หนึ่งเดียววันนี้บีมกวี ตันจรารักษ์

ก็รู้สึกว่ามันทำให้เรารู้ ว่ามันก็เป็นธรรมชาติของชีวิต มนุษย์เราไม่ได้อยู่ที่ใดที่หนึ่งนานๆ และไม่มีสิ่งใดคงอยู่ตลอดไป เราก็ต้องเจอการเปลี่ยนแปลง อยู่ที่เราปรับตัวเข้าหามันได้หรือเปล่า แต่ผมคิดว่าเราสามคน บิ๊ก แดน บีม เป็นบุคคลที่สามารถปรับตัวได้ค่อนข้างดีทีเดียว เพราะมันหลายๆ ครั้ง ที่เจออะไรอย่างกะทันหัน แต่ก็คิด ว่าเราสามารถอยู่กับมันได้นะ และเรียนรู้ว่าต่อไปเราต้องทำอะไร แต่แรกๆ อาจจะมีช็อกบ้างกับการเปลี่ยนแปลง แต่หลังจากนั้น ผมว่าเราก็สามารถเดินต่อไปได้
 

จริงๆทุกครั้งในการทำงานก็ทำเต็มที่ตลอด แต่ตอนที่เรายังเป็นดีทูบี ก็ไม่เคยคิดเลย ว่าจะต้องทำเต็มที่ ให้สุดๆ ไปเลยนะ เพื่อที่อีกหน่อยอาจจะไม่ได้ทำด้วยกัน เพราะไม่เคยมีความคิดอย่างนั้นอยู่ในหัว แต่ที่ต้องทำให้ที่สุด เพราะเราสนุก เลยทำให้มันสุดๆ ไปเลยแล้วกัน แล้วพอมาเจอเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับบิ๊ก มันเป็นเรื่องที่ไม่น่าเกิดขึ้น มันกะทันหัน และทำเอาช็อกเลย ไปบวช ไปเรียนต่อต่างประเทศด้วย ก็รับมืออย่างนั้น จนได้มาทำงานสองคนกับแดน ตอนนี้เราเริ่มรู้แล้วว่าไม่มีอะไรอยู่ตลอดไป อีกหน่อยอาจจะต้องแยกกัน เพราะฉะนั้นการทำงาน ขอให้มีความสุขที่สุดแล้วกัน เพราะฉะนั้นงานก็จะออกมาตั้งใจมากขึ้นกว่าเดิม ก่อนประกาศแยกวงจริงๆ เราก็รู้มาระยะหนึ่งแล้ว มีการพูดคุยกันบ้าง แต่ไม่ลึกลงไปในรายละเอียด แค่บอก ว่าอีกหน่อยเราอาจจะไม่ได้ทำงานด้วยกันนะ ตั้งแต่เจอเรื่องบิ๊กก็เหมือนเราทำใจแล้ว ว่ามันไม่มีอะไรอยู่ตลอดไป เหมือนเป็นบทเรียน 

ก็ถือว่าเป็นโชคดีอย่างหนึ่งเหมือนกันอาจจะเป็นเพราะว่า วงดีทูบี ก็เหมือนเป็นตัวบุคคลที่ผ่านอะไรมาเยอะ ไม่ว่าจะเป็นความสุข ความทุกข์ เราก็มีอยู่ในนั้นหมดเลย พูดตรงๆ ก็ค่อนข้างหายากในวงอื่นๆ ซึ่งอาจจะมีแต่ความสุข หรือความทุกข์ระทมอย่างเดียว เราผ่านเหตุการณ์ต่างๆ มาด้วยกัน มันก็เหมือนสร้างอะไรบางอย่างให้กับแฟนเพลงของเรา ก็เลยเหมือนเพื่อน เหมือนพี่ เหมือนน้อง เหมือนคนในครอบครัวเดียวกัน ฉะนั้นเขาจะรู้สึกกับเรามาก เวลาที่เกิดอะไรขึ้น และด้วยความที่สื่อสนใจพวกเราด้วย ไม่เคยลืม ก็เลยเกิดความผูกพัน เจอเรื่องอะไรก็กระจายไปง่าย ก็ต้องพูดว่าขอบคุณสื่อด้วยที่ไม่เคยลืม
 

จริงๆหลายคนก็คงมองอย่างนั้น แต่งานที่เปลี่ยนไป ปัจจัยหลายๆ อย่างก็เปลี่ยนไป เราคงไม่บอกว่า เอ้ย...เราจะกลับไปมีความนิยมเหมือนเดิม เพียงแต่ว่าคนที่ติดตามสนใจงานของพวกผมก็คงยังมีอยู่ และผมก็จะพยายามเต็มที่เพื่อคนกลุ่มนั้น และถ้างานเราดีพอ จริงๆ ที่คนจะสนใจ มันก็คงจะกลับมาเป็นจุดสนใจของคนอีกครั้ง ก็ไม่หวังอะไร ทำไปเท่าที่เราจะทำได้ดีกว่า เพราะผมก็เคยมานั่งคิด คิดไปคิดมาไม่รู้จะคิดทำไม เพราะถึงเวลาแล้วเดี๋ยวมันก็บอกเอง ตอนนี้เราทำอะไรได้ก็ทำไปก่อน
 

มันก็คงต้องมีอยู่แล้วแต่มันก็เหมือนกับทุกครั้ง เหมือนตอนที่เหลือแค่สองคน จนตอนนี้เราเหลือคนเดียว ก็ต้องตั้งใจมากขึ้น 

