โตโน่ ประกบ จุ๋ย ลงละคร

เรื่อง ย่อ บ่วงวันวาร

บทประพันธ์ - บทโทรทัศน์  : ฐา-นวดี สถิตยุทธกาล 
กำกับการแสดง : จาริวัฒน์  อุปการไชยพัฒน์
อำนวยการผลิต : นิพนธ์  ผิวเณร ,ถกลเกียรติ  วีรวรรณ

สมัยรัชกาลที่ 5 ฉัตร (ภาคิน คำวิลัยศักดิ์) และ ฉาย (อัครัฐ นิมิตชัย) / พี่น้อง สำเร็จการศึกษาจากรัสเซีย พระยาโกสินทร์ (สรพงษ์  ชาตรี) จึงคิดจัดงานเลี้ยงต้อนรับการกลับมาของบุตรชายอย่างเอิกเกริก แต่ฉายพา แอนนา เมียแหม่มมาด้วย พระยาโกสินทร์จคงฝากความหวังเรื่องลูกสะใภ้สมหน้าสมตาไว้ที่ฉัตรคนเดียว นายชด (เกรียงไกร  อุณหะนันท์) เป็นหนี้พระยาสมาน (ศตวรรษ ดุลยวิจิตร) จึงเอาบัว (วรัทยา  นิลคูหา) ลูกสาวคนเดียวมาเป็นทาสขัดดอก พระยาสมานคิดจะเอาบัวเป็นเมียคนล่าสุดให้ได้ จึงฝากให้อยู่ในความดูแลของ น้อย (พิชญา  เชาวลิต) ทาสในเรือนเบี้ย ทำให้ ด้วง (เก็จมณี  วรรธนะสิน) เมียทาสที่อยากขึ้นเป็นคุณหญิงคนใหม่ชังน้ำหน้าบัวขึ้นมาทันที จึงเอาเรื่องบัวไปเล่าให้พิศ (พิมพ์มาดา บริรักษ์ศุภกร) ลูกสาวคนเดียวของพระยาสมานฟัง แต่พิศกำลังวุ่นวายเรื่องเสื้อผ้าที่จะใส่ไปงานเลี้ยงฉัตรและฉาย จึงทำให้ยังไม่เห็นหน้าบัว

ในงานเลี้ยง พระยาสมานแสร้งไม่สบายเพื่อขอลากลับก่อน พิศที่หลงรักฉัตรทันทีที่เห็นหน้า ก็แสร้งทำเป็นไม่สบายอ้อนฉัตรเช่นกัน ในขณะที่พระยาสมานแอบกลับบ้านเพื่อเอาบัวเป็นเมียคืนนี้ให้ได้ แต่ขณะที่พระยาสมานกำลังจะข่มเหงบัว ฉัตรก็เข้ามาช่วยบัวไว้ได้ทัน เพราะฉัตรพาพิศที่แกล้งไม่สบายกลับมาส่งบ้าน ฉัตรเห็นหน้าบัวก็หลงรักทันที พิศจึงเกลียดบัวจับใจตั้งแต่นาทีนั้น และสั่งย้ายบัวจากเรือนทาสไปอยู่ที่กระท่อมท้ายสวน และหาวิธีกลั่นแกล้งบัวต่างๆนาๆ ถึงแม้ฉัตรจะรู้ว่าบัวเป็นเพียงทาสขัดดอกก็ไม่รังเกียจ น้อยเป็นคนคอยส่งข่าวให้ระหว่างฉัตรและบัว แต่น้อยก็ต้องระวังตัวแจเพราะกลัวถูกพิศลงโทษ

หลังจากวันนั้น พระยาสมานยังไม่กล้าทำอะไรบัวเพราะเกรงใจพิศ แต่สั่งเพียร (ภูริ หิรัญพฤกษ์) ลูกทาสที่เกิดจากนางพุ่ม (ปวีณา  ชารีฟสกุล) เมียทาสคนหนึ่งคอยจับตาไว้ เพียรอยากเอาใจพ่อด้วยหวังว่าจะได้รับความเมตตาจากพระยาสมานให้กับตัวเขาและแม่มากกว่าที่เป็นอยู่ จึงเฝ้าดูและส่งข่าวบัวให้พระยาสมานเป็นระยะ เพียรเองก็แอบชอบน้อยมานานแล้ว แต่น้อยไม่เล่นด้วย เพราะรู้ว่าไม่ใช่คนดี 


วันหนึ่ง นายชดไปหาปลาแล้วเกิดงมเอา "ตรวนทองคำ" ขึ้นมาได้ จึงเอามาไถ่ตัวบัว พระยาสมานเห็นตรวนทองคำเป็นของแปลกมหัศจรรย์ก็อยากได้ จึงสั่งให้เพียรฆ่านายชดหมกป่าแล้วเอาตรวนทองคำมาให้ แต่เมื่อพิศมาเห็นเข้าก็ชอบ จึงเอ่ยปากขอจากพ่อ พระยาสมานจึงต้องตามใจลูกสาว ยกตรวนทองคำให้แก่พิศไป

นางด้วงโทษว่า พระยาสมานเปลี่ยนใจไปจากเธอเพราะบัว จึงคิดยืมมือพิศฆ่าบัวทิ้ง โดยเขียนจดหมายในชื่อบัวลวงฉัตรให้มากระท่อมท้ายสวน แล้วเขียนจดหมายอีกฉบับที่เหมือนกันเอาไปให้พิศ อ้างว่าได้มาขณะที่บัวฝากน้อยเอาไปส่งให้ฉัตร พิศอ่านจดหมายแล้วโกรธมาก พุ่งตรงไปที่กระท่อมท้ายสวนทันที ฉัตรไปหาบัวที่กระท่อมท้ายสวนแล้วรู้สึกว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากลก็คิดจะพาบัวหนี แต่ไม่ทันพิศที่เข้ามาตบตีบัว ฉัตรจึงลากบัววิ่งหนี พิศวิ่งตามแต่สะดุดตะเกียงแล้วถูกไฟครอกจนเสียโฉม ฝ่ายฉัตรกับบัวไปพบพวกพระยาสมานเข้าอีก จึงยื้อยุดฉุดกระชากกันจนพระยาสมานหก

ล้มทับหลาวแหลมจนเสียชีวิต พิศที่ตามมาตกใจแทบสิ้นสติเมื่อรู้ว่าพ่อตาย จึงสั่งเพียรจับตัวฉัตรและบัวล่ามด้วยตรวนทองคำแล้วพาขึ้นเรือไปกลางแม่น้ำ พิศที่เสียใจมากที่ทำดีกับฉัตรเท่าไหร่เขาก็ไม่เคยสนใจ ซ้ำทั้งฉัตรและบัวยังยังเป็นเหตุที่ทำให้พ่อเธอตายและทำให้เธอเสียโฉม พิศจึงลั่นวาจาว่า เมื่อรักกันมาก ก็จงตายไปด้วยกันเสีย และไม่ว่าจะเกิดอีกกี่ชาติก็จะขอจองล้างจองผลาญไม่ให้ฉัตรกับบัวสมหวังในรักได้เป็นอันขาด พูดจบพิศก็ถีบฉัตรและบัวตกน้ำไป