เบื่อ กับ รักจาง ใช่สิ่งเดียวกันหรือไม่

อาการเบื่อ ของคู่รัก...ไม่ว่าหญิงหรือชาย สามารถเกิดขึ้นได้ทั้งสิ้น โบราณถึงบอกไงว่า อยากพบรักแท้ต้องมีความอดทน คนเราเมื่ออยู่ด้วยกันนานๆ จะเห็นทุกสิ่งในตัวของอีกฝ่าย ส่วนใครจะรับได้ - รับไม่ได้ ก็เป็นอีกเรื่อง

เคล็ดลับรักยืนเขาบอกว่า ถ้าอยากให้ชีวิตคู่ยืนยาว ต้องอย่ามองในมุมลบของอีกฝ่าย พยายามเชิดชูชื่นชมในส่วนที่ดีๆ นั้น จะทำให้เพิ่มความรักได้อย่างอัศจรรย์

บางคนมีน้ำใจงามกับคนอื่น แต่ไม่ค่อยใส่ใจงานของตัวเอง ถ้าจะถนอม รักไว้ก็พยายามแบ่งงานรับผิดชอบโบราณบอกว่า คิดถึงคนที่คุณรักน้อยลง จะทำให้เข้าใจคนที่รักมากขึ้น และรักตัวเองให้น้อยลง คนรักก็จะรักคุณเพิ่มขึ้น เพราะการรักตัวเองมากเกินไป มันไม่แตกต่างจากการเห็นแก่ตัว เห็นหรือยังว่า ความรักความผูกพันของคนที่รักกัน มีองค์ประกอบเป็นตัวปลีกย่อยเยอะเหลือเกินในระยะไม่ถึง 2 เดือน คู่รักบันเทิงอับปางลงมากกว่าที่คิดไว้ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ก็เคยเขียนเรื่องคู่รัก – คู่ร้างไปหลายครั้ง

ผมไม่ตกใจเลย ในเรื่องการแยกทางของ แมว-จีระศักดิ์ ปานพุ่ม กับนิกกี้ นิโคล เทริโอ หรือ วรรณษา ทองวิเศษ กับ เป้ ไฮร็อค

หรือแม้แต่ นุก-สุทธิดา กับ ป้อ ลูกปอประตูน้ำ เพราะมีคำถามแคลงใจอยู่ตลอดเวลาว่า เขาแต่งกันได้อย่างไร เพราะเป็นคนต่างรสนิยม ต่างสังคม ซึ่งมีวิถีชีวิตตั้งแต่เล็กจนโตไม่เหมือนกันเลย

วันหนึ่งเมื่อรักจาง หรือเบื่อ ความอดทน - อดกลั้น ก็ไม่เหลือ เพราะพื้นฐานจิตใจของแต่ละคนไม่ได้ตั้งโจทย์เพื่อความรักต่อกัน

โจทย์ความรัก เป็นยังไง!?

โจทย์ความรัก คือคำถามสำรอง, คำถามเตือนใจตัวเองเสมอๆ ว่า เรารักเขาเพราะอะไร เมื่อคนสองคนต่างครอบครัว ต่างพื้นเพ ตัดสินใจมาหลอมชีวิตเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ทั้งสองคนต้องอดทน อดกลั้น และถนอมใจกัน โดยไม่แคร์สังคมอื่น

ถ้าไม่ถนอมใจกัน คอยแคร์คนอื่นว่าจะวิพากษ์วิจารณ์อย่างไร ชีวิตก็ไม่มีความสุข...สิ่งที่เป็นบาปกรรมตามมาคือ ปล่อยให้ลูกน้อยมีปัญหาทางครอบครัว

ไร้แม่ - ขาดพ่อ หรือ ขาดพ่อ – ไม่มีแม่ เราตั้งโจทย์ไว้ แล้วตอบโจทย์ให้ได้...ความรักเป็นได้ทุกอย่าง ความรักคือการให้อภัย ให้เกียรติ เป็นลมหายใจของกันและกัน หรือ เป็นเกาะคุ้มครองเพื่อมิให้สิ่งใดๆ มาแผ้วพานคนที่รัก ฯลฯแต่รายละเอียดของความรักที่แท้จริง คือ ความรักต้องรู้จักพอ