ก็คงได้เห็นแต่ตอนนี้ยังไม่ได้วางงานเลย ส่วนใหญ่ช่วงนี้เป็นงานแสดง ตอนนี้ผมก็เรียนโน่น เรียนนี่เพิ่มเติม เรียนดนตรี โน้ต เรียนร้องเพลงมากขึ้น งานก็คงต้องใช้เวลาเตรียมตัวนานหน่อย สำหรับสไตล์ของเพลง ก็ยังไม่ชัดเจนเท่าไร เพราะเราเองก็เปลี่ยนความชอบไปทุกวัน จากสิ่งรอบตัวที่มากระทบ ฉะนั้นอยากให้รู้แน่ ว่าเราจะออกแบบนี้ ถึงจะบอก แต่ก็คงออกมาจากตัวผมมากขึ้น จากที่แต่ก่อนแต่งมาจากคำบอกเล่าของพวกเรา แต่ตอนนี้อาจจะต้องลงไปเขียนเอง
 

ผมก็ไม่รู้อนาคตว่าจะเป็นยังไงอาจจะมีโอกาสที่เราจะได้ขึ้นยืนบนเวทีเดียวกันอีก แต่ผมคิดว่าต้องมีแหละในอนาคต แต่คงยังไม่ใช่ใกล้ๆ นี้ จริงๆ ตอนนี้ก็ยังต้องเจอกันทุกอาทิตย์ เพราะยังมีคอนเสิร์ตด้วยกันอยู่ ตอนนี้แดนเขาก็ค่อนข้างยุ่งๆ เรื่องเรียน เห็นบ่นๆ ว่ามิกซ์เพลงยาก
 

โหยอย่างแดนคงไม่ต้องเป็นห่วงแล้ว (หัวเราะ) แต่ก็ให้เขาดูแลตัวเองดีๆ แล้วกัน ทำงานสถานที่ใหม่ ก็อาจจะต้องทำความรู้จักกับคนใหม่ๆ ก็คงมีบรรยากาศการทำงานใหม่ๆ ก็ขอให้ค่อยๆ ปรับตัว ผมไม่มีอะไรห่วง เพราะเขาใช้ชีวิตได้ดี และระมัดระวังตัวเองดีอยู่แล้ว แต่ก็ให้เขาพักผ่อนให้ถูกวิธีบ้าง
 

ตอนนี้ผมยังหาคนที่เหมาะสมที่จะมาดูแลผมไม่ได้และผมก็เกิดจากตรงนี้ด้วย ก็มีความสุขดี และก็ได้อะไรหลายอย่างมากจากอาร์เอส ได้รับการดูแลอย่างดี ผมเลยยังไม่อยากไปไหน 

จริงๆผมก็เป็นอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว บางทีเราก็ทำทุกอย่างเพื่อตัวเราเอง อย่างผมเรียนก็เพราะสนองความต้องการตัวเอง แต่น้องๆ หลายคนที่ดูผมก็อาจจะจำไปเป็นตัวอย่าง ซึ่งผมก็ดีใจที่หลายๆครั้งมีน้องๆ เดินมาบอกผมว่า เขาตั้งใจเรียน สอบโน่นสอบนี่เพราะดูเราเป็นตัวอย่าง
 

ถ้าเป็นการประสบความสำเร็จในวงการบันเทิงก็คงใช่ แต่ผมว่า คนเราสามารถประสบความสำเร็จได้หลายอย่าง การเรียนจบก็เรียกว่า เป็นการประสบความสำเร็จ เพียงแต่มันมีหลายขั้นเท่านั้นเอง ตอนนี้ก็ยังไม่เรียกว่าประสบความสำเร็จยิ่งใหญ่ในชีวิต มันยังต้องมีอีก เราก็ต้องมองหาจุดมุ่งหมายไปเรื่อยๆ
 

จริงๆมีเพื่อนชวนอยู่เหมือนกัน ให้ไปเรียนต่อที่อเมริกา เพื่อนผมเขาอยากเป็นอาจารย์ แต่ผมก็ปฏิเสธไป เพราะว่าต้องดูเวลา ดูปัจจัยหลายอย่าง ถ้าผมไปแล้วคุณพ่อคุณแม่ผมจะอยู่ยังไงล่ะ (หัวเราะ) แต่ก็ไม่แน่นะ อะไรก็เกิดขึ้นได้ แต่ถ้าถึงตอนนั้น ก็ต้องดูว่าคุณพ่อคุณแม่ผมจะอยู่ได้หรือเปล่า เพราะผมค่อนข้างติดครอบครัว เป็นลูกแหง่ ไปไหนนานๆ ก็จะคิดถึง 

ตอนนี้มีคนที่ดูๆอยู่หรือยัง
 

ก็มีแล้วเป็นคนนอกวงการ ตอนนี้ก็สามารถพูดได้ แต่ยังให้น้ำหนักกับการเรียน เรื่องงานนำก่อน เรื่องหัวใจก็เก็บไว้ก่อนก็ได้ เรายังไม่รีบ เวลายังมีอีกเยอะ แต่ถามว่าใกล้เคียงกับคำว่าแฟนไหม ก็ใกล้เคียงนะ (หัวเราะ)
 

เรื่อง/อารยามาลัยเล็ก