกรีดใบมีดลงทุกอย่างก็ตาลปัตร จากหน้าบ้านๆ ชานเมืองก็ดูดีราศีดาวรุ่งดวงใหม่เริ่มจับ มดลูกย้อยๆ ก็กลับเข้าที่

       ว้าวๆๆ บุญบารมีที่นางเคยสร้างไว้ในชาติปางก่อนอาจเคยช่วยแมงหวี่แมงวันตกน้ำป๋อมแป๋ม...ส่งผลให้นางได้รับอุปการะคุณจากผู้ใหญ่ใจดีหยิบยื่นงานในวงการมายา...หนัง ละครทุกเรื่องที่นางเล่นเปรี้ยงปร้างดังฟ้าผ่า! ความเป็นวัวลืมตีน นังบ้านนอกลืมกำพืดก็เริ่มปรากฏออกมาให้พี่ๆ ในวงการได้เริ่มเอือมระอา ความเป็นซุปตาร์ก็เริ่มติดตัว ขอร้องให้ช่วยทำโน่นนี่หน่อย...ไม่ว่าง ไม่สะดวก!!

       แต่มีคนตาดีเม้าท์มอยว่าที่ไม่สะดวกเพราะนางมัวแต่ไปออกกำลังกายในร่มอยู่...โฮะๆๆ ความคอแหล เรื่องเยอะ โน่นนี่นั่น ไม่ได้ มาเป็นหางว่าวงู...วิเศษมาจากไหน? นึกหรือว่าเรื่องแสบๆ ที่เคยคิดว่าเป็นอดีตมันจะหายไปกับกกาลเวลา

       เปล่าเลยอีน้องเอ๋ย แว่วมาจากสายข่าววงในว่าถ้าผู้มีอุปการะคุณที่เคยโอบอุ้ม...คอยช่วยคอยเชียร์ประหนึ่งว่าเชียร์กีฬาสีนางมาแต่อดีต ทนไม่ไหวกับวีรเวรที่นางทำเป็นไม่เห็นหัวคนที่เคยเอาข้าวปลาร้าราดกระเพาะเมื่อสมัยยังไม่รุ่ง เกิดลากไส้เน่าๆ เอามาปรจาน เกรงว่างานนี้อาจจะไม่มีเวทีไหนให้นางได้แย้มยิ้ม...ทำตาพริ้มเหมือนคนโดนของสำคัญ!

       คนอะไรคำว่า “บุญคุณ” ไม่มีติดอยู่ในหัว...นอกจากจ้องจะแย่งปั๋วชาวบ้าน (วุ้ย! พูดอะไรไปเนี่ย?) บ้าระดับช้าน...ไม่เห็นต้องแย่งของๆ ใครมีแต่คนจ้องแย่งฉันอะไม่ว่า? แค่ช้านยกหูขี้คร้านจะกรูมาล้นฟุตบาท กรรมจริงๆ “คนเราถ้ารักแล้วโง่ ก็เปรียบเหมือนมีโซ่มาล่ามคอ แต่ถ้าคิดว่าแค่รักแบบบ้าบอ...ชาตินี้ก็อย่าคิดไปขอกินน้ำใต้ตาตุ่มใคร?” นี่คือคำคมที่อยากฝากไปถึงนางบ้านนอก...แต่ถ้าอะไรที่ไม่ได้ทำก็อย่าไปร้อนตัวเหมือนจิ้งจกตุ๊กแกกินปูร้อนท้อง...แต่ของที่แอบกินขโมยกินล้วนเป็นรสชาติที่ถูกปาก ถูกลิ้นเสมอ...

       แต่ถ้ากินด้วยความตะกรุมตะกรามความบรรลัยอาจถามหา...แว่วว่าคนที่นางกินอยู่ประจำเป็นประเภทที่ชอบกินของไม่มีอ.ย.อยู่บ่อยๆ เดี๋ยวความอร่อยจะกลายเป็นความซวย...ด้วย HIV