ความเจ้าชู้ของคนก็มาจากความไม่รู้จักพอในกาม เห็นคนสวย เห็นคนหล่อ เห็นคนรวย เห็นคนมีตระกูลร่ำรวย ก็มักมองคนข้างตัวเองด้อยค่ากว่าเสมอๆ ถ้าปักใจว่าคนที่เราแต่งงานด้วย คือคนที่เราเลือกดีแล้ว ทุกอย่างจะหยุดที่เขา เพียงพอกับรักที่ตัวเองตัดสินใจ สิ่งที่จะตามมาสู่คือ การให้อภัย

เมื่อเรามองคนข้างเคียงชีวิตเรามีค่า หยุดที่เขา - หยุดที่เธอ ความอบอุ่นในครอบครัวก็จะเกิดขึ้น

พอการรู้จักพอคือสิ่งเตือนใจ เป็นการกำกับอารมณ์ ความรู้สึกต่างๆ ได้ แต่ผมแปลกใจรักร้างของ ฟลุค-เกริกพล กับ โบ-ชญาดา และ วีรภาพ สุภาพไพบูลย์ กับ นก-อุษณีย์ ทั้งสองคู่คือคนที่โคจรมาพบกัน เพราะเป็นระนาบความคิดใกล้เคียงกัน รสนิยมเหมือนกัน ถึงไม่ได้ตั้งโจทย์ความรักไว้ ก็ไม่น่าจะจบลงรวดเร็วขนาดนั้น โดยเฉพาะคู่ วีรภาพ กับ นก-อุษณีย์

พูดถึง วีรภาพ ต้องพูดต่ออีกนิดเรื่องการแสดง เขาคือพระเอกเก้งก้าง - เล่นละครตีสีหน้าได้อารมณ์เดียว...ลองย้อนดูละคร 2 เรื่องล่าสุด คือ นางทาส และ ดาวเปื้อนดิน ใครมีแผ่นซีดีอัดเก็บไว้ ลองเปิดดู...จะเห็นว่า วีรภาพ แสดงอารมณ์ทางสีหน้าได้อารมณ์เดียวจริงๆ

แต่ วีรภาพ โชคดีตรงที่มีโอกาสได้แสดงละครหลากแนว ได้ละครเยอะ ทำให้ชินกล้อง ชินทีมงาน ชินทุกๆ คนในกอง ทำให้ดูรีแล็กซ์ขึ้น

ถ้าเทียบกับละคร 10 กว่าเรื่องที่ผ่านมาของเขา ถือว่ามีพัฒนาการมากขึ้นตามลำดับขอย้ำนะครับว่า ไม่ได้ตำหนิว่าเล่นไม่ดี วีรภาพเล่นดีสมกับที่ 7 สีตั้งใจปั้น แต่การแสดงอารมณ์ในหลากบทบาทยังไม่ชัดเจน ผมว่าต้องให้เวลาเขาสักนิดป๋อ-ณัฐวุฒิ, เคน-ธีรเดช, พงษ์พัฒน์ ที่ว่าแน่ๆ อาจแพ้วีรภาพก็ได้ ณ วันนี้ บทที่เขาได้มันวนเวียนอยู่กับอารมณ์ไม่หลากหลาย

นก-อุษณีย์ สิครับ...ถ้าย้อนละครของเธอ ซึ่งเล่นมาไม่มากนัก แต่ก็เข้าถึงบทบาท ไม่แพ้นางเอกดังๆ แถวหน้าของประเทศยังไงก็เสียดายที่ทั้งคู่สานต่อชีวิตรักกันไม่ยืด...หรือยืนยาวกว่านี้ ก็ต้องมีความช้ำใจตอกเป็นแผลลึกอยู่ดี เพราะโจทย์ความรัก ทั้งสองคนไม่ได้ตั้งไว้ น้ำตาจึงเป็นเพื่อนปลอบใจเวลาคิดถึงวันเวลาที่คบกัน

เบื่อกับ รักจาง อาจแตกต่างกันทางความรู้สึก จริงๆ แล้วคือเรื่องเดียวกัน...ประสบการณ์รักเช่นนี้เกิดขึ้นได้กับทุกชีวิต เพียงแต่ใครจะเก็บเอาความดีของอีกฝ่ายมาถนอมไว้ เพื่อให้เกิดเป็นรักนิรันดร์หรือไม่เท่านั้นเอง♦