คลายปมสงสัย! การะเกด เติบโตมายังไง ถึงร้ายได้ขนาดนี้...พอรู้แล้วเข้าใจนางเลย!

สมาชิกเว็บไซต์พันทิปที่ชื่อว่า percent ได้ออกมาโพสต์ตั้งคำถามแทนใจหลายๆ คน ระบุว่า แม่การะเกด เติบโตมายังไงถึงร้ายกาจ ในนิยายมีบอกมั้ยคะ

อยากรู้เรื่องราวตอนเด็กๆ ของแม่การะเกดนะคะ

ว่านางถูกเลี้ยงมายังไงทำไมโตขึ้นมาถึงร้ายขนาดนี้

ไม่ทราบในนิยายมีบรรยายไว้มั้ยคะ

ในละครนี่จำได้ว่าที่วัด เกศสุรางค์บ่นอยากกลับบ้าน

พี่แย้มบอก ที่พิษณุโลกมีคนพาลคอยรังแก ประมาณนี้นะคะ

ความคิดเห็นจากคุณ peipeithered

นิยายบอกว่า ประมาณ พอพ่อแม่เสียไป พวกญาติก็มาจ้องเอาสมบัติ มารังแก เอาเปรียบ ประมาณนี้นะ อ่านนานละ จำไม่ค่อยได้

ความคิดเห็นจากคุณ แสงสีน้ำเงิน

ในนิยายบอกว่า พ่อแม่ตายตอนอายุ 10 ขวบ ญาติพี่น้อง เมียบ่าวของพ่อ ก็มารุมทึ้งสมบัตินาง เด็กอายุ 10 ขวบ โตด้วยตัวเอง สมบัติเหลือแค่ 2 ใน 10 ส่วน คิดดูว่าเจออะไรมาบ้าง ไม่แรงส์อยู่ไม่ได้

ความคิดเห็นจากคุณ สมาชิกหมายเลข 920859

โห ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงร้าย ที่ทำตัวร้ายกับจำปา คงเป็นเพราะถูกดุเลยทำตัวร้ายเพื่อป้องกันตัวเองโดยอัตโนมัติ

แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมนางถึงร้ายกาจกับนางผินนางแย้มล่ะ ถึงแม้จะเป็นบ่าว แต่ก็มีแค่สองคนนี้ที่รักการะเกดจริงๆ นางน่าจะทำดีบ้างนะ ไม่ต้องเท่ากับที่เกศสุรางค์ก็ได้ แต่ก็ไม่น่าจะตบตีกัน

แล้วทางจำปาไม่รู้เลยเหรอว่าการะเกดเจออะไรมาบ้าง คือดูแล้วจำปาไม่ใช่คนใจดำเลยนะ ถ้ารู้คงจะเห็นใจ แล้วพยายามสั่งสอนดีๆ ก็ได้

ความคิดเห็นจากคุณ กุ๊กกลาง

มีคุณหมอเด็กท่านหนึ่งวิเคราะห์ไว้ว่า คนที่มีบุคลิกแบบแม่การะเกด ภาคเจ้าแม่กาลีนี้ เกิดจากการเลี้ยงดูในครอบครัวที่มีแต่ความขัดแย้ง ความรุนแรง เด็กเติบโตมาในสภาพที่ต้องร้ายถึงได้มา หมายความว่า ต้องแสดงอารมณ์แรงๆ อาละวาด โกรธ โมโห ใช้ความรุนแรง เพื่อเรียกร้องความสนใจ จึงได้ในสิ่งที่ต้องการ ทำให้เด็กเคยชินที่จะร้ายไปก่อน

กับบ่าว นางผินนางแย้ม จึงไม่แปลกที่จะเป็นคนที่ต้องรองรับพายุอารมณ์ของแม่การะเกดมากที่สุด เพราะอยู่ใกล้ชิด แต่ไม่อยู่ในฐานะที่จะสั่งสอนอบรมเด็ก 10 ขวบ หรือแม้แต่จะชี้แนะใดๆ แค่เอาตัวรอดให้พ้นไปวันๆยังยาก และถ้าถามว่าทำไมถึงยังทนอยู่ เพราะข้าทาส บ่าวในสมัยนั้น ไม่มีที่พึ่งอื่น หากไม่อาศัยกินอยู่กับเจ้านายคนเดิม ด้วยไม่มีระบบการลาออก เปลี่ยนงาน ถ้าจำได้ ในละครมีตอนหนึ่งที่แม่ปริกพูดคุยกับจิก จวง และบรรดาบ่าวไพร่ในบ้าน ทำนองว่า การเป็นข้าสองเจ้า บ่าวสองนาย ไม่มีใครกระทำ และการเป็นบ่าว ก็ต้องเป็นไปจนตาย นี่คือค่านิยมในสมัยนั้นค่ะ

ที่มา kaijeaw