กรณีอาการป่วยของคุณปอ กับ คำถามที่ว่าคุณปอจะหายกลับมาได้มั๊ย?
เชื่อว่าเป็นคำถามที่หลายคนอยากรู้และทีมแพทย์ของรามาธิบดีเองคงได้รับคำถามนี้
มาตั้งแต่วันแรก
ผมนั่งคิดอยู่สองวันว่าจะเขียนดีมั๊ย
เพราะเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนในแง่ของความรู้สึก
สุดท้ายตัดสินใจว่าเขียน
เชื่อว่าเป็นคำถามที่หลายคนอยากรู้และทีมแพทย์ของรามาธิบดีเองคงได้รับคำถามนี้
มาตั้งแต่วันแรก
ผมนั่งคิดอยู่สองวันว่าจะเขียนดีมั๊ย
เพราะเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนในแง่ของความรู้สึก
สุดท้ายตัดสินใจว่าเขียน
และอยากเขียนเรื่องนี้ให้คนทั่วไปที่ไม่ได้อยู่ในวงการแพทย์หรือนักข่าวได้อ่าน
แต่ก็ไม่รู้ว่าจะได้อ่านกันรึเปล่านะครับ
ไม่ใช่เฉพาะกรณีคุณปอ ผู้ป่วยทุกคนก็เช่นกัน
ความรู้การแพทย์ของพวกเรา ยังมีอยู่จำกัดมาก
"พวกเรา" ในที่นี้ไม่ใช่แค่ในประเทศไทยนะครับ รวมถึงทุกประเทศ
ทั่วโลก ในปัจจุบันนี้
medicine มาจากรากศัพท์ในภาษาลาตินคือ medicus ที่หมายถึงแพทย์
แพทย์ในสมัยโบราณเปรียบเหมือน media- หรือสื่อกลางระหว่างมนุษย์กับพระเจ้า
อาชีพของพวกเราคือการยื้อหรือฝืนกฎเกณฑ์ของธรรมชาติที่ควรจะเป็น
เพราะพวกเราต้องการรักษาคนไข้ไว้ให้นานที่สุดและมีอาการเจ็บปวดให้น้อยลง
อดีตเป็นยังไง จะผ่านไปกี่พันปี ก็ยังเหมือนเดิม
เพียงแต่เราเรียนรู้ร่างกายมนุษย์ได้มากขึ้น รู้ละเอียดขึ้น
ประกอบกับเทคโนโลยีทางวิทยาศาสตร์ที่ก้าวหน้าขึ้นอย่างมากในช่วง 300 ปีที่ผ่านมา
แต่ก็ยังถือว่าน้อยมากครับ
ยังมีอีกหลายอย่างในร่างกายมนุษย์ที่เรายังไม่เข้าใจซ่อนอยู่อีกมากมาย
ขนาดของหรือวัตถุที่มนุษย์สร้างเองกับมือ อย่าง เครื่องจักร หรือ รถยนต์
บางทียังเจอปัญหาที่อธิบายไม่ได้เลย
นับประสาอะไรก็ร่างกายมนุษย์ ที่เราไม่ได้เป็นคนสร้างมันขึ้นมานะครับ
โรคที่คนไข้เดินมาหาเรา ส่วนใหญ่ เน้นว่าส่วนใหญ่
เค้าหายของเค้าอยู่แล้วถึงแม้ไม่ได้มาหาเรา
โรคบางอย่างเราสามารถรักษาให้หายขาดได้ แต่มีอยู่ไม่มาก
ยกตัวอย่างเช่นการให้ยาปฏิชีวนะ หรือ การผ่าตัดบางอย่าง
โรคอีกส่วนหนึ่ง เราสามารถ ลดอาการ ชะลอความเสื่อม เปลี่ยนวิถีของโรค
หรือ ยืดอายุขัยคนไข้ออกไป แต่ยังไงก็รักษาโรคเค้าให้หายไม่ได้
ยกตัวอย่าง สมมุติคุณหมอซ่อมหลอดเลือดหัวใจที่ตีบด้วยการขยายบอลลูน ใส่ขดลวดค้ำยัน
รุ่นใหม่ๆ ด้วยเทคนิกพิเศษต่างๆ จนได้หลอดเลือดใหม่ที่สวยงามซักเพียงไหนก็ตาม
แต่เราไม่ได้รักษาโรคหลอดเลือดหัวใจของคนไข้นะครับ เค้ายังเป็นโรคอยู่
เราเพียงแค่ซ่อมให้เท่านั้น
ในภาวะบางอย่าง พวกเราก็ทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้จริงๆ ได้แต่สวดมนต์
ผมเป็นหมอมาก็นานมากๆแล้ว ทุกครั้งต่อหน้าคนไข้ ญาติคนไข้ หรือ ลูกศิษย์
ผมจะดูเข้มแข็งมาก
เพราะเราต้องเป็นหลักยึดให้เค้า แต่ ผมก็มาแอบสวดมนต์อยู่บ่อยๆ
เพราะไม่รู้จะพึ่งใครแล้ว เราทำสิ่งที่สามารถทำได้ไปหมดแล้ว
แต่ไม่รู้เลยว่า ความผิดปกติเหล่านั้นจะกลับมาได้หรือไม่เมื่อไหร่
เรื่องพวกนี้ บางทีมันอธิบายไม่ได้จริงๆ อ่านถึงตรงนี้อาจจะคิดว่าผมเป็นหมอโบราณ
หรือ หมอตกยุค แต่ผมพูดจากใจเลย
ดังนั้นผมจะสอนลูกศิษย์หรือรุ่นน้องเสมอว่า
แม้ความรู้ทางการแพทย์ของพวกเราจะจำกัด รักษาเค้าไม่ได้ทุกโรค
ช่วยชีวิตไม่ได้ทุกคน แต่สิ่งที่เราทำได้แน่ๆ คือ รักษาใจของเค้า
อธิบายกลไกของโรคให้คนไข้เข้าใจ ให้เค้ารู้สึกปลอดภัยและอุ่นใจที่สุด
ผมเชื่อนะว่า คนไข้ส่วนใหญ่ ถ้าหมอให้เวลาอธิบายเค้า เค้ารับฟังและพร้อมจะเข้าใจนะ
แต่ปัญหาทุกวันนี้คือ ระบบสาธารณสุขบ้านเรา หมอมีเวลาตรวจคนไข้กี่นาที
มันไม่มีทางพอ
สุดท้าย ผมขอเป็นกำลังใจให้คุณปอ ญาติ และทีมแพทย์ผู้รักษาทุกๆคน
ให้ผ่านช่วงเวลาวิกฤตินี้ไปให้ได้
1412
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
https://www.facebook.com/teeneedotcom