จอมดูดหน้าใสแอ๊บไฮโซฯ ที่แท้จิ๊กโก๋นี่หว่า?

       เรื่องราวเน่าหนอนของนายหน้าอ่อนคนนี้เริ่มมาตั้งแต่สมัยเรียนมหา’ลัย คนอื่นเค้ามีแต่เรื่องดีๆ ให้น้องรุ่นหลังได้สรรเสริญ แต่สำหรับนายคนนี้เรื่องความดีอย่าได้ถามหา...เพราะชีวิตนี้หาดีไม่ได้

       แต่ด้วยความที่มีรูปลักษณ์เป็นอาวุธ บวกกับปากดี รู้ได้สัมผัสได้ว่าชะนีแต่ละคนที่ตัวเองเข้าไปปฏิสัมพันธ์ด้วยนั้นชอบแบบไหน

       นายตัวดีเลยตั้งใจปรุงรสพิเศษ ประเภทต้มยำ ต้มโคล้ง เอาให้ซู้ดปากพร้อมกับดิ้นเร่าๆ ประหนึ่งปลากระดี่ได้น้ำ คนไหนเงินถึงก็จัดหนักเอาให้เพ้อหาเป็นบ้าเป็นหลังกันไปว่างั้น?

       ทุกสิ่งที่พ่อตัวดีทำก็เพื่อเงินทั้งนั้น สิ่งที่ได้มาพร้อมกับความเสียวคือเงินในบัญชีของชะนีหน้าโง่ ถูกรูดปรื้ดๆ ออกไปตามจังหวะการยักย้ายส่ายสะโพก โอ้!! มายก๊อด  

       หลายคนที่เห็นพฤติกรรมทุเรศทุรังของนายคนนี้ ต่างก็พูดกันเป็นเสียงเดียวกันว่า “มันก็ไม่ต่าง จากผู้ชายขายน้ำดีๆ นี่เองฟะ?”

       ใครจะมองยังไงตรูไม่สน... “ชั่วโมงนี้เงินมา ผ้าก็หลุดไปกองที่ปลายเตียง” ทุกสิ่งที่อยากได้ใคร่ มีก็มากองอยู่ตรงหน้า ไปไหนมาไหนก็ชูคอเป็นคางคก ประมาณว่าบรรพบุรุษพอจะตังค์เฟ้ย! ทุกอย่างที่คนอื่นมีได้ ตรูก็มีได้ ไม่มีตังค์ทำไม่ได้นะ 555

       ทุกสิ่งที่ได้มาใครจะเดือดร้อนยังไงไม่สน ขอให้ท้องตัวเองอิ่มเป็นพอ โดยถือคติว่า... “ชีวิตนี้ไม่รักใครมากกว่ารักตัวเอง” โฮะๆๆ แล้ววันหนึ่งชะนีหน้าหมวยเริ่มจับได้ว่านายหน้าใสหักหลัง และรู้สึกเหมือนมีอะไรงอกอยู่บนหัว แถมตอนนี้ตัวเองก็แทบจะเหลือแต่ตัว ก็เลยทวงถามเรื่องทรัพย์สินส่วนตัวว่าเมื่อไหร่จะเอามาคืน?

       เหมือนฟ้าผ่ากลางวันแสกๆ เซลล์สมองอันชั่วร้ายเริ่มทำงาน เออ...เดี๋ยวอีกวันสองวันนะ  ชะนีน้อยกลอยใจเริ่มรู้ชะตากรรมแล้วว่างานนี้สงสัยหนี้สูญ สุดท้ายก็บัวแล้งน้ำ

       ยังไม่จบวีรเวรวีรกรรมของนายคนนี้ ด้วยบุญพาวาสนาส่ง วันหนึ่งได้มีโอกาสปะหน้ากับชะนีชราร้อนรักที่กำลังอกหักมาจากปั๋วรุ่นลูก จากแค่เพื่อนร่วมวงการเจอกันทักทายธรรมดา ไปๆ มาๆ ดันมาสปาร์คไฟโลกีย์พรึ่บ!! เมื่อพี่เหงาน้องก็จะอยู่เป็นเพื่อน (ว่าไปนั่น)

       และแล้วในคืนเหงากับสาวโสดหมาดๆ ก็ได้ ขึ้นเครื่องส่วนตัว (ตัวเปล่า...) เสื้อผ้าไม่เกี่ยว 555 ก็มีสุขร่วมเสพย์กันไปแบบหวานมันส์ฉันคือเธอ โอววว...ทำไมช่างมีความสุขเยี่ยงนี้?

       เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก สันดอนแก้ได้ แต่สันดานแก้ยาก คำนี้ใช้ได้ผลสำหรับนายคนนี้ น้ำพริกถ้วยเก่า (แถมค้างคืนอีกต่างหาก) รสชาติมันไม่ค่อยถูกปาก ทันทีที่เมียแก่ออกไปทำงานก็แอบย่องไปหากินของใหม่สดๆ คาวๆ บ่อยๆ เข้า ก็ชักติดใจ

       พอนึกถึงคนที่บ้านพาลให้’รมณ์บ่จอย! จากที่เคยฟิตเปรี๊ยะ กลายเป็นมะเขือเผาซะงั้น แล้วความลับก็ไม่มีในโลก เมื่ออีแร้งอีกาคาบข่าวไปบอก ชะนีแก่ๆ ว่า “ปั๋วนางนอกใจ”

       ทันทีที่ได้ยินข่าว ลมเพชรหึงพุ่งออกหูปรู้ด ปร้าด!! แต่ด้วยความที่ผิวบางหน้าบางก็ต้องฝืนกลืนน้ำลายเหนียวลงคอเหี่ยวๆ ตอบพวกบ่างช่างยุไปว่า... “ด้อนท์แคร์”

       ในที่สุดของกินแบ่งกันได้ แต่ของใช้บางอย่างแบ่งกันบ่อยๆ ไม่ได้ เมื่อเงินในกระเป๋าเริ่มเบา เซ็กส์แอนด์เดอะซิตี้ก็เริ่มเบาตามไปด้วย บ่อยๆ เข้าก็เริ่มหายเข้ากลีบเมฆ

       ชะนีแก่เริ่มจะค้นพบสัจธรรม ทุกคำพูดที่เพื่อนฟูงพูดกรอกหู รวมทั้งลูกกรอกที่เลี้ยงไว้ข้างกายเริ่มส่งเสียงชัดเจนซ้ำไปซ้ำมา...

       จากคำพูดประดุจดังดอกไม้งามยามเช้าตรู่พร้อมหยดน้ำค้างที่เกาะอยู่รอบกลีบดอกเริ่มเปลี่ยนไป...เสียงเบาๆ ที่เคยกระซิบข้างหู เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้า ในที่สุดทุกสิ่งที่เคยเป็นสีชมพูกลับตาลปัตรเป็นสีดำ เน่าเหม็นคลุ้งประนึงน้ำท่วมภาคใต้

       เมื่อรักถึงทางตัน พร้อมกับเงินที่เริ่มตัน พ่อตัวแสบเริ่มไหวตัวชิ่งออกห่างนึกว่าจะไปรอด แว่วว่าสุดท้ายคุกเข่าไปขอโอกาส เผื่อว่าสายสวาทจะยังไม่สิ้น ผลสุดท้ายโดนตอกกลับหน้าหงาย “ทุกอย่างมันสายไปไปหมดแล้วจ้ะดาร์ลิ้ง”

       ทุกอย่างที่ผ่านมาสำหรับเราขอให้มันจบลงแค่นี้ แล้วก็อย่าลืมทำตามที่สัญญาที่ให้ไว้ด้วยนะ “กู้ดบาย”

       “เสียทองเท่าหัว ไม่ยอมเสียปั๋วให้ใคร” ตอนนี้ชะนีขี้เหงาคงต้องพูดใหม่ว่า “ไม่ยอมเสียทองเท่าหัว แต่ชั่วโมงนี้ยอมเสียปั๋วสั่วไปไกลๆ”